Alle inzendingen, jaar 2009, week 27

De snelweg vliegt onder de wielen als een donkere rivier, inhaleert ie de nacht diep in lichtjes zweven voorbij er is geen landschap te zien in het verre duister en luister naar de nacht magie wordt verwacht.…

Oeroude loepen herhalen constant hetzelfde.... vastgeketend in een vicieuze cirkel begeef ik mij in het vertrouwde, net zoals mijn omgeving waar ik aan vast blijf houden, niet loslatend zit ik in de sleur die gaat maar door, door, door en door…. Vasthoudend aan het vertrouwde Blijvend vastgeketend in de vicieuze cirkel van de oeroude loepen…

Overstroom me dan, dijk me in, weerleg de steen, zodat angst niet meer door dijken gutst, ween van angst door het woud van verbeeldingen heen, waarmee de kennis troebel wordt en de ziel weer openscheurt en je temperament verkleurt, en je de jaloezieën sluit voor de inwendige dageraad, verlaat het eeuwig klagende pad van onrust…

Gaat liefde door de maag? Daar wil ik niets van weten Het meest hou ik juist van jou als het koken is mislukt Want dan kan ik je verleiden en stel ik je die ene vraag: ‘ga je mee uit eten?’…

De zon heeft ons weer licht blijheid en warmte gebracht nog even en zij gaat onder haar taak is volbracht dan wachten we op een fluweelzachte nacht waar het ritme van de branding ruist en de maan de golven verlicht met speelse schittering onder een betoverende sterrenpracht in deze ultieme sfeer van rust ga ik slapen en wacht op een nieuwe…

al wat ik wil heeft een naam om het morgenlicht in te drinken spreken met jouw stem horen, zien en voelen waar mijn voet zich zet jij geeft kleur wat diep in mij leeft tikt de klok beminnend verder en liefde spreekt onze taal die me omvloeit naar het hart van jou…

Ik heb het raam half opengezet, het is weer niks in mijn hoofd. plótseling zie ik een kind staan, een klein kind staat in de hoek van de klas, het fluistert wat, het is maar stil en droomt niet, het staat maar met z'n handen op de knieën en de rug gebo- gen, 't valt helemaal niet mee, en op de lege tafel ligt nog een enkel zwart…

Drie jaar, wat er in die drie jaar niet kan gebeuren... Liefde, ruzie, dood, ziekte, vreugde, positieve spanning, negatieve spanning, uitdaging, tederheid, creatief omgaan met geld, huilen, lachen, schateren, samen intens kunnen genieten met koken maar ook je leven vergooien door drugs en drank... De drie jaar pakken ze me niet meer…

laatste woorden scharrelen zich rond weggeworpen stof alles houdt zich stil in dit hartbrekend ogenblik wanneer ik mijn naaktheid in jouw zwarte handen afleg als een kleed van verlangen om een rivier te worden naar die oneindigheid waar vlinders de waarheid aan geliefden hangen leugens slechts een poëtische haarwrong…

midden in de nacht begint het gezoem opeens zit ze rechtop wat is er, wat is er bromt slaperig haar man hij denkt aan een mug ze doet een lampje aan pakt pen en papier schrijft snel een zin…

O, God, U weet hoe mijn dochter is Dat ze niet meer naar mij wil horen Mijn woorden gaan bij haar verloren Dat stemt mij tot grote droefenis. Ze gaat steeds maar haar eigen gang Ze is zo moeilijk en zit in de puberteit Ik heb al zo vaak om haar geschreid O, God, houd haar vast, ik ben zo bang. Ze gaat elke avond uit en komt laat thuis…

(voor Herman de Coninck) Je schreef me ooit voor de grap dat ik als die prijs er zou bestaan zeer zeker de Prijs voor de Meeste en Langdurigste Inzendingen zou krijgen, maar dat je tot je grote spijt (was dat werkelijk?) wederom mijn gedichten niet kon opnemen in het NWT, d.w.z. de concurrentie was alweer sterker. Ik heb nog nooit zo gelachen…

Een vriendelijke blik een aardige groet een knikje opzij geeft de burger moed. Een vraagje hoe 'n ander het maakt is iets wat steeds verder op de achtergrond raakt. Maar een vriendelijke blik, een aardige groet maar de wereld ineens een beetje mooier, en: Zo hoort het en zo is het goed.…

Er is geen protocol geen scan of röntgen ook en uit 't bloed valt niet te lezen doktoren zeggen dat de kwaal niet is te spotten behandelplan geen zin noch nieuwste medicijn, amerikaanse therapie, bestraling of chinese naalden geen donor helpt gesprekken vallen stil alleen hormonen doen hun werk Er is geen kuur voor liefde…

Heel soms vind ik haar een oude zeur Kan ik niks met haar gedoe Heeft haar hoofd een rode kleur Schudt ze geagiteerd zo af en toe Soms kan ik niks met haar gevoel Inleven heeft totaal geen zin Ze blaast en bromt zonder doel En we gaan er niet meer tegenin Maar soms, dan heeft ze een goede dag Dan lacht ze is vrolijk en blij Vraagt of ik…

Bij een belezen weduwe, na een barre tocht over de Alpen, zijn vervloeking weergalmt nog door de bergen ( Klotenmoeder! KutVerlaine! ), zonder geld en zonder hoop, rustte hij aan haar borst, de hunkerende borsten. Er brandde een zon in de straten, die hem week maakte en toen hij viel over de zoveelste steen, pakte zij hem beet, want ze zag voorbij…

Jij. Allerliefste jij. Ik kus de dag waarop wij elkaar ontmoetten, een lange kwijlzoen op de datum in mijn agenda, waardoor de woorden verdoezelen in de speekselklodder en de bladzijde een geheel andere dimensie krijgt. Ja, jij. Jij, jij, jij, jij, jij. Mijn hoofd spoelt over van jou. Jij bent het water en ik het putje en de kraan…

telkens als mijn tranen vloeien vries ik ze in en vorm figuren van ijs zelfs de warmte van mijn adem tracht ik te verstenen om daarna alles te stapelen tot een standbeeld van bevroren water en koudgebakken zand met hamer en beitel plooi ik rimpels tot een gelaat van een doods bestaan aan het voeteinde kras ik nog wat…

Na duister in het prille ochtendgloren als stilte van de nacht nog hoorbaar klinkt schuchter in naaldhout de eerste vogel zingt geen menselijke verstoring is te horen vormt zich als sluier de nevel over ’t veld stil verhullend wat zich afspeelt op de heide als verhelderend licht het zicht verspreidde en ieder door het schouwspel staat versteld…

Het mag toch niet zo wezen dat ik mij voortploeg in de vorens van sarcasme en verdwaalde utopieën benevel met dorstigheden al hecht ik wel waarde aan de draai wanneer ik moet keren als de sluithoek van de zon me donkert in de fijnste mazen en de afdrukken in mijn huid de grenzen bepalen van mijn menselijke mogelijkheden doch mijn stiel…

Lang zal ze leven, achttien toch? Een giechel nee joh oma, elf, dat weet je best wel Tjonge elf jaar alweer, mijn oudste kleinkind, ze groeit hard, ik groei mee zeker in de rondte, zij in de lengte Gossie, ze is zo'n schat zo puur, zo lief vanaf de eerste seconde dat ik haar zag was ik dol op haar mijn meissie mijn prinses…

ik vlaag met romantiek en stuw gedachten op die ik niet waar kan maken droom je erotiek zo dat jij in de knoop zal raken en ontwar je niet maak je nachten heet laat je in gedachten dwalen tot je niets meer weet ik voelde me weer slecht heel even was ik terug bij af en vond mezelf in gebed maar kan geen kwaad zien in je naakte…

aangezien een moment op zijn langst luttele seconden ons allen doet leven als wij leven en als wij leven ons verlangen altijd afgekeerd van dat ene moment hoe kan ik zonder prangende vragen of jouw angst te doen dagen toch zeggen ben een vent luttele seconden waarin je geest nog rent altijd afgekeerd van dat ene moment ben…

Onrust in mijn hart tranen over mijn wang Klein kleiner kleinst god wat ben ik bang Onrust in mijn hoofd gedachten slaan op hol Kronkels kraken braken nachtelijke uren vol…. Onrust in mijn lijf Stress dat is al er is Dat radeloze gevoel als ik jou weer eens zo mis…

Geleerdheid grijnst van alle kanten Hier door een stemmig donker heen: Ach! met de eerwaarde folianten In perkament, als achtbre tanten, Ben ik, zo jong, niet graag alleen. Hu! ijzegrimmige kwatrijnen, Gij staart mij zo verschriklijk aan, Als waar’ hij erger dan profaan, Die aan uw saaie schuifgordijnen Zijn wufte handschoen durfde slaan.…

Ze zaten zoekend om zich heen te kijken, verdwalend in hun avondrode mist langs eigen levensweg als bermtoerist. Maar zie: het Alzheimwee lijkt nu te wijken. De oudjes knappen zienderogen op na elk bezoekje aan de koffieshop.…

rond de tafel van gebreken rollen stoelen af en aan wie lust heeft of wil spreken kan zich hier te buiten gaan aan thee met een biskwietje smachtend naar het blonde bier of cuba libre met een rietje tapt men uit and’re vaatjes hier kom kwezelen en klaverjassen doe handarbeid of gymnastiek op donderdag is ‘t bingo krassen en rond de…

rond de tafel van gebreken rollen stoelen af en aan wie lust heeft of wil spreken kan zich hier te buiten gaan aan thee met een biskwietje smachtend naar het blonde bier of cuba libre met een rietje tapt men uit and’re vaatjes hier kom kwezelen en klaverjassen doe handarbeid of gymnastiek op donderdag is ‘t bingo krassen en rond de…

onder het schilderij het bestaan dagen gaan voorbij dagen als zaagsel houtsnippers verborgen in de houtzagerij onder de grote hoop maar hoop is geluk en geluk is liefde liefde in oneindigheid oneindigheid in zuiverheid ieder ras een kleurenkind kind van Babylon stad van verwachting in verwachting de engelen zijn gevallen lopen door de…

In mijn dromen kus ik jou In mijn dromen streel ik jou In mijn dromen kus ik jou In mijn dromen zijn jouw armen om mij heen In mijn dromen kus ik jou In mijn dromen kus je mij In mijn dromen kus ik jou Als ik wakker word ben je niet meer van mij Maar in mijn dromen kussen wij…