Alle inzendingen over zwart zaad.

De vraag is : draag je leven in je pit of ben j’als zaad niet meer dan poederstof waar hoop noch droom, maar enkel dood in zit ? De kern is : toen het jou en God betrof, -die hogere dimensie- vond je dit materie die de moeite waard is, of … ?…

Een pakje veren vliegt te pletter tegen wind en onverschilligheid die zich een weg baant in de adem gulzig vreet de aal zich dood aids is een hulpje Gods zeg ik ongelovig terwijl de zon dieprood de nacht zoekt en het zaad een scharrel-ei.…

dan toch eerder op ingebeelde gewelven onderbouwd met willoze stutten totdat zij de schemer niet meer als vanzelf kunnen dragen soms schijnt de toekomst zich eigenhandig te versmallen onderwijl liefde verdort in hart en nieren en in koudvuur teneinde versteend dreigt samen te vallen * zie hier desalniettemin het vruchtbare zaad…

zeggen wat zich afspeelt onder dat sterfelijk mos, beloven kan ik alles, beneden is waarschijnlijk niets, slechts gedachten waarin ik verdwaal, op het eind te trots om te huilen, onmogelijk mijn tijd te ruilen tot plek verkleind tot afgezoomde zerk, waarin ik me kan verschuilen, daar boven jagen wolken van de associaties op mijn zaden…

Jeugd maakt de toekomst Niemand wordt daar vrolijk van Wij kijken niet goed; Die jeugd zien we niet, die werkt en studeert, de toekomst maakt.…

daarboven het wolkendek jagen de verwachtingen, verstrooid in de twijgen van de zilverberk, die het zaad in de schoot dragen zal op de winden van de overdaad waaruit ik geen uitweg vinden kan.…

ik heb nog zoveel levensvragen aan u lieve moeder Aarde drie winters lang was ik een blonde raaf maar u vond me altijd braaf terwijl ik kogels vond op zolder daar in ons huis ver in de polder kreeg u op een dag een folder over de natuur die moest genieten van uw tedere voelsprieten of u eens pootje wilde baden, in een meer gevuld met zaden…

er wijkt een maan af van het kleurloze behang als ik even een vleugel omarm een hap neem uit jouw gedachten gehangen in pergola’s voor het raam met de rug naar elkaar valt koud zaad in rulle aarde lossen we puzzels op in lauwe thee…

Boven mij jagen wolken verstrooit in associaties, als de zaden van de zilverberk, die elk jaar weer vrucht zal dragen, veelkleurig blad van groen en zilver gegrepen door de wind, in willekeur geplant.…

Discussie laait weer op We dachten het is passé Geen item meer vandaag Abortus is accepté Baas in eigen buik roepen vrouwen weer in koor Mannen hoor je weinig Al schrijven ze er wetten voor Bolle Dolle Mináá’s Waarom was je bij de daad met vrijwillig ontvangen zaad even niet de baas?…

Ook ik was blij die dag dat er zon was toen ik over de akkers liep en opeens in mijn tranen zaad zag, zaden, dacht uw zaai te zien. --------------------------- uit: 'De psalmen', 2003.…

Herkenning van gekiemd zaad uit een vroeg begin, het proeven van de lichte zeden van de huid en van haar, daar nog alles tussenin, de erfenis van de mij nog onbekende Goden uit een terracotta oerinstinct, laat zich voorspelbaarheid verraden gekroond een eindeloze stoet der doden, als kroontjespen gedoopt in zwarte inkt, het avondrood de…

we bouwen het na in beton: banken vol zaden, veilig voor iedereen?…

Zaads overvloed geeft overvloedig vrucht. Doet zo de rijke niet die veld aan akker schakelt en 't grote goed met goed groot graan Bezaait, en rijst en goede bomen plant? Zaad is het kostelijk bezit des mans. Veel zaad bezitten is veel zonen hebben. Zaaien en oogsten is in Tao één.…

die kijken naar vogels verbreken de grond eten de zaden wij en wij zijn altijd hebben ooit het zaad geplant wij verschudden onze kussens.…

Kanarievogel geheim van de vergrijzing, dagelijks wat zaad…

In mij en in jou is er een leegte, en God -- past daar precies in.…

sst, het klokje tikt aan de rand van de zaden die op springen staan…

Verdeeldheid zaaide zaad in verbrokkelde aarde. het blijft aftellen.…

ik blaas wensen door pluizige parapluutjes zaad danst op aarde…

Er loeien koeien, schapen blaten, en de wind -- zaait de zaden uit.…

Het huis klinkt anders: een harmonie van talen -- dans en huidskleuren.…

als de woestijn alleen de hitte verdraagt van dorheid en struiken met stekels kan ik nog zo hard worden uitgedaagd en roepen uit een nabije verte ik zou geen enkele voet kunnen verzetten of woorden vormen tot vruchtbaar zaad jouw zinderend zwart zal het beletten in de schaduw van een grijze oase speel ik een lied op de gitaar zonder snaren…

Doof de vuren, omarm het duister, hoor het voorouderlijk gefluister, luister naar hun wijze raad: Hoe zwart ook het heden, hef de hoorn en deel de mede, drink, op de zon die komen gaat. Wassail!…

lacht de straatmadelief: zaad in mijn bakje.…

lacht de straatmadelief: zaad in mijn bakje.…

De kauw die mij groet - hij is als je goed kijkt niet zwart maar rijk geschakeerd in grijs in zwart in streepjes wit. ZONNELEEN De sequenties van Amos Kurzweil 31…

Nu een ultramarijne hemel mild de stad sluiert zijn voetstap achterlaat in een nachtelijk gedicht vullen straten zich met het gemurmel der fonteinen en een manke tortelduif Het woekert, het wordt later dan verwacht als een gehaaste tred in echo ’s tegen de gevels ketst Zijn kraag bedekt zijn aangezicht Zijn handen vouwen stevig het auto…

De zonovergoten dag, loopt langzaam ten einde het avondrood toont zich in al haar rode glorie de dag ging snel, zoals elke dag de avond is korter, maar dat ie tie altijd. De zon aan de ene, de maan aan de and're kant ze knipogen naar elkander zodra de zon met haar mooie rood is verdwenen zien we een heldere lucht, waar sterren verschenen.…

Nu zijn gezinnen in Amerika In wéér zo´n soap van huidskleur aan het ruilen Zo blijven ze de beeldbuis maar vervuilen En steeds komt iets waanzinnigers daarná De enkeling die nog zichzelf wil blijven Zal men vanzelf ooit tot een soap verdrijven…