Alle inzendingen over trein OR station

Ergens davert de trein In rechte lijn naar het doel Naar het eind van ’t zicht Verdwijnend over verre horizon Vast aan rails gebonden Noch links noch rechts Die ene voorbestemd weg Van vastgesteld station Zonder keerpunt op z’n reis En ik reis mee Gebonden aan trein en rails Tot over ‘t einder van ’t zicht.…

Each Time You Die Alone, The First To Die, Maybe You Die Today or Die Tomorrow, Die Now, Again, or Die Once Without Sorrow, Die Twice, Die Hard or Die And Say Goodbye. Maar híj blijft leven, wat er ook gebeurt, Die 007, ‘shaken’ dan wel ‘stirred’.…

Wijs me naar welk station ik moet gaan, om daar dan de juiste richting te kiezen. Het geluk te gaan zien in het leven, help me om die goede weg weer te vinden. Zodat ik niet het verkeerde spoor zal volgen en met de goede trein verder zal reizen.…

Achter het station strekt zich de polder uit. Er staat een boom op het punt al haar bladeren te laten vallen. In de vroege novemberzon toont zij nog eenmaal haar volle pracht. Hij denkt aan treinen die hij wel gehaald heeft. Wordt dan de boom. Blij als een schoolkind met een geschonken uur.…

op de grond tegen een paal in een verlaten station wachtend op een trein die al jaren op zich laat wachten de warme zon op mijn huid alles is wazig, de waarheid verscholen niet wetend waar naartoe doch goed wetend vanwaar we komen nadenken over de toekomst in al haar aspecten zoeken naar de juiste weg en alles in goede banen proberen te leiden…

Ik sta bij het station Kleumend op het perron Denkend aan gezelligheid Waar een treinreis mee begon Kijk, daar zit ik! Zie je dat ik lach? In de warme restauratie Op een koude najaarsdag.…

de wijzers in het groot radiant leunden tegen het avonduur ik had wat tijd en genoot riant van het dampende clair-obscur mijn gedachten spoorden naar de zon felrood onder het glazen fries bij de kiosk op het perron plantte ik hijgend mijn valies hier gonsde 't van gezelligheid onder de hoge stalen hemel wereldgeluiden stegen wijd…

waar een paar verdwaalde mensen wachten tot hun bestemming weer op tijd en krachten verder reed was alleen met jou zag de coupés passeren de lichten van de ramen langs ons flitsen en jij ging niet mee het kaartje in je handen voor het verbreken van alle banden heb ik in goud gelijst het tocht altijd op het perron maar als de treinen…

Die trein heeft mij wel heel ver weggebracht, een reis die maar geen einde wilde nemen; de avond ging ongemerkt over in de nacht en heel mijn reis is het nacht gebleven. Nu ziet hetzelfde station ons hier weer staan: de reis voorbij, het leven - gedaan.…

Zondagavond, stil station He daar komt een trein Jammer maar helaas De andere kant op van waar ik had moeten zijn Ondertussen mis ik Studio Sport De zon is onder, het wordt nu koud Ik wacht nog steeds op mijn trein naar huis Maar de speaker meldt nog steeds oponthoud…

Hun huw'lijksreis begon die avond in Den Haag, Centraal Station. Ze hadden kaartjes eerste klas naar Rome. Ze vroeg 'm, toen ze reden in de trein: 'Hoe vind je 't om m'n eerste man te zijn?…

Je hoeft niet meer op tijd naar bed kleertjes netjes op te hangen nooit meer zonsopgangen hoe anders nog daarnet Rails werd station willekeurig welke trein overgang naar eeuwig zijn voorbij de horizon Even nog ultiem verweer het is beslist je moest uitgewist zonder afscheid van knuffelbeer…

t is even zwaar De trein is weer voorbij gevlogen Dat ging weer goed, 't gaat altijd goed Het station wacht rustig, maar op z'n best Geen enkele haast, de tijd staat stil Gepoetste rails, gekamde bogen Waar zou de trein zijn zonder de rest…

Met de trein. Ik ging hem halen. Van het station. De trein stopte. Recht voor mijn neus. Een gele. Uit de jaren zeventig. En hij stapte uit. Recht voor mijn neus. Hij keek mij aan. Recht in mijn gezicht. Die ogen! Die lach! Ik had aan hem gedacht. Hij had op mij gewacht. Hij nam mijn gezicht in zijn handen.…

zomaar een dag zitten aan tafel somber, zoals wel vaker opstaan, jas aantrekken lopen richting station broodje met kaas eerste de beste trein uitstappen in Antwerpen een buitenland vlakbij de zon schijnt warempel wordt het toch nog een leuke dag…

zomaar een dag zitten aan tafel somber, zoals wel vaker opstaan, jas aantrekken lopen richting station broodje met kaas eerste de beste trein uitstappen in Antwerpen een buitenland vlakbij de zon schijnt warempel wordt het toch nog een leuke dag…

Mijn trein gaat ogenschijnlijk rijden, want spoorwagon na spoorwagon links op een parallel perron zie ik langs mijn coupéruit glijden. Maar dan verbreedt de horizon en blijkt dat ik mij liet misleiden: De trein is weg ter linkerzijde en ik sta nog op het station.…

In zijn fantasie had hij haar al naar het station gebracht. Haar koffers gedragen, haar vaarwel geknuffeld. Haar trein nagekeken, de vrijheid op zich neer voelen dalen. Zich verheugd op eindelijk even alleen zijn. Op het station kwam er een vrouw recht op hem af.…

Ik die je de weg wees naar het station. En dat ik daarna koffie dronk, me afvroeg of je de trein haalde. Jij die geen tijd had om te denken: vriendelijke man. Maar liefde moest zonodig roet in het eten gooien. ------------------------------------ uit: 'Zen uit eigen werk', 2005.…

Op een verlaten station waar geen trein meer stopt denk ik je telkens te zien dolen. 'Wanneer komt de laatste trein?' vraag jij bedeesd maar met overtuiging dat hij komen zal; desnoods om slechts je vale karkas op te laden.…

Als een man met een tweede man in een trein gereisd heeft en die tweede man sterft dan neemt de ander de rest van zijn leven in ontvangst. Hij stapt uit nadat de trein aangekomen is en loopt met openhangende jas door de koud nachtlucht naar de uiterste en verboden zijkant van het station.…

zondagmorgen de zon staat laag ik hoor het knorren van mijn maag iemand ronken die niet uitgerust de dag intrekt de stilte blust links van mij een dorp een wei een tent een fiets dan even niets de zon een plaag een knul een blaag boert cola bubbels hoog en laag de trein passeert een klein station erboven drijft een luchtballon…

Het oude station ligt er verlaten bij een jaar geleden zeiden wij vaarwel ik zie nog hoe je zwaaide naar mij alles ging zo verschrikkelijk snel Jij nam de trein en liet mij alleen voor één keer volgde je jouw verstand ik liet je gaan maar merkte meteen dat ik in onzekerheid was geland Ik mis je nog steeds en wacht op de dag dat diezelfde…

men moet studeren op woorden zoals vogel en vergiet spreek ze uit en kijk naar de horizon die versluiert in mist en regen de woorden de sluier de mist de regen de zon in de verte een station en treinen die aankomen en vast ook wel weer vertrekken loop er achteraan en zwaai naar iemand waarom deed je dat en waarom was…

stap in een trein en sta op het perron voor je instapt zoals vele honderduizenden duiven tegen het dak het uitzicht over het water van het Centraal Station terwijl de ponten oversteken over het IJ voorbijgevlogen door nietswetende aalscholvers vraag je je af alles is hetzelfde of alles is elke dag anders en schrijf daar…

de trein is verlaat je neemt de NS de maat Ze hebben de trein 'bemenst' met een machinist en een conducteur Je kijkt uit het raam je naam hebben ze tegen 'n blinde muur gekalkt Geen gezeur je bent op reis anoniem op reis met de trein de koffers op de lege plaats naast je zij staan jij zit.…

we spreken af aan het station klokslag als de laatste trein vertrekt en ik zie de dichter vallen uit zijn woorden en uit mijn hoofd alsof de boodschap niet genoeg is om de afstand mee te dragen vertel maar wat, zeg je maar ik hoor slechts dat ene woord van tijd dag, vorm ik en verlies de ruimte in het likken van mijn woning…

Wanneer raakte ik je kwijt kwam er stilte diep in mij de trein van het bestaan raast steeds sneller voort. Heeft geen oog waarom ik jou voorgoed verloor elk station wordt aangedaan steeds blijft hij even staan. Dan zoek ik naar sporen van een weg waar ik vrij zal zijn van de oude pijn die mijn ziel zo heeft verwond.…

Daar zit een oude dakloos in 't station verpakt. Hij reist niet meer en woont nergens. Hij zit enkel neer. Te kort duurde het afscheid. Een lange trein bracht hem hier, op het spoor van een lege doos om in te verdwijnen. Wat haalt hem weer weg? Geld of een vrouw, wie weet? Wie zorgt voor hem of sterft hij af, verzakt en ontspoord?…

schuldig gesmokkel tussen repen van Cote d' Or ben ik afvallig…