Alle inzendingen, jaar 2003, week 46

Huil niet om mij Voor mij geen tranen Geen verwijten, geen verdriet Graag een glimlach op uw lippen Vandaag hoef ik uw droefheid niet Denk aan mij, aan mooie dingen Aan momenten van geluk Die je bijna doen gaan zingen Dan kan deze dag niet stuk Ik leef voort in uw gedachten Ook al ziet u mij straks niet Afscheid valt nooit te verzachten…

Een rups veranderd in een vlinder En groeit uit tot een mooi beest Van die vroegere rups zie je steeds minder En van die mooie vlinder zie je het meest Zo wil ik later ook zijn En het liefst met jou In mijn hart alleen maar zonneschijn Zodat de binnenkant van mij gekleurd is in plaats van grauw…

Wat als ik -Ja- zeg zonder na te denken onnodig te verklaren gewoon zo simpel: Ja Gebeuren er dan rampen zoals een watersnood scheurt onder mij de aarde gaan er mensen dood? Wordt dan haat geboren omwille van mijn wil wat kost dat ene woordje staat dan de wereld stil? Laat het onuitgesproken drink nog een glas en zing voor mij je…

Wat is verdriet. Iets wat niet altijd iedereen ziet. Soms zou je willen dat ze het zagen. Dan kwamen misschien de vragen. Mijn verdriet heeft te maken met mijn verleden. En is doorgegaan tot op heden. Met een moeder die er nooit voor me was. Volgens mij is ze een uitzonderlijk ras. Zo had ik mijn dromen en wensen. Met om mij heen alleen…

vader zit als een blok hout voor de haard ook nu hij met tranen het vuur in staart zie je geen reflexie in zijn ogen maar de frustratie van houterig onvermogen…

Tastend in het duister wankelend onder zware last Uit angst om je niet te bereiken smeek ik in wanhoop ……hou me vast………

Wie niet sterk is moet slim zijn Op zijn minst flink doortrapt zijn En sluw als een vos op zoek naar een prooi En ze laten je jagen op onnozele vragen En je sterke verhalen die vinden ze mooi.... Wie niet groot is moet fijn zijn Het liefst klein en zacht zijn En schattig en lief voor dieren en bomen En ze laten je spelen en zoentjes uitdelen…

in je ogen breekt de wereld in een eindeloze lach niet in scherven die verwonden maar als zon die schijnen mag geef je hand ik lees de lijnen die je nog te leven hebt ik voel je trillen en de pijnen die je niet verbergen kan je gaf me alles en je lichaam liet me toch mezelf zijn in je armen zong ik liefde in een eeuwenoud refrein…

liefde is thuiskomen in een sfeer van nog meer willen dat ze altijd zo blijft een vrouw om van te houden herinneringen om te liefhebben de tijd te delen, verdelen onder elkaar armen die ’s nachts zoeken naar nog meer geluk dan ze al dragen en blijven zweven in een eindeloos gebaar…

Ik sta naast je bed Er zingt iets in mijn oren alsof je slaap de melodie kent van toen. Kind, je huid laat een bloemengeur toe je bent je vaders gedicht mijn Ierse roos je rijdt op wilde paarden en je spreekt wijze taal. Ik luister naar het sterven van mijn moeder, terwijl de dood aan jouw masker begon te kerven. ---------------------…

Hoe hard kan je rennen, hoe hard ren je weg van mij. Hoe laat jij je kennen, ren je jezelf nu voorbij? Ren maar zo hard als je kan sneller dan voeten kunnen dragen. Hoe hard kon je alweer rennen? Of sta je helemaal lam. Ren maar weg van je eigen, ren dan, zo hard je kan ooit kom je jezelf eens tegen waarom ren je zo hard weg…

De merchandiseverkoper roept hoera Zijn oranje-koopwaar krijgt nu dan groen licht Met Maxima d'r kleine al in zicht En straks weer 30/4 en het E.K. Hoewel nu KPN het best blijft boeren Zal Orange de mobieltjesmarkt aanvoeren…

Met hun poten in de vaart Staan de koeien en ze loeien En ze zwaaien met hun staart En ze slurpen met hun mond. En de varkens, hoe ze wroeten met hun snoeten In de vuile moddergrond. En de eendjes zwemmen in het water - Falderalderiere! - Wat gekwek en wat gesnater, Het zijn zulke drukke dieren! En de randen…

Ik voel een behoedzame afwezigheid, een ontwijkende blik, gesloten ogen, verloren woorden, verlaten gevoelens, een verkleinen in je wezen, een gebroken ontbreken van vertrouwen en geloof in de honger van je stem Maar laat me niet te pletter lopen tegen blinde muren, laat me niet staren naar schreiende uren ik geef je…

'n grootmeester uit Hoevelaken die even de blits wilde maken zei: 'ik pik je straks op in m'n sportwagen, pop, maar ik wil je ook best komen schaken'…

Later moest het gaan gebeuren, Later was haar mooie droom Haar grijs bestaan kreeg daardoor kleuren Het gaf haar zwarte koffie room Later is er nooit gekomen Ze is nu ziek en broos en teer Later bleef voor haar bij dromen Kansen zijn er haast niet meer Hoe een mens toch stil blijft hopen Op een kans, een winnend lot Haar lot heeft voor haar…

knechtje van de slager, scheel, en als een bezemsteel zo mager, op zijn fiets, fluit een aardig wijsje lacht eens naar een zesjarig meisje en ziet dan verder niets, zelfs niet die grote grijze tram die rammelend aan komt snorren. het is in een tel gebeurd een BEL en SMAK een KRAK een GIl er knarst een rem en dan weer stil... wat mensen…

Als je ergens gezellig zit in restaurant, op een terras neemt bij de koffie een sigaret hoor je de opmerking alras: "roken is asociaal en niet net die troep krijgen wij ook binnen". Hoe ík van alcohol-drinkers baal van hun herrie en brokken maken, hoor ze niet over uitlaatgassen maar jou wel af zitten kraken, zal er maar niet over beginnen…

Ik ben op mijn ziel getrapt, vermoord met woorden en gedachten amputatie van mijn hart inwendig schreeuw ik het uit ik krijs verstilde woede ik honger naar geweld een masker als gelaat, strak en uitgehouwen versteend verkrampte handen gekromde tenen ik blijf stil registreer observeer inhaleer en ik blijf stil zo stil…

Ik schrijf dit lied niet zonder reden niet achteloos en nonchalant Ik wil er dagenlang op broeden want er is iets aan de hand Ik zal zoeken naar de juiste woorden en zinnen die er echt toe doen Ik zal wikken en blijven wegen tot er staat wat ik bedoel Ik zal onvermoeibaar horens vatten en trefzeker koppen slaan In zinnen die de lading…

Binnenin zit het weer in de knoop, binnenin gaat het weer tekeer. Mijn hoofd barst bijna uit mekaar, alles in mij wil niet meer. Het hele leven doet pijn, alles is zo gecompliceerd. Ik word moe van mezelf, en iedereen die me weert. Ik word onuitstaanbaar, kan mijn eigen grenzen niet meer vinden. Leef in mijn eigen wereld, en kan mijn…

Als er opnieuw zo'n wondertje gebeurd, dat er een klein mensenkind wordt geboren, wil je van de dáken schreeuwen en stil genieten van dat kleine mensje, wat op de grote mensenwereld terecht is gekomen. 't Heeft álles, tien vingertjes, tien teentjes, handjes, voetjes, zó miniem, dat het gróót worden zal, tja, dat kun je nu nog niet overzien…

Al die jaren ons leven gedeeld En van geen enkel moment spijt Heb het zeker niet anders gewild Zonder twijfel onze mooiste tijd Tot het tijd was om te scheiden Nog altijd het meeste onverwachte Dat juist zij kwam te overlijden Gebroken alleen bleef ik achter Maar ik zal lachen om de woorden Die zij heeft gesproken En haar liefdevolle…

net als liefde moet je er steeds weer naar grijpen lopen de trillingen langs je broekspijpen ik wil het pakken net als liefde ik wil steeds meer elke keer ik wil het pakken net als liefde zo voelt het aan ik laat me volledig gaan ik wil het pakken net als liefde die mooie vormen die mijn hoofd bestormen ik wil het pakken net…

Herinneringen aan een leven Zitten in een warrig hoofd De enkele heldere momenten Worden vluchtig, zacht gedoofd Met een glimlach om de lippen Nagenietend van een liefdevol bestaan Ben je hier, maar toch ook mijlen ver van hier vandaan…

stralend in de zon het eerte daglicht vang ik op dit was hoe het begon uit de grond ontworteld de zon brengt mij groot mijn leven zal niet eeuwig voortbestaan uiteindelijk moet ik toch dood maar ik geniet grote voeten komen op mij af mijn blaadjes krimpen in ik ben bang voor mijn graf ik leef nog maar net.. steeds dichterbij konden…

een wens van mij voor jou wat zou ik je kunnen geven... een hand vol geluk een lachend gezicht een hart vol liefde een goed gevoel elke dag weer voor de rest van je leven maar bovenal wil ik je voor altijd een plekje in mijn hart geven...…

Het begon met een glazen plafond daarna kwam het hek van de dam Toen vloog het behang klapwiekend door de gang gevolgd door de deurmat met in zijn kielzog het bubbelbad Oja, er was ook een versnellingspook maar wat die daar deed … vraag het aan ’t tafelkleed Misschien heeft hij ook gezien wie of wat nou iets teveel gedronken had…

Niemand in huis Zelfs ik ben niet thuis Haar kunstbontjas op de stoel Zij zit er niet in Ik hoest beleefd De kamer blijft doofstom Er is iets geweest, maar hoe? Ik leg de lakens toe Ik doe het licht aan Ik ben er nog niet Wel haar geur Maar dat geloof ik zelf niet ---------------------------------------------- Uit: Gedichten…

ik hoorde stilte in het schreeuwen van de vogels ze schrokken op geluid vloog boven vleugels uit ze zwermden op het vlagen van de wind streken neer en plooiden zich tegen de kou wit stroomlijnde rust lucht verstrakte blauw ik wil mee wiegen tussen wolken gedragen worden door de lucht, spiralen in de warmtekolken rusten op een…