Alle inzendingen over Levenseinde OR Mensenrechten

Mensen bestaan werkelijk, zoals ook dieren leven. Mensen zijn zogenaamd wijs. Homo sapiens sapiens zijn we. Mensen die primaten zijn. Aapachtig zijn we allemaal. Primaat is maar een etiket. Een zogenaamde naam. Zijn we wat we denken dat we zijn? Ben 'IK' een slimme gedachte? Ben IK mijn ego wel, dat ik heb bedacht? Zijn we, wat machthebbers…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Dierenrecht is de diepste grond van alle mensenrechten. Niet andersom. Eerbied voor het leven nodigt alle mensen uit om respect te tonen. Om kennis te vergaren. Om rechten te verlenen. Aan alle planten en mededieren. Aan alles wat leven nemen moet. Aan alles wat leven geeft. Dat alles is de diepste grond van alle mensenwetten.…

Vechten, vechten, mensenrechten, mama Biba warmt zich bij het vuur. Mama Biba wil voor rechten vechten. Voor haar kinderen strijdt zij uur na uur. Vechten, vechten, mensenrechten, mama Biba strijdt voor de vrije mens. Mama Biba wil de daders berechten die wars zijn van enige morele grens.…

Door zijn ziel luide blijde gezangen, ofschoon men besluit tot 's mans levenseind: "Werk volbracht: de Heer wil mij ontvangen!"…

Bejaarden stop ik liever weg tot zij hun levenseinde kiezen wat lijden zij als kostenpost zwaar onder mijn verliezen. Verzuip maar nu de wereld jou als huisvuil weggeworpen, hier ook niet hebben wil. Ik vreet mij vol obesitas en mijmer hoe het vroeger was in armoe groot geworden.…

Land, mensenrechtenvreemd Voetballen in een zandbak Met temperaturen die geenszins zijn te harden De Olympische Spelen in de Chines' hoofdstad Beijing gingen ooit ook door ondanks mensenrechten die (met voeten werden getreden) geenszins klopten Net als in eveneens Qa- tar is een vergrootglas beslist wenselijk Regimechange, woord vandaag…

Dat is natuurlijk niet het allerbelangrijkste mensenrecht zult u zeggen.…

Ze deden dat in het kader van de internationale Dag van de Mensenrechten……

De mens ontvlucht zijn eigen land Wanneer dat knoeit met mensenrechten Verzet ziet als zijn doodsvjjand De mens blijft voor bescherming vechten . Komt kindje binnen juicht het huisgezin Dan lacht men, haalt met zoete woorden in!…

Al was Jan Jaap bijzonder levenslustig, hij bleef maar van dit schone sterven dromen: zo 'n levenseinde leek 'm heerlijk rustig. Geslagen is z'n allerlaatste uur en wat een tref: z'n droom is uitgekomen! Hij was in slaap gevallen achter 't stuur.…

Ik zie een jongen naast een meisje lopen, hij kust haar en zij lacht om het geval. Genadige dood! Zij kirren en zij hopen zij zien het kind nog niet dat hen begraven zal. ------------------------------------------ uit: 'Verzamelde gedichten', 1986.…

deze mensen zij zullen zeventig jaar worden weer andere veertig daarna in hotelkamertjes ziekenhuizen op de heide als de zon schijnt zullen zij stuk voor stuk sterven zonder zich te realiseren dat ik het voorspeld heb ----------------------- uit: 'Zoals wij', 1965.…

Turkije test verpleegstertjes in spe die seksueel actief gedrag vertonen. Zij ondergaan de test met rode konen want wie geen maagd is, heet prostituee. Of dit voor de gezondheidszorg geslaagd is... bevallen met een vroedvrouw die nog maagd is?…

De kranten schreven wekenlang uitsluitend over de modieuze Máxima. Dat leidt de aandacht even af van pa, die meer wist dan hij toegaf - dat is stuitend. Maar Máxima... zo'n bééldige verschijning: Wie zeurt er dan nog over een verdwijning?…

Bij ons staat steniging in kwade reuk. Maar elders straft men zo de vrouwen wel (de mannen trouwens niet) voor overspel. Zij hebben nooit gehoord van deze spreuk: "Als eerste werpt, wie zonder zonde is." Helaas werpen ook zondaars zelden mis.…

Een Amnesty-kaars is voor sommige mensen het enige licht ---------------------------------------- © Jan Bontje 1998 Geschreven na mijn optreden op een culturele avond van Amnesty International afdeling Spijkenisse op 25 november 1998 in de CSG Angelus Merula, t.g.v. het 50-jarig bestaan van de “Universele Verklaring van de Rechten van de Mens…

Dan, langzamerhand dronken wordend van pop, powezie en pils staat hij uit zijn stoel op zijn tikmasjiene duvelt op de grond; hij weet de rand van de taal bereikt voorzichtig naar een oude boekenkast schuifelend (soms wordt hij eeuwen stof) negeert hij het dode grijze oog bij een aantal tijdschriften en bundels blijft hij staan en probeert…

Vijfenzestig. Men gaf mij een stok. Een stok, niet om mee te slaan, maar een stok om ermee te gaan van mijn bed naar het kippenhok of tot het café in de laan. Een stok, die ik nergens laat staan omdat men mij er niet mee griefde, want hij leidt mij, verkommerde haan, naar de laatste en hoogste geliefde, die, aan 't eind van mijn schamper bestaan…

Volle melk, hete aardappelen, schroeiend vlees. Meer! Erger! Waar is de slager? Daar achter die bloedrode horizon. Verlangend naar het theater van de slacht gingen we op weg. Maar het was te vermoeiend. Geen van ons kwam aan. en toen we stierven dachten we: er ontbreekt iets. Dit was niet wat we ons ervan hadden voorgesteld en we zijn…

Hij pakt zijn oude handen vast. Een rimpel naar de dood. Nooit meer wordt hij groot. Nooit meer wacht zij om de hoek. Ieder woord raakt zoek. Alles was, is waar gebleven? Wend De steven nu voorgoed en paai de gondelier. Drink wijnen. Slurp het gistend bier. Stil de honger in de maag. Want Op de kaaien liggen rood, de taaie haken van de dood.…

Geen griepje, nee liever steriele slangen door de neus, haperende symbolen op een schermpje, op de walkman die doorschreeuwt als ik niet meer hoor, My Favourite Things. Zo wil ik dat het gaat: weloverwogen en onopgemerkt. Anonymous, particulier verzekerd. --------------------------------------------------- uit: 'Weloverwogen en onopgemerkt…

Het touw Waaraan ons leven hing Is nu Een zijden draad Wat ging er fout? Kunnen wij terug? Neen... Het is te laat!!!…

De Olympische Spelen van Peking, Bevinden zich vandaag in erg zwaar weer, Het is immers geen lopend vuurtje meer, Dat de wereld zint op onderbreking. De inzet helder: Yuri van Gelder, En bevrijdt Tibet van Chinese wet!…

Zeg klompenmeisje met je houten been, Als jij twee emmers water op gaat halen Hoef jij die voortaan niet meer te betalen - En ga ook langs de bakker maar meteen. Hij dient je ook een gratis brood te geven, Want wij zijn arm, maar hebben recht op leven.…

Komend van diep, zijn intieme waterwereld verlaten hebbende, laat een krab zich zomaar, ruggelings op de schelpenbank werpen om, zonder verzet, het leven te laten in de krachtigste vogelbek, maar waardoor zijn pantserschild (als meest duurzame deel) wel kans maakt om gekoesterd te worden in de zeevondstenverzameling van een kind?…

Ik wil gezellig sterven zei ze zonder drama glaasje in de hand pinda’s pellen op een krant een lied van vroeger zin voor zin nog kunnen zingen en dan krak. In beweging woensdagochtend met de kracht van vijfentachtig gymmen op een Weense wals knieën krakend in de maat, een twee drie en een twee en uit. Gerieflijk in de leunstoel de laatste…

Ze was al heel erg oud. Daar riep een meisje: 'Kijk, oma, het is winter!' En zij zei: 'Ik zou zo graag gaan spelen, weer spelen in de sneeuw.' De lente kwam, een lente later zou ze sterven. Maar ze zei: 'Ik zou zo graag gaan lopen, lopen door de regen, al die druppels op mijn gezicht.' De zomer was voorbij, voorbij. Ze zei: 'Die appeltjes…

Wij zijn te hoop gegooid wij liggen bleek en bloot en onmiskenbaar dood langs smalle, stille wegen. Van wortels afgesneden, het loof dat leven was en stem van wind en regen is op de akkers stom gebleven. Wij zijn gerooid en afgelegd en nagekeken op gebreken. De grond die onze moeder was is dood gewicht gebleken. Wij liggen op een bietenvaalt…