Alle inzendingen over dagboek

Het eerste dagboek van mijn jeugd buiten zijn verfrommelde randen was menige bladzijde reeds verkleurd. Mijn klein schrift viel moeilijker te lezen duidelijker voelbaar was nog het kloppen van mijn hart al die bladzijden die ik in ijlkoorts had geschreven toen d’ eerste liefde in mijn leven werd gebracht.…

Gevoelens van onmacht en liefde troost en verlorenheid oude dagboeken volgeschreven het meisje van toen Iedere week een ander als ze wilde maar ze wilde niet rust in een chaos die ze als zo prettig heeft ervaren Het meisje van toen, tien kilo lichter en wat naïever ook Maar altijd feest feest feest Ieder dag gemengde gevoelens maar…

leren zul je het volgens mijn regeltjes die zegeltjes van jezelf plak je maar in je delfts blauwe dagboek luister naar mij en pas dan zul je weten hoe het is om dichter te heten.”…

Je probeert de bezinning te begrijpen nu het vallen van de herfst op zich laat wachten de zon zich niet laat kennen, soevereine hemelplaneet en je wandelt in het park met die gedachten op een bankje sluit je de mijmeringen af met een groet aan de werkelijke dingen van het dagelijkse leven, zoals ze worden besproken in het dagboek van de zomer…

Ik herinner me jouw ogen toen je op het bed zat hoe ze keken in die van mij je lippen glimmend nat overwogen me te zoenen en kwamen dichterbij we voelden ons vrij in jouw vier muren en je bed hartstochtelijke vuren tot en met het einde ik moest gaan maar ik wist dit houdt niet op dit blijft bestaan Ik droom een soort dagboek vol…

Westertorenklok toe sla nu even niet door de verscheurde stad luister toch en fluister dicht gespijkerd bonzend hart in doodsangst strak gesloten daken muren en plafonds ademtochten wasemen langs geblindeerde ramen schaduwen passeren kapot getrapte deuren er schrijft een meisje met gesloten ogen: dat haar dagboek lief is…

het was jouw hand die woorden schreef de letters krulden jij smulde van details in bizarre emoties rechtlijnig vulde jij met spanning witte regels op papier die wulps grote lussen lekten van fysiek plezier het boek heeft nog geen uitgever bereikt het laatste hoofdstuk eist ontknoping in realiteit…

je hebt me het boek gegeven met de grote letters ik geen plaatsjes slechts woorden veel pagina’s nog wit stukjes onbeschreven alsof het leven op dat moment geen zinnen wist de jaren hebben zich aaneengeregen in anekdotes en details maar om jou goed te lezen kijk ik je aan en zie de echte woorden in je ogen staan…

“Mijn naam is *PIEP*, uw purser deze vlucht. Van harte welkom! Mocht u mij soms zoeken, Dan graai ik in de cockpit in wat broeken, Misschien hoort u gekreun en wat gezucht. Ik hoop dat u uw riem heeft vastgemaakt, En, net als ik, in hoger sferen raakt.”…

O Jan, o Woordenaar, o Alleman Laat even rusten nu de Oekraïne Denk terug aan toen, da capo tot 'al fine' En zie waar haat opnieuw toe leiden kan O lieve Kitty, was je maar bij haar En ons, je dichter- en je lezerschaar…

Ik ben maar gestopt met dat dagboekschrift van mij -- want het klopt toch nooit.…

Je dagboek gelezen, even later motregent het buiten en de wind komt uit het noorden, veegt de wolken langzaam naar je toe Te weten dat het goed met je gaat is vaak voldoende om weer een dag te overleven zonder heldendaden De strijd om het bestaan blijft maar doorgaan net als de markt op vrijdag en zaterdag in Leuven waar we eens op het…

in liefde op weg naar de liefde van je leven jezelf in karmische relatie weerloos in ontbloting in de weergaloze kosmos stralend in de essentie van wind weerspiegelend in idealen van kracht gestoffeerd in licht wat op goud lijkt reizend binnen de grenzen van geelpaars waarin de lege bladzijden van hun dagboeken…

Leergierig had het letterdier genoeg van dagboek of novelle. Ze struinde in de boekenkast en las er één van ene P. Een doctorandus, jeminee! wat humoristisch was die gast. Scanderend uit zijn Révisé Trok zij er door haar vrolijkheid een ongebonden partner mee.…

Al was het gisteravond boekenbal, Toch zal ik mij niet naar de winkel spoeden. Ik heb geen zin in Salman Rushdie's "Woede" En verder heb ik alle boeken al: Ik kijk tevreden naar mijn boekenplank, Naar al mijn Ludlums en naar Anne Frank.…

Mijn dagboek is volgeklad Morgen is een open einde Op de trein volg ik de stroomdraden De dunne boog neerwaarts Ze zingen onbestemd eentonig Sneeuwvlokken smelten op het raam Shaduwvlakken schuiven over het gelaat Een donkere woede zet me klem Snoert de strop om de strot Tilt me op Laat me los Tot ik oplos in een luchtbel Alles gaat…

hoe de middag de ochtend naar de avond sleept waarom toch opstaan als blijven liggen minder moeite kost hart klopt bloed stroomt net genoeg om te bestaan soms is er even een vaag verlangen naar meer naar echt leven maar dan verglijdt de avond alweer in een droomloze nacht want dromen nodigen niet meer uit zijn in vergeten dagboeken…

Bladerend in mijn oude dagboek kom ik je tegen. In kwetsbare woorden, als een gebed geschreven. Zo lees ik na jouw dood bewogen: “Eigenlijk geloof ik niets en twijfel ik aan alles, zelfs aan U. Maar soms, wanneer ik denk dat Gij waarachtig leeft.…

de wind ruist niet meer alsof het raam steeds kleiner wordt en alle stemmen wegzinken zoals de zee in mijn woning ik had nog bomen geplant en duinen meeuwen en een schreeuwerige namiddag maar mijn kamer werd zelden door zon gedragen, noch door het meisje dat de straat uitliep ze zag me niet, las geen dagboek…

aanraak wanneer het donker wordt overdag en ik het zwijgen niet meer kan bedaren achter ramen en handen op ingehouden buiken zij die het gemis kennen vertellen over gedichten sluiten de nacht, zwart van kleur te groot op wangen, in ogen kleingebarend ik huil en spreek hun schaduw toe; teken rotsen af, mijn huid in het dagboek…

Vol woord gekozen schoonheid doch met hart en ziel in diepe pijn begraaft zij het dagboek "zomerstilte" achter een laatste dunne bomenrij het treuren van kale wilgen nabij boerderijen in winterstilte leggen trage lange schaduwen zich neer over grauwe weilanden in schaduwrijk van het witte land denkt zij huiverend terug aan toen zij daar…

In de brief die jij nooit schreef is het heuvellandschap groener dan de polders van onze jeugd alsof een vreemde mijn bestaan volgt beamen we de doodse stilte in het nachtrijk zonder dromen tegelijkertijd zijn we niet samen door stormen uit elkaar gegroeid in een dagboek zonder toekomst we volgen de rivier zonder wanhoop onder het maanlicht…

een roeibootje met een oude man met gekromde rug aan de riemen rook kringelt uit zijn brandende pijp vermengt zich met de witte nevel tot een denkbaar geurend aroma van tabak, transpiratie en damp zomaar een oud plaatje uit het dagboek van mijn moeder een man in een bootje op het water zo gewoon, zo van vroeger, zo’n gezellig beeld uit…

ik sprak haar aan vanuit het verre: een café vlakbij't station 'Het Verre' zij zat diep in gepeins verzonken: m'n ongeschreven dagboek tussen haar een muur een klein verduisterd raampje misschien verliezen wat je nooit vond en mij was ik haar even kwijt waar ben je?…

dunne draad van illusies en onvervuld verlangen verzamel ik de dunne druppels geringste greintjes moed en hoop wat gisteren nog evenwicht was is morgen zomaar hulpeloze val verzwaard door nieuwe desillusies spiegeldicht laat mij uw zinnen zien zodat ik ze kan schrijven in de ijle wolkenlucht als zelfportret zonder lijst gelijk een dagboek…

Het kind in de keuken eet niet uit mijn hand, zelfs de blikken pannen heeft ze roerloos laten staan, zeldzaam telt ze haar uren op een houten raam, daarop is het echte leven pas begonnen, zij kan het niet helpen want ik ben het enige dagboek wat ze ziet, waaruit bladzijden zijn verdwenen en dat van mij erbij wat ze leest om te…

Bijen verbreden het raamwerk van de korf, in een klap slaat het dagboek dicht zonder dat de zuivere honing werd verschoten. Het rommelt in de horizon vlakbij, het zorgt dat de tijd stilstaat, gemuilkorfd door het spiedende stof die geen beweging toestaat, een vertragende hitte waarmee het zwervend landschap werd overgoten.…

Utrecht, stenen kraamwieg van herinnering, vergeeld dagboek bezaaid met zand, bed van klei met vergane minnaressen en uw grachten vol stromend stof. Uw stegen met onafgemaakte vrijpartijen en riolen overlopend van BH's, necropolis van verteerde vrienden met nagalmende dranklokalen.…

Dan maar knopen in mijn zakdoek Balpenkrabbels op mijn hand Memoblaadjes in mijn dagboek Advertentieteksten in de krant Tatoeages op mijn billen Wasemhartjes op het raam Extra veel geheugenpillen Non-stop inprenten van je naam Spiekbriefjes op vele plaatsen Viltstiftteksten op de plee Je zult het bijna zielig vinden Overal neem ik je mee…

.' ------------------------------- uit: 'Dagboek van een dader'.…