Alle inzendingen over kouder

dit is de tijd dat duister het licht ontluistert steeds vroeger valt de avond, verdonkeremaant de nacht de dag want de nacht wacht niet als zij lengt en steeds kouder invalt, gelijk de winter alleen herfsttijloos geeft nog een sprankje roze…

liefde stond als koud tegoed in de vriezer voor de toekomst van warme dagen steeds kouder langer ingevroren spinazie liefde pizza raden maar: wat is wat ijs getegeld in het vak ontdooien kon niet meer zelfs de stekkers zaten vastgevroren van het contract…

des te kouder de tijd des te warmer het haardvuur. des te pijnlijker het nu des te helender het later. des te korter de toekomst des te belangrijker elk nog resterend uur!…

onzekerheid maakt zich meester of zijn het de stemmen in mijn hoofd die gevoed worden door de duivel het bos lijkt kouder op dit uur terwijl mijn voeten nauwelijks de grond raken oppassen is het devies daar donkere gedachten bomen en me wakker houden uit m'n slaap…

Kouder aan mijn benen. Reddeloos. Drijvend naar De waterval. Stroming, Afgrond.…

Kouder dan het koudste koud Zo koud. Koud tot op het bot. Kleding, dekens, kruiken Nutteloos! De kou heeft haar ziel Meer en meer raakt ze bevroren Onomkeerbaar bevroren Bevroren en omringd door kou Omdat ze zich ooit liet smelten door jou...…

De Loden Leeuw viel toe aan Tim en Tom Terwijl d’r ook zo’n loden voor Hoyhoy was Maar als ie voor Chantal of Jort of Roy was Dan maalde ik er net zo weinig om De uitslag laat me kouder dan ‘n veenlijk Omdat ik dwars door íeder filmpje heen kijk…

Herinner je 't Vondelpark en hoe de dagen kouder werden daar, hoe vanuit de kamer naast het Leger het station ging drijven op de Amstel die wij blauw dachten. Denk aan het vignet in Fodor toen je zei: Een zoon.…

Jij werd steeds kouder en om ons heen werd het druk.…

In het donker van december Vallen de lichtjes extra op Het is wat kouder dan september Maar nog net geen winterstop De zwanen vieren Kerstmis In een ander gebied dan wij Waar het iets meer herfst is Maar waar ze net zoals wij Vieren nog samen te zijn En hopen op meer hoop Want elke levensloop Kent ergens een mijn…

kleurt zij jouw dagen niet donkerder al lijkt dat wel zo, wellicht verdriet verhuld in zwart witte streken steekt nog altijd de kop op bij tij en ontij nu dagen kouder omslaan de wind killer om het huis giert lijkt de afstand groter en het gemis intenser dan ooit…

Zoek je het échte diepvriesgevoel ? Dan is Pluto niet langer je doel ! Een krater op de maan kan ruimschoots volstaan voor de nieuwbouwplannen van O'Cool.…

't Waar' vergeefs dit koude blad Met nog kouder zwart beklad, Om te melden, welk een gloed Ge me in 't harte blaken doet; Zulks vereiste ene englenhand, Met een stift van diamant, En een inkt van vloeiend vuur Op des hemels reinst azuur! 1839…

Grijze luchten, altijd maar die grijze luchten En slappe koude bomen met rillende vogels Die niets meer te zingen hebben met dit weer Boven de nog koudere waterwegen van mijn stad Heimwee heb ik naar blauwe luchten en wijn en zee en visgerechten in zuidelijke oorden.…

aan dit strand verzandt de tijd in een korrelig boek verdwalen we in zeegeluiden totdat het koud en kouder wordt aan dit strand ondermijnt het wassende water de handgegraven waterwerken en het laatste zandkasteel aan dit verlaten strand laat ik opnieuw het zand door de zilte vingers glijden totdat ik me los maak en vertrek…

Omdat het buiten kouder wordt kom je nu eindelijk onder de lakens het hemelbed aan de horizon spreekt liefde je strekt je uit, vlijt je zacht tegen mijn lijf er gaat een rilling van tevredenheid zo knus en teder is ons samenzijn intimiteit, maakt de nacht gezellig zelfs de halve maan lacht een glimlach naar dit naakte onder de lakens bestaan…

de tijd is leeg geen woorden die van jou vertellen dat je er nog bent ik waak de uren maar je aandacht heb ik al niet meer je vervaagt in dagen je lange adem voelt weer korter aangebonden kouder dan beloofd je hebt mijn rust nog in je handen mijn ziel zal branden als je niet verschijnt of ben je los zand waarop ik mijn…

De nachten kouder worden in de omslag van het jaargetij De hitte waarover we morden kwam, ging, en is voorbij Met jou bestijg ik steile treden zonder jou had ik die gemeden wij dragen elkaar met ons mee in een cirkel zonder doorsnee Bij het klimmen van de jaren lijkt het lichter van bestaan het lichaam meer een last die ons beweegt…

Weer zijn de dagen oud De zon wil tegen vieren vallen Kouder dan koud decembernachten Langer kan al zelfs niet Het verdriet achter gesloten gordijnen De weemoed achter dubbelslot Geluk roert in de erwtensoep de worst erbij De bijzettafel langszij Met daarop de pronk van 'n kerstboom vol met zilver ballen.…

onbespiede ogen die blikken brokkelt er een steentje af van de door haar opgebouwde muur laat ze de fluister toe bevangen in een droomland van verlangen het zou zo anders kunnen zijn slaat ze koesterend haar warme dekbed om zich heen als ze maar weer durfde dan weer sluit ze het gordijn stapt terug in haar echte wereld die zoveel kouder…

des te kouder de wintertijd des te warmer het haardvuur. des te pijnlijker het nu des te meer helend het later. des te korter de toekomst des te belangrijker elk nog resterend uur om wat wij ooit lieten mislopen opnieuw goed te maken.…

de tijd is leeg geen woorden die van jou vertellen dat je er nog bent ik waak de uren maar je aandacht heb ik al niet meer je vervaagt in dagen je lange adem voelt weer korter aangebonden kouder dan beloofd je hebt mijn rust nog in je handen mijn ziel zal branden als je niet verschijnt ben je los zand waarop ik mijn vertrouwen…

ik ben niets meer dan twee schaduwen uit dag en nacht soms als bomen, vermoeid door wolken die uit kruinen klimmen om de eerste en laatste vogels te wekken waar het licht de veren snijdt met telkens een nieuw verleden van eenzaamheid in het land vol stilte dat woorden leest van de langzame reiziger die verlaten kouder wordt…

de zon trilt al in de fonkelingen van wat zoete levenswijn de binnenplaatsen van de lente geven stilaan tijd voor warm genoegen want vroeger, toen het kouder was liep grijs aan beide handen maar nu alles lichter wordt belanden bloesems in de sloot en drinkt geluk een kleine teug vol tastbaar lichte dood en van dat wat we van binnen…

ik zag helderheid uit kleur verdwijnen het voelde alsof zon niet meer uitbundig kon schijnen het vrolijke speelse flonkerde incidenteel grijs overheerste geheel ondanks de warmte werd het kouder en killer door donkerder licht in relaties domineerde niet samen maar alleen het almachtige ik nog opent wit maar zwart produceert…

stiller dan de diepste stilte kouder dan de ijzigste kilte eenzamer dan ooit meer verlangen deed ik nooit warmer dan de heetste zomer sensueler dan de slaperigste dromer liefdevoller dan het kleinste kind kleuriger dan het fleurigste lint waardevoller dan de mooiste schat dieper dan de zwartste kat echter dan de grootste waarheid wanneer…

je komt en gaat bijt woorden de lucht in en ik hoor kraaien krassen zwart de vleugels op het ochtendbrood terwijl de wind de wolken doet beven ook de tijd is dood mijn ogen ooit blauw en jij zoekt roem steeds kouder en meer ik had gedroomd vannacht de vogels weg in de ondergang van het slapen gaan geïnkt waren je veren…

de witte wereld gaf geen zicht op warme tenen of een veilig dak de afgezakte ranken van mijn oude klimop lieten meer te wensen over en het ongemak van dikke dekens drukte zwaar tot waar een spreeuwenvolkje zichtbaar kouder werd, liep er slechts wat warmte tussen opgepakte veren zoveel keren al gaf de voederplank niet alleen maar wat…

De wind maakt het veel kouder, dan het is. Even buiten zijn geeft je nieuwe energie. Niet te lang, want de wind snijd echt door je heen. Sneeuwklokjes, verlangend naar een beetje douw. Het lijkt er voorlopig niet van te komen. De vorst houdt nog even aan.…

Het draagvlak voor ‘Oranje’ is gedaald, Toch heeft de meerderheid nog steeds vertrouwen, En roept: “Op u, o WimLex wil ik bouwen”, Dus denk ik dat hij volgend jaar wel haalt. Mij best, hem breng ik hulde, elke keer, Maar hopelijk bij ietsje beter weer.…