Na zoveel jaren denk je dat het makkelijker gaat Dat het gemis minder wordt en het leven minder zwaar Maar niets is minder waar De dag waarop ik je ontmoette voelt als vorige week De dag waarop je stierf als vandaag of morgen Want je bent gewoon nog hier Zelfs als ik niet aan je denk Ben je gewoon nog bij me En laat je me lachen Zoals…

Zoals ze was zo is ze toen geworden te stuiten was ze niet ze kon zich niet bepalen haar geest miste de kracht het ging heel sluipend door er was geen redden aan zo onbegrepen als ze werd zo intens hulpeloos mijn liefde was zo grenzenloos maar kwam niet door ze was reeds weg een lange lijdensweg die was te gaan zoals ze was zo is…

Je handje klam je kijkt me aan je knijpt je vast in het donker werd je bang juist dat moment gegrift in mij herkend gevoeld voorgoed, bekend rust zacht…

Terug trekt de tijd terug trekt het tij terug trekt jouw liefde voor mij je stormvloed is allang gekeerd met al haar strijd tot eb ben je verteerd en kabbelt voort in eenzaamheid terug trekt de tijd terug trekt het tij terug tergend aflopend voor ons allebei…

Jij bouwde een huis van niets tot iets maar er kwam geen nieuwe start want genadeloos timmerde het noodlot zijn spijkers in jou hart en ooit werd nooit... wij zijn nu zonder jou en ook ons thuis zijn wij kwijt maar we blijven hopen dat je ons kunt laten weten hoe wij moeten lopen want de weg terug die er niet meer is ligt vol met…

Blauw, koud en bleek, Je staarde, zonder dat je keek, Rood, zorgt ervoor dat ik niet vergeet, Nooit vergeet, hetgeen ik deed, Wit, is waar ik naar terug wil, Helder wit, klinisch stil, Zwart, de eeuwige oogleden, Niets zie je nog, Jouw strijd is gestreden.…

Geboren: een gezonde jongen. Hij huilde, dus had sterke longen. Een gulle lach, blonde haren. Zo verstreken de kinderjaren. Een fijne jongen, mooi, bijna een man. Vrienden, vriendinnen hij nam het er van. Tot op een dag die ik nooit vergeten zal. Een tumor in zijn lijf zo groot als een bal. Artsen, ziekenhuizen, chemokuren. Hoe lang ging…

Toen jouw steel werd afgebroken En mij een kale plek nog bood Trachtte ik vergeefs opnieuw te bloeien Maar die plek bleef alsmaar dood Nog steeds probeer ik te ontluiken op die plek Maar het blijft een zwarte vlek Die ik op mijn steel zal voelen Tot je mij weer ontdekt…

Spelend in de open vlakte vlaagjes wind het zand verstuift staat zij met gesloten ogen peinzend eenzaam heel ver weg denkend aan die mooie dagen het kinderspel die vreugd van toen levend verder onbegrijpend in de ruimte van het verstand zal zij stilstaan in niet kunnen smekend vragen ach, waarom…

Weemoed overvalt mij overmeesterd het gevoel betaalt morgen bij het gaan verstaat verbaasd, dat het gevoel een gevaarlijk leven leidt van buitenaf... een zekere volmaaktheid weemoed sluit achter mij blind de deur terwijl ik mis, wat was, wat er helemaal niet meer is weinig reden om een uitzondering te maken. Weemoed, die verbleekt het…

Laat nu maar los, verzoen je met het einde Wees maar niet bang voor wat je nog niet weet Ga maar gerust, wij volgen dan wat later… Dezelfde weg die jij alvast betreedt Je hand, zo smal en roerloos in de mijne Raakt nu de grens van duisternis en licht Voorbij die grens wacht de volmaakte liefde… De pijn verdwijnt van je verstild gezicht Laat…

Zo graag zou ik je even willen zien, Even vast willen houden en je even laten weten dat je nog altijd in mijn gedachten bent.. Ik heb het een plek proberen te geven, Maar na al die jaren is het gevoel van jou missen niet minder geworden.. Ooit hoop ik dat alles weer word hoe het was.. Want ik mis je ontzettend..…

Op Beppe's erfje met wat bomen Stond een spitkeet laag en sober van bouw In de kleine schone vertrekken Woonde de eenzame wijze oude vrouw De jaren gingen voorbij Ze treurde om het heengaan Van hare man en kinderen Ze gingen naar elders Ver weg van Beppe's stee De kinderen namen bij het afscheid Omdat het niet anders kon…

Een traan om het verleden Om het pijnlijke gemis. Het huilen om het gebeuren Omdat hij er niet meer is. Een zucht nu in het heden Omdat het zo moeilijk is. Te leven zonder iemand Te leven met gemis. Een glimlach voor de toekomst Onzeker en vol pijn. Toch met nieuwe moed en kracht Om wat er nog mag zijn!…

Een traan om het verleden Om het pijnlijke gemis. Het huilen om ’t gebeuren Omdat ‘hij’ er niet meer is. Een zucht nu in het heden Omdat het zo moeilijk is. Te leven zonder iemand Te leven met gemis. Een glimlach voor de toekomst Onzeker en vol pijn. Toch met nieuwe moed en kracht Om wat er nog mag zijn!…

De reis naar het hiernamaals is gratis, Ook het verblijf daar kost helemaal niets. Niets neem je mee van wat je ooit hebt vergaard Bezit is van voorbijgaande aard. Status is niet meer van belang. Wel hoe je was en deed, ben ik bang. Wat blijft zijn herinneringen en gedachten aan jou. Maak dat ze goed zijn, en zo een steun voor hen die…

Op je kaart staan mooie woorden, van niet omkijken maar vooruit, niet naar het verleden waar alles "was" maar naar de toekomst naar het heden. Zoals je "was" je hele leven zo ben je ook gegaan. Het heden is nu, verleden voorbij er is niets meer waarop je wacht. Je zegt: "tot ziens". Rust zacht.…

Ik heb vannacht een ster uitgezocht, Voor mijn opa die moest gaan, Een ster voor iemand zo speciaal Een ster daar bovenaan. Wanneer ik nu verdrietig ben, Dan kijk ik naar de sterren en de maan, Dan zie ik die ene ster daar in de lucht, en weet dat mijn opa altijd zal blijven bestaan. Want wanneer ik naar die ster kijk, Dan denk ik terug…

voorzichtig noemt ze zacht zijn naam fluistert ze, wacht op mij kom dan, even dichterbij even maar heel langzaam vlieg je terug langs haar leven fladdert in haar haar aait zacht haar rug even maar kus je haar zachter dan ooit en laat haar achter ontroostbaar………..…

In dat hele even leven in het korte daglicht zien heb ik beseft en goed begrepen dat je heel veel van me houdt ik word nooit jouw grote vent wat is het erg je moeder missen maar vergeten zal ik niet dat het korte daglicht zien in mijn hele even leven mij voor eeuwig jouw liefde heeft gegeven ook Pappa zal ik nooit vergeten laat hem mijn…