Alle inzendingen over boeit

Het blootgestelde vlees Verbeeldt zich al de kerf Nog klinkt het suizen Van gekliefde lucht Wat boeit mij de macht? Wat gaat mij vergelding aan? Wat deert mij het scherp? Mijn dagelijkse gang Naar de bron is Tot de bron mijn weg Elke dag…

De Sovjet-staat in ere te herstellen Dat is wat hij als ware roeping ziet Wat NATO daarvan vindt dat boeit hem niet Ook maalt hij niet om binnenlandse rellen Zo speelt hij door een buurland te bezetten Gewoon zijn eigen Russische roulette…

Als het bezoek niet boeit val ik soms in slaap, m’n vrouw verdedigt mij: ”hij denkt na over ‘t gesprek” als buurvrouw Ann weg is sist m’n vrouw me wakker: “Ann vraagt, of je ook kan nadenken zonder snurken”.…

Mij boeit de juiste sleutel in het slot het gepaste deksel op de pot de aangroeiende maan de ochtendster op weg het neerzijgen in haar schoot het samenhoren dit houvast de hemel waar ik door de koepel van mijn dak naar kijk het samenzijn dit zwijgen…

Uit Overijssel klinkt een luide banvloek: de vluchteling krijgt hier geen onderdak, Verweggistan boeit eigen volk geen zak. ‘Oprotten!’ staat er fijntjes op het spandoek. ‘Houd ons hotel van vreemde smetten vrij, veel liever hier een varkensboerderij.’…

dichters liegen de waarheid niet, maar ze zoeken wel,de beste woorden om juist te vertolken wat hen boeit, door hen heen groeit en stoeit, als vlinders fladderen in hun buik en het voelen dan belangrijker wordt dan het denken bij de lessen seksuele voorlichting.…

Ik kan uren kijken naar de mieren op een stronk naar het schaduwspel van bladeren op de grond luisteren naar het fluiten van de leeuw’rik op haar stok zelfs het graven van konijnen in hun hol dat alles boeit mij bovenmate tot ik terug geroepen word door zuster Bovendonk in het tehuis “Het honk”. hendrik…

ik heb je niet gekleed met wat de natuur je geschonken heeft jij groeide op tussen maan en sterren onder de zon danste jij je leven in woorden ben je al vereeuwigd op het doek aan de wereld getoond het is onze muziek die ademloos boeit in liefde die dag en nacht groeit…

The Passion kluistert mij elk jaar weer aan de buis; de Bijlmer was nu aan de beurt Tot ’t einde toe werd ik fijn meegesleurd Hoewel ik vaak de tekst niet kon verstaan Op Goede Vrijdag Bach, die mij doorgloeit Hoe komt het toch dat lijden mij zo boeit?…

Ik heb geen idee Was verblind vol gemis Nu is er niks meer Als ik toch eens wist Moet ik nu gaan zoeken Iemand draaien tot mijn hand Kan een uur gaan vloeken Tot ik uiteindelijk opbrand Zal het nooit meer vinden Ik weet het bijna zeker En het spijt me voor altijd Maar boeit je voor geen meter Paul Christiaan…

Verdichter heet hij, omdat hij bijeenbrengt en boeit het gezicht dat hij hoort in zijn oren en het leven van de woorden.…

Verdichter heet hij, omdat hij bijeenbrengt en boeit het gezicht dat hij hoort in zijn oren en het leven van de woorden.…

Omdat het de bewoners niet zo boeit? Een onderzoek ging aanpak vergelijken Men vond een voor de hand liggend patroon Heel simpel: vuil trekt vuil en schoon blijft schoon…

gesluierd is mijn taal verstrikt in woordgewaden worstel ik totdat ik bijna stik in- ademend verplichte stof mijn ogen zijn niet neergeslagen als ik breek tradities loos in schrift van warm naar koud het boeit mij niet of u van mij of mijn gedichten houdt vrij wil ik zijn en naakt in stromingen van ongedwongen stijl…

Met luide stem Praat je louter Nietsigheid tegen Degene die je helpt Achter de balie Het gaat over van alles Maar niet over wat Je nog bij haar Bestellen gaat - En terwijl de rij Achter je meters Groeit bestel je Uiteindelijk vijf Gebakken lekkerbek Maar het klinkt alsof Dat je nog wel Het allerminste boeit…

Ze lagen niet alleen 'bij nachte' Ze wachten niet alleen het Nieuwe Jaar Ze trekken met hun kudde schapen waar gras in pol of spriet welig groeit Dichtbije natuur en einder boeit voor herders ogen Met eigen ogen zag ik ze in een gevel in hazenslaap versteend.…

op de boulevard langs het strand, schuin beneden mij, loopt een opvallend mooi meisje voorbij haar uiterlijke schoonheid vangt en boeit mijn blik plots kijkt zij omhoog zij ziet mij en slaat haar ogen neer dan vervolgt zij haar weg de heupen wiegend als door wind en water bewogen…

en wel trok jij wreed de laatste pen er uit schreef over een veren kleed stralend van buiten alleen juist dat kleed geeft geen warmte meer de schoonheid van de schijn boeit niet langer gevlogen verdwijnt zij langs heldere luchten beademen hoeft niet meer zij houdt vanzelf haar snavel…

soms boeit mij nog de zelfkant het rauwe in de mens zoals de onverhulde sex schuw voor de liefde soms is het zachte hard op zoek naar al wat echt is of uitgesproken plat een lastig ruime grens voor jongeren om te verkennen het duurde mij een leven die zwarte kant in mij ook te bekennen blij om te kunnen kiezen voor menswaardigheid…

Stem te zijn en anders niet, maar zo meeslepend te zingen, dat elk hart het wonder ziet achter mensen, achter dingen; te schikken en anders niet woorden in zulk een verband dat het onontkoombaar lied -wapen in een man's hand- hen ruggelings overmant, neervelt en boeit in zijn band... stem te zijn en anders niet.…

Feijenoord - Ajax - Feijenoord voor de duidelijkheid: voetbal boeit me niet maar wel het Rotterdamse dat ik achterliet voor de hoofdstad verguisde en nu, dankzij de liefde weer betreed - val ik met mijn neus in 3 - 2 voor Feijenoord een neef in de tram het ruige accent van mijn geboortestad ik grijns van oor tot oor, om jou mijn…

Op Raqqa vallen bommen maar wat kan mij dat verdommen Als in Bagdad een markt wordt opgeblazen en in Kongo een dorp uitgeroeid is het geen nieuws dat mij boeit Ik hoef het niet te weten en ben het toch zo vergeten Zolang ze lekker dáár krakelen kan het me geen ene moer schelen Nu ik m'n hart toch luchten moet Wat vindt u van Depay z'n…

Als ik jouw schoonheid zie als jij je aan mij toont ben ik zo vrij je aan te staren wat jij mij euvel duidt je vraagt mij om mijn blik te wenden om van je af te zien helaas voor jou je boeit mij ik kan je niet belonen door naar iets om te zien wat niet mijn aandacht heeft omdat het mist wat jij bezit het zij zo dat ik staar maar…

er is iets dat me duint naar het Wad, de tocht door het vlakke land pluimt nog na, na deze langgerekte dag toch telkens als ik staar over het water valt het me op dat het me eigenlijk niet meer boeit, alleen de emotie spreekt nog uit een andere tijd maar steeds is er die drang om weer die kraag te beklimmen en de witte punten in de…

los gelaten Niet meer aan je gedacht Ik wou niet met je praten Tot deze woensdagnacht Wist niet meer wat te doen Nadat ik erachter kwam Het streepje dat bleek groen Ik word nu opeens mam Wat gaat er nu gebeuren Waarvoor moet ik nu kiezen Ook jij zult dit afkeuren Maar ik wil mezelf niet verliezen Ik heb een keus gemaakt Het boeit…

ik sprokkel je lieve beelden bij elkander en vraag me af of jouw vuur mij nog kan laten branden en jouw stem nog boeit nu de herfst te vroeg in mij is ingetreden nog zie ik zwaluwen als kraamvrouwen hun jongen voeden, ganzen nog tegen de wind in vliegen doch ook heeft onze perenboom te zwaar beladen takken, ik hoorde zo-even al een…

laatst tijdens een treinreis zag ik bij oponthoud dat er op een biels tussen de sporen een metalen brilletje lag in zo'n geval gaat m'n fantasie dikwijls met mij op de loop en zie ik in gefingeerde verhalen het één en ander aan mij voorbijgaan het is de geschiedenis van het brilletje dat mij boeit helaas zal zelfs de fantasie de werkelijkheid…

schroeit De kloppende aders onder de flinter van haar borst Beuken me een weg langsheen gebarsten lijnen en voel hoe adem teneergedrukt met bulderend geraas haar tirade zich spruwt de likkende vlammen een pagina omkrult mijn landschap schoongeschroeid sporen spataders die menig wetenschapper boeit…

in de lichtjes die glinsteren in jouw nacht tussen de sterren van de hemel wijl de maan nog op mij wacht ik hoor de tinkel in het klater van het water dat er stroomt langs de keien in het zand wijl de kater van jou droomt ik voel ge-tintel in mijn hart van het bloed dat er gloeit ook het kloppen van mijn aderen omdat jij mijn ziel zo boeit…

Zo groeit het uit zijn eigen wezen om één keer te lezen of meerdere keren om te zien hoe het groeit of dat het nog verder boeit. Hoe mooi een gedicht uit zijn ziel geboren tot een ieder kan toebehoren.…