Alle inzendingen over afwijzing OR afwijzing OR afwijzing

de foto's mooi geworden en past jouw lach lief bij jouw vriend als jullie samen huwelijk dansen want dit geluk heb jij verdiend en zitten daar de trotse ouders houden zoveel van hun zoon als jullie samen blijven dansen op die blije huwelijkstoon wat is jouw vriend een stoere gozer en kan hij zoenen als een man nee niemand zal jullie afwijzen…

ik zie hoe kleuren in haar ogen ongewenste gedachten leidden naar een harmonisch model hand op de schouder vertrouwelijke woorden in het samen zoeken naar compromissen waarin niemand zijn eer zal missen lach en humeur bloeien op waar emoties hand in hand gaan op weg naar het gezamenlijke perspectief jouw ja en niet mijn afwijzing…

hangt om mij dan niet de gelijke geur, van afwijzing zonder afgewogen moraal? Of wordt het vanzelfsprekend wanneer men klopt op de deur van mijn cultuur en taal die ik niet versta, het gezicht zielloos afgekeerd niemand minder dan alleen de af – en toekomst van mijzelf heb gediscrimineerd?…

straight ahead immer gerade aus en dan ineens die afslag naar links, rechts, einde rotonde or whatever...…

mijn moeder is verhuisd ze verliet onlangs haar huis waar ze naartoe is gegaan wacht een beter bestaan bij haar engelenkinderen kan niemand haar hinderen hier was het genoeg geweest daar woont voortaan haar geest ze stuurde geen “adreswijziging” hierop rustte haar afwijzing haar as vliegt “Ins blaue hinein” elk deel, al is het nog zo klein…

Publish or perish Had men mij wel gelezen? Steeds werd ik afgewezen. Van Meulenhoffs redactie kreeg ik zelfs geen reactie en ook de Tweede Ronde had mijn brief nooit gevonden. maar Het Liegend Konijn loog: bij ons moet u zijn! Uitgeverij Perdu vond mijn werk déjà vu. Querido schreef correct: u heeft niets dat ons trekt.…

Ongevraagd en onvoorwaardelijk in haar liefde Ze geniet van elke streling Ik ben het die negerend haar hart doorkliefde Ze ontkent de verstikkende verveling 's Nachts geeft ze meer dan me ooit beliefde Ze negeert de afwijzing Ik duw haar regelmatig over de reling Er is niets waarmee ik haar geriefde Ze heeft een dwingende charme over zich…

Afwijzend blijf ik staren, onverschillig in een dal. Roerloos sta ik hier te wachten, daar beneden zonder golfslag, in een met sfeer verlichte hal. Teneergeslagen ga ik zitten, op een met lood versierde stoel. Jammerlijk blijf ik dromen, over het zuiden in de verte, over een zoektocht naar gevoel.…

's-Nachts kom ik Nog wel op plaatsen Waar ik vroeger Vaker was Wat daar gebeurde Kleurde mijn leven Dat besef Kwam later pas Hoe een barst Een breuk kan maken Een afwijzing Je door laat gaan Als minder mens Een nat pak Je voor veel moois Laat waken Een teleurstelling Werkt Als nieuwe grens 's-Nachts kom ik Op oude plaatsen Een buurt…

De felle pijn van afwijzing. Angst voor het waanidee, niet goed genoeg te kunnen zijn. Wanneer ik mijn strijd ga staken, tegen domme tegenstrijdigheid. Tegen al mijn vooroordelen, binnen de grenzen van mijn schedel, Binnen, waar ook mijn idealen wonen. Buiten, daar blaast de wind, de laatste bladeren van de bomen.…

vermeden to be or not to be, that is ...…

Vreugde en verdriet een lach en een traan oorlog en vrede liefde en haat alles is er voldoende en in overvloed te horen, te lezen te voelen onbegrip of juist warmte negeren of een luisterend oor een reikende hand of een afwijzend gebaar leven en dood allemaal zo dicht bij elkaar donker en licht groeten of voorbij lopen wist…

Maar ik kan het niet, wil het niet afwijzen, omdat ik ook niet weet hoe het beter moet. Mag ik zeggen dat jij niet bent, wie jij altijd was, jij bent anders, je bent veranderd. Met een spiegel, zo helder als het water uit de lucht, wil ik laten zien, hoe het vroeger was.…

zij wist wat zij had te geven haar hele leven heeft zij die ogen al gezien het staren de lokkende gebaren het begin van een lach als jij in je onschuld daarin was getrapt in subtiel ervaren heb jij de gevaren al vroeg onderkend dan botsen karakters ligt afwijzen op de loer met alle emotiepijn jij bent geen therapeut niet…

Het komt misschien door het weer Dan schijnt de zon, dan weer niet Zo ook met mijn gevoelens elke keer Dan ben ik happy, dan weer niet. Als ik happy ben, dan zou ik willen schreeuwen De wereld laten weten hoe blij ik ben En al het moois in de wereld willen omarmen Ben ik dat niet, dan zou ik willen huilen dicht tegen je aan willen kruipen…

heel bijzonder Wanneer je dit van dichtbij meemaakt Is dat iets wat je heel diep raakt Je kijkt om je heen, je ziet een blik Dan is er die zeldzame klik Je kijkt om je heen en toch elkaar weer aan Dan ineens zie je geen ander meer staan Zoekend in elkaars ogen Wordt er gewikt en gewogen Wie zoekt contact en zet de eerste stap Bang voor een afwijzing…

achter haar vlakke hand; een collectie slanke vingers met veel zilver gespalkt in diverse lagen en dikten bedekt zij haar mond; zachte zwoele lippen als wachters van een vurig gespierde tongenlont wordt er een lach verborgen vanwege mijn verfijnde grappen of bedekt zij de verveling om niet uit een ander, afwijzend, vaatje te hoeven…

Gelijk een mes door ranzige boter sneed jouw NEE mij door het hart was jij niet mijn getrouwe echtgenoter was jij niet mijn gedeelde smart waarom dan ineens een walgafstoter ‘t maakte mijn wereld plots steenkoolzwart jouw minacht voor mij werd steeds groter je afwijzingen gemaakt van ijzerhard mijn zenuwen gescheurd en open en bloter je sleet…

De afwijzingen in een verbitterd klimaat. De ogen die dood verspreidden, maskers van zelfontkenning, tot de slopende energieverspilling van vermommingsdrang afstierf. Opnieuw beginnen? de betekenis van woorden was gedoofd. Er was geen houvast tegen zielsverlies.…

eind is nabij Geen einde voor mij, oh de eeuwigheid Dichterbij maakt bang en ik ren Ik ren zo hard als ik kan achter gevoelens aan die er ooit waren Er nog zijn maar niet konden Geluk staat voor de deur, maar ik kies iets anders ik kies te rennen naar onzekerheid De kans op iets wat al niet werkte voorheen als een soort adrenaline rush naar afwijzing…

ruiten die nog niet bestonden ik heb je geest gevonden opgespoord in steen uit eindeloze dagen jij had geen vragen ging met de tijden mee wist de wegen uit een vroege zee handen op de rots die in emoties opende haar trots vertelde van het land dat generaties baarde ondanks de gevaren van opstand je middelvingert nu in steeds afwijzen…

In God's latrines krijsen blondines non-stop zijn "IT'S NOW OR NEVER !"-kreet.…

Teek it or leave zoiets! Nieuwe bacteriën vormen bedreigingen voor ons bestaan Weer zo’n vies beest zonder tekenbevoegdheden Rutte kom op man en doe er wat aan!…

Dit is niet afwijzen maar je nodigt mij uit. Het spel van bewijzen, een mentaal besluit. We stoppen en ik kijk je aan, uiteindelijk zeg je nog iets. Je mompelt: 'mag ik gaan?', ik knik en je verdwijnt in het niets.…

Zie op de foto's, dat lachende gezicht zie kracht, in de woorden van een gedicht Zie in de spiegel mijn naakte lichaam Zie daarin hetgeen waar ik me voor schaam Hoor complimenten vanuit iemands hart Hoor die afwijzende stem, heel hard Hoor twijfel, maar ook kracht Hoor niet alleen vervloeking maar ook macht Zie opeens nogmaals mijn spiegelbeeld…

Ik werd kieskeurig ook afwijzend, je blijft wel, levensding Toch zo schoon bij je te mogen toeven, knollig hebbeding. Tot zo dan Vlinder Kusje aan mijn kinder....…

Ben je vluchteling of ben je gelukzoeker dat is de vraag Hamlet dacht aan zelfmoord alleen daarom was het 'to be or not to be' als je aan mij vraagt of ik gelukzoeker ben dan zeg ik ja als je aan mij vraagt of ik wil zijn of niet zijn zeg ik wil er zijn 'er' is een plaats die tegen de dood is grammatica van het…

Ik kan niet dwingen dat je van me houdt Als ik smekend met mijn blik mijn liefde naar je straal Wanneer het hartkloppen van jou het ritme van de dag ontwaakt je je omdraait, en zuchtend ademhaalt weet ik dat je weer spijt hebt van de nacht na wellust ingegeven door meelij en drank komen zelfverwijt, schuldgevoel en gevoed door je afwijzende…

thuiskomst op Ithaka was er alleen de hond herkende mij bij het snuffelen aan de bezwete hand De geur van na een everzwijnenjacht het hart klopte nog in de keel alsof het land, het water de zon me niet herinnerde al was er wel de vertrouwde wind met een verhaal van jaren zout Zou jij nog dezelfde vrouw alle gegadigden voor jouw hand afwijzen…

de duivelsdans vooruit twee terug ruwe aarde wordt gestriemd door flarden vals gezang kreun maar in ontblote bovenlijven wiegen op een doorgesleten oerpatroon tijd verdansend in de nacht mijn uitgestoken hand gegrepen door feedback van opties in veranderde omstandigheden afwijzing verheugt weerde lang herinnering maakt verleden…