Alle inzendingen over zon OR horizon OR zee

Tot de zee door mist is verzwolgen, maar de zon wel voor mij schijnt.…

Bovendien maak ik alles van dichtbij mee, van ontspannende tonen in kalme wateren naar heftige intense stormen terwijl de prachtige zee met haar breekbaar hart en onsterfelijk lichaam altijd haar trots zal overwinnen en grenzen doorbreken.…

Een koortje zong White Christmas op het plein Om tegen Kerst wat wintersfeer te maken Een handjevol publiek slechts in de zaken Die in het centrum nog in leven zijn Maar door de wijken zwermde ondertussen Een legertje pakketbezorgersbussen…

Hij brengt haar nieuwe horizon voorbij stille fragiele woorden met de zon in haar ogen de maan boven haar bed dat is waar de woordeloze zee begint met de opstand en de tegenspraak alles wat zij in haar gedachten voelt alleen in de schommelende boot, naakt zonder doel en onbegrensd is zijn wrede tegenspel hoe zij in haar stilte naar adem…

een rode gloed betovert een stille avond na geflirt tussen zon en zee wordt de horizon één met rustig kabbelend water fenomenale kleuren, weerspiegelingen van roodoranje geboren uit liefde van natuurelementen drijven eindeloos mijn geheugen legt vast al dit moois op mijn netvlies voor eeuwig gebrand!…

ochtenstond, goud tanden verbrokkelen knipperende ogen licht ligt onverstaanbaar over een verdeeld land, men bouwt een toren, horizontaal het oosten licht op firma Het Zuiden zoekt de Grote Beer de zee glinstert naar de horizon volkomen buiten westen een zon verdwenen de kleur is scharlakenrood…

*My formula for greatness in man is amor fati: that a man should wish to have nothing altered, either in the future, the past, or for all eternity. Not only must he endure necessity, and on no account conceal it -- all idealism is falsehood in the face of necessity -- but he must love it. -- Friedrich Nietzsche, Ecce Homo…

Wat rest ons, als bankzitters thuis voor de buis - geen médaille bronze, noch médaille d'or voor de geus van Oranje, geslonken tot muis... geprezen zij 't wonder van San Salvador. mei 2015…

Als de zon haar kracht heeft verloren maar haar gloed nog even de rimpeling van de zee zacht streelt en laat gloren verdwijnt zij langzaam achter de horizon golfjes kabbelen ongestoord op het strand zij wissen alle sporen van de dag uit het zand alleen het geluid van de branding ruist zacht en de avond gaat over in nacht…

we zijn nog meer dan de zon en maan of de duinen voor mij laat mij hier leven of sterven laat ons door de wijde ramen stilzitten aan zee…

de wind jaagt over de golven omlijst hen met bleekwit schuim aan de horizon kleurt de avond jouw dode masker nacht vervaagt de zee laat branding hoorbaar breken herhalend ritme van stromen eeuwenoud daglicht onttrekt de zee aan het duister aan de horizon kleurt de ochtend vaag herinnering…

benen in zee en mijn schaduw boort zich donkerogig door haar poort met het leven mee diep in het zout van de zee aan de wind zweetdruppels wellend in haar oksels onze dijen samengevouwen om dit alles te behouden ontglijden elkaar elke nacht achter de horizon…

Zodra de zon weer aan de horizon boven de zee zal verschijnen terwijl de dageraad wacht zal deze diamanten spiegel zonder pardon als een Fata Morgana verdwijnen tot de volgende heldere nacht.…

De zee: Het water van de zee is tijdloos zal altijd blijven stromen en in beweging zijn. Als men kijkt naar de horizon komt het begrijpen dat leven een cirkel is van komen en gaan. De zee zal nooit de bodem bereiken water zal altijd blijven bestaan stroomt door zonder einde.…

ik heb kou en regen aan de zee meegegeven in een nevelige horizon kwamen zij elkaar tegen waar het grijs langzaam klaarde golven weer hun eigen kleur vergaarden en lichte plekken op het harde zand het strand een bijna zomers aanzien gaven alles bloeide open als in een metamorfose toen zon de wolken brak en ons het paradijs terug…

de lucht is opgeklaard donkere wolken houden desondanks de wacht bij sombere gedachten de zon schijnt de horizon staart achter de horizon verdwijnt de zon de hemel vertoont vlekken opvallend lijkend op de donkere wolken die wacht houden bij sombere gedachten de weerman voorspelt een heldere nacht de vlekken verdwijnen aan de horizon sombere…

in heel haar lichaam vastliggend tot aan de horizon voor ons voeten is het krom en pijnloos als ondergeschoven…

met haar dansende benen stroomlijnen die in dijen verdwijnen speel ik eb in mijn hoofd en vloed in mijn buik de duik in haar golven is een wanhoopsdaad waar de nacht van vol is loopt zij van over zand in de ogen betovert mijn voeten de zee is rond en zij loopt aan de horizon…

De zee is mijn horizon Zij kust, raakt, bereikt. In haar sferen veer ik op. In haar schoot word ik man. Ontembaar bruist de branding. Zij slijt ieders stom verzet. De zee is mijn aarde. Zij kiemt, voedt, baart.…

jij dirigeerde wind en zee ik zeilde zonneschietend op de golven mee er was samenhang in elementen die verruiming gaf tot een oase van geluk op de grote plas horizon na horizon verdween nooit voelde ik mij eenzaam of alleen maar was een met alles om me heen pas in het strijken van de zeilen klonk de finale door wij gaan de bestemming…

De zon straalt vreugde. Laat zijn liefde zien aan ons, kijkend wat er komt.…

De zon ligt in mijn linker-hand, en zijpelt door mijn vinger-brand van laag en logger bloed, in 't welkend westen, op dak en doom, alover vout en veste. De maan rijst uit mijn rechter-hand en zeeft haar weemlend zilver-zand alover wuiv'ge wake en schemer-weven van 't graan, waar de aedmen, blauw, van 't graan in beven.…

Daar waar ’s ochtends de zon ontwaakt Daar is een land zo fijn Daar waar de hemel de horizon raakt Daar zou ik willen zijn Het ligt vlak naast luilekkerland Je hebt er vast over gelezen Het is aardig zoeken voordat je belandt Waar je in feite moet wezen Want daar zijn de mensen aardig en warm De bloemen geuren er zoet Niemand is er echt…

Verder dan ik kijken kan Staat toch het volle graan Van horizon tot horizon Het drijvend wolkenwit in blauw Het wiegend land van geel Alles reikt naar elke einder Alles reikt naar jou…

La fille Flavie s'endormait plus tard en attendant l'aurore d'or. Quelques jours après le facteur local la livrait les fleurs les plus passionantes de la ville: un bouquet de mille tulipes roses, rousses et rouges avec une carte neuve d'importance d'Antoine: "Ma réponse, c'est ta lettre douce, je t'aime."…

priemende dolk in je hartstreek Op de terugweg naar Londen bleef je kordaat en gecontroleerd je koers gaan terwijl je samen met een doordauwrussin en een aanhaakengelse de kopgroep vormde De Big Ben hamerde in je sportzetel en queen Elizabeth knielde voor haar bed tijdens haar middagdutje moge de beste winnen no mather if she is English or…

liefst Verdringen wij Wijnaldum Memphis Malen De Pay De Roon De Ligt De Boer De Jong De Vrij Oranje's roemloos falen Ongekende averij Er viel geen winst te halen Opnieuw waren de Tsjechen Veel stugger en veel slimmer Veel snuggerder en beter Maar hadden door roodLigt Ietsje meer geluk dan wij So goodbye Frank Good luck in China Or…

een spoor naar de zon waar de horizon krult en de lucht zich vult met het grijs van de zee neem me mee zonder weten laat me de richting vergeten en verdwalen naar morgen handenvol groen in het licht dat gaat leven geboorte en dood zijn een cyclus voor even kom lente vrij me met liefde troost me vandaag in het blauw van de…

een spoor naar de zon waar de horizon krult en de lucht zich vult met het grijs van de zee neem me mee zonder weten, laat me de richting vergeten en verdwalen naar morgen handenvol groen in het licht dat gaat leven geboorte en dood zijn een cyclus voor even kom lente vrij me je liefde, troost me vandaag in het blauw van de lucht…

Een wolkenvuist beukt de horizon bloedrood de avond valt op het canvas van de zee en in Arnemuiden slaat de klok nèt te laat.…