Alle inzendingen over klatert

het pad geurt duizendschonen uit mijn dromen jouw passen lijken bloemen te verrassen in groen blad een vogelparadijs de beek is helder en het water klatert smelt kristallen ijs we dansen op het mos, de zon breekt door en maakt de sluiers even los met warme zachte handen we wervelen roze-rood, geen bloot maar zie het blozen…

Zacht klatert nog de schaterlach.…

Geel klatert klinkend langs lichte vlakken ze tinkelt over blauwe wateren en langs de toppen van een dicht-groen woud waarin zware dampen hangen adem van aarde, blad en hout Het stervend licht penseelt paarse vegen zachte schemer langs de hemel spreidt de stilte uit waarin helder opklinkt het geluid van een vogel vlak voor de nacht Rood…

En het applaus voor de hoofdrolspelers klatert nog na in de zaal. Dan schuiven de maskers met de panelen; sluiten de gordijnen achter het verhaal.…

niet verder vertellen m'n boterlief maar van dat waterbed geen gerief ze zeggen dat je d'r in verzinkt dat de fluit niet lekker in swingt nou met mij in de boot niet hoor op z'n boogie-woogie's is't eufoor scherend over zonneglans op kolkend water 't ruist 't klatert in je ware watersjans je komt je gaat - steeds hitter in je trance…

De lente heeft zij mee- gebracht, het is de zee, die klatert, lacht; de zee de zee, de zee brengt alle winden mee.…

De zon klatert al vroeg hoger dan berijpte bomen. Een merel zingt en meeuwen betrippelen de ijslaag op de vijver, in de schaduw van een doornhaag. Ook bij tintelingen door kou kun je dagdromen. Men kraait alarm: het klimaat wordt warmer. Ouderen zijn blij met zwoel regengrijs en kinderen met pirouettes op het ijs.…

zusters luiden het gegoten brons de tweelingklokken delen tijd en plaats zover als hun geluiden gaan nooit heeft er een ontbroken onderhoud bleek ook synchroon te lopen bij calamiteiten is er het eigen luidvermogen ze verschillen heel subtiel van galmen en geluid als de een wat ingetogen is klatert de ander vrolijk en voluit…

Schoon Lief, ik voel u overal: In dorrer vlakten zengend branden, In stille koelte zilter stranden, Op hoge alp of diep in 't dal; Ik hoor u in des bergstrooms val, Die klatert langs de rotsge wanden, In 't ruisen door de lage landen Van brede vliet of beken smal.…

Langzaam ontspruiten knoppen aan bomen bladeren en bloesems zo beloftevol komen lente tooien in kronen met een roze krans bezems in winterwind vegen lucht tot glans gevuld met zielzuchten volzinnige beloftes waar wolken verklaren in loze geloftes een lied klinkt klatert het klimt hoger dan hoog tot een meeslepend meanderend melodisch betoog…

Steeds als welkom in april rolt en klatert er vaak iets in of door de blauwe lucht wat niet door jou of mij wordt geducht, wel zielvreugde bij nood biedt of bood. Niets wordt geveld door verwoed geweld.…

En onbewust bemint hem 't meer en streelt zijn blanke veder, en klatert zacht en spiegelt hem zo teer zijn beeltnis weder.…

speel en klim klim in bomen laat de zon maar naar je komen gooi je voeten in de lucht volg je sproeten tot een zucht van jeugdig blij beleven speel maar zie de schittering van vocht een nat verleiden dat jou zocht zo'n zomerspiegel van kristal het kleurt de dag om bovenal zijn diepte door te geven in schaterende rimpels klatert…

Jij zegt mij zachtjes fluister toe ach ween toch niet om wat ik doe rond bomen van mijn gouden woud klatert lief rond ‘t groene hout het water dat gevoelig stroomt mijn wens die liefde droomt Jij zegt mij zachtjes wenen toe de pijn die in je groeit en bloedt en jou zo angstig slapen laat scheurt het leven flarden weg tot enkel kou die sterven…

ik hou van klare taal, die klatert helder en puur vol vernieuwende verfrissing als een bergriviertje. ik hou van mensen die deze taal klaar als een klontje, zonder rond de pot te keren of te draaien hanteren en mij daardoor zuivere koffie schenken waar nooit een tekeningetje bij hoeft.…

Neerslag klatert op mijn gezicht. Mijn ziel is doordrenkt van angst. Wat wil hij van mij? Diepe smart laat een leegte achter. Het aardse bestaan van zich ontdaan. Alles is onzeker. Wanneer de laatste woorden klinken. En wanneer ik langer kijk. Naar de gele ogen van de vos. Zie ik een glimp van vertrouwen.…

binnen wa wit, wurde wy noch hommels telepatysk Telepathisch Wij staan aan stilstaand water tegenover elkaar en spreken niet sinds dat niet meer hoeft werd mijn zwijgen praten het geluid is wel te verstaan in het weer, kinderen, geldzaken die woordenschat wordt steeds groter en vult een holte in het hart als het water niet klatert…

En het feest spat en klatert en het regent uit de hemel op de droge verdwaalde aarde. Het hart is geraakt en de aarde zingt in vele talen. Iedereen is verrukt en al wie kind is loopt niet meer gebukt maar danst uitbundig mee.…

Als de zomerwind onder onze kleren speelt Schieten de broze wortels Die ons stutten en doorstromen Een nevelsliert streelt jouw wijkende lippen Een waterval klatert over ons Vult de holte Vaagt de stofnetten in de schedel weg Als de zomerwind onder onze kleren speelt Vinden we dansend de bron In onze borst waar een smid schuilt Die gensters…

vriendelijk bij jou de 6 ondersteboven om zo het getal van magie te wezen waar jij ons vrolijkt met jouw glimlach glijden ons de tranen van blijdschap stroomafwaarts langs beide wangen om de bundel van vreugde die jij bent zoet als repen chocolade en rollen drop zijn de knuffels en kusjes die jij geeft zoals een regenboog haar kleuren klatert…

en morgen vergeten alleen maar jij en wij en handen op een toetsenbord ogen die verdwalen de lente achterhalen in het jonge groen lachend naar de benen kijken die hun wit in eerste bruin vertalen zonder panty’s in de zon ik droom je op terrasjes met een lome wind de koffie is wat slapjes maar het kijken wint de schaterlach die klatert…

Een baron die de handen wringt, het schuifelend volk veracht en zegt ‘Ik wik de waarde van olie en kennis en macht’ terwijl het zalig slijk zich ophoopt, een stroom van nullen en strepen naar het vrije paradijs. 2 De regen klatert en glijdt naar het onderaardse web, vult de schachten, tot de maag haar sappen oprispt, een zure gulp die…

Dit klatert over bos en land! Dit laatste spant de kroon! Die weerklank daar, van ha, ha, ha! Die treft en hart en zin! Minerva speelt bevallig, ja; Maar de Echo doet niet min. - Minerva, die een blos kreeg, zweeg, Nam ’t fluitje van de mond, En wierp het lachende op de grond, Terwijl zij de oogleên neeg.…

De straal vervare u niet die de onweerwolk ontschiet, en beef niet voor 't gerucht dat klatert door de lucht; maar zie hoe 't hemelnat weer bloesem, kelk en blad verfrist, verkwikt en drenkt en kracht en leven schenkt.…

De straal vervaar' u niet, Die de onweerswolk ontschiet; En beef niet voor 't gerucht, Dat klatert door de lucht; Maar zie, hoe 't hemelnat Weer bloesem, kelk en blad Verfrist, verkwikt en drenkt, En kracht en leven schenkt.…