Alle inzendingen over scherf

Ik laat los en voel mij glijden door de trechter van mijn oppervlak ik zal mij door de donkere ring bevrijden zoals mijn scherf mijn eigen vuur ontstak.…

ik wist de wereld van glas breekbaar tot de laatste scherf heb me verwond aan het scherp dat ook voor mij onbuigzaam was verblind door glamour en glitter dacht ik het bestaan transparant zonder mededogen schoof gebrek aan succes mij terug naar de kant waar jouw helpende hand het prikkeldraad streelt een nieuw leven opent en mijn wanhoop…

Kijk hoe stil ze worden bij de luier die het kleine carcas omvat, zoals de scherf van een eierschaal het beetje leven dat de avond niet zal halen. De telefoon eruit, gordijnen dicht, zo groot en zo onwerkelijk hun huis vandaag. Kijk hoe stil ze zijn nu, niet ontwaken uit hun boze droom.…

Ik zie in mijn gezicht het jouwe Ik loop op de benen die jij me gaf Ik voel elke steen, elke scherf met mijn voeten En elk litteken blijft gegrift in mijn hart Ik zie jouw gezicht soms in de spiegel Je kijkt me dan indringend aan En ik stel jou de vraag soms Wat heb ik ooit fout gedaan ?…

Haar bloesje had ze uitgedaan; haar armen, die rilden ontbloot Waar geen haar kon gadeslaan daar was ze haar eigen despoot Ze was de rechter en ook beul in het diepe stille van de nacht Nadat zij ‘t fatum had gezeuld miste zij voor verzet de kracht Waar ook ‘t maanlicht ontbrak terwijl zij door ‘t donker gleed Zocht ze een scherf in haar…

ik graaf in oud grind de spade stoot op een scherf die herinnert aan de ijstijd ik borstel de bewijzen bloot snippers houtskool van een gedoofd kampvuur de morzel van een schedeldak de splinter van een bekken omkranst door geitenhoorns uit de resten doemt een edele aap op met een spitsbijl van vuursteen in de vuist zijn grote neus…

wilde delen Met anderen hetgeen u hebt ervaren Het logboek dat u schreef brengt tot bedaren De dingen die in vele levens spelen De dood komt niet alleen de liefste stelen Maar ook een ik gevormd tot wij in jaren Afwezigheid daarvan kan zorgen baren Je valt uiteen en niemand kan je helen Je droeg een symbolon met een geheim Dat is een scherf…

Hij zwerft eenzelvig op de werf kerft diepe krassen met zijn stem het scherpst van elke vlucht en trede breng de huivering in mijn lichaam, het zijn de onbekenden op mijn erf, of die kraai die vleugellam schipbreuk leed kleur of niet, verwondt door zijn diepste geloof of scherf, hield met beide vlerken beet, door eigen ziel zijn thuisland…

Denkend aan Holland zie ik vanaf nu voortaan 40 stille zwarte wagens plechtig door het laagland gaan over wegen en rivieren in dat groene weidse land door een laan vol populieren mensen zwijgend langs de kant ieder in zichzelf verzonken met een scherf van het verdriet met de woede en de beelden uit dat onbekend gebied 40 stille zwarte…

gitaren krijsen stille dood het bloed droop langs haar pols met scherf gesneden gapend rood verliet haar vingers als van schuld ontbloot de zangeres verzielt het lied haar hese stem verbiedt gesteund door orgelklank de stank van oorlog in dit land zing mee zing mee verbrandt verbrand de stank van oorlog in dit land gitaren…

Misschien droomt de vaas wel van de hand een roos te maken, wil de hand op zoek gaan naar de vaas om eindelijk de scherf te vinden waarmee hij rozen uit zijn eigen pols kan slaan. ------------------ uit: Koor (2017)…

te binden onzeker of `t kwaad haar via mij kon vinden vluchtend liep haar loodgrijs kristalzuiver uit `t spijt me, was alles wat ze nog kon biggelen blauw weerkaatsend, haar woorden ongericht als kalkmatte krassen op een glazen beleving aan ‘t oog onttrokken van de scherpe omgeving keerden rustige tinten traag terug in haar gezicht `n scherf…

De ramen staan vol heiligen, gemiterd en gestaafd, gemartelaard, gemaagdekroond, gehertoogd en gegraafd; die 't branden van het ovenvier geglaasd heeft in de scherf, die, glinsterend, al de talen spreekt van 't hemelboogs geverf.…

Anderen denken dat wat kapot is, is vooral toch stuk Bij pech snijdt zo'n scherf je zelfs tot bloedens toe dan helen wonden tot littekens, weet je niet waartoe In een mensenleven gebeuren zo van die dingen, Vazen breken soms, het lot laat zich niet bedwingen Maar ik geloof, nu de scherpe randjes zijn gesleten ik een mozaïek zie van scherven…

Sommigen spreken van scherven brengen geluk anderen denken dat wat kapot is, is vooral toch stuk bij pech snijdt zo'n scherf je zelfs tot bloedens toe dan helen wonden tot littekens, weet je niet waartoe In een mensenleven gebeuren zo van die dingen, vazen breken soms, het lot laat zich niet bedwingen maar ik geloof, nu de scherpe randjes zijn…

Anderen denken dat wat kapot is, is vooral toch stuk Bij pech snijdt zo’n scherf je zelfs tot bloedens toe dan helen wonden tot littekens, weet je niet waartoe In een mensenleven gebeuren zo van die dingen, Vazen breken soms, het lot laat zich niet bedwingen Maar ik geloof, nu de scherpe randjes zijn gesleten ik een mozaïek zie van scherven…

het lijkt dichterbij te komen dat kruit van het verderf wij stoppen met dromen ervaren weer duidelijk de scherf tussen goed en kwaad het moet worden gezegd zonder respect voor jezelf en de ander kan het gif bij ieder naar buiten stromen vrijheid gedenken wij daarom niet voor niets en elk jaar weer en niet alleen voor het vrij uiten…

Ik leg mijn gerimpelde hand op een scherf van de oude klok. Ik heb geen verstand van klokken, moet hem helaas aan zijn lot overlaten. Hij woedend. De Lange Jan beeft onder mijn zware voeten, stampend van de afkeer. De nieuwe stenen willen niet echt aarden.…

Schrikdraad stond rond de tuinen der zonde, er moest nog gehinkeld tussen de lijnen, een scherf geschopt naar de vakken van morgen, op het plein gebuut bij de linde. Achter de poort lag het wijde. Het was nu. Zij verruilde haar stuiters voor stuivers en zocht naar oogsteen en ziel. Vond toen haar lichaam, wat daarmee te doen.…

opnieuw te herleven zodat ik zelf het moment kan zien waar ik het spoor ben kwijtgeraakt vertwijfeld maar vastberaden begin ik de stukjes bijeen te zoeken en sorteren elk stukje is een deel van mijn leven met de daarmee behorende vreugde of pijn daar is dat stukje met het moment dat ik jou voor het eerst mocht begeren en vlak daarnaast ligt de scherf…

De TREMATURK of KAMERTRUT, moet Mark zijn Wie met een KLETSOOR MEEWOU, is vast Wouter JA VLEESKERS: fanatieke groenkabouter MEER THERAPIE zegt CDA’er fijn En wie HAALT BRIJZELS?...Stop toch eens met zwammen! Snapt u die politieke anagrammen?…

In zoete vreugde liggen jonge doden, Zij toeven in een ongestoord geluk, Mocht uit de gele hel losbarsten loden Kogelregen, hun deert scherf noch stuk. Zij zijn als zelfbeheersten dichtgesloten, Zij zijn tevreden met wat hun gewerd, Eén hunner zijn de ogen uitgeschoten, Daarom heeft hij zijn mond opengesperd.…