Alle inzendingen over schilfers vol eerbie

jou ontmoeten en ontdekken hoe je bent, de buitenkant Iemand ontstaat uit de basis van houding en er zijn Hoe je uitbot in dunne takken met rijpende vruchten daaraan Herinnering aan bloemen en insecten zij zorgden voor voortbestaan Zachte romigheid van jouw dijen kruis gevat in horige bilpartij Jij bent door niemand te verklaren…

Vol van het heerlijke eten vol van het kerstkind vol van hoop en verwachting *'Hoe kan Herodes*, heden ten dage getransformeerd in moordenaars *’t licht verdragen* Allah's naam te misbruiken door gelovigen weg te vagen?…

water deeg rust en rijst op de schaal door een klam doek bedekt ik kneed de gladde bal die nog stijven moet jouw duim drukt een klonter boter in zijn hart nu ligt hij uitgespreid met meel bestoven kromgebogen maar gaaf schuift hij in de oven ingesmeerd met eigeel hij dampt nog wat na van rooster naar bord Naar jouw schoot schilfers…

aan scherven We probeerden elkaar en onszelf Te lijmen Er ontstond een vreemd mozaïek Een rozig herderinnetje Op een blauw VOC schip Een Rus in Worcester Een feniks op een bok Napoleon tussen fuchsia’s En een tafelbelvlinder Op een ruiterklok Aan een Hongaars asbakje kleefde De trekharmonica van een hummeltje Mohammedaans blauwe schilfers…

Schoot waar het leven In gekoesterd werd, Begin van nieuw leven Zo pril, zo prematuur, Onverwachts is de vorst Er doorheen getrokken Terwijl de lente Al lang begonnen was, Vruchtbare aarde Bevroren terwijl Het zaaigoed al Ontsproten was…

Geklaagd wordt, dat het vol wordt in de Staat der Nederlanden, daar uitheemse stromen het dichtbevolkte landje binnenkomen. Een hoge druk beheerst het leefklimaat. Door zeer bezorgde vaderlandse lieden wordt aan klimaatexperts om raad gevraagd.…

ik, tegen me zelf en ik zink In een zee van onzekerheid Verdergaan zonder toegift kan niet meer De golven zijn te hoog Ik verontschuldig mezelf tegen mijn ziel Voor het gevecht dat ik heb geleverd Voel me euforisch En gewurgd door de angst van de afwijzing Ik kan niet meer wachten Ik explodeer van emoties Dus zeg ik haar Eu… mond vol…

en kan je huilen vol wanhoop het wordt morgen en je weet het is over er wacht nog iemand die van je houdt die ander vervaagt het is over voorbij…

Nu jij zacht jouw ogen sluit nadat je innig het daglicht hebt gekust terwijl een hard vaarwel op je lippen ligt sluit ik ook even beide ogen schilder in gedachten nogmaals de lijnen op prachtig iets doorschijnend blank linnen het potlood tekent zwart terwijl herinneringen wit schrijven met soms een wolkje grijs volg ik ademloos…

Niemand heeft zich blijmoediger onderworpen aan uw kapselgebod: coupe doleantie 1886 En de tenoren zullen zijn naam kreunen in alle naamvallen Andri-es Andri-ei Andri-em Vol is vol…

Jij wonderlijk mens geboren blind en beeldend denken jouw woorden in muziek als glazenkeramiek en voeren mee naar neoromantiek passend in het mozaïek van menselijk twijfel bewandel zijn muzikaal talent als afleesinstrument, argument bloemlezingsfragment beeldend denken als gouden liefdesdocument.…

Keer op keer, net gieren plezieren wij het materiële als droge sponsen, die krachtig zeggen, absorberen, consumeren Vol!…

zachte lijnen ik sprong opzij voor de einder en neerstortende schelpjes om de uitgerolde waarheid te kunnen zien de zee veranderde in een dampende straat waar herfst stil stond, leeg in de richting van de wind en net toen ik de weg overstak reed een bus voorbij het kind vooraan, omsloten door golven, schokkend met ogen vol…

te weinig woorden spreekt de mond terwijl het hoofd toch overvol zit met vragen zonder antwoord dwaalwegen zonder richting oplossingen zonder pad te weinig zinnigs denkt het hoofd nog altijd te vol vooral van zichzelf…

zodra de traagste wijzers lonken naar het ratelend gewicht der waarden heftig aan het einde en van jarenlang vermeden alsof het dwingt tot schrapen nog verder dan het denken, tot dwars door de wenteling van werkelijkheid zoek ik naar ontheffing, terug naar eerste adem barsten vraagtekens uit in een ander verdwijnen en nesten vol…

Alleen nog op het strand en op Schiphol Weerklinkt de leuze: Nederland is vol.…

Kolderiek periodiek (nr.22 uit een reeks van 100) Waar de hond van vol is, daar loopt de stoep van over...…

Ieder zoop er zich vol en werd jachthorendol, zodat iedereen scheepstoeter was.…

Uit, " Wind vol confetti" Pama…

Wordt één Met de passie van een vrouw die liefde beheerst wordt leven weer écht LEVEN Jij bent de kracht die mijn leven leidt; meer nog stuurt in de richting van ware Ontgonnen liefde slechts voorzien van nieuwe kans van verdriet ooit aangedaan 'n Liefdes-aria Zangstuk met begeleiding vol passie met massage Jouw kus beweegt na…

De schors bewaart het hart dat ik ooit in bomen heb gekerfd, de kern blijft, de stam zo zwart als mijn gedichten vol fabels zijn geverfd.…

De nacht is zo vol van je..., heel de wereld is vol van je!... 0! Kon nu mijn hart tot je gaan of ophouden van te slaan...…

Wie flink opruimt in zijn hoofd die geeft ruimte aan handelen…

Op zoek naar het klavertje vier klonk een stem van een tovervisje, dat zich zodanig aan mij hoop- vol manifesteerde uit de diepte van de zee. Dood bij de zee; een zee vol gevaren. Iedere eindtijd heeft een nieuw begin.…

hardnekkig knaagt hij aan de draden tot de stroom breekt, een schicht in het merg waarna het tandwiel van de klok stokt in een grijze, lillende kwab kweek ik woorden die ik losschraap als een fluim die aan de strot kleeft en dan stolt tot een korstig vlies aan huig, verhemelte en tong als ik blaas door een klem van kaken dan waaien de schilfers…

Sport Mijn kijkspieren zijn links en rechts verrekt Van Max eerst naar de Wimbledonfinale Toen Daphne haar medailles op zien halen En Tom die ons etappewinst verstrekt Daarna nog Portugal tegen de Blauwen Meer sport is voor een mens niet te verstouwen. Geen Sport Ik ben vandaag cold turkey afgekickt Geen Touretappe, tennis of EK…

Blootshoofds prijkt ze daar als een prachtig bloemgebaar, voor het eerst vertrouwend op het onzegbare van de wind meedeinend in wat die er op dat moment van vindt. Onwezenlijk maar behoeftig zoals iedereen op deze dagen die aan oorlog herinneren en om de ultieme vrede vragen. Wie heeft er destijds in die dagen geen eenzaamheid gekend gehoopt…

zeg het met bloemen weef ze door je haar verklaar het met zoenen strooi ze naar elkaar laat de mensen horen wat je hart nu echt voelt schreeuw het vanaf de toren het lied voor elk bedoeld laat iedereen maar weten hoe het wel zou moeten zijn want de liefde mag nooit ontbreken in deze wereld vol van… pijn!…

de koorts van het gedroogde gras betekent luid en duidelijk zichtbaar snuitmalaise niesfestijn hoestmelange onkies eerbetoon aan inheems gewas ik heb het nooit bij bloeiend vlas fluitenkruid rode klaver wilgenroos maar nu des te erger bij primula’s lelies en ook dat gedroogde gras mijn neus ziet er niet uit de wanden rood en schilferig…

voortaan laat ik mijn deuren niet meer kieren, want daar achter ligt te wachten op een blik van mij ik hoor het zuchten en kraken steunen onder het mengen van metaal met hout en verf die onder haar taak uit bladdert ik zou willen terug likken in schilfers op mijn tong maar het rilt onder mijn huid alles van een masker voorzien heeft iets…