16284 resultaten.
alles
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 136 hij vond het lege landschap
toen hij niet langer zocht
hij gaf zich over
zijn queeste stierf een stille dood
licht lucht en ruimte in
het lege landschap
het was alles…
de zangeres is rood
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 273 krijsen stille dood
het polsendikke bloed
verbrandend in de stank
van oorlog in dit land
zing mee zing mee
de zangeres is rood
haar lied gaat dood
zing mee zing mee…
prelude
netgedicht
3.0 met 35 stemmen 192 op de rand van de goot
kwettert in toverlicht
een mussenkoor
een bries streelt vogelveertjes
de winter stierf ongemerkt
een stille dood
argeloze takken weerkaatsen zich
in helder water
in een handvol zonnescherven
de diepten van onze ogen
de opmaat
een prelude voor wat komen gaat…
aanhef
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 76 maak je niet dik om anderen
die dunner zijn dan jij
er zullen altijd mensen zijn die
om ‘n groenere kaap varen
probeer niet te struikelen
in een verder leeg land
vergeet niet je naam
die een titel is zonder franje
bedenk geen moment
maar bedeel eeuwigheden
begin te bestaan,
al het andere is stille dood…
Mijn Wad.
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 215 Langzaam sterft het Wad
een stille dood waar het
eerst slagvelden overwon van
het wassende water ligt
het sluisje er verslagen bij
waar eerst vissersboten
aanmeerden drijft nu een
leeg flesje bier
toch kom ik iedere keer
terug naar mijn Wad
en kom ik tot conclusie
dat ik hier mijn jeugd verloor…
aurora
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 103 het wiegt en weegt haast niets
als meeuwen, langs hun kustlijn op thermiek,
de zonnewende nog in oorsprong
licht
een mooi gezicht tekent zich af,
langs Noordelijke lijnen breekt haar kleur
in golven, volle-manig rond haar aangevroren graf
haar haren en haar lach, vertekenen in rood
de stille dood
van oude winters…
Geesteskind
netgedicht
4.0 met 23 stemmen 315 Het geesteskind uit ons geboren
is van uitzonderlijke bloede
in onze doofheid kan het horen
hoe God een stille dood verhoedde
het draagt de waarheid van ons leven
over een zee van zijrivieren
waarin de liefde is verweven
met brute kracht van wilde dieren
het overstemt kwetsbare klanken
in het concert van overleven
wij hoeven nooit meer…
Winter
poëzie
4.0 met 2 stemmen 432 Wie gebloeid heeft en gedragen,
Houdt herdenking tot genoot –
Hij heeft God niet meer te vragen
Dan de stille dood.…
ik ga maar
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 394 ik ga maar
moet jij gedacht hebben
en jij vond achter iedere kraam
ogen die zochten naar jou
de regen huilde met je mee
en de stille dood verliep in kou
verdwaald
vocht je jouw weg naar buiten
maar telkens die dove roep
terwijl de diepte verdween
en de aarde enkel
afmeren kende
het bracht je verder heen…
Loon op zand
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 221 Mijn dagen zijn al lang
een stille dood gestorven
ik voel niet meer de pijn
van wat had kunnen zijn.
Mijn zakken zitten leeg
beroofd van alle werken
waarvoor jij vangsten ving
maar de verdienste zweeg
van daden en vol roem
de handen weggenomen
waarin het werk wel lag
dat geen beloning kreeg.…
Verdronken Vlinder
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 665 voor hen fladderde ik van bloem tot bloem
bij hen verdronk ik een stille dood
ogen vol liefde koestering
terwijl mijn hart schrijdde
ongehoorde noodkreten
mijn lippen koesterden een droom
angst pijn verlangen smachten
zoekend naar
onrealiseerbare droom
toen verdronk ik
radeloosheid onbegrip pijn en schaamte
wanneer stopt het
niet niet…
Wijsheid
poëzie
2.0 met 9 stemmen 1.728 Een leven met minst mooglijk pijn,
Een stille Dood is wat ik zoek.
II
Ach, wat is waarheid? Wat is zeker?
Dit is de waarheid, die ik vond:
Men schenkt de wijn uit een kruik in een beker
En uit de beker in de dronken mond.…
dorp van weleer
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 75 het dorp stierf
verstikt onder
lagen van as
en puin
een stille dood
in het dorp
leefden bedaarde
beukenbomen
groeiden bloemen
in het korenveld
vervallen huisjes
krom geteisterd
door weer en wind
en altijd in
de donkere verte
die eenzame
fietser onder de
grijszwarte lucht
de sonore klanken
van de kerkklok
mijn gesmoorde…
speelkaarten
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 278 de koningen en koninginnen slapen nog
zachter
door de stille dood van weggestopte woorden
leeft er ergens wel mijn bloed in jou
je gaf me leven en in elke streling lag een kus
naast de vage oorvijg die me nochtans corrigeren moest
ik luisterde, maar had mijn eigen tijd
nu speel je slechts nog dat, wat elke dag je biedt
tussen kastjes…
Mij is geen woord bekend
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 133 dat men sterft lijkt een zekerheid
maar ongrijpbaar zijn de gevolgen
als een mens de trekker overhaalt
mij is geen woord bekend
dat gevoel bij moord vertaalt
het duurt dagen en nachten
in verslagenheid of stille dood
als de schreeuwende onzekerheid
jaagt door de gedachten:
verwachtingen verkeren in nood
de oorlog in den vreemde
is…
Een verre prinses
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 222 Opgehelderde mysteries sterven een snelle, stille dood.
Het maakt me wat weemoedig soms.…
Nootdorp
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 1.067 dood gestorven
de traagheid heeft het veld geruimd voor 'snel'
de polders zijn gevuld met staal en glas
een zondvloed heeft het veengebied bedorven
en nooit zal het meer zijn zoals het was…
ongeboren vrucht
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 722 morgen is mijn jaar verleden
al waar eerder de zon
ongevraagd doch gestaag
de stille dood heeft doen intreden
de herfst heeft haar mantel
laten verkleuren en verteren
terwijl ik zwijgend
naar binnen kantel
om de sluipende
donkere dagen te eren
het is loven met
voortschrijdende weemoed
uit dankbaarheid,
nog zo vaak gepaard
met ampel…
Herdenken
poëzie
3.0 met 24 stemmen 3.371 dood haar strekte,
Waar haar smart en haar verblijen
Al de zuivere echo's wekte,
Nimmer zal de ziel vergeten
Schone wereld waar zij leerde
Wat zij zelf niet had geweten
Dat zij de eeuwen lang begeerde.
-------------------------------------
uit: Vergeten liedjes (1909)…
sarah, mijn vuur en rook
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 1.326 ze is reeds verstijfd ,
ontdaan van uiterlijke schijn
toch is zij zo, de schone
stille dood
die opgaat in vuur
en rook:
de walm, die hemel en aarde
met elk ander verbindt,
een lint van eeuwige pijn…
Ontwaken
poëzie
3.0 met 13 stemmen 1.589 Het vogelfluiten brengt een blij bericht
Van leven na het stille, doodse dromen,
Dat sluipend door de nacht was aangekomen,
De scheps'len buigend onder zijn gewicht.
Nu rept zich alles. Hier en ginder wipt
Een venster open, in de stallen bromt
Een dof geloei, dat allengs luider komt.…
Als ik dit huis verlaat
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 366 Wanneer ik je morgen
moet verlaten
ontkleedt me van mijn
angsten als stoffelijk
wezen en leg mij in het
glazen ledikant, waarin ook
jij geboren werd, vertel me
je verhalen als ik ooit
weer naast je wakker word,
zodat ik over je kan waken
in het moment van stille dood
die tijdelijk wordt opgeschort,
laat me meevaren in
jouw…
In een wereld die slechts vraagtekens kent
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 190 dood
in de armen van het ongelijke
Maar... er is iets
wat een mensenhand niet breken kan
Daarom schrijf ik met hernieuwde moed
kansloze woorden richting een wereld
die slechts vraagtekens kent…
Storm
poëzie
3.0 met 22 stemmen 2.902 . — En, wen die storm-omnachte
Bleek in 't omrotste meer blikt, deint haar 't hoofd
Strak aan, dat stille Dood wenkte uit het leven...
Zo stormt het door mijn borst, waar de gedachte,
Spokend met stenen blik, de liefde dooft,
Die ik gestorven in mijn ziel voel zweven.…
Kapel in hout
netgedicht
3.0 met 17 stemmen 374 de takken knakken
onder mijn voeten
op weg naar de plek
van onze lieve zoete
het botsend licht beschijnt
de naakt uitgebeelde stammen
in hun stille dood
de ziel van verre
jaagt mij hijgend op
terwijl een resterend geraamte
de voeten kleurt met
striemende schrammen
de ouderdom geraakt
haast uit het menselijk lood
op weg naar…
Als ik morgen....
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 575 Ontkleedt me van angsten als stoffelijk
wezen en leg mij in het glazen ledikant,
waarin ook jij geboren werd, vertel me
je verhalen als ik ooit weer wakker word,
zodat ik over je kan waken en het moment
van stille dood tijdelijk wordt opgeschort.…
Ontkleed je van mijn angsten
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 54 Ontkleed je van mijn angsten als stoffelijk
wezen en leg mij in een glazen ledikant,
waarin we samen geboren werden, herstel
onafgemaakte verhalen als ik ooit weer wakker word,
zodat ik over je kan waken en het moment
van stille dood, tijdelijk wordt opgeschort.…
Wachten op leven ?
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 50 Op onze stille dood?
Op het einde waarvan?
Op wat altijd is en was?
Luister naar het suizen in uw oren.
Hoor het suizen van de bladeren
door wind die door bomen blaast.
Het de stilte die u hoort.
Zo leeft de eeuwige stilte,
die trillingen nodig heeft,
om stil te kunnen zijn.
Stilte die in onze oren,
klinkt.…
Bevroren stilte
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 692 De waanzin van de eenzaamheid is niet te keren,
ik doe niets, terwijl een stille dood me bedreigt.
Ik droom weg in een landschap dat bevroren lijkt,
waar alleen het geluid van kou bijna te horen lijkt.
Waar alleen de eenzaamheid en de stilte regeren,
en mijn hart niet meer klopt maar enkel nog zwijgt.…
Jonge dode.
poëzie
4.0 met 4 stemmen 1.008 Waarom, als stille Dood jonge ogen sluit,
Staan wij verslagen, buigend om de baar
Met wening droeviger, alsof dit waar
Smart die elke andre smart in zich besluit?
Als stonden wij op blijde bloemenkust,
En zagen onze schat op zwarte boot
Verraderlijk ontvoeren door de Dood -
Slachtoffer van Zijn alvernielingslust?…