103 resultaten.
Spoedig
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 773 strompel beenloos aan mijn zij
zucht bij elke knie naar voor
kijk omhoog naar mij
loop nou toch eens door
mijn tergend ongeduld
loopt ook met mij alleen
achter schijnbaar rust verhuld
vreet het lustig aan mijn been
kluivend schrijdt het voort
het wachten dwingend voor
mijn gezel gelijk gestoord
wacht en heeft mij door
het…
Hergeboorte
hartenkreet
3.0 met 8 stemmen 948 Strompel, struikel, stort ineen
Trots wordt uitgespogen
Welkom warme wanhoop
Huilen, lachen, ademhalen
Nieuwe, troostende lucht
Dan stilte, aandachtige stilte
die snikkende echo's verdrijft
Ik fluister voorzichtig
om haar niet te breken
Tot ik de slaap vind
of hij mij
Hoor je me?
Hoor je mijn stem?
Hoor je de stem van mijn hart?…
IJdeltuit
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 705 dat haar maten raadt
Ze pruilt in dure stoffen
naadloos sluitend om de leest
met opgeheven pink
Zij toont wat getuite lippen
niet lossen willen
Ze waant zich heel wat
het bont van de hermelijn
als een cobra rond haar hals
In haar hoed zit de paradijsvogelveer
zo enig en duur moet ze lijken
bewust van de laatste smaak
Tot ik strompelend…
De gordel van rozen
hartenkreet
3.0 met 9 stemmen 2.312 Daar waar ‘k blij word van een
bloemenhulde is deze krans me
een doorn in het oog,
pijnlijk strompel ik door het leven,
geteisterd door gordelroos.
Dus geen bloemen in een vaas,
geen trotse pracht geschakeerd
in vazen
maar mijn ganse lijf met rode
vlekken en vurige blazen.…
ElfstedenHel
hartenkreet
3.0 met 40 stemmen 2.419 Scherpsnijdende wind over ijs
Wegschietende vissen op de vlucht
Koukleumende vingers tintelend
Zwijghijgend, schaatskrassend door
Vastgevroren vogels, de veren sneeuw
Snotpegels bungelend aan de snor
Sneeuwbril krakend van de tranen
Hongerklop, lel-getintel aan linkeroor
Scheurstruikelval en armzwaaischreeuw
Sta op, kom omhoog, sarcasten de zwanen
Strompelend…
Simba
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 245 Terwijl iedereen ligt te
slapen doen wij onze
dagelijkse ronde strompelend
beweeg jij je voort pijn staat
in je ogen geschreven
ik wil niet voor god
spelen maar wil ook
niet dat je lijdt
de regen spoelt mijn tranen
weg nog een klein eindje
dan mag je weer gaan
slapen op je vertrouwde plek
Laat mij nog even genieten
van…
Nachtboekfragment
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 198 Strompelend lopen naar het venster,
er is niemand die de fietsen pikt.
Denken nu, aan leuke dingen,
zo prent ik mezelf nu in
Dat de herfst haar favoriet seizoen was,
het kunstig weven van de spin.…
Bemorst
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 33 bemorst met het vuil van de adders
strompel ik door
de polariserende straten
van mijn vaderland
het ijzeren monster
scheert rakelings boven mijn hoofd
spant de aders strakker
en strakker het bloed stolt
de luciferdoos
ligt op het witte kleed tussen de twee
kandelaars
meeuwen bouwen hun nest
in mijn haar
de olie verslapt…
Vier dagen lang
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 388 De lucht scheen blinkend door de blaren
Ziedaar, bevangen door de waan
De strompelende karavaan
En ik? ik liep erachteraan
Ik wou het ook een keer ervaren
De lucht scheen blinkend door de blaren
Au! hoeveel meters nog te gaan?
Waarom in godsnaam meegedaan?…
Gelaten
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 50 De nacht blijft wachten op nieuwe morgen
en vraagt om rijzen van de zon
ik strompel voort in vale schijn der maan
tot nieuw licht gloort aan de horizon.…
Herfst
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 465 Regendruppels uit de lucht doen het op straat stromen
De bladeren beginnen een beetje te vallen van de bomen
Met af en toe het zonnetje dat mij weet op te beuren
Wordt het straatbeeld gehuld in warme kleuren
Tinten als warm rood, bruin en oranje komen voorbij waaien
En deze weten het decor op straat prachtig te verfraaien
Mensen strompelend…
Ineens weet ik het niet meer
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 187 Het is of ik plots blind ben, enkel nog
kan tasten om een heel klein beetje
weg te vinden, strompelend en dwalend.
De zomer is vergaan, de bomen kleuren
tot goud en geel, maar vallen vol van
weemoed die de lucht zelfs kleurt tot
grijs en somberheid. Ik weet het niet,
niet meer.…
Menig zou met recht mijn geluk benijen
poëzie
4.0 met 1 stemmen 733 Dan Cupido wil met gonst mijn lust bedelven:
Want vliedende voor haar, die om mij zucht,
En volgende naarstig, die voor mij vlucht,
Zo strompel ik rechtevoort over mij zelven.…
PASEN
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 683 Pasen is voor mij het enge verhaal
van doornenkroon op bloedend hoofd,
spijkers door handen op houten kruis,
scheldende massa, Verlosser beloofd,
afgescheept met strompelende zielenpoot.
Verloochend en bedrogen, alleen geliefd
bij Maria M., voor immer in mijn ogen
een vrouw om van te houden.…
het afgrijzen van het bestaan
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 133 ik lees de rode loper
in het gebaar waarmee je schrijft
me schraagt in mijn stiel
die me nagenoeg laat strompelen
over het glad gestreken beton
‘k ben niet zo behoeftig
en bedreven of zeg maar gedreven
in het feit dat ik met dubbele woorden spreek
en telkens vergeet te zwijgen als
het woordenboek meer dood dan bladzijdes draagt
ik zie…
Zee dagend leven
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 415 Zelf de zee zijn, een donker bed
waarin de pijn zich keer op keer
verheft als een golf en ingebed
het zand bedekt met rimpels
rimpels die vraagtekens trekken
achter vragen van hoe het gaat
op een gelaat waar je jaren leest
een levensboek zonder woorden
zeldzame woorden strompelend
uit dromen van de nacht,
als vuursteen je gebeente splijten…
Rondleiding
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 319 waarin je droomnacht
smelt tot kwik zwaar naar
je navel lik het lood tot in je schoenen
strompel 's nachts als schaduw
van een gordeldier de grachten rond
en rond rondom de borsten van de
stegen stad als zilver zwijgen stappen
steen en staal.…
Onderdak
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen 743 Strompelend in een wirwar
van donkere straten,
verbijsterd om de duisternis,
zoek ik helderverlichte huizen,
die mijn sterflijke nacht kunnen omsluiten.
Verlangend naar een warmte,
wentelend in het schijnsel
van zachtverlichte ramen,
geef ik namen aan een liefhebben
op een eenzame, verlaten weg.…
Inval-avond
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 107 In het OV, met kapjes voor
strompelen ze huiswaarts naar
moeder de vrouw en kids.
Als dan de avond valt, kinderen nog even buiten zijn
de zon langzaam verdwijnt achter de horizon
lampen aangaan horen we uit ieder huis:
Binnen komen, lampen zijn aan dus je komt nu thuis!…
Hoe zou jij...
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 151 Omdat we thans nog leven,
zij het dan strompelen over een doornweg,
moet je't me maar vergeven
dat ik misnoegd, heel even
mijn armen zacht over je schouders leg.…
Genese
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 69 wording 1
alles verandert
als we uit de zeebodem
naar de aarde kruipen
alles moet anders
als we ground zero op
de knieën verkennen
als we afleren aanleren
bijstellen ombuigen
verandert alles
wording 2
we kruipen hinken
strompelen
alles verandert
we leren rechtop lopen
verheffen het tot
een ware kunst
alles wordt…
ego
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 852 als een zielige meeuw
oliebesmeurd
sleept hij zich voort
strompelend
over vervuilde stranden
geen vleugels meer
om vrij
over golven te zweven
boven wolken ook
met kalme
machtige vleugelslag
hij dreigt te vallen
voorgoed
met angst in zijn ogen
staart hij nog eenmaal
vertwijfeld
omhoog
.…
ZO PIJNLIJK - - - (stappenteller 6)
netgedicht
2.0 met 13 stemmen 718 Tijd voor een goed verantwoord
dus goed doordacht gedicht
dat volgens kenners pijnlijk
en tegelijkertijd verheffend is
Over het strompelen in de tijd
de kou in al mijn botten
streeds strammer gaat mijn pas
en donker is de weg
Nee, 't moet nog pijnlijker:
de "rugzak" wordt nu ook te zwaar
en trager wordt het lopen
aan het eind mijzelf…
Van Gogh's epiloog
hartenkreet
4.0 met 59 stemmen 2.127 Het einde van jouw epiloog kon je niet ontwijken
Strompelend overzag je zijn gruwelijke daad
Verwarde toeschouwers die omkijken
Een knallend einde aan het verraad
Jij verleefde jouw eigen manier
Wees op alle onrechtmatige zaken
Wat moet je gedacht hebben jouw laatste kwartier
Want niets leek jou te raken
Eerst begreep ik niets van jouw doen…
handjes van hout
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 337 gezichten zijn
touwtjes die ze trekken
handjes van hout
een enkeling van porselein
het lichaam kan verrekken
ze spelen het spel
van doden en vermisten
mensen koud als ijs die
liefde en de goot verwensen
hun levens zijn zo groot
geen dood kan ze begrenzen
mijn rug brengt mij
weer terug in ongemak
ik kap ermee zet
vlug mijn masker af
strompel…
Tot kunst verheven
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 1.191 Meestal wacht ik een tijd
en ga op het laatste moment
terwijl ik mij volledig voorbereid
is de spanning ongekend
Dan strompel ik naar mijn plek
voor de strategische generale
ontspan armen, benen en nek
en kuch voor het verbale
De concentratie is groot
de inspanning vooral
leg ziel en zaligheid bloot
voor de dans van het bal
Lichamelijk…
Verjaardag
netgedicht
2.0 met 169 stemmen 9.882 Verdwaald in de tijd
strompelen we voort.”…
Uren
poëzie
3.0 met 4 stemmen 1.133 Als kreunende ouden, steunende op hun kruk,
Strompelen traag de zware Middagstonden.
Hoofdschuddend, zuchtend, droef-eentonig druk,
Tonen zij bloot de nooitgenezen wonden,
Tekenen rood op schouderen geschonden
Door 't eens zo trots getorste levensjuk.…
Bij het raam
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 258 De tijd is oud
ik strompel door de dagen
de rug gebogen
mijn gemoed is zwaar
Ik ben
zoals dit
bijna dode jaar
en al mijn daden
worden streng gewogen
Mijn lentes waren
licht en onbezonnen
in alle zomers
was ik
lui en loom
En menig herfst vervloog
als in een lange droom
nu is de winter
aan zijn overval begonnen
Het is te kort…
Onderweg
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 55 Stop eerst met de jacht
op het hijgend hert
dat is ontkomen
strompelend door de wereld tot de wind
stil is gaan liggen
aan de frisse waterstromen
Onderweg moest ik
stenen en adders overwinnen
en mijzelf vergeten in 't blauw van
mijn geboorte huis waarmee ik verbonden ben
vergeten moest ik
mijn kinderen
de dorre harde grond
dreef…