Alle inzendingen over teruggetrokken

(ik zag kraaien witte vlinders vangen) de zon brak uit de dag omhooggeheven langs haar eigen licht scheen ze groter toen de middag kwam en kleine bloemen in het veld kusten mijn ogen ik liet mijn blik voor wat ze was teruggetrokken tot een stil moment alles wat je bent -zei ik- ligt weerloos aan je voeten toen viel de zon terug ze…

hij was een bleek, teruggetrokken kind je kwam hem niet op straat met vriendjes tegen hij sprak ook nooit, soms lachte hij verlegen z'n ogen zochten steevast naar het grind hij doolde, niet gehinderd door de kou de dag gevuld met eindeloos vervelen een oude straathond kon hij peinzend strelen het leek of hij het dier iets zeggen wou tot…

Die ander heeft z'n eigen leven nu teruggetrokken in een wereld zo klein jij hebt geen keuze meer om te kiezen maar kunt er alleen nog voor hem zijn. Er is niet echt een samen meer want samen dat ben je kwijt je berust erin uit liefde maar levert onbewust een zware strijd.…

ik heb stilaan je kleuren zien verdwijnen haren pieken waar ooit de zon zijn licht in blonde krullen heeft laten schijnen sferisch omhullen kleren het vroeger goed getrainde en gespierde lijf dat nu met wankele stappen onzekerheid schrijft je bent een schim van je vroeger extraverte persoonlijkheid die in bedeesd teruggetrokken…

ik tracht, mijn liefste, om je te begrijpen om jouw taal te spreken en jij de mijne in al het weten wat wij in ons dragen steekt de onwetendheid van angst als een puberale pukkel de kop op pijnlijk in onrijpe uitdrukken tot bloedens aan toe snijden onze woorden de ziel kapot en al wat rest is een teruggetrokken fragment jij wordt de…

voelde zich ervaren en herboren En tegelijk ook wijs en groen als gras Ze hief samen met winterpracht het glas Ze had haar trouw aan Venus afgezworen Blij als een kind ving ze de eerste vlokken Ze wilde zich aan zomers niet meer branden De lentekriebels legde ze aan banden Met dun grijs haar in plaats van lange lokken Ze had zich eindelijk teruggetrokken…

de maan, slechts als een kleine sikkel, sluimert in haar glimlach tussen talloos twinkelend vertier hier, op deze koude aarde ligt het water onder vorst de bomen hebben zich teruggetrokken in hun schaduw, met schorsen als een harde korst op eeuwenoude wonden maar daaronder kruipt het leven zevenspikkelig omhoog gevangen door een wrange…

ik heb me teruggetrokken de brokken leven zijn even veel te groot voor mij zij spatten in duizend stukken uiteen gevoelloos als steen ze gaan mij voorbij het bestaan komt in vergeten niet meer langszij ik heb de troost van herinnering van hoe het vroeger allemaal ging nog is er het ambivalente van kleinschalige geborgenheid…

Je leeft teruggetrokken van iedereen Je komt niet uit je schulp, Uit angst voor wat ze denken, Uit angst voor wat ze doen! Maar hoe kun je dan verwachten Dat ze weten dat je eenzaam bent Als je je groot blijft houden, En tegen niemand wat verteld? Het leven is toch al zo moeilijk, En alleen kun je dat niet aan.…

Hij noemde het een spannend jongensboek, zijn poging naar Den Haag terug te keren. Hij weigerde als boegbeeld te fungeren, na zijn vriendjes portie billenkoek. De Dinosaurus die ons zo ontviel, die blijft voorgoed in Diever als fossiel.…

De klok heeft zich dan toch bescheiden teruggetrokken. Als we wakker worden in een oceaan van dekens en dingen in een kabbelend zonnetje, kijk ik opzij. Verwonderd constateer ik: hij is er nog. Dag lieverd. Tot vanavond.…

Teruggetrokken, peinzende eenlingen, joelende zwemmers en woelig verkeer geven alle 't vere verleden eer; kunnen ze verdraagzame geest bezingen?…

Het veranderende omgeeft je zo teruggetrokken, dat het je ontgaat, er bijna niet is. Wat ga je doen als je hier even weg bent. --------------------------------------- uit: 'Garderobe, kleine zaal', 2017.…

vóór mij laat de teruggetrokken Oosterschelde zijn zilveren plasjes oplichten in de zon met glibberig groen wier bekleed beton ligt er eeuwenoud te worden. rechts krijgt Kattendijke’s torentje een streepje licht links staan de masten in het haventje van ‘t Sas uitgericht. achter mij loopt de weg weer tot de horizon.…

natuur heeft berust zich teruggetrokken industriehaven aan de kust schuldbewust werd niet het succes dat plannenmakers voorspelden.…

Het teruggetrokken, bedeesde kind is als volwassen denker een sterke vloer, waar verdieping in 't geloof zich op bevindt.…

jij hebt mij ooit jouw winkel van magie laten zien zonder mij de weg te wijzen de voorgevel wat teruggetrokken geklemd tussen twee andere blokken de bijzondere sfeer verbaasde mij door de uitstraling van talloze energiebronnen de toonbank met zijn vele aura’s die jou moeiteloos passen ons in kleur verrassen de vitrinekasten…

Ze was wat hij wilde zij wilde hem evenzeer Hij met zijn beeldhouwerhanden zij met de schrijversveer Ze gingen door bittere tijden eenzaam met z’n beiden Ze waren geliefden en de beste vrienden maar vrienden meer als geliefden Deelden alles met elkaar in hun eigen teruggetrokken wereldje Hij wist dat ze hem nodig had en dat hij niet…

één héél open, blootvoets op het strand onbevangen als een kind de ànder teruggetrokken, deur gesloten, veilig thuis totdat hij haar daar weer vindt.…

Soms teruggetrokken in je cocon, En als de bloemen gingen bloeien, Kwam jij tevoorschijn als een vlinder, Alsof het leven opnieuw begon. Je wilskracht om te leven, Bij zonneschijn, regen of tegenwind, In voor- en tegenspoed, Toch aandacht aan ieder bloempje geven.…

Natte ribbels in het zand verraden dat de zee Zich haastig teruggetrokken heeft Krabbetjes vluchten verrast Bubbelend de diepte in Een schuimende branding hapt En breekt kletterend op het zand Wolken jagend komt een luchtkasteel voorbijgeraasd Bakken met rommel hozend De hemel vol met herrie Een donderende stilte achterlatend Versuft…

Morgen laat ik ieder beeld-woord rusten om te verdwijnen in een kosmische wereld teruggetrokken, dromend achter de coulissen Dan zal ik nog slechts luisteren naar de stilte en ontmoet ik mijn Ziel.…

Kijk af en toe in mijn ogen door de tranen heen zie je je eigen verliefdheid van weleer Denk daar aan als je je meer afgescheiden voelt als ik weer of langer teruggetrokken, stiller, norser, afwezig, vijandig ben of geheel niet te volgen niet te begrijpen ben! Begrijp je me? want dat is ook liefde, echte liefde!…

Doorschijnende halve bol van nevel, ligt Over het kerkplein, ied're lamp een maan, 'T elektrisch violet; schaduwloos gaan De mensen, zwart het lijf, vreemd wit 't gezicht; De toren als een vinger opgericht Uit lage schemering van mensenwaan, Teruggetrokken en afwijzend, staan De middeleeuwen naast 't elektrisch licht.…

Ik leerde je kennen in de eerste klas Teruggetrokken, stil, en opgesloten in jezelf En je stond alleen, omdat je altijd alleen was. Ik maakte me zorgen om je en ging naast je zitten, expres En jij verwoordde mijn zorgen Toen we die brief kregen tijdens die ene les. “Schrijf op bij wie je in de klas wil komen.”…

Bang voor ieder misverstand heb ik mijzelf teruggetrokken - schildpadkop. Het dubbelduister in de nacht, mijn hermetisch afgesloten gevang - grensgeval. Haar aanraking versombert mij, want ik ben een opblaaspop - lekgeprikt. Ik schuil niet in mijn lijf, maar in de Elyzeese Velden - incarnatiecrash.…

Stil teruggetrokken, doezelend, mijmerend, dromerig voelend de vredigheid van het nachtelijke stilzwijgen.…

Je flamboyante levensstijl eist nu zijn tol en leef je een teruggetrokken bestaan De wereld wordt steeds kleiner om je heen Je verleden sluiert in nevelen, heel langzaam Vandaag hoor ik je prachtige donkere stem op een verzamel cd waarop je oude nummers zingt Je woorden raken mij en ik omarm je gevoel Een heerlijke melodie die zó harmonieus…

Waar Kamerlid Van Doorn eerst tegen was, Daar heeft hij zich daarna bij aangesloten, Hij wil als moslim zijn partij vergroten, En geeft het ‘immorele’ tegengas. Kijk niet vreemd op als hij straks wéér wat leert, En zich tóch tot de piemeltaart bekeert.…

Toen schrok ik wakker in mijn droom en merkte, terwijl ik dromend verder sliep, dat de zee zich zwijgend had teruggetrokken en nu iets heel anders mij riep.…