Alle inzendingen over Uitgaan

je stille glimlach in de straten tussen gevels steeds kleiner loopt de nacht mee in lijnen grijs of zwart de huizen ademen de ochtend in minnaars de zijden kousen nog glanzend tussen hoofd en buik de wil tot meer of ik van je houd vraag je en ik glimlach wanneer de lichten uitgaan in een stad die groter wordt je gooit…

Toen ik jong was mocht ik amper naar een feest En als ik mocht kwam mijn vader mij halen Elf uur! Voor hem was het mooi genoeg geweest Het feest was nauwelijks begonnen En ik stond net op de dansvloer Met een alleraardigste jongen Bijna grienend lag ik dan later in mijn bed Nijdig, pissig en gefrustreerd mee moeten gaan, zonder verzet…

Dronken.. ..van slaap kruip ik.. ..eenzaam in bed ben eenmaal.. ..geen nachtbreker…

Avond aan avond. Van het oefenen in geduld geleerd dat wachten om een goede conditie vraagt. Je billen doen er soms pijn van. Wil ze wel, wil ze niet? Eeuwig gelukkig of verdriet? Als het zover is. Een zucht symboliseert wat er aan voorafging, vat alle avonden (naar de film, in de kroeg, voor de buis) samen en doet de billen nog een…

Onder het vandalisme komt een streep! Men wil nu voor de jongeren die stappen uitsluitend chocolademelk gaan tappen en bij de uitgang krijgen ze een reep. Voor wie toch keet trapt, is er geen pardon: die slingert men alsnog op de bonbon!…

Harten braken vergeten woorden, kotsend liegen lippen, pruilend over verloren zoenen, vinden zij passie tussen tegels. Liefkozend spuwen zij charme uit over een stoep. De verdronken schrale strot, vind liefde op elke hoek.…

om jezelf te uiten hoef je niet uit te gaan je kan gewoon binnen blijven bij jezelf op visite gaan wees maar eens stil hou eens even op luister naar wat jij wil je komt er vanzelf op als jij je er naar richt ligt het in jouw macht jouw geest vraagt aandacht zoekt een gezond evenwicht je schiet wortel groot of klein je kan daardoor…

in vleugjes parfum rook ik even de feestjes het plezier en vertier van het uitgaansleven geen losbandigheid maar de ongelimiteerde handigheid in flirt en subtiele hofmakerij zag in ogen het ongeremde jezelf verwennen met drankjes en pil de zoektocht naar het nieuw onbekende grenzen verleggen in het je niets laten zeggen helaas…

ging ik vroeger met gemak vol overgave uit mijn dak in hartje binnenstad altijd was het ultra bijna lustrum ben ik nu dan dat gevoel kwijt niets is er aan verloren en heb ik geen spijt maar die tijd is nu verleden bijna nu al drie jaar bereikte ik onomstreden de mooie leeftijd van onze saar wil dat niet zeggen het is voorbij…

we zullen de avond dicht kakelen met veel geschreeuw en spraakwater en overdrijven en liegen (toe maar) we zullen de bakens verzetten, maar vrijwel stil zitten met een lach en met hoongelach en voordat we het weten weer naar huis toe, de ruimte weer open en wij de gordijnen en ramen dicht doen tegen licht morgen- ochtend maar ook tegen…

ik heb de beats gevreten mijn lijf heeft het geweten halverwege was ik al kapot met wonderpil en heel veel vocht kwam ik er snel weer bovenop wij dansten ver voorbij de top tot licht en glitter braken stilte pijn deed aan de oren het feest voorbij de ochtend was geboren mijn trance zag enkel armen een lach in steeds hetzelfde gezicht…

plannen worden gemaakt nadat het idee werd geboren zullen we…….een glimlach ja we gaan stevige stappers aan we deden het al vaker samen er is verbondenheid jij loopt wat harder ik moet de pas er in zetten maar het maakt niet uit zo’n dag met jou waar die ook heen leidt geeft zoveel moois en zoveel kleurrijke herinneringen dat de dromen…

En elke week overschreden wij de grens terwijl een welwillende douanebeambte met een wuivend gebaar een teken gaf dat we door mochten fietsen. Opgetut overbrugden we de vijf kilometer die ons huis scheidde van een voormalige bioscoop waar we op een glimmende, houten vloer op muziek van de Rollingstones de avond stukdansten. Daar wachtten…

De grachten gaan rond en de boten in mijn hoofd! Alles is flikkering en kaleidoscopische gezichten. Ik heb teveel gedronken en sla wanhopig in het rond, de duivel en ik hebben op tijden iets van een verbond. En de geluiden in de stad en op de pleinen en ertussen, onzin pratende jongeren die luchtbellen schieten uit hun harten en hoofden, ik…

Je hing aan een lamp aan het plafond te slingeren als een aap. Als Jane ging je heen en weer, en ik, Tarzan met rugpijn. Dronken als twee apen naar de kroeg nog -van tevoren ingedronken- jij bent mijn zon en ik jouw maan, jij fel licht en ik een baken in de lucht, een vasthouden waar je vroeger voor vluchtte. Twee dromenden en zingenden…

de handen weer gereikt in saamhorigheid ogen op verkenning naar details het anders zijn dan in herinnering stemmen in herkenning elkaar ontmoeten met een lach is de bestemming van de dag samen weer op pad als heksen op een bezemsteel met magisch vier vijf is te veel kabouters van de paddenstoelen vegen die eikels en kastanjes…

Klevende kleurige vierkantjes binnen rechte rijen zijn oude vertrouwde postzegels in plakboeken bewaard wachten na de reis van eens steeds op verstrooide uren met zoekende vingers en ogen hun jonge nazaten aan brieven en pakjes gehecht verspreiden zich naar alle kanten als dwalende herfstblaadjes hebben onwankelbaar vertrouwen om altijd…

Ik zou het liefste met haar uit- gaan, weet mij zeker van haar knik vol trouw en eerbied, nauw aansluitend op mijn instinctieve blik. Haar tred is meegaand en spoorvast, haar ritme aangepast aan mijn chaotisch leefpatroon waarin de tijd naar vorm en ruimte tast. Zij is het antwoord op de vraag, de bijzin van ons hoofdbestaan; zij kan ook…

ik zag je lopen een glimlach in de étalageruit verkopers gingen voor je onderuit tegeltjes zoenden je laarzen en klakten zacht het tikken na voor zij hun echo's tegen gevels plaatsten je warmde het terras met je spontane lach en in je ogen scheen de zon ja zelfs de obers keken vol verwachting om je bent gekend daar waar jij gaat…

tonen van het onschuldigenlied terwijl witte rook de lading dekte van het zeker debet zijn aan openbaring van pijn daar waar lust en gewoontes regeerden overlevering niets nieuws accepteerde waren ze in shock hun heilzame leven vol intriges en uitspattingen is op de schop gegaan evenals het zingend zonder schuldgevoel de kerk uitgaan…

Sigaretten die in de EU op de markt gebracht worden, moeten vanaf komende donderdag voorzien zijn van een speciaal soort papier dat er voor zorgt dat zij vanzelf uitgaan zodra er niet meer aan getrokken wordt.…

Het luchten het treffen het breken het stelen het vasthouden het opvreten het winnen het schenken erin dragen wie achterbleven de weg naar het hare het laten uitgaan, maar wie krijgt het erop trappen, alsof het niets was met heel mijn 'tuut' de vrouw van je 'biep' een pak van mijn 'zap' Waar het pompend van vol is en wat er dan…

Mist regeert in het hoofd Hersens die maar moeilijk Reageren op prikkels die Zinloos uitgaan en in Het volstrekte niets Lijken aan te komen Schakeling tussen cellen Uitgeschakeld voor nu Tot opeens Rinsma opdoemt, Vervoerder uit Franeker, Holland, en ik met zachte Drang word teruggeleid Naar de wereld waaruit ik Afkomstig was…

ik strakte in het dorische zuilen droeg sterk het uitgaan van je dak jij spande bogen in het helleense licht wist arcadisch je verschuilen voelde speelse decadentie toonde schoonheid die potentie om orakel vroeg in Delphi in de schuine falanx haalden we het paard van Troje binnen nu gaan we Olympus weer beklimmen…

uit de nalatenschap van onze spoken is iets losgebroken de dreiging is echt wordt nu griezelig manifest met miljoenen doden geven zij ons nu griep na de pest wij waren erbij alert in een behoorlijk ontwrichte maatschappij nog is er geen besef hoe diep dit in zal grijpen die wereld is niet te begrijpen zij kan niet uitgaan…

Hij zei tegen haar dat hij toen hij net zeven was in het gedrang bij het uitgaan van de school gevraagd had: ‘Wil je met me gaan?’ Toen deed ze alsof ze het niet gehoord had, nu glimlachte ze vaag en begon te vertellen over haar nieuwe vriend.…

Hoeveel kan ik niet verwezenlijken, als lucifers al die bomen doen knappen, huizen vernielen, rivieren een andere kan doen uitgaan. Het ontbreekt me alleen aan een duwtje: aarde die beeft, bliksem die inslaat. Maar geen haast als tijd toch aan je zijde staat. ------------------------------- uit: 'Kritische massa', 2002.…

de dagelijkse dingen om te beginnen douchen dan ontbijten en op buienradar kijken of ik droog zal blijven trek meteen een regenpak aan het beginnende licht en de lanterenpalen die uitgaan geen tijd voor weemoed of verlangen want de dag is pas begonnen en meedogenloos het zal weer gaan zoals een dag nou eenmaal gaat…

Nieuwe wetgeving bepaalt daar dat uit oogpunt van brandveiligheid smeulende peuken uit zichzelf moeten uitgaan. (Bron: Nu.nl).....…

“Ik trek er met de trein wàt graag op uit, Maar door de jarenlang gestegen prijzen, Koop ik bij voorkeur geen vervoersbewijzen. Wel pech, dat Rotterdam de poortjes sluit. Uit angst dat ik straks nergens meer kan komen, Heb ik onlangs wat hoogspringles genomen.”…