Alle inzendingen over Bep van Klaveren

Geen rotterdam dan amsterdam geen moeder man dan vader jouw rok is boter dan de ham mijn hemd is altijd nader al jart je met je vrienden bil al jas je met hen klaver en speel je liever haaf dan spil, schmidt is toch altijd haver jij bent veel zeker dan ikzelf en toch leef ik veel sober jij droomt dat je eylders drinkt ik delf het spit…

ik brand me niet aan netels draag enkel vergeet-me-liever in mijn handen loop langs klaver die zich vierendeelt ik pluk er geen maar laat ze staan -voor blijvende groei- zie klokjes volop grazen met een lila glimlach voor me ligt de weg die vrijheid ademt -zonder vallen- daar drink ik de nectar uit volle honingbloemen en slik…

Ik neurie mezelf in slaap met echte dromen, feeën om me heen, en een haag vol doornen De uil roept, ja ik kom, ik ga weg van het schuilen voor vreemde mensen Het witte licht draagt me door de zomervelden, klaver groeit in mijn voetstappen we zijn weer thuis in de echte wereld zoals toen het begon en het leven van gisteren lijkt…

het groen is oud de regen koud en in het gras verdwijnen resten van de zomer onder het rode klaver schuilt een klein kadaver, het was een witte rups de zijde rond haar lijf blijft ondanks alles dat beklijft ofschoon er nog geen naam aan kleeft, zweeft heel imaginair een vlinder naar vandaag ze doet het graag en spreidt haar glans…

jarig zijn zit niet meer in haar brein dat allang is ingehaald door het verleden honderd als een niet bekend getal in de tuin en in het nu is het genieten groot geluk met al die vage en toch lieve mensen om haar heen als de nectar uit de rode klaver is vergaard vindt ook de hommel in de schaduw van een boom haar rust…

Mij zingt het al een lied dat God geschapen heeft: de klaver en het riet en alles wat er leeft.…

Om Jesse als 'jochie' neer te zetten terwijl hij de koe bij de hoorns vatte is niet slim Klaver die laat er geen gras over groeien slaat terecht, gelijk op trom Voor storm is gewoed Het betreft financiële perikelen van een ABN-Commissaris die niet door de beugel konden Daar gaat het om In financiële wereld, bij ABN kluste Fons enige tijd…

Ik mag die groen link(s)e Jesse wel (plaats 8) ik mag hem wel die 'Jessias' en Hem ook die oude Messias "Jezusleeft" (plaats 25) roemt deze zin Ik zie dat 'Klavertje groen' wel zitten bij de grote vier landelijke partijen met zeker potentie voor het vice-premierschap want wie de jeugd heeft heeft de toekomst en de jeugd verdient meer…

Groen nog van klaver en rood van rozen. wringen de bodem open. Scheuten water in droge monden en licht achter zwarte ogen. zoeken barsten in de omklemming van de stam. Basismieren volgen kromme koninginnen. Sleets zijn hun vage kleden. Scheef de gesteven boorden van de klerken. Klokkenluiders slijpen hun pennen.…

konijntjes vrij hun gang kunnen gaan en haasje over spelen in het gras Maar wat te doen met de stralende vuren door wentelende wielen voortgejaagd die het veld de maat nemen en zijwaards blind het cordon rijgen, onderweg naar De konijnen zijn het al gewoon zij staren soms, niet ziend als zij zonder te begrijpen weer de buik vol klaver…

Pot de knorren, jak de schobben fluit de flieren, haspelstoet, pamp de slampers, jas de klavers, piep de horle en kauw zoet Wassewis je wissewasjes wapper oelen en waai pier warrehar de hele makmik lach je schaters en zwaai zwier Heim je pappen, wiek je klappen foezel konkels en blaas toet baad een pootje, neem een ootje rijd eens spook…

Het glanst weer van de klaver en de boterbloemen en heel verloren staat er ook een klaproos bij. Er zijn toch zoveel mooie dingen; die maken plots mijn hart weer blij en dankbaar kan ik ademhalen; al er is pijn en veel verdriet en zorgen, maar toch wil ik de hoop bewaren en niet alleen maar angstig zijn voor morgen.…

rep-je nu, uit de klaver, hu! Alaba! alaba! Sterre, u slaat er 't kalf te zwaar; 'k zie 't, ge gaat er naar. Alaba! alaba! Lies wacht Deesten aan de poort.... Toe, mijn beesten, voort!…

Ook de kale witte klaver en later de rode met de roestplekken. Wij schrokken nergens voor terug met onze manden en spaden. Weide stond in plaggen voor het keukenraam te sterven, te snakken naar water. Nu kweekt mijn zoon zijn geurend riet op het balkon. Mijn dochter spaart haar rozen.…

Ik wilde nog iets kwijt over de pretogen van mijn broertjes verjaardagshond, kamperen in de tuin, stilzitten, kauwen op gras en klaver, de maan uitzwaaien in een warme slaapzak naast jou. Aan jou werd niets gevraagd; ik heb je uitstel gezien, wekenlang, verzet tegen beter. Vader kan zo weg zijn, zei de arts.…

Boeddha versus God Muziek als pleisterplaats, dat merk ik wanneer het treinstel me bedondert en dode vogels langs het spoor de klavers voeden met het bruin van massa en bederf nog juichen de reizigers ze proberen de bielzen te tellen van de evenwijdige spoor van wie ze denken dat die hen komt vergezellen zal het eind – het baken –…

Dikwijls komen de veulens in stilte dichterbij de haag, ongeduldig zonder fourage, willen uit de omheining, de roep naar verse klaver naast eenvoudig haver, uit de strelende ogen dromen zij van tijden, om het bit te vieren over onbegrensde weiden, ik berijd hen op de ruggen van de vrijheid, in één sprong over hindernissen van…

onze vriendschap binden ik leun mijn loom verliefde lichaam tegen je vastberadenheid aan we zwijgen intiem in ogen die gedachten aaneen rijgen tot de winter als ouderdom wijsheid verworvenheid ons deel is geworden en gebreken de vruchten zijn van de boom der kennis hul me dan in je dekens van mededogen in een bed van rode klaver…

de koorts van het gedroogde gras betekent luid en duidelijk zichtbaar snuitmalaise niesfestijn hoestmelange onkies eerbetoon aan inheems gewas ik heb het nooit bij bloeiend vlas fluitenkruid rode klaver wilgenroos maar nu des te erger bij primula’s lelies en ook dat gedroogde gras mijn neus ziet er niet uit de wanden rood en schilferig…

drapeert zich elegant rond een wild tegenstribbelende wingerd wordt er echter subiet weer afgeslingerd door een klimlustige roos met zwarte band maagden klimmen dartel in palmen juffertjes verschuilen zich in ’t groen lonken naar het ontluikende seizoen terwijl ze meewuiven met de halmen maar als het botert tussen alle bloemen smeert de klaver…

In de weide bloeit weer nieuwe klaver gevierd tot honing. Vanuit de verte tjilpt gezang roepend ook te komen. Maar de zon en de zoete geur van bloemen is vele malen lieflijker dan het avontuur de catacomben opnieuw te betreden. Sprinkhanen knagen zich een lied tot de zon.…

kleuren de lelies luchtig op het stille water De zon, het oog van Apollo, doorklieft de atmosfeer en licht het hoofd in een eeuwig later Kroon en loof vleien zich tinten groen en mijmeren stilletjes voor zich uit De geur van kamperfoelie spreidt zijn nevels over een pittoreske landweg waar de liefde hevig bloeit in een bed van rode klaver…

Zuiver, als geslepen edelstenen In een rand van donker goud gevat, Spiedt de klaproos door de halmen henen, Glanst de koornbloem helder na het bad; En het paard, met glimmend stijve benen, Scheert de klaver, koel en druipend nat.…

Zuiver, als geslepen edelstenen In een rand van donker goud gevat, Spiedt de klaproos door de halmen henen, Glanst de koornbloem helder na het bad; En het paard, met glimmend stijve benen, Scheert de klaver, koel en druipend nat.…

Zuiver, als geslepen edelstenen In een rand van donker goud gevat, Spiedt de klaproos door de halmen henen, Glanst de koornbloem helder na het bad; En het paard, met glimmend stijve benen, Scheert de klaver, koel en druipend nat.…

levens, verwoest ook de natuur De rook is niet heilzaam, want het veroorzaakt kanker Dat wordt dan weer opgelost met een collectebus Want lopen voor geld, dat maakt je ook slanker En sust je geweten op de bank, lekker knus Van één voortuintje spreekt men grote schande Madelief en paardebloem, wie wil dat hier nou zien Gras en groene klaver…

een zomerse zon bedekt mijn land waar klaver huist en bijen vangt waar in de koeiebuik gras ontspint tot mest in dampende klodders door koeieanus uitgedreven op het land wordt neergeplet in koeken ter vertering aan het land wordt teruggeven oh nederland oh koeienland je bent door koeieplakken overmand zo vruchtbaar bruin in 't zonnetje…

De dode blaren stuiven om de zoden, Waar bloemen groeiden eens en donzen klaver, Geboren op een graf en daar gestorven.- Een spade dragend, het gelaat doorkorven Van rimpels, stapt een stille dodengraver, Teken van leven, door de hof der doden.…

hier is de sleutel van mijn hemel het stukje Eden in mijn achtertuin waar vogels vrolijk flierefluiten tot schemering hun snavels dicht daar klimmen maagden in de palmen verschuilen juffertjes zich in ‘t groen zet de leeuwenbek zo’n grote mond op dat bange rozen rimpelen in de wind maar als het botert tussen de bloemen smeert de klaver…

De weg is zonbeschenen en geurt naar wilde klaver viervoudig voor geluk, dat niet is, nog steeds niet is. Een brede muur van boze woorden verstrooid door kwade tongen beletten de doorgang van verleden, naar toch nog heden een toekomst ook vergaan.…