Alle inzendingen over kalmeren

U wiegt mij als ik niet kan slapen, kalmerend is uw innerlijke stem, voortdurend vult U mijn gedachten, juist in de nacht voel ik hoe 'k van U ben.…

'Kalmeer toch en wees zo attent om goed op m'n woorden te letten. Het feit, dat ikzelf tot op heden niet zwemmen kan, is nog geen reden voor mij om zo 'n keel op te zetten.'…

De laatste stuiptrekking is door het kalmerende nat geslecht.…

jouw oog was ik met warme weemoed nog uit mijn zomerende blik bezie gisteren kloek vandaag en draag verleden vragen naar morgen van argwaan ontdaan klaart de zee van zorgen zie er vaste bodem dagen en wiek erheen met kalmere slagen kan op geluchte vleugels gaan naar waar ik mijn stilte vind mijn hart en tong ontsprongen aan brekende…

Och Holland, kalmeer asjeblief en zie die nul-één positief! Gelukkig, dat spelers verliezen, want anders was 't eeuwig remise. Je taak is nog niet onvoltooid. Oranje, de cup krijg je ooit! Doordat je de moed erin houdt, verkleurt zelfs het zilver in goud.…

een rustieke wandeling met struikelende gedachten fluisterende grassprietjes die ik net kan verstaan wuiven in ‘t voorbijgaan langs de slingerende IJssel rust ik op een platte steen het water kabbelt kalmerend bepaalt ook haar eigen koers ik luister naar de watertaal kijk onder de oppervlakte en denk hoe diep kan iemand zinken -of heet…

fel wit licht je omringde mij zachtjes en kalmerend me aankijkend, recht in de ogen vragend, is dit de lijn?…

mijn voeten stranden en verzanden in een zuigende zee ik wil met je mee in het dansen over golven springen in het schuimend wit zie je gezicht in de zomer van morgen je stralende blik zonder zorgen voel weer je huid in de warmte van zon smeer de gevaarlijke stralen eruit jij dook meteen in de koelte van water ik kwam maar kalmer…

Een kalmerend gevoel tussen oranje en blauwen luchten. Avond rood. De eindeloze horizon in vuur en vlam. Dat uniek gevoel bewaakt mijn fundamentele dam. De smaak van kokos. Herinnerd aan het gezang van de nachtegaal. Wanneer de dag maalt hebben we elkaar altijd nog digitaal. Oceaan blauw.…

Hij vult uw poriën met stearate Ureum en magnesium sulfate Met cera alba en tocopherol En di-poly-hydroxy-stearate En is de honger dan nog niet verdwenen Door quarantainestress van kruin tot teen Hij werkt zowel verzachtend als kalmerend En houdt de huid van hand en hoofd vitaal ...…

Ik vaar reeds lang in kalmer water, met hier en daar wat averij, door hoge golven, woeste baren. Ik stuurde af en toe wat bij. Soms is er nog wat deining, een lichte rimpeling… als mijn gedachten wijlen bij een lieflijke herinnering.…

getinte werelden in smaken van verschil in de taal der verschijnselen als in een wasem van verloren woorden streelt jouw adem terug naar het hart der dingen naar heftiger getijden die de maanstond niet stoppen zal weten de zeeën zich onrustiger dan ooit als ik jou mijn bloemkelken uitschenk stroom dan zacht uit, fluister ik, kalmerend…

nog blijmoedig de rappe hamerslagen van het oude smidsvak de opgewekte maat uit krachtig kloppen wordt warm vergezeld door laaiende vlammen het levendige arbeidsvuur straalt knusse werklust uit verspreidt zijn trillende gloed in de schemerruimte het wachtende glas bier Limburgse Kriek genaamd glanst rossig _ daarbij zacht roze kalmerend…

verdriet Voor de verre toekomst Vastgelegd in heden Terwijl de rivier stroomt Lengte van eeuwen Het verdriet zich koestert In warmte van rotsen Dragen offers 't verdriet Onder traan-gewelf Immer terugkerend Door huilende stenen (China, 2001 en Egypte, 2003) Jouw lach, even versteend Door serene rust Gedaalde temp'ratuur Doet aarde kalmeren…

Ik rookte nog een laatste sigaret, maar zonder rookgordijn kreeg ik van jou twee sigaretten, kalmerend en natuurlijk verantwoord.…

haar dierbaar lief Ze wil het voor de dood nog niet ruilen Nu het door stramme vingers trager vliedt Vrienden verdwijnen, winden waaien killer Morgen verkleint en gisteren groeit Het grote huis wordt solidair stiller Nu de boom des levens minder bloeit De dingen die ooit weelderig tierden krimpen en vallen in kleinere kaders Bloed ruist kalmer…

meer vertrouwt ben ik je middelpunt geworden het enig licht waar je verloren geest zich nog op richt Je maakt de vreemdste dingen mee waar ik aandachtig naar luister en terwijl mijn hart bloedt speel ik jouw schimmemspel dapper met je mee Soms word je wantrouwig en door boosheid beheerst dan probeer ik steeds weer je begripvol te kalmeren…

- De starren straalden Klaarder dan ooit, ook kalmer, toen ik daalde Naar de stad leeg en de verlaten pleinen.…

De golven zijn hoog We zien het We beseffen het We erkennen het De golven zijn hoog We varen niet We surfen niet We zwemmen niet De golven zijn hoog We ontwijken ze Te bang voor wat gaat komen In stilte blijf ik dromen Terwijl de zee weer kalmer wordt Het water langzaam rustig wordt De wind zal stoppen met bewegen Dan…

De koude doet de wateren kalmeren en Marokkaanse meisjes bestuderen het verse ijs. De vissen willen brood. De wereld volgt de wandelaar en rust als hij verdwaald raakt in de witte nacht en in de stilte niet meer weet welk land hem nu omgeeft en welke vreemde kust daar kraakt.…

- De starren straalden Klaarder dan ooit, ook kalmer, toen ik daalde Naar de stad leeg en de verlaten pleinen.…

is een doolhof met allerlei gegevens Hoe het erbij staat in ieders leven Zelfs de knapste doktoren Kunnen niet alle geheimen opsporen Het menselijk brein zo complex Met zijn intellect en zijn seks De hele regie wordt bovenin geregisseerd Wordt er nog steeds wat bijgeleerd Om complexe situaties te analyseren Nieuwe medicatie om de geest te kalmeren…

voor onze dood zijn we gehuwd Mijn Alfie hield mij veertien jaar verborgen Hij hield mij weg van politiek en zorgen Niet - Ariërs hebben van hem gegruwd Hij was met vele krijgslieden omstuwd En werkte aan de Übermensch van morgen Maar eenzaamheid probeerde mij te worgen Ik heb mijn gal daarover vaak gespuwd Dan lukte het hem steeds mij te kalmeren…

met veel pit Hij rijdt als de autocoureur Stirling Moss trekt op, remt af, trekt op, rinkelt erop los Links slaat een paard met wagen op hol dat vindt hij leuk, hij is zo van het leven vol Rechts is de Schildersbuurt, links het spoor langs Haagsche Markt, snijdt hij De Laan door koerst als een piraat naar het Statenkwartier Hij rijdt kalmer…

te witten Wind krabt verbeten zijn windwakken open Waar het water in kabbelt als edel blauw bloed De zomer is afgelegd, het jonge leven gedood Kuit werd tot vis, het dons is verveerd Nu wachten op ooit, nieuwe nesten verwaren Zelfs de neerslag te moe om naar zee terug te gaan Snel de muts op en naar buiten Zie de huid, voel het bloed Kalmeer…

' Kalmerend zegt de vroedvrouw, dat het hóórt.…

voel ik me een storm blaas me op tot orkaan zo sterk dat ik alles zou kunnen verwoesten sta me dan liever niet in de weg geen smeekbeden tranen helpen ook niet ben niet onder de indruk vijandige mensen heb ik al helemaal niets mee te maken mijn gedachten nemen vaak hun eigen koers en ik weet heus wel dat ik dan iets doordraaf en moet kalmeren…

roep ik uit om mezelf te kalmeren De schemering laat romantiek achter goed verborgen in mijn naïviteit maar ik blijf verhalen over sprookjes met eeuwige liefde En word telkenmale tot de orde geroepen, zo lijkt maar door wie, wat en met welk gezag Alleen de natuur kan mij op de knieën krijgen: de aardse eeuwigheid is schromelijk beperkt…

Er is niets anders in de wereld dan jouw witte maagdelijkheid de winter over uitgestrekte velden en ik voel me aangetrokken tot jouw milde manier van ontdooien de zachtheid waarmee jij water vormt wanneer ik in mijn diepste stilte tot jou kom met mijn bevroren hart dan voel ik jouw kalmerende warmte de melodie van de toekomst klinkt…

Kalmeer me, breng me tot rust, onthaast me, zodat ik eindelijk weer eens kan relativeren. Dat ik jaren zó kon leven, dat verbaast me, ouder wordend ben ik niet te oud om te leren.…