Alle inzendingen, jaar 2008, week 39

Er is storm op komst je hoort de takken kreunen onder het geweld.…

Ik zag de tranen in jouw ogen. Ik hoorde snikken in jouw stem. Ik voelde hartstocht, afgewogen, om door te gaan met hem. Maar nu hij weg is van de aarde; nu hij op 't pad is in 't heelal. Nu pas besef ik duizend waarden, die hij jou gaf voor niemendal.…

Moet daar ergens liggen een niet te schatten afstand verdwenen achter de mist Turend in het grijs lijkt alles ver weg maar toch dichtbij Gedempt klinken geluiden een stem roept vervormd onbekend toch bekend Ik stap in de dichte nevel onduidelijk nog hoe lang deze vaagheid duren zal Maar elke kleine stap weer een stukje verder…

Scherven hard uiteengevallen In uitgespatte flarden Nauwelijks te volharden Ogen als watervallen Doorboren de tijd Als herrezen as Wat eens en ooit was Maar niet de waarheid In stilte teruggetrokken Telde hij zijn brokken Verdrietig was hij niet meer Dat was de vorige keer…

ik zit opgesloten als in een gevangenis met open deur ik kan gewoon opstaan en weglopen en voor morgen maar het beste hopen maar ik kan het niet ik zit opgesloten vast geketend aan de muur met ketens zonder sloten want zelfs die zijn hier te duur maar ik kan het niet ik zit opgesloten als een vogel in een kooi van de tijd hier heb…

Wat kan men nog zeggen zwerven tussen de straten van letters wat kan men nog zingen de sterren te dwingen nooit te stoppen met schijnen in de nacht te spreken met haar licht o zo zacht.…

Bas heeft dikke vochtbenen, broer Jan adviseert hem de stelten-dans van de Yukon indianen, beroemd om hun benen mager als bonenstaken Bas danst doorheen de nacht, ziet ‘s morgens blij verrast spillebenen euforisch danst hij lichtvoetig stofwolken uit de straatstenen Tot Jan grijnzend bekent dat hij de bril van bijziende…

De reddingsplannen vliegen om mijn oren en het bedrag is onvoorstelbaar groot nu sta ik ook al tijden heel diep in 't rood en op de beurs gingen mijn aandelen verloren dus beste Wouter kun je snel wat reserveren en ook mijn saldo even nationaliseren...?…

Zij kochten een lief papagaaitje, hij zei hallo, tegen papa en mamaatje, en floot een vrolijk deuntje, maar na jaren vinden zij het een miskleuntje. Nu fluit hij alle dames na, en roept rukker tegen pa, hij schreeuwt om eten, komt dit niet snel, wordt er gesmeten. Wat eens zo aardig begon, is nu een ergernis bron, hij moet nu de deur uit…

Het leven is te mooi om bij iemand te blijven waar je niet van houdt. Ik ga weg! Ik ga de toekomst vol vertrouwen tegemoet. Luxe en comfort moet ik inleveren, maar levensgeluk is het allerbelangrijkste!…

Geluk zit in kleine dingen die het leven zo vaak geeft. de zon waarin de vogels zingen de regen die het leven geeft. Soms zijn er ook wel donkere dagen met veel zorg en pijn waarop je dan jezelf kan vragen zal ik ooit nog gelukkig zijn? Maar geloof me het zal gebeuren want na regen komt zonneschijn.…

Jij bent gemaakt van sterrenstof en draagt de wereld in je wezen; je tracht met moeite hier of daar iets van het al te lezen, te voelen hoe het leven leeft en hoe de rouw kan snijden; te dromen hoe de liefde beeft en hoe je pijn wilt mijden; de kinderen lachen in je huis maar zijn toch niet de jouwe; je jubel en je feestgedruis ze zijn…

Neem nu mijn hand [mijn liefste] die eelterig de tijd volbracht waar ‘t grijpen de jaren vergeelde in bochten die naar wij dachten nimmer meer zouden rechten Ondoordacht en onwetend door de tijd gedwaald - al was jouw lichaam het boek dat ik mocht lezen – toch kwam ik aan en overgrensde illusies en bakens die slechts fonteinen aan de horizon…

jij bent mijn synoniem in taal en gevoel…

ik zou op sokken kunnen glijden om binnen te komen of buiten voetstappen horen uit het landschap van kinderen hen luidkeels het licht noemen doorheen muren van de ochtend, naast het park en de lindebomen ik zou mijn buik op houten planken kunnen leggen en het zachtjes laten waaien in de eik en in mijn armen wanneer het snel donker…

Niemand wou het weten welke kant het op zou gaan in al die bange dagen dat jij stil daar hebt gezeten Ze gingen langs de straten met hun zwarte hemden aan en schopten tegen deuren met een goddeloos geweten Ach - kon je nog een keertje maar een zomer openslaan en hinken op die stoep waar jij je schoenen hebt versleten Je keek nog naar…

Als ooit de vogels niet meer vliegen En wind de bomen niet meer doet wiegen Als ooit moeder aarde zal verdwijnen En de zon niet meer wil schijnen Als ooit de zeeën verdrogen tot woestijn En er geheel geen liefde meer zal zijn Dan pas, lieverd, moet je weten Dan pas zal ik jou kunnen vergeten…

Ze kleedde zich uit voor Jan Jaap, want ze voelde wel iets voor die knaap. Poedelnaakt lag ze klaar en toen viel-ie op haar tot d'r grote verbazing in slaap. Z'n gedrag vond ze zeer onattent en ze goot op het hoofd van de vent mayonaise en zei: 'Wat een lomperd ben jij; hoepel op, zak patat, die je bent!'…

Ik ben verslaafd ik geef het toe ik wil ook niet stoppen,dat is echt een taboe een ander snuift lijm ik ben verslaafd aan letters die vormen een rijm op papier worden de letters een geheel ik laat het achter als mijn erfdeel niets zal er van verdwijnen een druk op de knop en er zullen woorden verschijnen met deze verslaving ben ik niemand tot…

jij zocht schelpen in het zand ik droeg de stenen van je pad in golven recht heb ik ze neergelegd zo dat jij droge voeten had maar in de tegenwind zag ik het kind stralend in de golven zij dreef niet af in teentjes steunen heb ik haar en jou naar strand gebracht…

Jouw warme hart opent zich met tuindeuren, versmelt decennia als sneeuw voor onze zon Eenmaal bij jou binnen voel ik het kloppen van je hart je liefdesritme, je gevoel, en je ongeduld Je eerlijkheid en je trillende mond hebben het me net verteld, deze keer is het echt, ik voel het oprecht Je hebt het me gezegd, van jouw sterren, die…

Onze huid is gewild bij papieren tijgers hongerige weduwen spelende kinderen en masturberende ambtenaren we zitten niet stil maar verdwalen in het nachtwoud waar je steeds zegt dat het regent in het nieuwe verhaal achter gesloten lentegordijnen waar ons hart ligt voor consumptie en de maan schijnt met jaren van heimwee in de binnenwereld…

je gezicht je gezicht dansen in een ring van vuur je gezicht dansen dit uur je gezicht bij het licht je jou wat is duur te laat maar loop kijk nooit om te laat zo dom.…

juh wa denkie dan lekkerrr feesie in duh stad waarr t kan kon begon kanon als n.…

Dikke wimpers Op ronde wangen Hier ligt een kind Door de dood bevangen Hier ligt een kind Stil en vredig neer De ouders zijn kapot En weten het ook niet meer Zij beweren wel te geloven Maar zij zijn nog hier En het kind "daarboven" Heimwee knaagt nu al aan hun hart Verzonken zijn zij In diepe smart Het kind heeft het In het…

Motregen aan zee, een koude morgen, de grauwe kop van een bunker. Telkens dat beeld in hetzelfde licht. Nooit dichterbij of uit een andere hoek, zonder verhaal, droom of herinnering. Een teken? Maar waarvan? Hoe kom ik eraan? Geluidloos duikt het op, achter iemand met wie ik praat, of in de tuin tussen bloemen, het bevriest de glimlach, legt…

Eerst was ze pacifistisch socialist, Maar dat was Rita helemaal vergeten; Toen heeft ze bij de VVD gezeten En zo heeft zij zich andermaal vergist. Maar ultralinks en daarna VVD, Zo’n zwabberkoers noem ik niet recht door zee.…

Vandaag spelen we het Nationale spel Met slechts 5 minuten per partij Lang nadenken is er niet bij Want schaken doet de jeugd heel snel En vind je de uitslag niet terecht Dan haal je bij Anker maar snel je recht…

koude kan er zijn ook al bloeien kleuren het hele jaar door liefde sluit geen deuren overeenkomstig het ritme der seizoenen of smelt in hemelsvocht indien sneeuw of hagelsteen rechtspreken zonder verhoor evenmin bevochtigen tranen een dood tapijt uitsluitend en alleen als de herfst daalt over lanen kilte kent geen tijd het…

Chrysanten dan maar roestbruin of sappige vruchten wil ik met jouw zachte liefde op mijn wangen staat geschreven door dit leven boze woorden verre oorden door het noodlot niet vergeten Chrysanten dan maar okergeel zoveel geweten of zoete dromen wil ik met jouw zachte liefde op mijn tenen staat geschreven door dit leven vergeten…