2548 resultaten.
herfsttij
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 337 loodgrijze sluier
bomen legen hun takken
van stervende bladen…
Hoopvol seizoen
netgedicht
1.0 met 3 stemmen 119 Je bent niet het sterven
van zomer en warmte
maar de geboorte
van warme tinten in mijn hart
je bent geen eind van ’t leven
bedekt onder stervend blad
maar het begin
van hoop op het nieuwe licht.…
liefde
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 644 eiken verkleuren
onder verscholen zonlicht
de grijze hemel
sluiert ruisende regen
over stervend blad
stormen razen sombere tonen
door de takken
die met hun laatste bladergoud
een vaarwel brengen
aan de zomer
waarin wij straalden
in het zonnelicht
liefde en vrede is ons deel
in warme geborgenheid
laten we de stormen razen…
stierf met je de laatste pijn
netgedicht
3.0 met 29 stemmen 3.133 gebroken takken
stervend blad
de helling die
zijn hoek vergat
toen jij
de horizon
zag buitelen
houvast dat brak
zijn wortels
niet meer had
en meeging in
de schreeuw die
eindeloos weerkaatste
in de sneeuw
ik zag je ogen
toen de val
je brak
het weten dat
je niets meer had
die blik kan ik
maar niet vergeten
ik zag het weten…
lente die nog zomert in mijn geest
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 846 blad
kijk naar de lente die
nog zomert in mijn geest, het
soepele van vroeger lijkt geweest
ik weeg de herfst in de volle
vruchten van de dag en lach
naar jaren die ik nog verwacht…
Stervend blad (tanka)
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 239 Zomer lang jaloers
op vrijheid van de Gaai, die
huist in bladerdek -
herfstblad, zeilend op de wind
mag zich even Gaai voelen.…
haiku
netgedicht
3.0 met 33 stemmen 495 een gevallen blad
teken van een stervende
en maagd in wording…
EEN HAND OP MIJN SCHOUDER
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 142 Een hand daalt op mijn schouder neer
en voelt eigenlijk een beetje koud aan
Ik voel echter nauwelijks enige afkeer
ik kijk om, edoch zie geen mens staan
Een kille golf glijdt in mijn lichaam af
‘t voelt alsof mijn innerlijk bevroren is
En alsof mijn brein het nu reeds begaf
in mij klinken tonen van een dodenmis
Een zachte stem spreekt thans…
Melancholoe
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 166 als vurige symbolen
van een stervende zomer
vallen rode en goudgele bladeren
als een laatste glorieuze zonnebundel
in de richting van de winter
bracht de zomer opwinding
de herfst lijkt altijd
rust te brengen
het vallend blad
vormt een warm tapijt
voor al wat leeft, groeit en bloeit
onder moeder aarde
als een warme deken…
Treurig tooi
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 120 Grauwe luchten over het land,
Straten bedekt met vallend blad,
Natuur stervend in treurig tooi
Van rotbruin, schimmelgrijs.
Je dagen worden korter,
Maar duren steeds te lang,
Slepen zich droevig voort
In mist van nevelige gedachten.
Het lichtfeest, de ommekeer,
Verborgen door jouw luchten
Schim aan de horizon.
Nog dagen te gaan .…
Vergankelijkheid ( Haiku )
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 455 Het gevallen blad
vertelt ons het verhaal van
Vergankelijkheid…
Herfst
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 460 Hoe gaaf nog
en hoe glad
hoe knap
het kleeft
dat vochtig
lindenblad…
winterwerk
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 373 De lijst is kaal
de grondverf doet zijn taak
zo zet ik alles klaar
om in het voorjaar
alles af te lakken
waneer de vogels weer zingen
tussen de takken
zo groen als gras
leven zoals het is
was.…
Blad
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 153 Zij was een
onbeschreven blad
omdat niemand
de moeite nam
haar te lezen!…
Zuring
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 170 bronnen van de
wijsheden, omarmt het in eb en vloed,
schede en de roede tegelijk, we zijn de
barenden en de wedergeboorte in een hand,
als de tong op zilte lippen een bijsmaak
proeft van zelfbevruchting met onderscheid ,
verleidt door werelds vuur, ervaart als
in de adem van het “zelf”, overwintert in
de stilte van de tegenstand, als het blad…
Wanneer niemand je hoort
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 397 mijn wachten laat een afdruk na
in de aarde waarop ik sta
het lichaam als een oude eik
mijn benen wortels
slank en rond
na al die jaren ben ik hier
vastgegroeid
in deze grond
en niemand lijkt te horen
wat ik zeg
er hangt een blad
net voor mijn mond…
Blad voor blad
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 345 Ik neem afscheid
van mijn leven
het licht
van zon en maan
van de regen
tikkend op mijn broos bestaan.
Niet meer
aarzelend in de wind
nooit meer zwaaien
naar een spelend kind.
Ik hoef alleen
nog maar te zijn
kan slechts mijn wezen delen.
Ik ben alleen met velen.…
De stervende
hartenkreet
3.0 met 9 stemmen 1.931 Opgejaagd door vele wijzerplaten
worstelt de stervende zich voort.
De angst, tot in de ziel gesmoord.
Wat kan het leven nu nog baten?
Geen behoefte heeft hij nog aan praten.
Niets waar de stervende zich aan stoort.
Het enige leven bevindt zich in de straten
waar hij nog enkele stemmen hoort.
Voorbij gaan de herinneringen.…
aan een stervende
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 1.273 engelen verlangen jou
nu het leven in je sterft.
je mag naar verre verten,
waar leven eeuwig is
waar zielenpijn langzaam vergeten is...
vergeven is
nieuw leven is.…
DE STERVENDE
poëzie
4.0 met 11 stemmen 4.105 Van hare handen
die zijn hoofd namen
en het wegborgen binnen haar schoot
is toen het kale glanzende strelen begonnen
als een ijl sneeuwen over een groot, somber land.
en toen hij de ogen sloot
over een leven, tot de dood toe vermoeid,
was wat het donkere bloed had misdreven
in een blind brandend wenen vergeven
en uitgeroeid; en behoed
door…
Elke dag
hartenkreet
4.0 met 9 stemmen 827 Geen enkel blad
beroert nog jouw ogen,
dauwdruppels zullen
nooit meer opdrogen.
Wanneer de laatste blaadjes
zullen vallen aan de overkant,
zo zal ook de lente treuren
in mijn stervend braakland.…
Dief in de nacht
hartenkreet
3.0 met 10 stemmen 2.149 Als een dief in de nacht
net zo stil en onverwacht
slaat het plotseling toe
maakt mij stijf, star en moe
Steelt het mijn vrijheid
en mijn zelfstandigheid
beetje voor beetje, steeds meer
steeds sneller, tot op een keer
Er geen andere uitweg is
dan in het duister te gaan
uit dit uitzichtloos bestaan
daar waar het eeuwige licht is…
Stervende Zwaan
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 313 Ach, gracieus sierlijk elegante danser,
soepel draai jij je pirouettes
en je biedt mij, zonder schaamte
gespierde blikken op je mooie lichaam.
De Pas de Deux met haar, de grande dame,
Margot, de prima donna van dit ballet,
verschroeit mijn hart, ziel en adem,
verblindt het licht in mijn pupillen,
verdooft mijn gevoel voor elke ritmiek.…
Zomerland
netgedicht
3.0 met 19 stemmen 616 de holle weg
pijnbomen langszij
leidt het verleden
de kruisweg voorbij
niet meer gebonden
verlaten bladzijden
het uitgelezen boek
om te dichten de tijden
waar koud goud
sporen heeft geprint
ratelen rijen populieren
dwars op de wind
de holle weg
pijnbomen langszij
verschietend aan de horizon
brengt zomerland nabij…
NAAR GENE ZIJDE
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 763 De dood, hij klopte op mijn deur
ik had dat nauwelijks in de gaten
Dacht wat heb jij een bleke kleur
hij sprak verzet zal jou niet baten
De dood nam plaats op een bank
waardoor we daar tezamen zaten
Ik voelde zijn hand in mijn flank
ik kon hem waarachtig niet haten
De dood, hij leek mij zachtaardig
hij zei, jou baten geen advocaten
Kom…
Stilte van verzadiging
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 345 In november is het licht
zo ijl, zo dun als de
doorschijnende huid
van een stervende berk,
hij wil z’n blad en zaden
niet langer vasthouden,
zijn hand opent zich tot in
de kern van het verteerde
hart om die los te laten,
skelet in een decor van de
opkomende maan, die draait
om zijn eigen wil en as in
de groeven van de herinneringen…
DROOM: WAD-WAAN WORDT WERKELIJKHEID
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 45 Ik droomde
me wanend
op het wad
verwisselde
het slib
voor vaste bodem
zette voet
op een plaat
van een eiland
mijn oog viel
op die andere
ook een plaatje, wat platter
ik voelde me goed
erg goed op ‘t erf goed
wereld Erfgoed
slibvrij werd ik wakker
geen plaat voor m’n kop maar van
slaap, droom, wad-waan, ontwaakte ik…
Huidmond
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 104 Huidmond gesloten
Ademt niet mee met het seizoen
Valt eerloos op de grond
Laat eerder los dan was voorzien…
Zonder blad
netgedicht
5.0 met 27 stemmen 50 het strak
buiten beton
zag grijswitte tinten
wind striemde
iele bomen
zonder blad
in de beweging
van het graf de
seizoenen voorbij
jij had je al
gehuld in de nog
volle herfstkleur
rijpte in een
eerst zoetig
fermenteren
jij blikte mijn
entree ik ging als
een kind blij mee
mocht ik dan
toch het eerste
stapje proberen…
Blad
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 700 Het begin, de rand van het blad.
De rand van je lichaam, het uiterlijk.
Ingevallen ogen, een gerimpelde huid.
Het blad verdort verder, net als jij.
De helft van het blad was zwart.
Gevolgen in je lichaam.
Je viel soms weg. Even weg uit deze wereld.
Maar steeds niet naar het licht.
De herfst was aangebroken.…