Alle inzendingen over kwetsbaar OR zwakheid OR zorg

Hij gaf mij Parkinson om mij tonen dat ook ik val onder het gewone een mens als iedereen met zwakheden en talenten Dat is alles wie ik ben vliegend als een vlinder stekend als een bij jij blijft de grootste een voorbeeld voor mij…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Het end bereikt van Lands End waar mijn zwakheid en spieren op de proef waren gesteld slaakte ik een unthinkable zucht of the largest lighting na ontiegelijk te zijn uitgeteld…

Op de grote levensweg met veel vreugde en moeite is het ook een heldendaad te kunnen strijden tegen kleinzielige hoogmoed vol kracht en durf eigen zwakheid en gebrek zien en dit niet willen verbergen voor de buitenwereld.…

En ons opbeuren uit onze zwakheid? Dank Heer, dat wij weten, U laat niet alleen. Als we het niet meer kunnen Heer En ons einde komt in’t zicht Dat ons oog dan op U mag zijn gericht Want bij U zijn we veilig, altijd weer.…

Zorge, zorge, bouw mijn huis, Timmer, timmer, timmer, Eerst uw kruis, dan uw huis... Ach, een huis voor immer. Zorge, zorge, weef het kleed dat de dagen spinnen. Eerst het leed, en dan het kleed. Ach een kleed van linnen. Zie, de nacht is zwoel en zwart. Sluit mijn ogen, zorge, Eerst uw ogen, dan uw hart...…

client het graag wil of heeft de zorgverzekeraar het voor het zeggen Is er nog tijd om oprecht te zijn met de mens Is er nog tijd voor zorg in de zorg, meneer de verzekeraar?…

Verdwenen zijn de tyfus en de tering, de grootste zorg is nu privatisering.…

hoe ervaar ik nu dat stille in het kwetsbare brons het druppelt melancholie laat zich als een glasbel in wat woorden pakken spat uiteen op schriele takken het gezwam rond stammen en op het oude bankje ontnemen me voor even mijn mengelmoes van zorgen ik weet me te herpakken want ik zie hoe de vogel op de bodem voedsel zoekt…

vroeg de man op mijn school mijn stem klonk wat schor en ik zei; " een kind van emotie kwetsbaar en mooi"... maar dat bedoelde hij niet…

Het moeilijkste is zwakheid te tonen het zijn van warme handen, vingers die niet houden kunnen, knieën die omknikken, angstige ogen en, finaal de monstrans van zwakte: twijfel Gemakkelijk is het kracht te meten elkaar strelen en diep voelbaar zijn heet tot genotvolle uitputting; sterk als steppegras; groen, filigraan mooi zo is passie:…

Gedenkens taaie kunst en wens ik niet te weten: Ik hadd' er liever een te leren van vergeten. Zou mij te voren staan al wat ik heb bezweet In lijden of in vrees; het waar een pak van leed Dat and're schouderen als mijne moesten dragen: Zou ik ook al de vreugd van all' mijn blanke dagen In ene spiegel zien: een sterker oog als 't mijn Moest…

gooi maar bloemen in de lucht jaag je zorgen op de vlucht te lang heb ik de stenen meegezeuld die lagen op mijn pad en die ik nooit vergat heb ze gestapeld tot monumenten er afstand van genomen als vervlogen dromen kwetsbaar in het eerste licht hoe vrijheid heette was ik al lang vergeten maar ik zag de bloemenwei plukte ze…

Aan jou durf ik me bloot te geven Ook met kleren aan…

nog altijd stuiteren emoties in een hart dat op hol slaat onder jouw warme blik jij raakt waar ik het meest kwetsbaar ben wat onvolgroeid niet helemaal volwassen jouw ogen zien kijken door de onvolkomenheden heen jouw blik schenkt mij de laatste spurt misschien nooit ben ik volmaakt geweest maar onder jouw handen voelt het…

ik hou van jou, en dan de stilte lonkend naar respons zijn hart in zijn hand en zijn hand ver voor zich uitgestrekt…

kleine jongen blonde haartjes plakkend van zweet handjes moegespeeld met kleine kuiltjes wimpers als gordijntjes over toegevallen oogjes straks weer kijken de wereld ontdekken elke dag een feest voor jou en voor mij…

Kwetsbaar dun als een kristallen glas niet laten vallen ik was niet daar om je te vangen breekbaar en broos niet bestand tegen een sfeer vijandig en boos inkeer keer op keer gevoel versus verstand je doel heeft de overhand je gevoel heeft je overmand mijn vingers strijken over het glas indien ik de juiste toon…

sneeuwklokje Ik zou mij hoog in de lucht willen verheffen groots zichtbaar draaien en buitelen zonder angst voor de wind of de zwaartekracht Maar ik ben geen Jonathan Ik zou mij vrij aan de wereld willen tonen als een boom in de winter bladerloos kaal in het volle vertrouwen dat nieuw blad al in de maak is Maar meestal ben ik een klein en kwetsbaar…

verontschuldigend  geeft het verlegen idee zijn geheimen prijs…

Kwetsbaar is ze haar lach haar warmte haar liefde als een tere bloem legt ze haar ziel bloot en vertrouwt toe hij kust har handen ze schenkt hem haar hart…

in de strohand van het nieuwe land van kraakheldere skeletten ontmoet mij… kwetsbaar in het hart van wedergeboorte…

warmte huiverde ik tientallen meeuwen scheerden laag over hun gekrijs leek mijn verdriet te overstelpen toe maar, zei je huil maar anders stromen je tranen naar binnen en blussen ze jouw liefde voor mij laat het vuur maar branden ik gaf je een zoen knielde bij je neer een wereld zonder hoop is een verloren wereld liefde maakt kwetsbaar…

Het heldere licht Schijnt kwetsbaar Op je wankele gezicht Onuitspreekbaar Is het stille verdriet Wat eronder ligt Onuitgesproken Bijna gebroken En niemand, die het ziet…

Een gloren, waarin het eerste licht als traan geboren wordt, handen verleggen de zon over mijn oud gezicht, gesteven gordijnen verhangen zich aan ringen,gewogen, maar zonder gewicht,de maat van kwetsbare dingen.…

de trein is kwetsbaar wat u zegt maar zeg eens zelf wie is dat niet..? ik ken een grote kerel... Piet die is 2 meter 9 maar als ik met hem praten wil dan is hij zo verlegen u bent wat dat betreft een vent en stressbestendig tot het end en koeler nog dan vissen niets zeggen meer u bent vast god dat kan gewoon niet missen...…

Gisteren. Ik wrijf door mijn ogen. De ochtend vindt mij en wil me laten meestromen. De belofte van tijd. De radio speelt met een oude blik. Praat zich rond mijn lijf alsof ik dan meer zichtbaar word. Een onafgemaakte verklaring. Ik voel me een vreemdeling tussen de vriendelijke stemmen. Een passage. Het zou een uur van stilte moeten…

Nog steeds dat gemis naar jou mijn schat Grote liefde van mij alles wat ik met je had Nog steeds dat gemis snijdend in mijn ziel Zo diep geworteld … ben kwetsbaar fragiel Nog steeds dat gemis hoe kan ik vergeten Mijn hart weer helen dat uiteen is gereten Nog steeds dat gemis iedere dag elk moment Gevoel van verlatenheid nu jij er…