Alle inzendingen, jaar 2006, week 30

Zo graag zou ik een helder vers nu schrijven, met woorden puur zoals een bergkristal, maar daarvoor zou mijn hart best heel jong blijven en niet te vroeg gaan meedoen aan verval. Dat vers zou moeten zingen in de morgen, door niets zich laten storen in zijn vlucht; maar ja, volwassenen zijn vol van zorgen en zien vaak niet het blauwe van de…

De lucht is zwart, en sluit een enge kring Van wolken om het aardrijk heen, En pakt zich zwijgend meer en meer op één. Geen enkel koeltje geeft verademing; De noordewind, die afwaait van de zee, Voert in zijn vlucht zelfs hitte en stiklucht mee. Natuur is stil; - het lied der voglen zwijgt, Slechts ’t rundvee loeit, versmachtend en verhit,…

het koren golfde nooit zo blond haar ogen lachten nooit zo rond de wind speelde behaaglijk om haar mond ze bekoorde hem heel prompt maar niemand weet of het sprookje ooit buiten het koren is voltooid.…

Hij schat het pad dat voor hem ligt in als klimop en richt zijn blik met vastberadenheid naar voren voetje voor voetje volgt hij eeuwenoude sporen die leiden naar het wijde zicht vanaf de top zijn wens om daar te komen stuwt hem hogerop van rust of stijgen met beleid wil hij niets horen de stenen die hem storen tuimelen verloren waar luide…

Typisch tropisch kiwisch hoe la la la smullen voelen sappig doe la la la meloenachtig prachtig bijtig troela la la la lyrisch lychee lust mij en hoe la la la banaan fetisj met chocola la la la kokosboom cocotte Mon Dieu! lekker fondue heerlijk blasfemisch leusethisch medisch SOA la la la la la la SOA schatje! SOA la la la la la SOA…

ik zat graag in vaders’ stoel uit het kleed geklommen had ik de gehele kamer aan mijn voeten liggen een reis naar het onbereikbare vanaf grote hoogte denken als ik later groot ben ga ik meubels verplaatsen het vervaagt heb ik gemerkt het kleed werd mij te klein behang verkleurde traag en alles bleef geruisloos staan éénmaal heb ik…

Voorzichtig knijp ik een sinaasappel Uit over jouw hunkerende vel Wegens behoefte aan vitaminen Aanvullend op het liefdesspel Voorzichtig lik ik aan de druppels Uit jouw keel ontsnapt een zucht Met gefloerste stem hoor ik jou zeggen Maak mij nu tot jouw passievrucht Gewillig als een citruspers Knijp ik mijn vruchtje uit En zeg.. mijn…

niet dat ik haar ken immers nooit te voren kwam zij in beeld als plots wat woorden, geschreven dat wel, aan mij worden toebedeeld op zo'n moment blijk ik weer een aards wezen en vorm mij een idee, hoe zij in werkelijkheid zal zijn slechts door haar letters te lezen ik weet niet hoe het u vergaat slaat uw fantasie dan op hol of is…

Geen eten op tafel geen schoenen aan zijn voeten. Een arme man, hij ondertekent verdragen zonder ze te lezen. Hij ondertekent een contract zonder het te lezen, hij ondertekent brieven zonder ze te lezen. Hij ondertekent het uitroepen van het einde van slavernij en armoede. Zonder te lezen wat de briefschrijver, een arme man, geschreven…

je druifde in mijn wijn voelde schraalheid op mijn lippen wat in groen begon moest rijpen in de hete zon ik wist je achter het centraal massief de kale bergen na de imposante bariérre leveren nu eindelijk de beste Corbiére jij weet van overleven de kale rots kon jou de kalk geven die je nodig had de scherpte van karaktervast…

een eenheid was gevormd zoals de zee met het strand en de deur met een dak zo kon ik bij je schuilen waar mijn ziel vertekend was blies je splinters even weg met jouw ogen van de dag zonder het licht van de nacht en door jouw haren te voelen was mijn kussen sneller droog zonder het gefluit in de ochtend en de wind vanuit het westen…

er was eens een lichtgetinte jongen uit het noorden van een zwart continent en die had het op zijn heupen daar droeg hij dolgedraaid en doorgeladen enige millimeters uit het lood geslagen voltreffers schoot op alles wat christelijk was en raakte per ongeluk, per ongelijk zijn eigen god dan denk ik alla, dat kan gebeuren, toch ?…

op de vraag waartoe een mens op de wereld is gezet valt uiteraard met het vorderen in jaren minder algemeen te antwoorden zuigen eten lachen kruipen lopen leren ja te antwoorden met twee woorden of als nee gevraagd is nee altijd met fatsoen op je tronie te trouwen in de wolken je werkt in het vertrouwen dat je ongezien aan een toekomst…

Ranken verstikken dit huis als de tentakels van een groteske octopus. Ik waan mezelf twintigduizend mijl onder zee, snak naar adem en worstel door de borrelende hitte naar een oppervlak dat geen bevrijding brengt: de nacht stort zich als een gloeiende golf op de brulboeien van mijn ogen.…

Saddam is in het ziekenhuis beland Omdat hij uit protest niet meer wil eten Maar zo´n idee kan hij meteen vergeten Hij maakt zichzelf heus niet zomaar van kant Men zal goed over zijn gezondheid waken Om hem straks lekker dood te kunnen maken…

over moed en macht heen mag hij op verzoek van zijn iele goden niet langer de trom nog roeren noch stil noch luid maar zich bekeren tot de stilte in hart en hoofd en terugkeren naar het begin hij nog een soort visje was teveel al verspeelde hij woorden aan de dove oren der toeschouwers van zijn laffe daden daags het gevlucht onder het…

Je maakt me onzeker En soms ook bang Dat ik niet goed genoeg ben Of dat ik iets niet kan. Mijn gedachten over mezelf Slaan dan op hol Ben ik soms niet leuk genoeg? Mijn hoofd zit veel te vol Maar wie ben jij Om met mijn gevoel te spelen Door mensen zoals jij Durf ik mijn gevoelens niet te delen Toch blijf jij speciaal Hebt een plek…

minister Zalm heeft weer een idee het hoofd van Beatrix moet rollen voor het 50-jarig Verdrag van Rome Zalm, een vis met grappen en grollen hoe lang is dit idee al gaande deze flauwekul kost ons weer miljoenen ik vind het daarbij eerlijk soms heerlijk het eurohoofd van Beatrix te zoenen "kop of munt" is er straks niet meer bij je gooit…

de stam van de boom op de camping municipal in Bourg-en-Bresse oogt buitenaards wanneer ik hem met één "click" tracht te vereeuwigen geeft hij mij nog snel iets van een knipoog vergeefs zoek ik later naar het bewijs op de foto…

voor de rood ondergaande zon naast de kerk tussen bladloze bomen en kale grillige takken in gestaag vallende regen vliegt voor de storm uit een ineengedoken bundel veren…

De warmte heeft de overmacht en kleeft zich vast aan de aarde In een klamme vochtigheid broeit de zindering voort Het glooiende landschap verdwijnt in een dor geelkleurende woestenij Niets ontzien de stralen van de koperen zon en laten een spoor van verzenging na De warmte heeft de overmacht Voert de boventoon van natuurgeweld Langzaam…

we moeten rellen dwingen schallen schreeuwen gillen huilen roepen zeuren schelden zeiken poepen rammen sluipen wijzen knallen samen spannen kijven lallen schuimen ruimen klagen coupen draaien dreigen treffen troepen vuilen bekken kwellen gallen tieren mieren plagen slachten schillen schoppen raken schaden ploegen plaggen bluffen blaten…

Parijs ligt aan de Seine om er te komen moet je er in blijven geloven met jezelf in het reine tot aan de laatste meters vóór de meet Joop Zoetemelk André Darrigade Vjatsjeslav Ekimov ga hun uitslagen tellen getuige hun rol echt modellen diep groot hun geloof als volger heb je meer aan een groot nat geloof en een kurken ziel je laat…

je ogen waren vroeger parels ze glanzen nog niet meer voor mij ze draaien weg als ik je aankijk het is voorbij maar ik weet niet wat je hand vertrouwde als geen ander mijne je stem was thuis een warme plek ik luister naar je hoor je nog maar ik weet niet wat we aten dronken sliepen samen maakten van ons…

Spelden draad garen en een gefronste kop zo zie je er volgens mij tegen op om bomen alweer knoppen aan te naaien. Uitgeblust vraag je of ik de rollen om kan draaien. Natuurlijk is dat geen probleem in een vingerknip bevrijd ik je. Heen en weer schud je je hoofd tot ik verklaar dat alles wat met de natuur te maken heeft waar is en dat die…

Zie de gekleurde tinten van mijn ziel Hoor de muziek in mijn lach Ruik de bloemen rond mijn hart Voel de vreugde van de dag Ik geef jou mijn mooiste bloem En zing mijn mooiste lied Ik laat jou schijnen van geluk En droog jouw tranen bij verdriet Want op een dag ben jij een regenboog En op jouw muziek zal men zweven…

een halve bol met touwtjes en daaraan wolken waaronder witte koeien grazen nee, nippen als met champagne van het gras voorzichtig strekte god zich hier uit voordat hij als een herfstblaadje verfrommeld werd en knisperend verdween de hemel is niet boven…

zijn ogen waren jouw bevel voldoen moest je aan wensen van mensen om je heen dat was de gouden regel van het samenspel jaren heb je dat gespeeld attent en lief voor iedereen maar jij bleef in de kou kreeg van niemand liefde meer er was slechts één die bleef je trouw schaduw was er niet geluiden zonder echo's stond alleen in je verdriet…

Dreigend roffelt de zonsondergang! Het eiland beeft en bleke vogels trachten het donker te ontvluchten. Haastige vrouwen sidderen onder de schemersluier verlangend naar het veilige dorp. De geur van wierook en het gemompel van gebeden kringelt op uit tempeltjes langs het pad. Dan stopt het krijsen der vogels! Geen oog doordringt…

dromen daar is ze samen met de ezel en de steen iedereen gaat weer iedereen gaat heen…