198 resultaten.
In vergeten puin
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 327 wist de
rots gespleten
raapte stenen
in vergeten puin
hakte scherpte
van de kanten
rondde zacht
jouw ideale lijn
polijstte grijs
vond het wit met
kleur dooraderd
waarnaar ik had gegist
in bloed van leven
dat je steeds hebt
gegeven is het vurig
rood nog altijd niet gewist…
gedaante
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 38 in de gedaante van afwezigheid
is het snel gedaan
met flessenhalzen, knooppunten
avondspits en binnenwater
omringd door aardse herinnering
doorzichtig maar hard als knikkers
past bij elk moment een
tijdelijke plaats
met de gedachte aan toekomst
breekt het glas van de dag
liggen wegen open naar terugkeer
-is gedaante voorgoed gewist…
betegeling
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 47 van een fossiele, stenen vloer
is het lastig eten
zo keurig als het tuinpad van de buurman
ik heb begrepen dat van uitgestorven diersoorten
nog versteende keutels resten
er komt een dag dat niemand nog weet van ons bestaan,
ons bloemenperk, nauwelijks gedragen schoenen omdat
de maat toch te klein bleek
zodat voetstappen in beton zijn gewist…
Goed en kwaad gewist
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 172 het licht is gebroken
de poorten van hel geopend
goed en kwaad gewist
nu sist en schuifelt
gebroed met
opgekropt gemoed voorbij
de apocalyps gemist
gist angst en pijn
als venijn in het bestaan
radeloze ogen
breken in onvermogen
om verder te gaan
de klok is blijven staan
toen de mensheid
aarde de das heeft omgedaan…
Duizenden namen zijn er gewist
gedicht
4.0 met 7 stemmen 7.053 Duizenden namen zijn er gewist.
Leeggedronken bekers van bitter parfum.
In je slaap droom je van gouden linten,
van een dageraad veel groter dan een brood.…
Potassium
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 48 het zand stuift argeloos
tart bruggen en kastelen
mondhoeken worden korsten
ach, korrels zijn met velen
de vloed heeft sporen gewist
om voetstappen te vervloeken
ik verdwaal in confectietuinen
blijf de wildernis zoeken
het water draagt zich naar zee
mijn schepen verbrand
langs geulen en kreken
een pot met as in de hand…
Trauma
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 98 Die ijskoude hand
hield de luchtweg in zijn greep
door zout water overmand
lag ze laveloos op de valreep
Geketend door de zwaartekracht
Het onvermogen tot bewegen
Brand als het hellevuur van de hogere macht
Vormt littekens voor het leven
Zie daar, voor het oog zo klein
de resultaten van het rouwproces
Gewist in het uur van de maneschijn…
…is dodelijk
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 1.664 dan korte stoten mist
de oorzaak van de sluier
jong en fris was al gewist
een gloeiend puntje
heel even scheen er licht
de dood kwam dat moment tot leven
heeste vaag en zeer beslist
kom straks terug
ik heb mij niet vergist…
Wolkt onbestemd
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 135 ze hebben
de zon gewist
het laatste stukje
blauw vergeven
nog wolkt
onbestemd
boven wei
en verre dreven
het is ademen
maar zonder
spirit in de lucht
energie is gevlucht
wij onderhouden
met de dood
op onze hielen de
meesten zijn al ter ziele
zonder aanwas is het
snel gedaan in de
laatste generatie verliest
de mens zijn…
Woordenloos
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 1.155 We spraken in het zwijgen
met woorden
geen klanken of weergalmingen
met woorden
geschreven op papier
die evengoed
met andere woorden
gewist konden worden
vergeten
met woorden worden
toen sloot je het verhaal
zoals bleek je papier was op
vereeuwigde woorden
worden gehoord
het verhaal op papier verteld
maar de woorden
klinken in mijn…
mist
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 284 of een gum al de contouren
van de bomen heeft gewist
resten slechts de vage vormen
van de bomen in de mist
roerloos hangt de dichte nevel
de geluiden zijn verstild
koude wringt zich door de kleding
al het leven wordt verkild
vogels laten zich niet horen
de omgeving wacht verstomd
tot de mist zich laat verdrijven
als de zon tevoorschijn…
Het donkere water dat mijn voeten kust
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 1.770 Het donkere water dat mijn voeten kust
En de geheimen meetrekt naar
Een oneindige diepte
Waar ze verzwolgen en
Vergeten worden
Alle sporen gewist
Door de niets ontziende
Handen van waternimfen
Die gillen als sirenes zo hoog
Je dieper meesleuren met hun zang
Langzaam zweef ik richting
Deze blauwe hemel
Waar mijn woorden
Slechts uit…
Pim
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 560 straal je ook nog
als het bloed
ontploft in je ogen
je posters wel
jouw lijnen zijn gewist
hun trekken nog niet thuis
je was zijn nummer één
het rode potlood
haatte hij
hij vuurde zonder vragen
alleen de rechter
kon het antwoord dragen
de jaren spreken
over van jou
alleen jouw stem
wordt niet gehoord
blijkt niet meer recht…
aanname
netgedicht
1.0 met 4 stemmen 56 op het tijdstip van ontwaken,
gespitst op het meest iele wolkenveld
dat zachtjes door het donker glijdt
bereid een bestaan aan te vechten
waaraan hij nauwelijks deel had;
wat hij zich herinnerde is gewist
op zeeniveau, ondoorwaadbaar,
langs de boorden van wat in de
volksmond definitief heet -
wat ik niet ongedaan kan maken
ligt buiten…
Jouw aansteker .....
hartenkreet
3.0 met 14 stemmen 1.180 Jouw aansteker
in mijn tas
herinnert aan
hoe 't was
Jouw nummer
in mijn mobiel
opgeslagen
toen ik voor je viel
Nu geblokkeerd
en gewist
terwijl ik weet
dat je mij mist
Geestelijk sterk
'n verleden
lichamelijk zwak
contact vermeden
Eeuwig verloren
onbereikbaar
voor jou
ongenaakbaar
Opgeslagen
in hart en ziel
vanaf de…
vereeuwigd silhouet
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 577 een spoor van voetstappen
op het geplooide strand
ligt kronkelig te wachten
langs golven van de oceaan
een briesje wuift het lange haar
als de hand een schelpdier vindt
die wonderlijk verscholen ligt
haar schaduw zwicht synchroon
zand bloost met de lucht
en omarmt haar silhouet
terwijl het water schuimend rolt
wordt zonlicht zacht gewist…
Mijn kind had niet dood hoeven te gaan
hartenkreet
2.0 met 15 stemmen 1.926 Je sluit de toegang
Toch komt hij terug
Belt je om te zeggen
Ik kom er aan……
Je keert je rug
Laat hem gaan
Hoort niets meer
Wat er gebeurt
Gaat jou niets aan
De spijt komt achteraf
Maar veel te laat
De sporen worden gewist
Het lichaam wordt versleept
Alsof er niets is geweest
Je ontsnapt hier niet aan
Eerlijkheid duur het langst…
leegte
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 384 Ik heb dit zo enorm gemist
maar letters, woorden ze leken wel gewist.
Nu wil ik er weer voor gaan
ook al kost het mij menig traan.…
Gedachtegolven
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 137 Gedachten zijn als schimmen in de mist
Als schaduw die bedekt lichte muren
Maar hun vormen worden door schijn gewist
Hun wezen kan het licht slecht verduren
Hun inhoud in ’t brein verbonden met ‘t woord
Zoekt plaatsen tussen zwart en wit in ’t grijs
Daarom wordt waarheid zo zelden gehoord
Wie ’t wel vertelt verklaart men voor niet wijs.…
Schuin schrift
netgedicht
4.0 met 31 stemmen 31 het zand
schreef met
de hand
van de wind
mijn woorden
in het zand
globaal
geef ik de
pagina’s aan
nog zonder
inhoud die ik
al zag staan
maakte veel
werk van
hoofdletters
en danste de
kleine scenes
in schuin schrift
door de
getijden
werden de
bladzijden
weer keurig
gewist
de avondzon
dook rood ook
de wind legde…
Ellips van "zijn"
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 1.306 kwetsbaar hun droom
doorprikt als vrucht
water gluiperig gen
toevallig verdwenen
tijdloos gevangen
liefde nu ver weg
noch fout noch goed
stop leven ga dood
prille prematuurtje
voorwaardelijk verstoten
of slechts cellenhoop
toekomstleeg gewist
wrange vervreemding
versteent zij die
nu in vragen verloren
ze straks ook doden…
De misleider
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 324 Zijn geluid is duidelijk
Rechts rechts
Één twee drie vier
Laarzen pumps sandalen
Rechtse geluiden
Luiden hard
Altijd hard
Links als elitair gewist
Rechts voorwaarts
Direct en toegankelijk
Heeft begrepen
Hoe u te doen geloven
Zelf te beslissen
De volksbeweging
Bedankt uw stemmen
En
Beslist alleen :
‘Voorwaarts jullie
Niet tranen…
Grafschriften...
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 87 zagemeel al vissenvoer
verzonken in vale vijvers
doorboorde eksternesten,
onttroonde kruinen,
verlaten lijsterplaatsen
alleen kraaien krassen
de ziel met grafschriften
anderen dan ik vergeet je niet
landman gaat stil voorbij
hier rust een leven
totaal vergeten
laat me zonder vergeven
vergroenen door regen
en ontij
mijn naam gewist…
Daag het leven uit
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 328 er is nog hoop
voor omhoog gezogen
keramische bloemen
brekend op de bladsteel
stervend in hun scherven
als sporen in
het niemandsland
worden gewist is het
gissen naar passanten
blijkt de wereld toch bewoond
leid ze naar de offerbank
daag het leven uit
de beul is ingehuurd
het interesseert
de dood geen fluit
er is nog hoop…
hoe stil het was
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 101 de leilinden, windbrekers van het eerste uur
verankerd in boerengrond
de eindeloze korenvelden
de kleine boerderij
de grote graanschuur erachter
uit het landschap gewist
de blaffende hond aan de ketting
de kakelende kippen op het erf
de altijd kraaiende haan
het getjilp van mussen
onder de dakpannen
de gewortelde boer op klompen…
Vraag en aanbod
snelsonnet
2.0 met 16 stemmen 1.792 Een fraai hotel voor wie 't W.K. veracht:
TV's waarop de wedstrijden ontbreken
En employés die niet van voetbal spreken
Voor 180 Euro slechts per nacht
De vrijheid om het voetbal te ontlopen?
Die kun je tegen woekerprijzen kopen...…
Wolken witter riep
netgedicht
5.0 met 23 stemmen 58 jij hebt
de wind gewist
die in de
ochtendglinsters
zonnekleuren
los zou laten
zij twinkelden
gevangen stralen
in de schemering
tot jij de deuren
opende en wolken
witter riep
nevels
los maakte
van de koude grond
die neersloegen op
gras en bloemen om
te stoeien met licht
in dat kort
moment ontsloot
de hemel voor even
om…
De tijd lonkte
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 134 de tijd lonkte
blonk uit
in eeuwigheid
maar in
spiegelen was ik
mezelf steeds kwijt
ben vaak
voorbij de
horizon gegaan
jaar na jaar
nog steeds zag
ik mezelf niet staan
leven kaatste
alles terug wat ik
ooit heb genomen
alleen geven
deed ik sporadisch
in mijn dromen
pas later zag ik
dat ook mijn
sporen waren gewist…
WEER GEMIST
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 83 weer de nachttrein gemist
stond toch op tijd op het perron
de deuren gingen niet open
het lot heeft het blijkbaar zo beslist
en daar sta ik weer verlaten
de reis naar dromenland gewist
en niemand heeft in de gaten
hoe vervelend dat is
en ‘s morgens vroeg rijst de vraag
en die ergert mij zelf het meest
de vraag: heb ik mij vergist –
bestaat…
Vaarwel
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 150 terwijl je geur
waar ons thuis
op is gegrond
vervaagt & sporen
van je hongerige
mond en gretige
vingers van mijn
huid worden gewist
door de kille
lenteregens en
de ijzige wind
onze harde woorden
met afkeer gevuld
voorbij de helder
verlichte grenzen
van ons paradijs
verjaagt, kan ik
mezelf horen
fluisteren tegen
een wijze…