Alle inzendingen over blad OR boom OR verloren

horrorshow in het theater van de backstop van de brexit aan de Thames als Belgische bonbon met Brussels logo haar pleidooi, een voorstel slechts, een schamele fooi werd weggestemd en weer verdween een broze Brusselse praline - papieren tijger in een kooi Hoe nu verder, is de vraag die thans weer op de lippen brandt in Brussel, brexit or…

als marionetten hun blad te vroeg verloren Schuilen? ...bij elkaar? 't helpt geen zier zelfs bomen huilen dit heet: fietsvertier geef mijn portie maar aan Fikkie...…

met een stralend gezicht alsof je wilde zeggen als je maar één ding weet een boom zonder blad is ook mooi.…

Het schuilt in de naam geschreven in regen of je kan vliegen of luchtig zweven veer, vleugel of gevogelte zijn In mijn dromen klapwieken als een engel vallen als een duvel terug naar beneden Lucifer gelijk, vurig en smeulend Verlangen naar een Oosters vliegend tapijtje met gaten door kleurige motten geschapen over de heuvels, nieuwe…

U zult zich op zijn minst kinderlijk verwonderen want deze boom heeft al duizenden lichtjaren aan blad verloren, zoveel jongensdromen telt de regenboog, en zoveel meer zal deze boom dromen.…

Ik tuur naar het stille blad dat zijn veerkracht heeft verloren. De eik vertelt al uren zijn verhaal. Ik luister naar zijn stille woorden ik voel zijn treurigheid. Ik fluister: 'heb jij ook de moed verloren?' Waarop de boom slechts één enkel blad beweegt.…

Blad na blad en boom na boom vertakt zich naar de hemel schreiend. Een weeë welhaast goddeloze droom van bloed en stank en modder. De dood waart rond, vermenigvuldigt zich, blad na blad en boom na boom. Klik. ----------------------------- uit: 'Linkerhart', Gent 2000.…

spreken kan dan het verstand Druktemakers voor de winkelpuien Witte sneakers hoppend in de rij Voor damesmode- en horlogezaken Dernier cri van dure Noorse truien Overal en nergens tegelijk Smachtend naar 'iets' in de loop der dingen Als hun mobiele camera's gaan zingen Dan zetten zij elkaar constant te kijk To be or…

De Turk gaat door En niet de Noor Durf ik dat zo te zeggen? Wordt Murphy's law Na Montenegro Toch weer Memphis' law? Wel als De Pay Er net zo fraai Weer twee weet in te leggen…

Boom in de stad Verschiet van kleur Het herfstig blad Ligt voor de deur Daar waar jij bent Daar wil ik zijn Er piept een tram Over het plein De markt is leeg Ik haast mij door Een stille steeg Nadat ik hier de weg verloor De zon is uitgebleven In de beslagen ruit Zie ik jouw naam Geschreven…

Een heel landschap verloor ik voorgoed onder mijn voeten en die bomen ik voel hun schors niet meer. Andere ogen voor dit landschap voeten voor die grond. Vaarwel... Mijn landschap…

in haar vochtige handen ontnemen het zicht van de nacht in roodkastanje maandagen ritselt de beuk in zijn verloren blad de winterkoning schalt zijn hoorn dwars door het herfstig bos jaagt de witte sluier op in bomen rijp en oogst ijskoude vorst in zijn jaargetijde.…

Moet ik zeggen klootzak Grote eikel die je bent Me dagen laten wachten Wat ben je voor een vent Of moet ik zeggen sukkel Waarom doe je me dit aan Alleen de grootste klootzak Verdwijnt stil uit mijn bestaan Of moet ik zeggen loser And damn I hate you so much And deep down I feel broken Cause maybe I was longing for a touch Or shall…

In de verre verte verdwijnt het licht Duister en donder komen snel heel dicht De boom kraakt, jankt, hij lijkt bedrukt Het laatste blad wordt losgerukt Langzaam dwarrelt zij naar beneden Wat is die eerste lentedag lang geleden Geen enkel blad wordt ooit nog zo volmaakt Fluistert de wind die het afscheid bewaakt En nu het blad haast ongemerkt…

Je groeit uit in parasolletjes van vlinderende bladeren die het voorjaar strelen in de wind waarna ze loom de zomerzon begroeten donkergroen op termiek rustend schaduwbloemen vormen op het gras en dan verdrogen in hun vlammenspel als parachutes bolsters begeleiden die bezwangerd zwaar vallen…

'n Twijgje wind slechts speelde met het laatste blad van de bijna naakte boom, die eenzaam, verloren haast en half verdronken, zich oprichtte uit laag hangende dauw, over wat bij helder zijn een weiland bleek.…

ik kijk niet terug maar blader door een herfst die blad voor blad verrot de smurrie wordt eens lente ook al wintert het kapot de dode boom die sprieterig reikt naar dromen over zomer was groen en ongerept , verloor zijn strijd tegen het ouder worden in een tijd die niet wordt terug gezet de paden zijn nu afgedekt mos heeft zich al afgezet…

sterven gaat vanzelf leven is moeilijker je doet het maar een keer sterven ook en daarvan ga je dood het fortuin is het hebben noch het zijn ongeborenen zijn uitverkorenen de beste waarborg tegen levenspijn is er nooit geweest te zijn…

Nooit heeft zo’n grijpjanus aan mij gezeten Niet op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ík ben vrouw – men is mij vast vergeten Dus tsja, terwijl ik dat volstrekt níét wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

De showcase van het Parliament waar May standvastig als een vent haar brexitplan met verve brengt waarbij plan b nog niemand kent - kakovolière als men stemt tot mister speaker 'order' zendt gezag waar 'n Arib nooit aan went hoe lang nog leeft dit Parliament? De D-day nadert en je ziet her going down in Downing street Down Under in…

Nooit heeft zo'n grijpjanus aan mij gezeten Nooit op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ik ben vrouw - men is mij vast vergeten. Dus tja, terwijl ik dat volstrekt niet wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

Donker dwalen mijn gedachten over verloren paden van de tijd. Ik ben al vroeg een simpel feit val buiten ieders verwachten. Al het geluk vervalt tot pech zoals van blad gestroopte bomen geen zon meer kunnen romen; levenskrachten vloeien weg.…

Haar kleurenpracht doet me nog steeds bekoren van een boom in m'n straat die bijna haar blad heeft verloren haar takken hemelwaarts gericht die afsteken tegen de blauwe lucht wacht ze op de winter die komen gaat dan komt ze even tot rust maar in haar wortels borrelt nieuw leven en als de lente komt zal ze haar schoonheid in sprankelend groen…

Daar waar het blad de boom vertakt de wind een volle bloemknop knakt gaan dromen soms verloren En als de bodem leven voedt de Aarde al het goede doet in stilte niets zal storen Bent U met mij, mijn goede Vriend de Kracht die al mijn fouten ziet en in mij blijft geloven Het leven desalniettemin en iedereen die ik bemin zal ik mijn goud…

En dan drukt winter zijn stempel op pad en perk in mijn tuin Jaagt wind en metgezel sneeuw tussen struik en boom hun laatste blad verloren De prietpraat tussen fris groen van bol en knol met stilte bedekt De tafel voor vogels door mij gedekt, de vetbollen gehangen Dempt even...…

loodgrijze sluier bomen legen hun takken van stervende bladen…

Alles is blad en tak en dak geworden er is geen uitzicht bomen wandelen niet meer…

een verkleurend blad bomen sluiten hun poorten geruisloos vallend…

de wind had mijn bloemen afgepakt geknakt lagen ze verspreid, in tijdloos verder dromen onder versgevallen blad droogde slechts wat oude aarde over oude bomen viel het licht fel in een gat opnieuw geopend door de harde kern van wat ik ooit verloren had in de tussentijd van nu vergeef ik al mijn pijn tot aan de witte draden van het hoge…

Een koortje zong White Christmas op het plein Om tegen Kerst wat wintersfeer te maken Een handjevol publiek slechts in de zaken Die in het centrum nog in leven zijn Maar door de wijken zwermde ondertussen Een legertje pakketbezorgersbussen…