Alle inzendingen over hedonisme van de jon

- Jon-jon -…

in grote steden volle straten pleinen hete sferen dragen zware dampen vrije mannen meiden massa’s deinen zwoel taps hun gezucht bij 't slampen genot in drift drijft begeerlijk lonken jonge blommen zoeken in rust’loos dwalen lijven ogen neuzen monden om te bepalen zonder knel hun keus diep in splonken ziet het water stijgt ze tot de lippen…

Wij zijn stervende zonder spel, Noem ons de nieuwe junkies Aan hedonisme verslaafd.…

- Jon-jon -…

aan de oevers van de tijd op de tempelklok .......is een vlinder gevlogen en ingeslapen sereen en stil luchtledig geen haat momenten zonder tranen worden kristallen stralen van geluk…

bij mijn dood ik zwoer dat ik nooit meer zou schrijven starend naar een leeg vel dat vroeg wat ik deed een donkere geteerde brief om 's nachts te posten in een regenbui liep alles uit tot inktpatronen letters vloeiden samen tot een verwarde inktzwarte brij lettergrepen vielen uiteen woorden stierven zonder rede hoofdletters verdronken…

ze leren me lachen en eenzaam spelen jouw schragen dragen zwaar gewicht je kent de dode hoeken dansend op spitzen van touw jouw boosheid,....... golgotha met rente nimmer zal je behoren bij de uitgebloeiden, de verdorden want je bent als je stem brede sleutelbeenderen in een open hemd achter jouw blijft een verlaten vlakte - Jon-jon…

zondagmorgen koud landschap roken en door het raam staren leg mijn handen op het glanzende hout koel hout, nee zeg maar koud weer gaat de wereld als een meisjeskamer open het landelijke, goddelijk verheven kalm de schemer zal nu laat in de middag vallen de sterfelijkheid houd aan, deze morgen ik voelde meer steen met gelijk geduld alles stond…

ik wilde dat ik een vrouw was ik wilde dat ik mij glooiend en vrij bewoog spiegels heb ik al gekocht uit achterdocht een ding dat blind is heeft dit voorgoed in mij verward wanneer morgen aan de dag de beklemming is geweken wil ik een vrouw zijn op zondag de zondag is nog onbesproken ik wil dan dromen geen mannelijke geur van teer…

Waarom zing je zo teder zo mooi nog voor je zelfs vliegen kon net als jij rees ik op uit de ochtendnevel na die steek van flitsend vuur zing jij zo hoopvol zo puur jij vliegt niet weg evenmin als ik mooie vogel…

de architect had geen liefde getekend had dus ook niet berekend dat er wolken zullen komen op zolder wolken als gewichten grijs grauwe waterketels wie tilt ons om te wegen wie voert ons door het blauw wie waakt er voor het ogenblik als ons afgestorven ik beurtelings hatend en zich verzoenend steeds wakend en in dromen nooit meer voorbij…

geen vluchtstrook meer langs een autobaan hoewel, er ook eenzaam bijgelegen maar nu ze zo gevaarlijk zijn, die wegen ervaar ik een zijdelings bestaan toch als een zegen buiten schijnt de zon ik wou maar dat het koud was en jij dan kleumde zodat ik je nog even warmen kon en ook nu zul je weer verliezen omdat je altijd wint - Jon-jon…

ik was aangekomen aan de rand des tijds zwarte maan ik zag oneindig alles was klaar had geen naam meer ik kwam aan en wist niets in een troebel dralerig licht van een vreemde grijze zon aan de oever der gedachten alles ging over zwart naar kleur ogen zien niets de kaars is gedoofd de ochtend is aangebroken open je hart zie…

letters schrijven in voorbijstromend water is niet zo zinloos als van iemand te houden die geen liefde kan geven zie het leven van een afgedragen jas dragen is beschamend van wegdoen wil je niks weten we vergroeien ermee als bijenwas geeft geen liefde maar gedraagt zich als een broeder schrompel ik in ijzige lucht zou dan ik de zwakke mens…

het koude het grille van de nacht, het duister kom ter wereld , eet en slaap trek en sterf leegte heerst de nacht het grille het diepe duister de hemel is licht geworden, de ogen zien niet de sterren stralen het duister beneden boven is het licht de mens is dood de gevangene is vrij…

We mogen weer hopen Hoorde ik van een buur Er zwemt weer haring In zee Maar wel in het zuur…

(een indruk van de hedendaagse popcultuur) Kleurloos toont zich de zang bij bedachte posen De muziek ontstemt door haar hedonisme in alle toonaarden en clichés te over om slechte smaak duur te verkopen Geen ware kunst die de geschiedenis voorkauwt waarbij ijdelheid en roem als een sloffend beest hun hersenspinsels…

In het algemeen meent zij dat bij feestelijk vrijen een champagnefluit hoort klaar te staan, (ook) naast het bed: tongkus met champagnesmaak als voorgerecht proeft heerlijk. In het bijzonder geniet zij goddelijk als hij een mondvol parelende prikkeling laat neersijpelen in de vallei der koningen, tussen haar royale billen, terwijl zijn…

Tevreden gezichtjes zachte geluidjes, vijf kindjes kwamen maar liefst, verbaasde ouders die er slechts eentje verwachtten, kregen er vijf, de last van namen geven was snel opgelost, Tim, Tom ,Jan, Jon en Anne Marieke Louise werden ze genoemd, ik kreeg toch een beetje nare smaak in mijn mond, toen de namen werden opgesomd, want al…

Een bedankje voor allen die hem misbruikten, gebruikten, leenden en uitleenden, opvraten en weer uitscheten, "dood" trapten en wegsmeten. Een bedankje voor allen die hem niet meer wilden of hoefden, niet meer smaakten noch proeften, verdwenen en niet meer verschenen. Een bedankje aan allen die hem lieten ontsporen, nog net niet…

This is The Daily Show Bij Jon Stewart wordt ‘t aangekondigd En de grap is De echte show is lachwekkender Yes we can Yes we can keep Guantanamo open Yes we can work for Wall Street Yes we can torture people without charge The Daily Show Alles voor de show Alles voor het geld Alles voor de macht De VS is democratisch dood De relieken…

van de handen Gewassen Maan van Golgotha Die rood ziet van de schaamte Ik zie dat oorlogsindustrie De lijken van de grond schraapt Wij zijn gemaakt kanonnenvlees Een boegbeeld voor verraders Herodes wrede hand schrijft ‘t Bloed van pas geboren onschuld Hij was het prototype der waan en macht wat ons, de mens nog steeds drijft Het hedonisme…

dag overal wanneer je terugkeerde naar een nog grotere expressie en alles wat mogelijk was tussen vrijheid en componeren tussen passie, romantiek en de ernst van ruïnes between little clocks and lonely lanes of Ireland “er is geen vergelijk, zo bevlogen boven elke maat iets meer” n.a.v. memorial concert ter ere van Michael Jon…

de avond de avond valt mijn wereld gaat op in zwart zwart het duister sluit om mijn hart zwart ik ik val de avond de avond valt schemer zwart…

een beweging gevormd door haar hand een klank gevormd door haar mond de nacht gesheiden van het zwart de stilte gehuwd met het woord wanneer haar ogen mij verblinden wanneer haar lippen mij verstommen dan zal ik de liefde beleven…

mijn liefde een kleurschakering op haar palet van woorden waaruit haar penseel herinneringen opdiept die ze neerstrijkt op het doek van haar zelfbeeld niets weerhoudt mij te beminnen niet haar vlammende blik die mijn ziel schroeit niet haar treffende woorden die mijn hart verwonden ik een levenloos lichaam deinend op door liefde en bloed…

van postkoets en boerinnekes dans tien jaar was jij toen joost den draaijer met jan van veen veronica’s drive-inshow presenteerden voor het eerst de radio langs de lijn verscheen net als naast het nieuws het naakte bloot op de teevee twintig jaren telde jij toen in bovensmilde en bij de punt de molukkers mensen gijzelden terwijl jon…

Jou met zwart gelakte nagels een eitje zien pellen eet lustopwekkend Jou zien goochelen met plastic toverballen zo vreselijk vleselijk En altijd maar die handen waarin het zacht liggen is als je maar klein genoeg zou zijn Het zijn ogenblikken waarop zelfs de weemoed die zich rond mijn hart geslingerd had zijn greep verliest…

Weer gaat het vege licht der asters bloeien; weer naêrt een herfst. - En dit doorhunkerd hart waar smokend 's zomers toortse gaat vergloeien, wordt huiverend, en mart . . . - Ik, in wiens hand de zoele vruchten wogen maar wie de zoen ontzegd werd van de beet; die, naar 'k u weet, o herfstig mededogen, me des te allèner weet; eeuwige…

Jij mijn lege hemel, ooit stoeide daar het absolute licht rond, want zoveel ruimte…. Jij mijn lege hemel er was een tijd dat elk denkbare maan afnam of aanwies …. Jij mijn lege hemel eens straalde in de vele van je sferen een evenaar aan kleuren …. Jij mijn lege hemel, nu zijn er alleen nog puntjepuntjes aan een verdwijnhorizon…