Alle inzendingen over dementie OR licht

Je ademt zoals je leeft Onrustig en niet bij de tijd Een secondewijzer zonder richting Een leven waarmee je lijdt.…

ik moet naar huis kinderen etenstijd waar ben ik hoe laat is het wie ben ik wat is…… contracturen benen armen non-verbaal contact handen die u verwarmen langzaam in foetushouding terug in moederschoot voor altijd warm een lach toen u… zacht uw ogen sloot.…

Het geluid is verstomd, de stilte is ingetreden. De stem heeft plaats gemaakt, voor een stilzwijgen. De stralende ogen, zijn dof en kijken in het ijle. De woorden zijn geen zinnen, alleen onverstaanbaar gebrabbel. Geen emotioneel moment meer alleen agressie tegen …. niets. Ik zou bij haar willen zijn, in haar wereld zonder begrip.…

Hij zat in zijn rolstoel zijn blik was koel. Ik kwam voorbij en riep zijn naam, hij reageerde niet en keek doelloos door het raam. Naar iets, of naar niets. Ik nam zijn hand, dat schept een band. Zijn ogen keken me aan, het begin van een glimlach, kwam er langzaam aan.…

Zoveel herinneringen Zoveel meegemaakt Een voor een verdwenen Langzaam weggevaagd. Toch zijn de herinneringen Niet verloren. Volhardend in de strijd Heeft ze uiteindelijk gewonnen En de weg naar haar Herinneringen teruggevonden.…

Toch moet ik het erkennen, mijn oma heeft dementie.…

Je geheugen laat je in de steek de dag van gisteren is verbleekt maar je ogen gaan weer stralen als je begint aan je verhalen verhalen uit je jeugd het geeft je zoveel vreugd wij hebben ze al zo vaak gehoord maar er is niemand die zich er aan stoort wij zijn blij dat jij je jeugd nog herkent en daarin nog jezelf bent...…

'Hallo!' 'Dag mevrouw. Wie bent u..?' 'Ik ben je vrouw!' 'O..!'…

in grijs gebied zonder haken en ogen onze verbazing niet gezien en heel misschien niet gelogen zingt een oud lied door haar starre vreemde pogen telkens weer die holle maar blije lach ik mag, ik mag luisteren met een treurig oor iedere week iets minder totdat ik niets meer hoor…

Mijn wil wijst mij de weg Mijn wil leidt mij door het leven Mijn wil brengt verdriet en geluk Maar wat nu, als mijn wil mij vergeet Dan kun je mij helpen Door een vriendelijke glimlach Door je warme handen Door je onvoorwaardelijke liefde Mijn weg weer te vinden…

Heel soms vind ik haar een oude zeur Kan ik niks met haar gedoe Heeft haar hoofd een rode kleur Schudt ze geagiteerd zo af en toe Soms kan ik niks met haar gevoel Inleven heeft totaal geen zin Ze blaast en bromt zonder doel En we gaan er niet meer tegenin Maar soms, dan heeft ze een goede dag Dan lacht ze is vrolijk en blij Vraagt of ik…

herinneringen verdwijnen het verleden zakt weg een geschreven boek gaat bladzijde voor bladzijde ten onder…

onontkoombaar vergeten, dementie.. het maakt mij vreselijk bang.…

je kijkt ontwijkt de dag die er nog is vergeten in de tijd met een sluier van niet weten draag je stiltes in me op kijk je blind naar ons verleden alsof de dag is afgegleden tot een wereld die je mijdt maar soms verlicht de helderheid je ogen schittert kleur tot regenbogen zie je wat ons samen maakt dan ben jij opnieuw de moeder…

Ik kijk hoe zachtjes jouw handen gaan over jouw geborduurde kleed. En zie hoe ze soms stil lijken te staan en het is alsof je weer weet hoe jouw handen, zo ijverig en zacht en tóch zo stevig de naald hanteerden, die van van deze katoenen pracht een levenslied creëerden. Elk patroon heeft zijn eigen tijd. En elke kleur is in liefde gevonden.…

Niets meer weten, niets te kunnen vergeten en toch: het gevoel hebben dat je wat kwijt bent, we kunnen je niet helpen zoeken, vinden doen we het eveneens niet, maar de pijn, het hartzeer van het niet weten, niets te kunnen vergeten, het gevoel, dat gevoel doet zo schrijnend zeer, dat we met alle plezier de dingen die we wel weten…

Ik heb de wind voelen komen vanwaar de zon ondergaat en waar de nacht begint. Hij heeft mij herinneringen ontnomen. Wat aan mijn voeten lag gekluwend met najaarsdraden verwaait, verstrooid, weggedragen naar onbereikbare oorden. Geen verleden, geen toekomst meer het heden onbepaald onbewust van tijd en eind .…

moeder, nu bij jou het licht is uitgegaan en de dood je ramen heeft beslagen zie ik je blik naar binnen slaan om het stof der jaren te verjagen je zit daar stil, de liefde uitgevent je handen dwalend in je schoot en vergeet kwansuis dat je moeder bent in taal en teken uitvergroot soms spoelt een glimlacht op je lippen aan en wordt je blik…

Ik zie, ik voel, ik merk steeds meer Hoe jij steeds meer, steeds minder weet Ik zie, ik voel, ik merk steeds beter Hoe jij steeds beter, steeds alles vergeet Jij ziet, jij voelt, jij merkt steeds meer Dat jij niet meer weet, niet wie ik ben Jij ziet, jij voelt, jij merkt steeds beter Dat jij niet meer onthoudt, dat ik je ken Jij vecht, ik…

ik weet dat ik de dingen heb geweten die allang in daden zijn vergeten het vergeten versluiert het zeker weten maar weet nog wel van jouw bestaan jouw lange haren die als duizenden spinnen mijn lippen beroerden jouw sprankelende ogen die mij blind maakten voor de erotische duisternis jouw stem die ik wil vergeten in mijn verdwijnende…

Een vreemde blik Kijk nu ik ben het, ik Je eigen vlees en bloed Maar er komt geen teken van bekendheid op je snoet Dementie vaagt alles weg Je negeert wat er wordt gezegd Maar er is nog wel vreugd Als je praat over je jeugd Deze verhalen vertel je keer op keer En dan denk je ach, daar ben je weer Van vader naar kind Oudje je blijft altijd…

Dementie Ik draai me even weg, van dat moe en bleek gelaat. En luister heel geduldig, als je zacht tegen me praat. Je blijft maar zoeken op die zolder. Je blik lijkt soms verdoofd. Trots zing je oude liedjes, die bleven zitten in je hoofd. Als een oude grammofoon, blijf je hangen keer op keer.…

Het verliezen van je verstand nadenken lukt niet meer je hebt het niet in de hand herhaling keer op keer Elke dag dezelfde toestand maar dat weet je niet meer de zuster leest voor uit de krant herhaling keer op keer Van zeer sportief naar een halve kasplant goed lopen gaat niet meer in de rolstoel gebracht, van kant tot kant herhaling…

De taal is haar lang lief geweest Maar nu ze ouder wordt, vergeet Ze hoe haar allerliefste heet Grijpt ze naar pop en knuffelbeest Merk je dat ze niet langer leest Vergeten is hoe of ze sneed Het brood, de groente, hoe ze leed Aan het verwelken van haar geest Teloorgang van een woordenschat Die groot en indrukwekkend was Ze schudde verzen…

Altijd zal ik me herinneren wie je was nooit zal ik vergeten wat je deed Altijd zal ik me herinneren hoe lief je was nooit zal ik vergeten hoe gezellig je altijd kon zijn Altijd zal ik me herinneren wat een goede man, vader, opa en oom je was nooit zal ik vergeten hoe eigenwijs je kon zijn altijd zal ik me herinneren hoe een harde werker…

zij is de werkelijkheid ontstegen vergeet zich zelve keer op keer vraagt heb ik ooit een kind gekregen en zo ja van wie ook weer…

De nacht valt ook in mensen die verbrokkelen in hun bestaan; Herkenning gaat er langzaam aan tot ze ook zelf het niet meer weten wie ze waren, naam verloren en de sleutel tot verstaan. Toch blijft voelen, smaken, zingen en de diepe kern van alle dingen. Moeten we treuren om verlies of dieper leren kijken wie ze waren? Ze zijn nog steeds…

Mama leefde in haar eigen wereld, een vreemd landschap, waar lucht verwisseld is met grond. Woorden worden afgekapte letters, letters ineengekronkeld tot verwarring. Ze keek niet, maar staarde naar de diepte die haar opzoog. Ze vertikte het haar hand uit te steken, zodat ik haar kon helpen. Haar tengere vingers klampten zich rond haar hopeloos…

Vandaag ben ik gelukkig. Ik stapte in de wondere wereld van mijn moeder. Ze nam me mee naar ongekende oorden, die juist aan haar toebehoorden. Ze strekte haar arm uit en wees naar een punt. Ik keek er naar, maar zag alleen het raam. Zij fluisterde stilletjes mijn naam en vroeg of ik die boot ook zag staan. Er stond veel volk te wachten, ze…

een wirwar van woorden vele zinnen gebroken het verleden verloren je was er altijd voor mij ik voelde me nooit alleen je stond steeds aan mijn zij ik leef nog in jouw dromen maar je herkent me niet meer mijn tijd is gekomen moeder ...ik sta nu aan jou zij!…