Alle inzendingen over knispert

de dag buigt naar harmonie niet wegglijdend,maar zich vouwend naar een dieper, traag bewegen als van ritselend riet verflauwend vogelgezang houtgewas dat knispert tot as als van weemoed maar wakker beschouwend leven en dood en zin.…

[Haiku] verlaten bospad slechts door herfstwind betreden wat ruiste, knispert…

berijpte ochtendbries knispert laatste blaadjes herfst dwarrelt weg winter claimt ijzig de tijd tot krokusbloempjes je kleuren…

bomen zijn weg uit het bos het ruisen is aan het verhuizen jengelt nog na in versgezaagd hout op het mos hun zielen dwalen in het woud van oudsher dat tot park verwordt paden van naalden zijn al door asfalt vermoord hoor drift in het stappen van mensen hier knispert beschaving stilte verwensend met schreeuwen in dolle…

Vochtig knispert de dag maanwit nog. IJle huivering. Koele lichtbries. Peilloos slaan de bloemen los. De groene vruchten van je ogen Ik kus ze O, lentemorgen…

het watert en snatert het knispert het wispert ontspruit en ontsluit het struikt en het botert het tettert en kwettert het zingt en het swingt het dobbert en deint het kreunt en het steunt het schaduwt en schijnt het streeft en het leeft het groeit en het bloeit het kleurt en het fleurt en het zomert…

Dat scheelt weer een jas al knispert het nog wel. De bladresten van twee seizoenen terug zijn aardig opgedroogd. Ik kan de schade nog niet overzien van twee seizoenen niets te hebben uitgevoerd. Met verse boomschors schep ik nog wat orde. Haar inhalen hoeft niet meer.…

Een zilte wind streelt haren in vergezicht Het zand knispert tussen schelpen in fel zonlicht Een schaduw slentert warmte geniet in druppels zweet Wolken waaien blauwe lucht hemelsbreed Spiegelend water door koppen wit verslonden En ik droom mee in het moment verbonden…

je smeult kringelt rook in speelse vormen ik blaas zacht jouw vuur iets aan je knispert en vonkt rood ontvlamt daarna in feller branden schroeit bijna mijn handen weer laai je op tussen grijze as verdrijft de koude nacht nog is de vonkenregen in je ogen niet geblust als je lach mij plagend kust…

Een eerste stap knispert kristallig, het is nog vroeg en net licht, als ik tussen haar passen stukjes winterpret vind.…

Met op de takken een laagje ijs Sneeuw dwarrelt of valt met vaart naar benee De ijsvogel is zichtbaar Voelt onraad en vliegt weg De sneeuw knispert Onder onze passen 't Is stil in 't wit en het blijft gestaag, zeker vallen Onze schoenen vormen een spoor Ga mee…

Tijdens de laatste ronde met zijn Spaanse hond knispert het gras onder lange slanke hondenpoten lichte vorst platgewalste herfstbladeren verzachten de harde grond putten lijken te glimmen vierkant en donkere strepen horizontaal een oude kinderstoel ligt achteloos in `t gras grofvuil de Spaanse gromt in eigen taal.…

ze reiken en kijken vragend omhoog de wilde bloemen in mijn wei hun muziek die altijd gelijk loopt met de zon verstomt in het gras nadert langzaam een massaal gebrom chitine knispert in duizenden doorzichtige vleugels op poten zij vliegen op tot grote hoogte in hun paringsdrang meeuwen zeilen door de lucht met de mier als…

ontwaakt Waar zacht bottende knoppen Weldra opengaan Om donzig groen te tonen Stil ontvouwen zich De tere vormen Die in klimmend licht Tot volle wasdom komen Hoe kortstondig hun bestaan Als stralen verzwakken Randen krullen om Bij tanende levenssappen Het ontzielde komt ten val Neergevlijd op koude aarde Hoogpolig bruin tapijt Dat knispert…

Ratten, muizen, vliegen, kakkerlakken Larven, maden, mijt, neet, vlo en luis Het knaagt en knispert in uw ziekenhuis En is dat een patient die u hoort smakken? Maar neem de positieve invalshoek; U heeft wel mooi de hele dag bezoek! Nederlandse ziekenhuizen hebben veel last van ongedierte.…

Als er in een bos o zo verlaten een blad dwarrelt van de bomen Niemand heeft het in de gaten Er geen mens is langsgekomen Als er in een bos o zo verlaten een takje knispert of verbuigt maar er is geen sterveling die hiervan getuigt Als er in een bos o zo verlaten een geluid voortkomt uit de natuur niet eens heel bijzonder tijdens het…

Het vermolmde hout dat kraakt onder mijn voeten bij het betreden van jouw bebost domein knispert en ritselt zacht als een gekreukeld tekenvel waarop symbolisch het leven wordt uitgelegd De kracht der verbeelding brengt ons een veelvoud aan betekenissen Ja, ook bekentenissen die in een zwijgzaam mysterium ontstaan en weer opgaan…

Schrompelend geel en stervend bruin zingt ritselend in de wind stijgend, dalend, krijgertje spelend achterstevoren van klinkers naar zand, opnieuw blaast een windvlaag in fluittoon door steegjes het dorre bruin krijgt een nieuwe kans, rollebolt, knispert speelt haasje-over met diep donkerpaars in vliegende vaart, duikelend, springend…

de ochtend fluistert dauwend herfst trekt draden in het vroege licht ze knispert met bevroren vingers een witte lach als vergezicht klokken luiden weemoedig tonen gedachten dromen in nostalgie de wind is bezig luchten op te schonen bomen kleuren in hun bladmagie ik zie de zomer in zijn vruchten het rijpe rood de kleur van…

Schrompelend geel en stervend bruin zingt ritselend in de wind stijgend, dalend, krijgertje spelend achterstevoren van klinkers naar zand, opnieuw blaast een windvlaag in fluittoon door steegjes het dorre bruin krijgt een nieuwe kans, rollebolt, knispert speelt haasje-over met diep donkerpaars in vliegende vaart, duikelend, springend…

de ochtend huivert fluistert dauw herfst trekt draden in het vroege licht ze knispert met bevroren vingers in een witte lach als vergezicht klokken luiden hun weemoedig tonen gedachten dromen in seizoenennostalgie de wind is bezig luchten op te schonen bomen kleuren in hun bladmagie ik groet de zomer in zijn vruchten het rijpe…

bomen zijn weg uit het bos het ruisen is aan het verhuizen jengelt nog na in versgezaagd hout op het mos hun zielen dwalen in het woud van oudsher dat tot park verwordt paden van naalden zijn al door asfalt vermoord hoor drift in het stappen van mensen, hier knispert beschaving stilte verwensend met schreeuwen in dolle verdwazing…

Het wonder van de verwondering over de verbijzondering te mogen leven met de genade uit die ene hand; dat zich richt naar de zonestand immer hellend tegen een schok bestand in de berusting dat meer niet hoeft en nimmer verder zal helpen; in het besef dat het goed is zoals het is in dat leven dat knispert over dat pad, dat vrolijk slingert over…

Wat knispert daar onder je voeten? Aarzelt hij dadelijk vreemd bij het los in hengsels hangend hek op inklinkend pad van rivierklei? Wat opent het wuivende bos? Beklimt hij stroomopwaarts bodem verliezende stuwwal? Aan mijn hand in zijn groeiende mantel stamelt hij traag mij een weg vraagt wat ritselt zo geel aan de wandel.…

De zee legt zijn hoofd op het strand middels ontelbaar veel koppen van schuim het tij neemt het recht in eigen hand de wind verdwaalt in het hemelruim Het goudgele zand knispert een lied tussen schelpen, zeewier en kwallen de melodie van een rustgevend gebied waar ’s nachts sterren zich laten vallen De frisheid van de golven nodigt uit…

in mijn oren waait de wind over het eb en vloed van mijn adem stilte tikt ritmisch seconden heen en weer heen en weer vanuit struiken klampen vergeelde gedachten mij aan in bomen roekoeën beelden van eerlang niet weer niet weer zelfs als gemis knispert gelijk twijgen onder de voetstap van mijn voorbijgaan weiger ik af te…

Tranenvries op mijn wang… knispert Ik blijf hier zitten tot je langzaam ontstaat, ontstaat uit de vlokken die vallen en nu nog mijn weemoed versterken. Tot je naast me zit… witstil te zijn De top is te ver….…

de rest is nog een labyrint waar geen mens zijn weg in vindt behalve zij die de codes kent met stift geschreven op elk pak haar kleren sprokkelt ze bijeen uit deze en gene mand ze stapelt op en af elkaar waar kan het zijn beland wat ze zo ijverig zoekt ze toont zich naakt aan een onbekend bad terwijl ze in warme wanhoop drijft knispert…

Er vliegen meeuwen onder stilstaand water En richting bodem wuift verdonkerd riet Het is de maand november die dit biedt Een koppel ganzen vinkt vóór het geklater De herfst af in een zwaarbewolkt theater Van regengrijs met buien in het verschiet Het blad knispert sinds het de boom verliet Mijn ziel bewaart het tafereel tot later Wanneer…

Zachtjes, gezellig knispert het schelpenpad door de duinen naar de zee; slingert het zwervend naar een nog ver strand. Waar de zon zich reeds openbaart als een eerste wee; en het koestert als een moeder met een strelende hand.…