Alle inzendingen over weef OR zinnebeelden

Ik draag de stilte voor jou uit stap voor stap ademen jij en ik dezelfde taal vervlochten weef en geef ik je na vandaag weer een heel klein beetje mij en een grijns, ingelijst maakt harde hoeken soepel ik gaf jou ooit écht een heel klein beetje mij…

Mijn schaduw heel klein De zon staat heel hoog Een geurende jasmijn Achter mij een rozenboog Fleurend in de zonneschijn Ik sta tussen madeliefjes En voel me heel blij Zelfs gele trompetjes Lachen naar mij Ik geniet heel stilletjes Heel die bloemenpracht Die mijn ogen streelt Volbracht in 'n zomernacht Bloemen, een zinnebeeld Van mijn…

goudsculpturen in de zee weerspiegeld blauw als rode robijn in de trillende schemering streelt een nachtegaal de lucht met gezang groen groeiend gras gehuld in gesluierde nevel kleurt vol schitterend diamantgruis de maan hoog hemelend verblind de nacht als een straalkrans de wereld weggezonken in ogen vol zinnebeelden…

In roer en rep je voor het vaderland Zon daar wil ik zijn Gepekeld glas zo lichtgebrand Ten strijde onder ’t juk van de verwachting Kruip ik door modderschuit als ware Wars van doodsverachting Om na gedane arbeid terug te keren Vol verhaal en zinnebeeld Gepekeld glas zoete nectar Alsof ik was het boetekleed Te heet gebakerd Maar…

zeg het met bloemen weef ze door je haar verklaar het met zoenen strooi ze naar elkaar laat de mensen horen wat je hart nu echt voelt schreeuw het vanaf de toren het lied voor elk bedoeld laat iedereen maar weten hoe het wel zou moeten zijn want de liefde mag nooit ontbreken in deze wereld vol van… pijn!…

ik droom en rijg mijn uren ongeduld tot avond weef tijd tot muren, raam de tralies als mijn zicht mijn toetsen storten nu betonnen zinnen in de tekst ik wil je gaan beminnen tot je goud mij weer verblindt mijn koper zal niet groenen als ik me vaker in je vind gun mij het licht dat in je ogen schijnt voordat je uit mijn…

souffleer me liever niet de letterlijke compositie maar laat het schemeren tussen de regels dan raad ik zelf wel wat je wellicht bedoelt schilder slechts wat kleur in mijn nachtblinde hoofd zodat ik de zinnebeelden kan nuanceren fluister enkel wolkjes cryptisch in mijn oor in raadselen zal ik aan je lippen hangen en houd me wakker…

Weer slinger jij door mijn leven razendsnelle fijne draden kroelen innig om zich heen wil je leiden maar houd je niet bij jouw kwetsbare draden grijpen vertrouw mij weef je teder door obstakels begrijp de wil tot groei als een granaat jouw passiebloei te tonen iedere passant stil te laten staan maar.... laat mij teder weven.…

Parijse voorstad Saint Marceau La ville est belle Le temps est beau Ik verf en erf met grote ogen weef ik wol zie ik tinten kleuren maken gobelinscharlaken Handgeweven Frans verworven Vlaams gewijd La main, mon ami en een getouw zijn het onderscheid…

Steeds vertel jij, zondagskind het mensenheugenis oud verhaal dat nooit op schrift alleen verbaal zijn weg zoekt door het labyrint van dromen, wonderwoorden zweven van je lippen, scheppen theatraal een sprookjesland in sagetaal van mond tot hart steeds doorgegeven Je kleurt een wereld vol magie de woorden tot een zinnebeeld door klank…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

ik adem je uit maar in het zachte geluid weet ik dat jij bent gebleven je voelt als mijn geweten steels tastend onderhuids daar weef je de draden in de kleur van jouw patroon uit rafels van mijn leven die ik je in vertrouwen heb gegeven jij vormt en toekomst zo het heden uit de lucht van het verleden ik adem je weer in…

in augustus is het licht aan zee zo wonderlijk hoe speels ook in een weerkaatsing op het rozenhoedje van het kind dat kleurenwoordjes zingt overstemmend de schreeuw de krijs van een grijze meeuw mijn ogen vinden schoonheid in een droomkasteel van zand de glanzende kokkels tussen een schelpenrand ik zweef, ik weef zoveel lieve…

Zorge, zorge, weef het kleed dat de dagen spinnen. Eerst het leed, en dan het kleed. Ach een kleed van linnen. Zie, de nacht is zwoel en zwart. Sluit mijn ogen, zorge, Eerst uw ogen, dan uw hart... Heeft mijn hart geen morgen?…

Hij mijmert, zingt en speelt, Weidend zijn zinnebeeld; Zij kennen aan die toon Hun meester en hun zoon, En gaan naar 't hèm geviel, De dieren van zijn ziel.…

Zinnebeelden ter eeuwig leedvermaak? Wil ik hier een paar wanstalten chromeren tot een statig afgodsbeeld? Of wil ik slechts mijn maag haar walging laten belijden, in een narcistische zelfstrelen? Want mijn wurgneiging wil ook wel eens wat! Oh, potsierlijk papier, waar je al toe aanzet!…

Weidend zijn zinnebeeld; Zij kennen aan die toon Hun meester en hun zoon. En gaan naar 't hém geviel, De dieren van zijn ziel.…

Geef mij woorden en ik weef Er gedichten van voor jou of een verhaal Dat is het doel waar ik naar streef Schilderen voor jou met taal. En mijn droom zal worden Tot een beeld vol kleur En zelden zag men de woorden sierlijker dansen Dan op het ritme van mijn rijm.…

Mijn liefste Jij gaat nu slapen Ver van mij In een fluister schud ik Jouw kussen op Weef er dromen in Kus liefde op de slaaprimpeltjes Van je wangen Trek het dekbed in warmte Over je heen Met mijn armen vol van passie Streel ik de hartstocht Van mijn zijn Mee met alle verlangende dromen Laat ze jou warm houden Tot wij weer samen zijn…

andere klonen op het uitzaaien na dan viel er ook niets te vertellen voor geen reden iemand te bellen bleef er gewoon hij met zijn elan tot ook hij begon uit te spellen zoveel aan dit te geven om het zaakje rond te krijgen zoveel om niet meer te zwijgen net genoeg om door te leven de steen nog niet op zijn lief zijn wijf nog lang geen weef…

weef ik als een Aladin ismes tot een bont tapijt dat in bevlogenheid schakeert van kapitaal naar communisme de moslim naast de christen elk schisma kunstig ingeleid mijn weven gaat geheid verkeerd de kleuren zullen dringen maar het zuiver egoïsme kan ik zeker kwijt rondom het stipje altruïsme en met wat magisch realisme komt ook een…

als een schaduw weef ik mij door jouw dromen blijft de wind waaien is het niet hier, dan wel daar soms, heel even maar blootvoetsgewijs liepen mijn voeten door het water deed mij afkoelen zó lekker fris ik voel mij dan blij verrast vanwege jouw gloed, die mij aanraakt droeg jij mij er doorheen is het oké gaat mijn dans door de branding…

september, er is kou en vocht met zorg de draden uitgezocht ik weef ze tot een stevig web waarin ik je gevangen zet geen nood, de kou zal jou niet deren geen reden om het hoofd te keren ik knoop en vlecht en span het touw in kleurig jacquard rondom jou vermeng wat haren en wat zweet met stukjes weefsel van mijn kleed ik zorg…

mijn pen drupt inkt laat zinnebeelden vloeien op papier soms ontaardt een vlek in een sierlijke illustratie een prettig perspectief met een voelbaar reliëf soms is de inspiratie net abstracte kunst blijft de vlek te vaag hangen in mijn hoofd geef ik slechts een vlaag van wat ik werkelijk zie ze zeggen wel eens je bent zo goed als…

Nettemeijers Je ziet ze langs de lange lijnbaan lopen - lachend loerend lellebellend hoge hakken korte rokken – tippelend van genot in Mokum Lamed het doet er niet toe of Mokum Leeumed overal gelijk als zinnebeeld van de nettemeijer op de wateren van de Grote Schipper zij varen alleen stuurloos ontroerd attenooie wat…

het lichaam verkracht door haar eigen zinnebeeld Al wat geknecht is in het ideaal…

We zijn samen zoveel meer dan we waren, alleen, stervend, zwervend, zinnebeelden zoekend op de poesta's. Later zitten we op een terrasje, drinken zilveren thee, eten cliche's, schrijven geschiedenis op de vierkante centimeter. Opeens zijn we weer onszelf, weer verlegen.…

Iedereen heeft een dubbelganger wordt er gezegd waar heeft God de jouwe in Jezus'naam neer gelegd Gezocht in het Verre- en Midden Oosten niets van jouw evenbeeld om mij te troosten Europa van Noord tot Zuid, zelfs Afrika lachte Hij mij uit en gaf zelfs een trap na Nu zag ik duizenden Claudia's in Israël this must be heaven or this must be…

ik graaf de stilte op schep ze tot wolken en tengere draadjes weef ze in een bruidssluier vlak voor het altaar ontkomen aan het licht adem jij vage beloftes sleep ik mijn naam tot in je schaduw ontrouw en dode woorden rukken de nacht uit elkaar alleen het gangpad blijft over en schijnt door een bleek wit gelaat niemand zal zich…