Alle inzendingen over glimlach OR ogen OR verlegen

Met jou wil ik de wereld rond Als ik viel en jij nog stond Hielp je me altijd van de grond Als ik het eventjes niet zag Was daar jouw glimlach De glans van jouw ogen Heeft me nooit bedrogen Eén blik is genoeg Alles op tijd, nooit te vroeg Ja tot het eind der dagen Blijven mijn ogen naar jou vragen…

Je glimlach vlindert vederlicht, over je verlichtend gezicht. Je ogen dialogen regenbogen, in geboren open mededogen. Je mond kondigt onomwonden, volmondig jouw antwoord Ik heb je lief, kind-lief.…

*My formula for greatness in man is amor fati: that a man should wish to have nothing altered, either in the future, the past, or for all eternity. Not only must he endure necessity, and on no account conceal it -- all idealism is falsehood in the face of necessity -- but he must love it. -- Friedrich Nietzsche, Ecce Homo…

Wat rest ons, als bankzitters thuis voor de buis - geen médaille bronze, noch médaille d'or voor de geus van Oranje, geslonken tot muis... geprezen zij 't wonder van San Salvador. mei 2015…

Zwarte schaduw voor mijn zon,terwijl het stralend mooi begon Je ogen sprankelend vol vuur,schenen door m'n dikste muur Ik werd geraakt tot in m'n ziel,vond mezelf vrij infantiel Als 'n kind weer verlegen,zeer onzeker in 't bewegen Samen werden we compleet,terwijl het nu zo anders heet Je glimlach lijkt nog zo vertrouwd,maar je ogen hard en…

( voor mijn vader ) Breekbaar als glas plooit zijn glimlach zich naar de stille uren van de dag In het natte gras dansen verlegen voetjes over wat haar verdroten vader zag Als een waas wikkelen zijn ogen zich om de tranen die hij liet stromen over zijn geboortegrond Er is geen weg terug als de oorlog voorgoed zijn gehavende ziel…

Ik kan je vertellen dat je mooi bent dat je lief bent dat je verlegen bent dat je de allermooiste ogen hebt Ik kan je laten zien hoe mooi je bent hoe lief je bent hoe verlegen je bent dat je pure schoonheid hebt Ik kan je laten voelen hoe mooi je bent hoe lief je bent hoe verlegen je bent dat je het prachtigste lichaam hebt Meisje…

sjofar bij de tempel Hier wordt Gods woord vervuld Kom, neem van hier de weg nu oostwaarts Richting de Dode Zee Langs Jericho daar in de verte Dalen we af daarheen Jeruzalem, oh stad van goud De stad die God herstelt en bouwt Ik zal jou nooit, nee, nooit vergeten Jij bent van mij Yerushalayim shel zahav Veshel nechoshet veshel or…

La fille Flavie s'endormait plus tard en attendant l'aurore d'or. Quelques jours après le facteur local la livrait les fleurs les plus passionantes de la ville: un bouquet de mille tulipes roses, rousses et rouges avec une carte neuve d'importance d'Antoine: "Ma réponse, c'est ta lettre douce, je t'aime."…

priemende dolk in je hartstreek Op de terugweg naar Londen bleef je kordaat en gecontroleerd je koers gaan terwijl je samen met een doordauwrussin en een aanhaakengelse de kopgroep vormde De Big Ben hamerde in je sportzetel en queen Elizabeth knielde voor haar bed tijdens haar middagdutje moge de beste winnen no mather if she is English or…

liefst Verdringen wij Wijnaldum Memphis Malen De Pay De Roon De Ligt De Boer De Jong De Vrij Oranje's roemloos falen Ongekende averij Er viel geen winst te halen Opnieuw waren de Tsjechen Veel stugger en veel slimmer Veel snuggerder en beter Maar hadden door roodLigt Ietsje meer geluk dan wij So goodbye Frank Good luck in China Or…

Stil zit zij voor het venster zoekt de maan en telt glimlachend de sterren, haar handen ondersteunen haar kin, een diepe zucht ontsnapt bijna geluidloos haar halfgeopende lippen, terwijl haar ogen vragend, haast verlegen, zoeken naar de droom die even op visite kwam, haast teder langs haar gezicht streek, om weer te verdwijnen in het holst…

Met mijn ogen drink ik de tranen van de asielzoekers Met mijn glimlachende mond laat ik hun ogen soms weer lachen En dan later...alleen...soms huil ik hun tranen in mijn hart door mijn ogen uit En kan dan vervolgens weer glimlachen met mijn glimlachend ogende mond…

Je hebt te weinig lief zeg jij in het voorbijgaan even ben ik stil is dat zo denk ik het is niet dat ik niet lieven kan ik ontbeer al even het lijkt alsof de magie is uitgedoofd, of toch zie ik daar nou 'n twinkeling zeg je, verlegen glimlach ik voel hoe m'n wangen blozen jouw woorden, ze zoenen…

met mijn ogen dicht zag ik haar gezicht haar grote bruine ogen haar woorden warm, verlegen zeiden en verzwegen alles, niets gelogen met mijn ogen open zal ik haar ontlopen haar ogen steeds ontwijken haar lichaam niet begeren om niemand te bezeren of ik dat kan, moet blijken…

buiging in zijn glimlach en al die tijd in stille omvang een beetje vochtig door het zweten keek ik niet verder dan naar zijn genietende ogen daar waar de horizon ergens achteruit begon.…

kijk haar lopen……arrogant je hoort ze fluisteren opgeheven hoofd blik op oneindig verstand op nul tranen in je ziel droge ogen glimlach gestift op verlegen lippen aarzelende voetstappen vanuit wiegende heupen kakmadam echoot haar na ze durfde niet zo goed naar buiten de angst hield haar jaren thuis nu zal ze nooit meer haar…

zag je in het park staan je voerde eendjes in de vijver keek je heel verlegen aan je blik werd alsmaar grijzer ik groette je je ogen lichtten op zag een glimlach op je lippen je tracteerde me op drop een ontmoeting als zovelen met dit verschil het afscheid deed me pijn ik miste je meteen de wereld kon me niets meer schelen…

ik zag je in het park staan je voerde eendjes in de vijver ik keek je heel verlegen aan je blik werd alsmaar grijzer ik groette je je ogen lichtten op zag een glimlach op je lippen je trakteerde me op drop een ontmoeting als zovele met dit verschil, het afscheid deed me pijn, ik miste je meteen de wereld kon me niets meer schelen…

Niet bitter, niet eenzaam het is waarvoor ik me schaam: Ik ben verlegen. Mijn ik ken ik niet mijn ik verschuilt zich achter mijn vlees en bloed Het ontbreekt me aan moed.…

Rennend in den donk`re nacht vervolgd door heks en ridderzwaard met wolfgezang en fleaderaar angsten houden me in heur macht als zij spokend door mijn gissen waart waar ik al mijn moedigheid vergaar ik draai mij om en trotseer het duister waarin damp plots scherpe klauwen mist het wolvenkoor vergaat tot fluister lucht vol muizenissen vragen…

zweven door mijn hoofd maar mijn lippen volgen niet want jij hebt me verdoofd verdoofd door al je liefde de stem van het verlangen de warmte die je hart me schenkt jouw streling op mijn wangen ik wil je zoveel zeggen maar ik krijg het er niet uit en als ik toch probeer gaan kriebels door mijn huid maar je zegt me met je ogen…

Woorden komen om Maar niet aan Zoveel in je hoofd Weinig uit je mond Wisten ze maar Wat je denkt Of niet Altijd de twijfel Niets zeggen Niet zonder reden Bang om, Hekel aan Nietszeggend te zijn…

Alhoewel hij er van droomde danste zij niet met hem hij vroeg zich af hoe dat zo kwam wel hij droeg geen stoute schoenen…

en pakte haar lief hoofdje, dus In het donker stonden zij daar geen zag ’t blozen van de ander Echte liefde was het, schijnbaar ze waren stapelgek op elkander Onhandig frutselde hij aan haar ondeugend beet ze hem in ’t oor Liefdevol kussend op ‘t trottoir fluisterden beide..we zijn smoor Toen hij haar weer thuisbracht, was ’t met verlegenheid…

Mijn monster heet verlegenheid... Eens, eens komt mijn tijd...…

Mijn haar danst caleidoscopisch op de hoogglans van het licht als de wind mijn droefenis uiteen dwarrelt Ik scharrel vol verwachting rond in je timide wateren en strijk mijn hand over jouw zandkleurige dromen van ziltige verlangens en schaapachtige wolken We verdoen onze tijd met onuitgesproken liefde in een storm van verlegenheid waar blosjes…

daar stond ik dan onder gebrandschilderde kleuren klein te zijn rond groter voelen, met het waanidee dat God zijn tempels reeds verloren had wat ging er anders mee mijn iele stem zocht zacht verloren noemers volgens hooggeacht publiek- en de muziek vertrok geen spier ze vloeide door de aders van een glimlach en kon nu verlegen zeggen…

deinend op de geurige muziek dwing je me, je aan te staren en ik heb geen repliek op je allesomvattende gebaren: je handen, ze schrijven geheimen rond diepe bas-tonen en ik draai mijn hoofd blijf kijken, jou ontcijferen bekijken, als een peuter die een prinses tussen rozen aanschouwt en ineens... na oogcontact begint te blozen…

Wat heb ik lang verlangd naar jou toen we eindelijk samen waren wist ik echt niet wat ik zeggen zou zat daar te draaien en te tollen en lachen als een schaap. Toen jij zachtjes op mij aankwam schoof ik beleefd een stukje op hield mijn handen angstvallig op mijn schoot want om je aan te raken geneerde ik mij dood. Maar toen jij met…