2184 resultaten.
Vluchtige spiegelblik
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 172 morgen ga jij
verder dan de
wolken hier reiken
nog onder
dezelfde zon al zal
de maan roziger schijnen
verschillen lachen
je toe in weer ontmoeten
joviaal en warm begroeten
kleuren lichten op in
een anders geurende lucht
vage herinneringen komen terug
het deja-vu helpt bij
herkennen en een nog
fijner afstemmen op elkaar
een…
Dat vage
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 105 er is altijd dat vage
voor een mens alleen
bijna niet te dragen
gevoel dat alles onecht is
ik zie maar kan
er nooit bij komen
de horizon is vaak een
obstakel voor mijn dromen
filosofeer over
de diepte van bestaan
daal dan af in een steeds
nauwer wordende spiraal
waar angst
de sfeer bepaalt in
een totaal verloren zijn
door existentiële…
Vaag
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 145 was de stilte
nijpend zelfs
langzaam kroop ze
over het uitgestrekte
landschap
waar ze 'n waas
van tranen
achter liet…
vaag
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 470 ver weg
verder
dan ik van jou
onvatbaar
omdat de rozen
niet rood zijn
in mijn hoofd
de hemel
onbeloofd
is donker
als de wereld
omdraait
als jij
de as
in mijn hart
allang
vergeten
was…
Vaag
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 126 het ritme van de taal
verschilt per kleur
zo vervaagt zwarte
inkt zienderogen
nog voordat woorden
uitgesproken en wel
zijn neergeschreven
vreemd eigenlijk
was het niet gemeend
of anders bedoeld
dan dat het klonk
blind het antwoord…
Mijn vage zelf
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 28 In lachspiegels en familiefoto's
zoek ik de grenzen op van wie ik ben
in gezelschap laat ik mijn lichaam deinen
mijn ogen verwachtingsvol verscholen
achter een goudgordijn van lange haren
lonkend als een ster, met getuite lippen
om te voelen hoe het is
om wereldberoemd te zijn
en dan des te meer mijn vaagheid te ervaren
verscholen achter…
Scheiding
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 123 Mensen beloven elkaar eeuwige trouw
Tot de dood ons scheidt
Tijdens zo’n onecht verbond
toont men reeds een keer berouw
Het leven gehuld in gestrande rouw
De liefde is tevens tot haat bereid
Kinderen offeren zich in de stof
De een is schuldig, voor de ander de lof
Een enkeling gaat samen tot het bittere eind
Diamanten schitteren verfijnd…
Ontspiegelt mij
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 342 slechts de kou van steen
een vaag herinneren aan iemand
die je zocht het zacht en tastend
zoeken naar wat warmte dat niet mocht…
Mijn gezicht
hartenkreet
3.0 met 8 stemmen 862 ongetwijfeld maf
vraag ik mij dikwijls af
of de Eeuwige met ons speelt
ons in groepen heeft verdeeld
hoe anders te bevatten
dat ene, dat zuivere, datte
herkenning, verhelderend als licht
als ik een ander bezie, maar tevens
mijn gezicht…
Herkenbaar
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 524 Door je poriën
parfumeer je mij,
van enige twijfel
is geen sprake
de arm versmolten
op een zachte dij
in de warme holten
van de nachten
in het waken
van de dagen
kan dié ene geur
mij raken.
Welsprekend
een juist accent
van een vroege
lentezon, als
druppels water
uit de diepte
van de levensbron,
herkenbaar ritueel
nooit te nimmer…
schakel
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 827 de herkenning
wanneer je kinderen
kinderen krijgen
en ouder worden
de déjà-vu
van vertrouwde gebaren
in onwennige handen
vertederend nieuw
het koesteren
doet herinnering dagen
vergeten verleden
ontwaakt in toekomst…
Moederschip
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 244 droomtocht over vertrouwde velden
ver boven nietigheden verheven
in de palm van trotse luchthelden
naar iets nooit eerder begeven
ik voel de ijle koelte op mijn huid
de gespreide vleugels houden halt
het zweet breekt plotseling uit
nu de atmosfeer als een deken valt
ik ben in de broeiende kern beland
in het woud van intense geschiedenis…
Adempauzes (8 x)
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 191 Bladstil, niets beweegt
een tijdloze zwijger zwijgt,
ik kan hem horen.
Onbaatzuchtigheid,
om het eerdere streven,
achterwege te laten.
Toon van eigendunk,
voor het gemak vergeten,
herken het geluid.
Alles valt tot een,
dat ene keert tot alles,
voordat het verscheen.
Overtollig woord,
ingepakt of uitgekleed
als koude waarheid…
Masker
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 219 Ik zie mezelf in jou,
hoe je de tranen wegdrukt
en clownesk daarbij
een grappig dansje maakt
je hoofd ligt op het hakbord
de grijns als was bestorven
om knettergek te doen,
omdat nu echt wat denken
aldoor te pijnlijk was.
Ik heb geen bijl
om koppen af te hakken
omdat ik dan mijn hoofd
ook bij die hakbijl zie
kom maar tot…
Voorbij mij
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 155 ik voel ver weg
ook in het denken
niet te vatten,
toch wil je me ergens
roepen of wenken
zo ik dat ook ken, doch
het ligt in de tijd besloten
als het eenmaal daar is,
word ik in herinneringen
gegoten, soms in de
nis van een kloppend hart
je zult jezelf aanschouwen
(als ooit het grijs jou bedekt
dan wel eerder)
het is een moment…
feest van herkenning
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 56 er zijn flarden blijven hangen
restanten mist uit een eerdere zee
er vormt zich aanwezigheid in onze wachtrij
druppelsgewijs, nummeriek
gemeenteloket, mensenheugenis
hangende het onderzoek kunnen we herleven
kaalslag met bos vullen, het bos met bomen
-wat nu volgt is toekomende tijd…
Romantiek
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 46 In avondkoelte
zag ik je zwoele loensen
aan voor koortsigheid.…
Vlinderwindekind
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 167 hier kom ik je tegen
tussen letters en dichtersdromen
een vlinder in de zomerstorm
je draagt een mantel van liefde
als een fladderlichte omslag
gerangschikt in een aardse vorm
ik zou met je op willen vliegen
het draagvlak verdelen
sierlijk, soepel, onkreukbaar zweven
schrifttekens rusten op de wind
dwarrelen naar de aarde
daar raak…
ademt dagen langs mij heen
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 266 slechts de kou van steen
ik ben een vaag herinneren
aan iemand die je zocht tastte naar
jouw warmte wat eigenlijk niet mocht…
Vaag verlies
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 1.551 Nu vlei ik me in een vaag verlies.
Je schonk een fortuin aan een zwerfkat
aan 3 prille koningen met papierkronen.
Je zag een karatekampioen groeien,
die amper acht jaar geleden uit jouw schoot floepte.
Ik dacht dat ik dapper was en je redden kon.
Soms wil de drenkeling zinken.
Zelfs een volbloed met gebroken benen moet worden geslacht.…
BOARNSTERHIM ADEMT
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 166 Ochtendnevel rijst uit boerensloten
strekt witte grillige vingers uit
belust om al zoekend te grijpen
de verijlde zwevende dampen
omvatten met zonneglans verblijd
het gaarne bezochte dorp Grou
strijken vluchtig langs strenge muren
waarachter papieren en kunstwerken
verhalen van de geschiedenis
der beminde Friese grond
begeven zich tussen…
het mankement
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 157 ik heb gekozen, het bloed op de veranda
vlekken op mijn witte sokken beuken stralen
trots en het aquarium is inherent aan
het verlangen om alle schoonheid te omhelzen
oven zonder vuur de geur van verbrande cake
een strak gespannen roede die de liefde
niet meer herkent in de ogen van het
werkelijk beleven
een kind dat nooit zal lopen staat…
Die vier woordjes...
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 238 Die vier woordjes, dat is mij veel te vaag.
Ik zou je graag nog eens vertellen,
je laten zien hoeveel ik om je geef.
Maar hoe moet ik dat toch zeggen.
Die vier woordjes, dat is mij veel te vaag.
Ik zou zo graag eens willen fluist'ren,
aan jou alleen, die woordjes in je oor.…
Syndroom?
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 57 opstandig dier dat mijn
bloed laat koken, wereldse encyclopedie
waaruit emoties worden gestolen
wortelende zinnen soms wat te grillig
openslaat, sluipt binnen in een ogenblik
van de tederheid, leidt ons weg van de
dagelijkse vlucht uit onze winterslaap
wakend in de wellust van woorden,
een synoniem voor een moment geluk
Ach, laat dat vage…
VRAGEN ZONDER ANWOORD
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 57 Mijn haar is grijs, lichtgrijs mag ik zeggen;
er is echter iets dat ik absoluut niet begrijp
Iemand moet 't mij toch uit kunnen leggen
op mijn armen en elders is 't blond, 't is lijp
Toch is zulks wat vreemd, vind jij ook niet
is 't dat mijn hoofdhaar meer te lijden had
Vaak sturen ze mij met een kluitje in 't riet
en vragen ze mij ben…
Lichtjaar*
netgedicht
4.0 met 17 stemmen 2.558 Twee jaar later beroert een plaat een snaar
van herkenning, schoon haar keuze toen kant
noch wal raakte in mijn geest. Op afstand
staan wij, tweeduizend lichtjaar van elkaar.
Tussen ons een luchtledig niemandsland
met de eenzaamheid onoverbrugbaar.…
Ellis
netgedicht
2.0 met 20 stemmen 623 In de trein zie ik haar zitten
de ogen dof
een leren jas
Op haar schoot een oude tas
haar in een staart
met kleine klitten
Ze kijkt me aan
haar ogen groen
pupillen klein, een vage lach
herkenning
een verlegen " dag "
heel eventjes die blik
als toen
Ze rilt en zegt
"wat geld voor mij"?…
vlaagt een orgel vaag een lied
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 366 neemt
herinneringen mee
dan zullen klanken woorden
fluisteren in vroegere muziek
in samenzang van kinderkoren
vlaagt een orgel vaag een lied
die melodie zal zinnen zeilen
naar een onbekend gebied…
Vaag Zijn de Gedachten...
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 1.275 Vaag zijn
de gedachten
van hem,
die je niet
doorgrondt
Vaag zijn
de weinige
woorden
die je
nauwelijks
verstond...
Vaag leeft hij
in zijn eigen,
enige wereld,
Die een ander
niet begrijpt
Schyzofrenie
is een ziekte...
zij die er
aan lijden
hebben hun eigen
theorie...…
Noordernacht
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 125 Groningana, 't was mij een genoegen
Te dichten - ook de gaten in de muren
Die kleine potjes van de naaste buren
Zij hoorden alles, ook gelal in kroegen
In Poelestraat, waar vindikater-luizen
De aanwas ging ontgroenen
bij Spilsluizen
En naderhand zich in triomf
ging laven
Aan rituelen bij de
Noorderhaven
De Ossenmarkt heeft voor…