71 resultaten.
Het zoetzere roze
netgedicht
2.0 met 35 stemmen 80 jij wist het aardse
als geen ander te
ontvluchten zonder
in verre luchten op
te lossen in de wind
waar loslaten het
welgemeende credo
was van alle volgers
haakte jij je lusten
diep in het willige vlees
striemde met de
zweep het zoetzere
roze dat in vochtig
rood dood of de
gladiolen wenste
met superieure lach
bezag jij de taferelen…
WANDELING
poëzie
3.0 met 5 stemmen 545 Een fijne geur ontstijgt de verse gronden;
De luchten worden willig voor geluid;
Er breken kleine blauwe kreetjes uit,
Geritsel als uit duizenderlei monden.
Een malse vleug van lente wordt gezonden;
Zijn adem is bewaaierd van het kruid
Dat uit de omgeworpen voren spruit,
Onmetelijk, en dampend in de ronde.…
Toscane
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 735 Toscane
als een groet aan de platanen
teruggesnoeid tot op het hout
de dikste uitwas willig
reikend naar het verre nergens
Toscane
kan er mij in eeuwen wanen
in het spel van leven en de tijd
soms triest dan weer verblijd
gericht op God en eeuwigheid
Toscane
met zijn files op de autobanen
tussen droom en zakelijkheid
als ruwe steen achter…
De torenvalk
netgedicht
3.0 met 23 stemmen 882 goed jachtgebied
zijn status hoog verheven
hij overziet met scherpe blik
wat daar zich tussen kruiden
gevangen in zijn ogenblik
bevindt aan lenteleven
Het erfrecht van de dood
laat jagers prooi beloeren
een haas valt hem ten deel
hij kan zijn kuikens voeren
Daar blikt noch bloost
noch kraait een haan
en draait de wereld verder
steeds willig…
Wrange Amaril
poëzie
4.0 met 8 stemmen 4.332 * willig wee = gewild, vrijwillig verdriet
* bijnen = binden, benauwen
* afwezen = afwezigheid
* een bocht geven = ombuigen
* slijten = kwijnen
* vocht naar = vechten om
* nu gebeden: waarom nu gesmeekt wordt…
ROMANCE
netgedicht
2.0 met 106 stemmen 15.693 Ze schuift haar bandje willig aan de kant,
stroomt nu al over van gemeenschapszin.
Ze weten: dit is een subtiel begin
van straks een lange nacht vol liefdesbrand.
Maar ik zie al hoe straks het huwelijksleven
zijn vet aan deze beide mensen geeft.…
‘k blijf van je houden
hartenkreet
3.0 met 26 stemmen 2.292 jij mij nooit geweest
en vind ik mij als uit een trance ontwaakt,
verlangend naar een volgende zwoele nacht
om oude leugens lievend te genezen
maar als j’ er bent weet ik met mij geen raad
al is het zonder jou alsof de wereld dood;
het vuur dat mij van jou laat houden
wil ik ontkomen voor dat ‘k mij branden kan
zo weifel ik al blijf ik willig…
Perpetuum Mobile ?
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 35 over de toppen
van werelds golven, op een wankel
surfboard van de lusten en de lasten
balans zonder werkelijk gevoel
vanzelfsprekendheid ontstaat niet
zonder reflectie van de eigenheid
dus laten we hossen en uitbundig zijn,
dat we uitverkoren zijn te hopen,
omdat wat we hadden kunnen zijn
maar soms niet kregen, deelbaarheid
als willig…
Zwaluwzwerm
poëzie
2.0 met 10 stemmen 2.264 Dat mijn zwierende gedachte
Zo het al te zwaar geachte
Met het overwinnend licht,
In een wieglend evenwicht,
Sierlijk tot verzoening brachte,
Dood en duisternis bevedrend,
En tot milde boog vertedrend,
Doch ten toppunt van haar trots
Willig naar de wetten Gods
In een dalen zich vernedrend.…
Ik vrees zijn spelen in de drukke straat
poëzie
4.0 met 14 stemmen 1.483 Ik ren hem na, en ben niet eer tevreden,
Voor, wild en willig, hij zich vangen laat.
Hij groeit, en alles wat zijn stem verzwijgt,
Zie ik in schaduw om zijn ogen trekken,
Wanneer zijn leden krachtiger zich rekken,
En haar en huid zijn gaafste glansen krijgt.
Ik ben geen vader, en ik hèb geen zoon...…
Onbaatzuchtig
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 206 uitgang heeft gepost,
een wachter, die het koud laat,
wanneer ik mijn post verlaat, en
van het talmen wordt verlost, staat
in onbaatzuchtigheid voor ieder klaar,
zijn taak is niet te kunnen kiezen, en
voor hem slechts een bijkomstigheid,
hoe en in welke tijd mijn aansluiting
zal verliezen, wellicht kunnen we samen
het lot wat sturen, om een willige…
ZWERVERSLEVEN
poëzie
3.0 met 7 stemmen 836 Wat norse wrevel legde in uw borst
die wondre drang om, met uw kinderbende,
jaar in jaar uit te zwerven zonder ende,
uw orgel draaiend voor de schrale korst;
Gij die u nooit aan werk of tucht gewende;
met onbezorgdheid uw bestaan omschorst,
en willig op uw sterke schouders torst
de jammerlast der dagen van ellende?…
SHELLEY'S STERVEN
poëzie
3.0 met 3 stemmen 1.461 ." en willig glijdend
Valt hij de diepte in, zwijgend, de armen breidend.…
Zeeroep
poëzie
3.0 met 8 stemmen 632 En langzaam werden mij hun willige lijven
Vertrouwd als vroeger vaak bezeilde kusten.
Zo dacht ik zittend in mijn kamer, maar
Vannacht hoor ik de najaarsstorm aanheffen;
Het dakhout maakt als kreunend want misbaar.
Ik woon zo ver van zee, zo dicht bij haar;
't Storten der branding kan mij hier niet treffen.…
“Het besluipt me.”
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 258 Het is een schrander dier dat
mijn bloed besluipt, het is de
opmaat naar de kus uit een
vruchtbaar lichaam wat willig
openslaat, het kruipt door het
oog van alle tederheid, het
stuit me op de vlucht, het roemt
zijn naam in de dageraad, het schuilt
in de wellust van plezier, het laat mij
het syndroom even tijdloos te zijn.…
Men zal dan zeggen...
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 311 Maar, er was méér, dan dat: onwillig, willig
ging ik zó ver, voorbij de grenzen
van bekend zijn der beroemdheden.
Ik moest verder; dat had ik mijn Lot beloofd.
Niemand ooit op aarde,
had zó stellig in haar hemel geloofd.
Er was niks, helemaal niets, dat wist ik:
enkel dat te accepteren, wat zou komen.…
Het vijfde kwartaal
gedicht
3.0 met 5 stemmen 3.714 drank laat gieten
Van de liefde wil genieten
En zijn vrouw genot ontsteelt
Op deze drie kwartalen rente
Teert hij verder in de lente
En zijn vrouw barst van verlangen
Hij eet en drinkt voor zijn potentie
Zonder verdere pretentie
Want hij leeft in droomgezangen
Komt de zomer, herfst en winter
Dan veert hij op en gaat naar ginder
Waar de willigen…
Wakkerschrikking
gedicht
3.0 met 29 stemmen 11.770 Het besef van zulke grote, glasheldere druppels
rept zich van sterfbed naar sterfbed
omdat het daar soms nog een willig oor treft.
We zullen in glasheldere druppels verdwijnen
als we daarvan niet teveel vermorsten.
--------------------------------------------------------------
uit: 'Passionate', nr. 4 2004.…
" Het "
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 226 Hét is een schrander
dier dat mijn bloed
besluipt, hét is de
kus van een vruchtbaar
lichaam wat willig
openslaat, hét kruipt
door hét oog van
tederheid, hét stuit
me op mijn vlucht,
hét noemt zijn naam
in de dageraad en
laat ‘hét syndroom’
me tijdloos zijn.…
Zomerdood
poëzie
4.0 met 3 stemmen 551 Sterf rustig, zomer, prijk uw leven uit
Met droeve dos van bruin en glans van rood,
Bekrans met vallend geel uw eigen dood,
Geef willig de aarde uw bladertooi ten buit,
Der voedster, uit wier schoot in 't jonge jaar
Gij schoon zult rijzen van uw stervensbaar.…
Ik zie in mijn verbeelding de konijnen
poëzie
2.0 met 3 stemmen 200 Gij, mollig diertje, bedeesd is ook uw wezen,
Uw vacht wordt zacht door zon en wind gekoosd,
Uw bout, gekruid, is wellicht onvolprezen,
Gedijen moge steeds uw willig kroost.…
De schoonheid
poëzie
3.0 met 10 stemmen 1.850 Want om dat willige volk te boeien aan mijn gunst
heb ik twee spiegels die elk ding schoner doen schijnen:
mijn ogen, mijn grote ogen, met hun eeuwge schijnen.…
Beschouwend dier?
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 28 Het is een schrander dier dat
die mijn bloed bekruipt, het
is de opmaat tot een kus uit
vruchtbare lippen die willig
opengaan, het sluipt door de
regenboog van alle tederheid ,
het stuit me op de vlucht van al
het plagiaat onbedoeld geschreven,
het roemt zijn naam in de dageraad,
het schuilt in wellust van mijn werelds
plezier…
De bladeren
poëzie
4.0 met 4 stemmen 1.383 De zonne zond haar stralen uit
om d'aarde te vergouden,
Die, al te lange tijd verwaaid,
verregend en ontverfd,
Niet meer aan blijde dagen dacht,
maar aan de winterkoude
Zich zonder klagen overgaf
en stil en willig sterft.…
Mijn ‘hét’?
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 24 Hét is een schrander dier
dat het bloed besluipt,
hét is de kus van een
vruchtbaar lichaam wat
willig openslaat, hét kruipt
door hét oog van tederheid ,
hét stuit me op de vlucht,
hét noemt mijn naam in een
adem met de dageraad,
getooid in een zonnenaam,
laat het syndroom van hét,
transparant en tijdloos zijn.…
Versteend boswezentje
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 489 waar `t even leek te kraken
een ohooh lijkt je vonkelende lachje aan te raken
het geluk nog net te zwanger om al in paniek te baren
Wangen blijven bollen maar het kan niet echt meer smaken
bitt`re sijpelsappen rollen ontkrullen lokken oker haren
snappen bos bewust van naaktheid en d`r vele volle gevaren
desondanks in het bloedstollen nog niet willig…
VOCAME & EMOTIE, recensieverslag
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 295 springend willen ontsnappen
uit je vochtige ogen
als je in een mooie kerk
met een goddelijke akoestiek
instrumentaal de opmaat geeft
tot vocale hoogstaande juweeltjes
Waar: Bergsingelkerk, Deventer
wanneer: zondagmiddag 29 juni 2014
waardoor: Programma 'Colour Clouds'
waarmee: werken van Holst, Nees, Orban en Part
wat: woest,week en willig…
Spiegel bij nacht
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 506 Slechts door een minnend paar
wordt ze willig bijgelicht
zich leggend in haar waag
beschut in liefde voor elkaar
brengen zij als enigen de dag
op haar nachtelijk gezicht ...…
Aan New-York. (1)
poëzie
4.0 met 1 stemmen 298 Wier trots een grootser hulde vraagt
Dan de offers door twee watergoden,
- Het paar dat u zo willig draagt, -
Om strijd en knielende aangeboden;
Hoogmoedige!…
Aan New-York (7)
poëzie
4.0 met 1 stemmen 288 't Was luttel: — overvloed lokk' weelde
En willig drage d' Oceaan
Op 't golvend schuim de blinkende aan,
Gij weert die kanker!? — U bedeelde
De kunst, de kennis die gij viert,
Een zin die slechts 't verheev'ne huldigt!? —
Heel d' aarde is u de les verschuldigd,
Dat menslijkheid ons 't hoogste siert!?…