75 resultaten.
Beloftevol
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 146 enkel
nog het onkruid wieden
om de bloemen te vinden
verborgen in knoppen
in talrijke kleuren
duizelig worden van
nieuwe lentegeuren
een musje rond een steen
wat vlinders er omheen
beiden vleugels van vrijheid
om weg te kunnen vliegen
wil je met me zwijgen
woorden zijn te groot
een glimlach is genoeg
om de twijfel te dragen…
stil verbond
netgedicht
3.0 met 17 stemmen 1.583 hij riep ze nooit
maar wist vrijwel zeker
dat onkruid wieden
het signaal was
gewoon zijn strohoed op
hurken boven de serrebak
woordeloos werken
en ze kwamen
altijd
kleine schoffeltjes
helpende handjes
de woordjes
speels door elkaar
in tuinderslatijn
het gaf niet
dat veldsla onkruid was
of de tomaten groen bleven
ze smaakten…
Gevangen in een doolhof
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 417 Daar waar zwijgen
herrie maakt
snijdt glas de laatste
tranen
-zwarte onzekerheid maakt het hart zo bang-
daar waar vluchten
de noodstop is
zijn woorden gevangen
in een letterspel
daar waar één bloem
onkruid wieden verbiedt
waar één meeuw leven tekent
is de geest gevangen
in een slecht gebouwd doolhof…
In der disco
hartenkreet
3.0 met 11 stemmen 1.406 Je lusten wieden,
ik ben je prooi.
Je borsten springen,
woest op me af.
Je vingers dringen,
zonder gezag.
Je haren zwaaien,
al heen en al weer.
Je handen aaien,
op zoek naar meer.
Je sappen happen,
zoekend naar vlees.
Je lippen klappen,
Ik ben bevreesd.
Je heupen wiegen,
ver uit de maat.
Je benen liegen,
vol op je plaat.…
HERFSTTUIN
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 352 de bomen kaal,
de tuin gehuld in mist
de vissen dobberen lui en loom
op het trage ritme van hun kieuwen
de tuin verteert het dode blad
en gaat zichzelf vernieuwen
ik vertrappel onachtzaam
in het gras een late dwergbovist
zo tikt de klok gestaag
de seizoenen genadeloos vooruit
ik oogst de laatste vruchten,
ik wied het laatste…
Land van mijn dromen
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 196 Ik voel opa’s ziel in mij
krimpen van verlangen
naar grond, geen akkers
maar eigen graslanden
niet langer verdreven worden
door de boerenzonen
met hun honden, muizen
en wantsen in de bedden
voor hun zieken en hun zere rug
van het ploegen en het planten
wieden, oogsten en malen van het graan
Ik ben verder gegaan…
Donker onderdeurtje
netgedicht
4.0 met 46 stemmen 1.585 met een lachje wiedde je wat gras
in de schaduw van de bomen
daar plantte je de stekjes
als toverstokjes van je droom
gedreven droeg je emmers water
naar dat zonloos bloemenbed
waar je lichtgetinte knopjes dacht
rijk doorvoed met koele kracht
maar ach
ze werden donker roze
net als de kleintjes in het veld
het donker lot bleek niet te…
WACHTEND VOORJAAR
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 98 Wieden en harken:
het kleine leven wemelt,
vlucht weg of vergaat.
In ochtendnevel
staan bomen, half verzonken:
ruige eilandjes.
Ritsel op zolder.
Ongedierte? Insluipers?
Vogels doen hun nest.
De kraai pikt in gras,
maakt van het veld een kunstwerk:
"kastanjebolsters."…
Schaduw
netgedicht
4.0 met 25 stemmen 1.442 Laat het lapis lazuli blauw
van uw ogen richtsnoer zijn
het collier om uw hals
waarin u zetelt van god
gezonden vorstelijkheid
elke wens een bevel
ogenblikkelijk gehoorzaamd
in de geruststellende geur
van uw haar
de pepermunten smaak
van uw lippen
de jasmijn van uw avondkleed
laat mij de tuinier zijn van uw
tepelhof het onkruid wieden…
WILDE WOESTE OVERWOEKERDE TUIN
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 156 Als je leven aanvoelt en aanziet
als een wilde woeste overwoekerde tuin
en je in je achterhoofd blijft horen:
“I never promise you a rosegarden”
zou je kunnen overwegen te gaan
wieden, harken en het 'vuil' te verbranden!…
Bij elkaar
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 324 vloeibare zeep in een woestijn
We horen niet bij elkaar
als dove oude koeien in een sloot
drijvend op een vlotte gedachte
We zeggen niet tegen elkaar
wat er niet meer te redden valt
vastklampend aan een enkele haar
We verschillen niet van elkaar
als dag- en nachtpauwoog
fladderend en onaantastbaar
We blijven niet bij elkaar
onkruid te wieden…
Anno 2021
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 168 Wat anders is er heden nog te melden
dan dat de aarde niet zo zonnig draait,
dat er genoeg valt te wieden in de velden
omdat er weer eens distels zijn gezaaid
Wat anders is er heden nog te schrijven
dan dat er vuur over de wereld waait,
dat er genoeg valt te blussen in de lijven
omdat er weer een vonk is opgelaaid
Wat anders is er heden…
kanker schoffelen en wieden
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 131 groter
het verdriet en het lijden
dan haar oorsprong ooit
stop dus de kanker
wees geen gastheer
voor grief dat tranen kweekt
krenk en gruwel anderen niet
met een gewenste doodslag
die slechts het leven guurt
wakker daarentegen
het verlangen naar morgen
door fris opgewekt
als vrienden voor elkaar
krachtig en hoopvol
die kankerpit te wieden…
Bitterzoet verlangen
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 211 Hoe moeilijk kan het zijn
om de verzen van je hart te lezen
en te verdwalen in de tuin der lusten
Er was slechts één zomer
zonder zwaluw
waarin ik blauwbekte van de kou
Je kwam onkruid wieden, zei je,
maar een dag werd een jaar, een leven lang
van omploegen en opnieuw zaad verwaaien
Tussen sterrenstof en nog te ontdekken zonnestelsels…
Groene oase
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 29 Met onze handen
wieden we het onkruid.
De rozen bloeien in
wonderlijk roze.
De varens zijn prachtig
groen.
De Hortensia's
schitteren
in al hun kleurenvariatie.
Enkele musjes hippen
over het zachte groene
gras.
De lupine is wonderlijk
en steekt er puntig
erboven uit.
De kleurencombinatie
maakt de tuin af.…
Tuinpolitiek
netgedicht
3.0 met 24 stemmen 2.163 Dan sla ik in mijn tuin
vakkundig aan het wieden.
Ik houd nogal van orde,
maar minder van hybriden.…
het eiland Ulsda
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 38 lag in zee
tegenover Winschoten
als ik goed versta
een belangrijke plaats
groter dan Beerta
twee steenhuizen
waren daar
maar weldra
spoelde alles weg
ik onderga
de kern van Ulsda
tussen A7 en het spoor
verderop gaat De Bult
ook voor eiland door
Klein Ulsda
dorpje, seksclub
ligt er tegenaan
boerderijen
staan spora-
disch in
de wiede…
- 'Pourriture Noble' -
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 212 Deze edele rotting
bereikte het rijke volle veld,
rijker als elke andere druiventeelt,
voor de wijnbouwers, een behoorlijke zoetheid
de brave paarse landelijke schapen
wisten het wieden net niet te halen,
dankzij het speciaal afwezige microklimaat
omdat de wijngids de bevallige concurrentie,
de aanwezige schimmel moet laten begaan,
persen…
mijn vriend,
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 273 steeds wanneer de dagen lengen
het licht begint te spreken en afstanden
zich verzwelgen in een onzinnig geluid trilt jouw
mond en ratelt het oude hart als
nooit tevoor en stigma’s als vulkanen herrijzen
hoe kan ik toch jouw tuin gaan wieden
als steeds een beving mij verjaagt
en lieden die de muren willen dragen
op gescheurde fundamenten…
Liefde en mededogen
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 169 deze deur opent zacht en schuift
de oorsprong van het begin voor zich uit
het laat zich raken wellicht tot aan het beminnen
toe, we zijn één en drinken uit dezelfde kom
er is geen geboorte zonder de vlucht naar
het einde, we zijn het universum hier op aard,
laat de are groeien totdat het zaad zich wieden laat
in elk bedenkbare vorm…
Kersenrood
netgedicht
3.0 met 418 stemmen 39 pluk was
verboden omdat
het oogsten
voor allen was
als kind hoorde
je dat het leven
van de kers vol
gevaren was zoals
bij nacht en
ochtendvorst dan
moest er gestookt
en gerookt worden
soms ook bij vochtig
weer en zonnebrand
een spurt heeft het
boompje nooit gehad
het bleef te min voor
rijke oogst maar lippen
en tong na onkruid wieden…
Paardenbloem
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 100 In een spleet tussen de stenen op ons terras
groeide je op in de maand april
op een onooglijke plek dicht bij de muur
achteloos liet ik je er staan
Nu in mei besloot ik het onkruid te wieden
ik kwam je tegen als een steel
met een pluizige bol erop
een ronde vorm met punten en draden
Een fijn weefsel glinsterend in het licht
ik keek in dit…
het eiland Munnekeveen
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 48 op zeehonden gejaagd
gejut, alles wat maar
van de rampen overbleef
aanspoelde op het eiland
de verdwenen dijk van 1454
liep er overheen
nu staat er een boerderij
met de naam Munnekeveen
bij de Lipskerweg
van het eiland
is niets meer te zien
ingepolderd, ingekaveld
in de Oostwolderpolder
Reiderwolderpolder
Carel Coenraadpolder
louter wiede…
De kustlijn verandert niet voor de visser
gedicht
3.0 met 24 stemmen 18.802 De kustlijn verandert niet voor de visser
die dagelijks zijn netten uitgooit
en onder het slijk het aardewerk niet vermoedt
Het land was steeds land voor de boer
die over haaienkerkhoven heen
zijn wiede afstapt
Graniet is hard en eeuwig en zo ook het marmer
voor het kind dat metershoge
tot kiezels afgesleten rotsen
over het wateroppervlak…
Even stilstaan
hartenkreet
4.0 met 11 stemmen 907 Het onkruid gaan wieden
dat moet er hoognodig af.
Ik kan het soms niet laten
om gewoon even stil te staan,
even tegen jullie praten
om daarna mijn weg verder te gaan.
Ik zou nog zoveel willen zeggen
we waren nog lang niet uitgepraat.
Er is nog zoveel uit te leggen
maar het is nu te laat.…
iets anders
netgedicht
1.0 met 8 stemmen 672 van pup tot volwassen
en toch, wat is er loos
er is geen houden meer aan
gij zult zwijgen, inslikken
wat te heet is in uw mond
uw tong verbranden, de waarheid
ligt niet in uw kamp,
een andere bal is aan de rol
en zo verdwijnt het kleintje
de lak aan de regels
de vrijheid onder ieders zon
gesmoord in een rechts hof
waar iedereen kan wieden…
De tuinman en de liefde
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 651 Hoe jij met zorg tomatenplanten schoort,
hen aan spiralen opbindt en hen leidt,
hoe jij je niet aan wind of regen stoort,
maar onverstoorbaar al je vrije tijd
aan venkel, spruitjes en courgetten wijdt
omdat er in een moestuin groente hoort,
hoe jij het onkruid energiek bestrijdt,
zo wied jij in het hart dat jou bekoort.…
twijgen worden mens
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 151 stakende takken zonder blad schrapen
met lange halen het vernis van de wind, de kou
zal in zijn honger blijven zoals de schaduw
van de verdwenen pas
niets zal de tijd doorstaan in weggelaten woorden
er rest nog wat tapijt van het nooit geoogst respect
twijgen worden mens en de vrucht verstilt
wanneer er wordt gemaaid, zal ik sterven
in het wieden…
Sneeuw die tot juli blijft liggen [III]
gedicht
3.0 met 60 stemmen 12.841 Wij ploegden, spitten en wiedden de winter
door, oogstten broedplaatsen van ongebreidelde drang.
Aan onze vingers hingen beugelflesjes Grolsch.
Wij geloofden aan sneeuw die tot juli blijft liggen.
---------------------------------------------------------------------
Uit: 'Mos en gladde paadjes', 2003.…
Morgendeuntje
poëzie
3.0 met 11 stemmen 1.839 Zingend door de blauwe lucht,
neemt de leeuwerik hoge vlucht,
op de daken dieft de musse,
vogels zingen onder 't wied:
't zingt al wat men hoort en ziet.
Over 't lachend groene veld
't rinkelend klinkend kloksken schelt,
't werkvolk met der zonne wakker
spreidt al over hof en akker.…