Alle inzendingen over verbitterd

Een jong gezicht Verbitterd door verdriet en pijn Tussen oude mensen Met wie ze één zou moeten zijn Een jaar geleden Nog een lachende vrouw Die kon lopen en kon praten En altijd het beste voor iedereen wou Na platgedrukt te zijn, geplet, Door grote wielen overreden In stukjes gescheurd Weggerukt uit haar oude leven Zit ze in een vreemd…

De kleine inham schenkt wat bescherming tegen de triestheid van haar vak, waar ze met een verbitterde blik naar kijkt ze staat in het middelpunt en het zonlicht verlicht haar, maar groter is de schaduw om haar heen die in onze droom een groot, donker dennenbos rondom haar kasteel is ver weg van de Parijse demonen en de platte geilheid…

Grimmige grendels hadden alles stevig vast versloten verbitterd verscholen was de voor mij vijandige grond waar elke blijdschap steeds bleek uitgesloten daar men geen licht, slechts schemerduister vond.…

het allemaal begon De kille wind streelt m’n tranen Die zich zachtjes een weg proberen te banen Je bent gekomen, je hebt me verwarmd Je hebt me met jouw liefde helemaal omarmd Je moet weer gaan, het was hoogtij Voor jou was de passie over, maar niet voor mij Ik heb van je gehouden, ik heb je echt gehaat Je kon het allemaal lezen op m’n verbitterd…

maar dat was projectie en ergens had je ook gelijk, want nu ik weet dat je bent opgenomen, ben ik meer dan triest, ik heb een laatste glimp van je liefdevolle ziel opgevangen, ik wist wel dat je ver heen was en dat ik daar al levenslang in vertoef, maar lieveling, zó gek wens ik niemand toe, daar ik zelf zover geweest ben, meerdere keren, verbitterd…

pistolen langs mijn dijen maar die richt ik liever op mijzelf doe alsof ik mijn geliefde geheel afwijs maar in mijn hart droom ik het tegendeel hoe meer ik de mensen eerlijk tegemoet kom hoe meer zij mij met de nek aankijken en het liefste mijn nek wreed omdraaien want teveel eerlijkheid verpest hun droom en maakt onrustige zielen zwaar verbitterd…

Blind weggevoerd naar waar geen waar is Vormloos gebonden in verstikt protest Verheven door wentelende wieken Blind verminkt gedropt de dood die rest En terwijl de moeders nog altijd smeken Handen machteloos ten hemel gespreid Wisten en weten wij maar willen niet horen Want willens wetens gedoogden wij dat beleid Nog altijd vloeien verbitterde…

Vanuit mijn diepste innerlijk groeit gegarandeerd nog eens de droom van de verbitterde cowboy, die wegrijdt de wijngaarden in, een op hol geslagen zeldzame eenhoorn, die verdrietig is, maar eens zal ik drinken uit een helder-blauwe zee, want niemand kent de teugelloze diepte van een hart dat nergens vrede vindt.…

Noch verbitterd Gewassen de oren. Leidde Zuid-Afrika naar een Land van vrijheid. Gelijkheid Land van broederschap Land van zien en horen. Snede van de ploeg in akkers Brede gleuven vol met korrels Tot bloei in een verrukking Zonder de Ivoren Toren.…

bestrooit die geur van petroleum, wat olie in de pan, schar en schol spartelen sissend, hun witte lijven geuren knapperig bruin, scherp en ziltig in oma's keuken die heerlijke geuren van vis en zeem en zout en petroleum: ze kleuren mijn verhaal over oma en opa, die levend langs de zomen van een bleekgoud strand, hun leven voltooiden, nooit verbitterd…

hij zijn hoofd in de wind, en schildert donkere duinlandschappen imposante portretten worden niet veel later geboren waarin vrouwen verbazingwekkend veel op mannen lijken hij bezigt vele technieken wat zijn veelzijdigheid tentoonspreidt slechts zevende na afronding van zijn opleiding tekent hem zwaar, hij trekt zich terug als verbitterd…

kil stil koud donker verstijfd vertwijfeld verbitterd alleen geen IV. brandend beklim ik verover buig breek heers doof dood V.…

De zeilen zijn versleten en de masten vertonen diepe kloven en houtworm, soms klim ik naar het kraaienest om keihard om mij heen te krijsen, zwaar verbitterd om het zinloze geklots van de golven tegen mijn oude kameraad.…

uit een bedroefde, verbitterde krabbel van galgehumor. Na de zwaarste woestijntochten die een mens kan maken, zijn er nog steeds onmensen, die met vooroordelen en onverwerkte trauma's hun woede op mij botvieren. Onder de oppervlakte rukken de satanische killers op, maar het afweergeschut is in stelling genomen.…

Een geur van hoger honing verbitterde de bloemen, een geur van hoger honing verdreef ons uit de woning. Die geur en een zacht zoemen in het azuur bevrozen, die geur en een zacht zoemen, een steeds herhaald niet-noemen, ried ons, ach roekelozen, de tuinen op te geven, riep ons, ach roekelozen, naar raadselige rozen.…

Mijn tante had ooit een valse egoïstische man Enkel in de kroeg vond hij vertier en vermaak En zij bleef dan verbitterd thuis achter alleen Tot op een zekere dag toen dacht ze aan wraak Hij had haar jaren geen aandacht gegeven Kwam nooit eens thuis om samen te eten Maakte al het geld op aan vrouwen en drank En was zijn driftaanvallen snel weer…

Je bent verbitterd, dat komt door je vader. Want hij is schuldig, hij was zo slecht. Zijn zoon brengt er net zo veel van terecht. De appel valt nooit ver van de boom. Ik hoop dat je dat beseft. Maar in jouw denken is geen ruimte voor een ander. Je heb mij veel pijn en verdriet gebracht.…

Je zult het nooit weten Je nam de biezen Ik had voor jou gekozen, toen Ik kreeg geen tijd dat te bewijzen Ik kreeg geen kans te laten zien Dat jij het was die mij zo raakte Ik bleef hoop houden, heel misschien Je was verliefd en zo onzeker Je was zo jong, zo rein en puur Jou beeld van liefde was fris en maagdelijk Nog niet aangetast, verbitterd…

Waar wolken drijven en winden waaien, de druppels vloeien en takken graaien, dansen de tranen van wanhoop verbitterd. Haar beenderen schrijden zielloos langs het ongegraven graf, terwijl de stenen schallen en de bakker zijn brood niet lust. De lach van de raaf verstomt de klucht van de troubadour met eenvoud!…

die ene, vol passie, ging haar toch te ver - met z'n drieën kon moeilijk wennen rusteloos wacht de roos op haar eerste bloem, zoals ik op jouw eerste teken van leven dat van een verre plek ooit over bergen op de wind komt drijven verwacht geen regelmaat in mijn berichten, zei je, al op de drempel naar 't land van je nieuwe leven, verbitterd…

verdrietig, verbitterd, wanhopig ben ik, ik ben kwaad, woedend, ontoerekeningsvatbaar, ik weet niet wat te zeggen of wat te schrijven, de woorden, woorden, ze ontwijken me, ze weigeren me het beschrijven van dit verdriet mijn kind, mijn liefste kind is verdronken, verdwenen, onopgemerkt, verdronken, zomaar weg, nooit meer, nooit meer haar lieve…

Verbitterd heb ik u verlaten, En vluchtte verre van u heen: U wou mijn hoofd vergeten, haten, Maar ach! mijn hart, dat zeide neen! Ja, vruchteloos heb ik getracht Uw beeld uit mijne ziel te drijven: Mijn allerliefste zult ge blijven, Schoon gene hoop me tegenlacht.…

Ik zou een helpende hand toegereikt willen krijgen voor mijn reis die mij zal begeleiden tot de laatste oevers worden bereikt Omarm mijn angsten, mijn moed die verbitterd is geraakt door de jaren heen Het gevoel dat iemand mij heeft vastgehouden voor het moment van afscheid; tot ziens.…

Verbitterd klaagt zij in haar bed, waar is Hij, als je hem nodig hebt, ik sterf van de pijn, ik wil niet meer, o kom me halen, alsjeblieft, o, Heer. Als u niet wilt dat ze nog gaat haten, doe dan wat aan dit bestaan en roep haar ziel wat eerder naar boven. Laat haar van deze aarde waardig gaan, zodat ze tot het laatste blijft geloven?!…

Verbitterd was ik door een groot abuis: d'r blik, da'k in de kofferruimte vond.…

geloven, dat de duistere demonen Die huizen in het menselijk gemoed En alles wat ademt, en leeft, bewonen, Haar, overmand zullen valle' eerst te voet, - Zo wil ik liever leven in die waan Waar zoveel dappre daden aan ontsprongen, Die heeft zoveel verslaagnen opgericht, Wiens lof zoveel bezielde dichters zongen, Dan eenzaam, verbeten en verbitterd…

riepen met destijds de Turken en pak ze beet de Molukkers maar wij torsten ander leed op onze schouders we sliepen met anonieme meiden in leren broeken waaronder inderdaad nog erotisch leven schuilde we blowden onszelf van de wereld terwijl goedkope alcohol ons maatje was en ook al hadden we de nieuwe elite kunnen zijn we dropten onze kennis verbitterd…

Dat was nog toen hij de humor in zijn bast voelde, maar in 2012 was hij zo verbitterd door zijn armoede en zijn isolement, dat hij al die rijkaards op hun supersnelle fietsen niet meer uit kon staan, dus kocht hij via via een grote hoeveelheid kopspijkers, die hij 's nachts over de etappewegen van de volgende dag heeft uitgestrooid als kwaad…

Verbitterd vechten we, gaan we naar de strijd. Toch is het vaak maar een kwestie van tijd. Sommigen jong, anderen oud. Ach de leeftijd laat deze vijand koud. Deze vijand kennen wij vaak nog niet voor de helft. Toch is dat degene die ons graf delft. Die vijand gaat van persoon naar persoon En lacht vaak met een hels gehoon.…

En naar dit kinderachtige niveau kijken dan miljoenen Nederlanders, voordat ze na het tandenpoetsen verbitterd en hoogst vermoeid in hun krakende bedden kruipen. Dromend van echte westernbeelden, waarin Peter en Hero een spannend duel met elkaar leveren.…