Alle inzendingen over Tinnen

Zij dragen in hun hart het lot van de tinnen soldaat. Pas als zij hun laatste kruid hebben verschoten, Weten zij dat het niet zonder vrede gaat. Mensen zijn misschien niet voor de vrede geschapen. Zij belijden het liever met het woord. Pas als zij hun laatste kruid hebben verschoten. Beseffen zij dat het zo anders had gehoord.…

Door één lief woordje zou zich laten winnen, Door één gebaar of vriendlijke oog-opslag Of door een luide open-heldre lach Na veel gevlei's en zachtjes-aan zoet minnen Ik, die droef-wachtend op des Levens tinnen Melodieus zit klagend, naar de dag Opstijgend glorieus, van wat eens mag Bevredigen mijn ziel…

In ’s hemels tinnen dicht je hopelijk door met Heinz en Driek als levendig gehoor –…

Herfst weerspiegelt zich in de koele waterloop Het zijn de verstarde bomen bomen zonder enig blad De bomen op rij -als tinnen soldaatjes- bekijken zich in het blauw van de stroom Het is echt een droom hierlangs te lopen m'n ogen als op steeltjes.…

met een ogenschijnlijk argeloos gebaar wordt een beeltenis mij geschonken alsof ergens in stilte en eenvoud een verbintenis mag worden beklonken ik ontvang haar weesgegroet in mijn hand voel de eeuwige moeder in tinnen kleed gehuld als opnieuw in mijn palm geland zij is in God die de pijn in haar hart omhult…

In de schemering sluimeren mijn gedachten die aarzelen op de tinnen van jouw droomkasteel...…

bergen klimmen in het tinnen licht en uw stille, virginale lippen kuisen aan de sidderende beken zoete smetten van het groene duister en uw oof wordt licht.…

Tinnen soldaatjes onpopulair gesmolten tot nieuwe figuren. In het rood en wit schuilen de vrije mussen, het blauw is in rouw. Stilte op het plein, siddert in verbaal geluid morgen nieuwe ronde. Vrij lijkt onverveerd van angsten te bevrijden, hoop blijft ongedeerd. Illustratie: ( Karma ) Paul Martens…

De zolder krijt vergeten uit en weeft er draden tijd tot stof over kartonnen dozen waarin jeugd geborgen ouder wordt zoals de tinnen trommelslager in zijn houding lang verstramd of de pop wiens tule bruidskleed in vergelen is vergaan ze leefden eens zo zij verbeelden maar het spelen ging voorbij vergleed zoals de jaren waarin…

Overweeg ik een stilleven dan bekruipt mij de angst bekneld te raken tussen een dode fazant en een tinnen schaal. Pisbakken, dansende letters, fietswielen, uitgerangeerde flessenrekken – kijk eens wat Marcel Duchamp uit zijn dokterstas haalt.…

Onder elk herfstblad trefzeker door de wind neergelegd schuilt een verradelijke gladde tegel; deze dag waarin mijn illusies sneuvelen zoals vroeger mijn tinnen soldaatjes die ik heimelijk verborg, heb ik tegelangst. Er steken bossen witte rozen in mijn brievenbus, elke dag weer.…

Ik zag je in het grote ledikant Een teer schijnsel kroop voorzichtig binnen Gezonden licht van hemels tinne Halverwege de kamer gestrand In de fronsen van het beddengoed Zocht ik naarstig jouw gezicht Je scheen zo bleek en ook zo licht Doorschijnend haast, voorbij de gloed Dan plotser nog, het dagen van de zon Zeilen schaduwen door dromen…

flamboyant en extravagant wandelt, nee schrijdt hij voorbij neemt even zijn hoed af voor grijze vogels op de galerij van het appartementencomplex tot dat donkere straatje waar hij ooit strategisch was neergezet als een tinnen soldaatje men fluistert, beschimpt en kluistert hem op fictieve gronden hij ronselt en raust, hoereert en smoust…

Het is een oude houten klok maar zonder moeite stuurt hij tinnen benen los en vastberaden ritmisch in een cirkel rond. Er zijn momenten dat het lijkt of hij me provoceert, net als ik in een droom beland ben dreunt zijn bronzen donderslag.…

De rijen marcheren gedisciplineerd commando’s volgend als tinnen soldaten lege omhulsels, stramme ledematen presenteer geweer en rechts omkeert!…

En ik voel alleen aan de dingen die hier blijven: de messen met hoornen heft, de tinnen schotels, het blauwe porselein, sterk hoewel breekbaar, en, als een wachter-rots tussen troebele golven, glimmend gepolijst, deze zware tafel van hout.…

loepzuiver van het eerste water als dagelijks brood eet hij groen gif een rubberen slang tussen zijn metalen lippen ademt solderend gas in keel en longen binnen zijn mond smeedt stof en zand nu is mijn vaders loden hoofd gezonken in opgestoken kussenslopen als vloeibaar goud in koningswater opgelost zijn tinnen…

Wel is het stil daar binnen maar ‘t is er rustig en goed; en nimmermeer blaast op de tinnen de wachter, met dartele zinnen, een reizger de welkomstgroet.…

Wel is het stil daar binnen maar ‘t is er rustig en goed; en nimmermeer blaast op de tinnen de wachter, met dartele zinnen, een reiziger de welkomstgroet.…

Het zijn de gebroken geesten in een stervende stilte waarin het lot onomkeerbaar zijn tinnen soldaten smeedt Het bloed is als rode inkt geknoeid op een wreed beschreven aarde Blind navigeert men richting een “nieuwe wereld” in verwondende handen Tussen triomfboog en kerkhof is de scheidslijn dun Wanneer uit geestesgloed een allesverwoestend…

Ik keek naar de hemel waar het oog van een olifant naar me keek vanuit een kauwgomballenboom en alles wat ik wist is dat er water binnenliep door het gat in mijn schoen Ik liep door een veld dat niet eens echt was met 100 tinnen soldaten die aan mijn schouder stonden en alles wat ik wist is dat er water binnenliep door het gat in…

Schoon en koud in wind en regen Vroeg de gouden regen bloemen zegen Zie hoe de dagen verder opengaan Wit en roze bloesem bomen in de laan Trommel gitaar en tamboerijn Met je klompen op het bluesfestijn Room in tinnen kannen, groene weiden Met Sunny Boy om ons te verblijden Klompen stampen op ruw houten planken De pijpen opgerolt, hoog…

Kleine Shin, je werd het kleine, tinnen marionet-soldaatje dat, als het nodig was, een onzichtbare vlieg op de zwarte muur werd. Je lette op de schaduwen en de stemmen van de grote mensen. Je hield hen in de gaten, je leerde hen nadoen.…

verband dat jullie hartstocht om, voor, naast en met elkaar gelijk haar oorspronkelijke passie dat pact ook mag suikeren dat jullie liefde om, voor, naast en met elkaar tot wollen sjaal jullie warmen mag totdat klei haar tot aardewerk kneedt dat jullie gehechtheid om, voor, naast en met elkaar zich zo allengs mag verblikken tot tinnen…

Reeds tien jaar leggen dichters er hun ei Da’s reden voor een feestelijk van harte Bedankt, Quirien, dat jij die website startte! De vaste versvorm spint er garen bij Stek voor light verse, mét forum, klare taal Dus geen ‘Minerva’s uil’ noch ‘boreaal’…

Tijd van tinnen soldaatjes en gebeden, van moeder's nachtzoen en parfums in vleugen, zuiverste bron van weemoed en verheugen, verwondering en teerste vriendlijkheden. Het is het liefst portret aan onze wanden, dit kind in diepe schoot of wijde handen, met reeds die donkre blik van vreemd wantrouwen.…

Zie welk een huis ons Verlangen gebouwd heeft: Landen en zeeën Plaveien zijn vloeren, Zonlicht en maanschijn Zoldren de kameren, Achter de sterren Wijken de tinnen - Wij kunnen minnen Eindeloos. . .…

In wanhoop slaakt een wijdgeopend muil Zijn grauwe zucht de tinnen wolken in.…

Bij ’t omwolkte licht van de vale maan, niet ver van Troje’s trotse tinnen vandaan, verlaten de Grieken één voor één ’t houten paard en heffen hun in ‘t koele maanlicht blinkend zwaard.…

Ooit knielden we in misten wierook ter bezinnen Goten marmeren helden in kathedralen Kochten angst in gebed, deelden avondmalen Reikte glorie hoger dan ons hemels tinne Devote stilte bij hostiewaarts geschuifel Bewaakt door martelaren onder aanbeden aureool Vervallen tot scherven bestoft glas in lood idool Of in vaal damast verveeld prevelend…