Alle inzendingen over bang hart

Herfst, het regent weer de oude droefenis -- van mijn bange hart.…

Mijn hart is mooi verpakt versierd met geluk en hoop prachtige strikken van liefde daarop een stralende knoop In al haar pracht en praal kruipt de liefde naar binnen angst is aan het vervagen liefde lijkt te gaan winnen Mijn bange hart wordt betreden met duizenden sterren bestrooid de liefde durft nu aan te kloppen waardoor mijn…

Bevrijden van het bange hart, van haat en verdriet maakt dat het weer openstaat. Moed en kracht die ook jezelf doen genezen, van alles waar gekwetst voor staat. De stilte verbreken de weg naar elkaar hervinden het verschil tussen leven en te laat.…

hoor je de wilde ganzen aandoenlijk avondlied hun onbeschaamde schreien geeft een stem aan mijn verdriet ontvouw die veren vaandels vlieg weg uit de schemerlucht mijn bange hart wordt stil nu dit is het eind van mijn vlucht in dit dierbare grijze nest slaapt zacht alles wat was dus breng me naar verre velden leg me neer in het…

Van genot zakten mijn ogen dicht mijn lippen zochten die van jou in de zwoele schemering van kaarslicht nam jij mijn bange hart op sleeptouw Als een exotische oase kwam jij mijn woestijnachtige hart binnen je raakte het aan van heel dichtbij en wist het door alles te beminnen Mijn oase bleek een fantasiebeeld mijn gevoel is nu onbemind…

achter gordijnen van graniet danst de godin door grenzen van de geest geheime gangen geven zich niet prijs haar bange hart regeert in grijze golven de gouden gloed van goedheid verschuilt zich achter het gekweld gemoed de godin laat zich niet zien de gesel van de angst houdt haar geborgen in haar grot gesloten met gordijnen…

of is het daarom dat een mens met bang hart de eindtocht moet gaan?…

in de slagregen van stilte waar alles en niks gezegd wordt en het bange hart ontbindt verandert de dag in de nacht waar de dood verborgen ligt achter een ijzige bries zing je los van het gulzige duister laat de nacht oplichten als de dag hoe weinig is nodig om alles te verliezen keer terug naar het lege papier vind de taal van de liefde…

is doodgaan de kerk die ons scheidt van hemel en ras, ‘k vraag me af wie schoolt mij rijk en voedt mijn bange hart is het mijn sponde waar ik eeuwig in zal geraken wanneer mijn benen de zoetheden gaan mennen die mijn geest voor ogen had?…

Een hemel van verdriet doemt zinloos aan ons op, je bange hart vertrouwt het niet, dat hoor ik aan je klop op deuren die niet open gaan, al peins je nog zoveel, ik weet, jij blijft bestaan in zuiverheid, een eeuwig deel waarvan je droomt.…

verbruit ontij de tijd, het zal weer morgen zijn, als de zon over bange harten klimt, schalt werelds toorn uit het stof van ontheemden, verwaait in de machteloze tonen van het dagelijkse brood, vervalt tot luide smarten, in een laatste snik gegraveerd, resteert in gewijde aarde alleen de dood, z’n blik naar binnen gekeerd.…

Langzaam worden mijn gedachten woorden, Spreek ik onhoorbaar tot jouw bange hart, In flarden hoor je wat akkoorden het is een soort muziek, zo onverwacht. Jarig ben je straks en ik zou je willen kussen. iets fluisteren wat jou alles zegt ! Onzeker brandende gedachtes voor altijd blussen, met alle liefde die ik voor jou heb.…

Platgedrukt tegen de muur, ontloop ik het gemompel met een bang hart en helemaal alleen raap ik de moed op die viel. Veleden week op deze plaats is een man verongelukt en de bloedsporen op het wegdek zijn sporen van hij die heenging.…

Soms huilend op mijn knieen, help me Heer, ik ben zo bang. 's Nachts badend in het angstzweet, in gebed, Heer sta me bij. Dit kruis kan ik niet dragen, het is echt te zwaar voor mij. 4 mei, toch was die dag gekomen, mijn bange hart werd stilgezet, Even weg van deze wereld, onwetend, liggend in een ziekenhuisbed.…

zo mooi en toch bang het duurde ook wel lang een beladen situatie vol verdriet en stagnatie maar eindelijk daar was hij dan mijn ideale man zo snel wist ik dit maar liet niets merken raakte wel verhit ik kwam er achter een tijdje geleden toen ik mijn dochter vertelde uit het verleden na veertig jaar zag ik hem terug de avond ging veel…

Bang om weer mijn hart te breken, hetzelfde hart dat bij jou zo heel en compleet is geweest... Bang dat ik mijn geluk zal gaan faken, omdat mijn hart zonder jou, ben ik bang, nooit meer geneest...…

Ik ben bang bang voor wat er komen gaat bang voor wat gebeuren zal ik ben bang bang voor alle woorden bang om kwijt te raken alles wat ik nu heb waar ik zoveel om geef bang om te verliezen dat waar ik voor leef om mijn dromen kwijt te raken om te missen in mijn hart bang om uit het wit te raken terecht te komen in 't zwart ik ben…

schaduw in je hart vluchten voor het leven te bang om veel te geven schaduw in je hart…

ze zich opsluit weg van de mensen, maar diep in haar hart Bolt het verlangen en de wensen om ‘gewoon’ te zijn.…

Wat was ik bang je te verliezen, wat was ik bang, zonder jou te zijn, had het echt niet in de smiezen, ik deed mijn hart onnodig pijn... Wat was je lief om mij te troosten, wat was je lief, door er voor mij te zijn, kan ik nu jouw liefde oogsten, is mijn hart niet van porselein...…

Als je bang bent Wees dan bang Alsjeblieft en Vrees het heus Sta ook weer op Met heel je hart En leef de dagen Als geen ander Zwart en wit, Kleurig of humeurig Broos of hard Zonnig en nat Alsjeblieft, wees bang vrees goed voel hoe het hart klopt De eerste stap in nieuwe kracht…

ben je in het donker bang duren de nachten te lang denk je dat je daar wat ziet heus, spoken bestaan niet zie je schaduwen op het behang jagen geluiden je op stang geloof alleen wat je werkelijk ziet want spoken, die bestaan lekker niet…

Krijg ik een alleen en bang gevoel. Bang voor alles wat er komen gaat, of wie me bij daglicht weer verlaat. Bang voor koude donkere nachten, waarin ik eenzaam en alleen, om alles wat ik in mijn hart heb, stiekem en heel zachtjes ween.…

Daarom wil ik je niet kwijt en zit je diep in me hart.…

In mijn hart, daar bloeit een roos, Bij de start, was zij nog klein, iel en broos. Meestal is ze geurig, diep donkerrood. Maar soms is ze treurig, bang en in nood. In mijn hart, daar bloeit een roos. Mijn dierbaarste part, dat jouw zijde koos.…

Ik ben bang om te worden gekwetst. Ik ben bang om mijn leven met jou te delen. Voor mij ben jij één van de velen. Al die leugens, er wordt teveel gezwetst. Ga weg, alsjeblieft! Laat mij alleen! Vertrouwen doe ik bijna geen. Bang dat mijn hart weer wordt gekliefd. Jij bent bang om te verliezen. Maar jij krijgt mij nooit.…

de schaduw van gespreide vleugels komt dreigend op haar af haar blik en lijf verstarren dan vlucht ze weg van 't raam tevreden strijkt hij in de dakgoot neer niet elke vogel schrikt van groene ogen…

gesloten als een oester deed zij niet van zich spreken wachtend op de visser smachtend naar een teken opdat haar hart, een parel, juist zou worden bezeten bang te worden beschadigd bang te worden vergeten (met dank aan “lizzy” voor haar “oester”)…

Mijn hart zet zich schrap in mijn oren: Tuut Tuut Tuut – bang van geen contact.…

ik ben bang bang voor wat komen gaat bang dat dit kleine meisje er straks weer alleen voor staat bang om te praten bang om straks weer alleen te worden gelaten…