Alle inzendingen over huid OR zacht OR verlangen

Speels laten je vingers Je de weg vinden op mijn huid Zacht voelend de warmte Die zich vertaalt in verlangen Speels laten je ogen Je vangen in verliefdheid Glijdend over mijn huid Laten je ogen niet meer los Speels laten we elkaar Onze lichamen beminnen Liefde laat ons smachten In onze samensmelting Speels laten ogen en vingers De…

Prevelend bloedrode lippen vervagend uitdeinend in zachte woorden luisterend naar hijgend verdwijnen in extase nog verlangend naar...…

Het is tijd, geen kasjmier meer, geen zijde, zachte vachten en vanillelakens niet mijn bloed laten koken in een waterval met duizend vingers koudvuur op mijn huid maar onder zoete zoemende lindebloesems echt kussen achter wuivende gordijnen samen verdwijnen in een grenzeloos lichaam dat niet langer bloedt van verlangen een kind…

Verlangen naar Je stem Je ogen Je lach Verlangen naar Naar de warmte Van je huid Je hand op mijn knie Verlangen naar De ogenblikken Waarin hemel en aarde Elkaar kusten Verlangen naar De zee en duinen Vallend zonlicht Brand verlangen Avondrood…

nauwelijks voelbaar is de aanraking van jouw huid met die van mij gelijk een lichte bries die mijn naakte lichaam streelt op een zoele zomeravond nog net voelbaar zacht zo zacht… jouw huid tegen die van mij…

in een halve maan en een handvol sterren zie ik jouw gezicht sluierend in het licht van de lantaarnpalen mijn adem wolkt verlangen in de koude lucht, je ogen lachen als je even zucht en naar mij kijkt je lijkt zo warm vibrerend echt in het nachtelijk geluid het zwart van donker koelt je zachte huid ik pak je handen als de maan…

je bent mooi zo zeldzaam mooi het haar - zwart als de nacht staalblauwe ogen smeken om liefde je huid - zacht als het fijnste zijde altijd moet ik naar je kijken wil ik je aanraken verlang ik naar je lichaam wil ik met je vrijen dag na dag – week na week – maand na maand volgend jaar ieder jaar alle jaren van mijn leven alleen met jou…

ik zit hier maar te zitten luiheid druppelt samen met het zweet van mij af wat een absurde temperaturen voor mij is dit een straf ik verlang naar twintig graden blauwe lucht een zuchtje wind de zon die mij zacht toelacht mijn huid lichtbruin getint ik zie alleen maar grijs en regen valt met bakken neer subtropisch voelt…

kan schoonheid ooit mooier zijn dan toen die dag was in alles ingehouden adem benemend om te zien, stil verlangend ja herinnering tastbaar als huid teder stilte strelend voel ik haar warmte onderstroom van levend besef, ik: uitverkoren was ik, ja verte, zacht zeurende pijn om wij; kan ooit de diepte vervagen?…

laat me sterven in de naaktheid van je hand waar ik stil verlangen adem naar het zachte schreien van de dood laat me gaan in de hartstocht van je huid waar ik het zwijgen achterlaat onder versteende longen voorbij het verre avondrood maar ontzeg me niet de liefde, mijn liefde laat ze bestaan in geschreven morgenlicht wanneer…

Ach ik hoop dat je ooit bij me nederdaalt en je hand liefdevol door mijn haren haalt, dat je stem zoet en zacht in mijn oren zingt en je kus op mijn huid mijn verdriet verdringt en ik hoop dat m'n hand in de jouwe glijdt en me brengt naar een land nog bevrijd van tijd.…

met een deken van violen lieflijk en zacht zijdezacht…

La fille Flavie s'endormait plus tard en attendant l'aurore d'or. Quelques jours après le facteur local la livrait les fleurs les plus passionantes de la ville: un bouquet de mille tulipes roses, rousses et rouges avec une carte neuve d'importance d'Antoine: "Ma réponse, c'est ta lettre douce, je t'aime."…

priemende dolk in je hartstreek Op de terugweg naar Londen bleef je kordaat en gecontroleerd je koers gaan terwijl je samen met een doordauwrussin en een aanhaakengelse de kopgroep vormde De Big Ben hamerde in je sportzetel en queen Elizabeth knielde voor haar bed tijdens haar middagdutje moge de beste winnen no mather if she is English or…

liefst Verdringen wij Wijnaldum Memphis Malen De Pay De Roon De Ligt De Boer De Jong De Vrij Oranje's roemloos falen Ongekende averij Er viel geen winst te halen Opnieuw waren de Tsjechen Veel stugger en veel slimmer Veel snuggerder en beter Maar hadden door roodLigt Ietsje meer geluk dan wij So goodbye Frank Good luck in China Or…

mijn muze ik dicht een beminning tot mijn schaamte en verlangen verlangen door dromen gedreven bedwelmend, de spanning gonst onze lichamen die bevend liefhebben druppels vormen op jouw huid parels, als dauw op blad fonkelend je ogen, ze schreeuwen passie vingertoppen glijden verkennen naakte huid maken kleiner wordende contouren…

de zoete wind strijkt van genot de wangen in een tastend verlangen hij aait de huid met zachte hand en ik, wuivend naar meeuwen, word badend gedragen in het warme zand boven mij spant zich in azuur de hemelse weide uit, weids en sprakeloos puur in mij drijven, weliswaar bij vlagen, nog losse wolken totdat ook zij vergeten…

Niets meer te verhullen de naakte waarheid vers onthuld onbezorgd genot van onbezonnen liefde tintelend gevoel van huid op hete huid alles te beleven wat te geven valt alles ontvangen wat verlangen wil…

turquoise blauw En maken me totaal weerloos Mijn god ik verlang naar jou…

Teder raak ik harde snaren van onbespeeld verdriet, zacht streelt de ondergaande zon noten op verbleekt papier het voorjaar walst licht nader in de verte hoort zij klanken van zwoel gezongen woorden, langzaam groeit tijd door de de dagen, op mijn naakte huid speelt kippenvel met trillingen van ooit bespeeld verlangen het laatste…

Ontluikende stroompjes opgestuwd met zachte hand tasten lustig mijn lichaam af Loom verlangen onderhuids wordt voelbaar gewekt door onverholen lichaamstaal Als vaag gestreepte schemering bekoorlijk binnenvalt beroerd zinnenstrelend licht jouw geurige huid Vrijwillig ontvoerd door opgezweept begeren tikken onze harten schaamteloos de tijd…

Glanzende tranen onder mijn huid Onafgebroken zonder geluid Zacht serene rust aanblik van schijn Diep van binnen vervuld van pijn Gedachten scherp malen en dwalen Willen begrijpen onmacht vertalen Lichtgroene ogen broos vol verdriet Zoeken verlangen vinden je niet Mijn hart verdwaald toen jij verdween Bevroren geluk weer alleen…

ik pak de zon en stapel wolken tot een open rood gordijn geef mij je warmte zonders sluiers, mijn huid zal liefde voor je zijn je lach kleurt als de wind zijn spel met bladeren speelt ik zie de zomer vonken in je ogen omdat je mijn verlangen deelt we zijn de herfst voorbijgelopen, hebben zacht de winter aangeraakt in het ochtendgloren…

voel mijn huid nog zacht al ben ik oud gestreden tegen wind en alles dat op weerzin lijkt voel mijn huid nog steeds niet koud altijd bemind door het strelen verrijkt…

in het geweten is vaak het verleden van ijzige gedachten opgegeten het verschraalt de zachte milde wens maakt de huid tot afschermend schild ziet het verlangen door een ongeslepen lens toch straalt, soms heel even een gloed van zuivere glans door vermeende muren, als een vergulde lans het doet het gevoel een tel bestormend beven…

om jouw gezicht het regenlicht van duizend druppels op de ruit terwijl jij rustig schrijft, schiet mijn geboeid verlangen uit naar zachte huid onder mijn handen, verken ik met mijn tong je warme rondingen en randen, gaan golven van gedroomd genot omlaag vanuit mijn lichte hoofd het weerbericht belooft, zeg jij, vandaag niet veel voor…

verbeeld nu niets meer zomermorgen, je hebt me huid gegeven zonder dat je het wist.…

vlassend naar het verlossende bericht als echo die in de lucht blijft hangen tikken klokken langer door het licht van verlengde dagen in verlangen een zachte streling over de huid voelt als voorbode van wat komen gaat reeds gedempt in wegstervend geluid is de winterdag die op ’t punt staat zich te hullen in het avondgebeuren met de zon…

In het teken van tijd waar kwetsbaarheid dierbaarheid in haar licht vangt liggen wij in stilte met elkaar verbonden Ons zwijgen legt schaduwen langs ongezegde woorden Onze diepste gedachten liggen als gevouwen handen op ons lichaam te rusten Na dit afscheid lijkt alles voorbij…

ook al veranderen ze nooit van vorm toch dragen ze leven in zich een geest in en uit de fles melk voor een kind een gierkelder met voor op het land indirect leven al jaren een norm gedachten verbeeld in steen marmer of hout dood omsluit leven hoe kil ook en koud iedere dooie vorm heeft zoveel te bieden aan inhoud…