932 resultaten.
kinderhandjes
netgedicht
3.7 met 6 stemmen 246 Kleine kinderhandjes, dragen nu het leven
Zo zwaar en zo ondraaglijk
Niet om gevraagd, maar toch gegeven
Papa en mama, een vage schim van toen.
De warmte, de liefde, die omhelzing en die zoen.
Gegrepen door dieren, in een menselijk gewaad.
Soldaten met wapens, vertolking van het kwaad.
Alleen draag je het leven, waar je in werd gedragen.
Bij…
krijg krijger krijgst
netgedicht
4.2 met 8 stemmen 250 om te beginnen
worden rekruten voorzien
van startpistolen
onmiskenbaar is
de eendracht in het leger
door het uniform
legerwoordvoerders
worden aangesteld in de
rang van kletsmajoor
de deserteur wil
geen krijgertje meer spelen
op het strijdtoneel
de aalmoezenier
gebruikt een dienstrevolver
waarmee hij misschiet
de veldpredikant…
laat me niet alleen
netgedicht
3.5 met 2 stemmen 232 Het stapelbed wiegt
heen en weer
het kraakt
jij gilt
en ziet hen
keer op keer
hun lege ogen staren je aan
ze blijven je achtervolgen
je blijft alleen achter
hongerig en moe
niemand om voor je te zorgen
armen sleuren je krachtig mee
je probeert je nog te verzetten
maar niets doet er nu nog toe
niets zal jou nu nog beletten…
Achttienduizend vragen
netgedicht
2.8 met 5 stemmen 181 Het gebouw
trilt van de verhalen
het kreunt
het wordt gestut door bomen
kruinen buigen behoedzaam
over het dak
uit alle ramen vragen
kinderhanden hun namen op.
Voorbijstromend water draagt
murmelend hun lot.…
Arabische Lente
netgedicht
2.2 met 4 stemmen 230 Oorverdovend gekletter
overstemt duidelijk
de roep om
kleuren straten rood
de toon van onschuld
hoorbaar in de wind
zonen van moeders
en moeders van
zonen
dragen hun klaagzang
op aan de veel te
duur betaalde
vrede…
Raak me als een vlinder aan
netgedicht
3.3 met 3 stemmen 201 Withete zon, Treblinka,
maar vlinders leven nog.
Ze verbleken niet, verdwijnen slechts –
één moment, een eeuwigheid.
Dus raak me zachtjes aan,
raak me aan alsof ik hier niet was,
alsof de schaduw van je vingers
me zou verjagen.
Alsof je me in een droom zag
die je je probeert te herinneren.
Als je je ogen opendoet
ben ik er niet,
maar…
Vrijheid
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 343 Vrijheid ligt niet zomaar op straat
je kunt het niet even gaan oprapen.
Vrijheid is leven zonder angst en geweld
vrij kunnen zijn in je doen en laten.
Vrijheid is leven in harmonie laten
zien wie je bent en hoe je leeft.
Vrijheid is ook dankbaarheid aan hen
die hun leven gaven voor onze vrijheid.
-------------------------------------…
na de bevrijding
netgedicht
2.2 met 6 stemmen 169 what’s in a name?
zijn naam leeft thans voort
een stille roos ademt nog
dagelijks verdriet…
5 mei
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 341 Bevrijdingsdag
nationale feestdag
helaas niet voor iedereen
één land zoveel verschillen
ondenkbaar…
In nederige jaren
netgedicht
2.8 met 4 stemmen 194 de koffers
vol met dromen
hebben zij niet meegenomen
hun terugtocht
bracht onzekerheid
het land zijn idealen kwijt
noest zijn ze
weer gaan bouwen
om zelfrespect te houden
in nederige jaren
konden zij uiteindelijk
het wirtschaftswunder klaren
toch speelt altijd
het oude zeer wanneer
komt nu de derde keer…
tranen om Dachau
netgedicht
3.8 met 8 stemmen 258 naam en plek spreken hier nog
in schrijnende beelden
waar oude barakken hun duister
verleden nog tastbaar belichten
waar vergrijsde mensen huilen
om verzwegen jaren
tussen ijzige prikkeldraden
nimmer gewist…
4 mei
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 187 Het is al lang geleden toch
mogen wij het nooit vergeten
dat mensen voor onze vrijheid
het leven lieten.
Oorlog een zinloos geweld
waarin mensen zoals jij en ik
pijn en ontberingen leerden
kennen.
Vele van hen lieten het leven
door uitputting en ziekte of
werden weggevoerd gingen
hun dood tegemoet.
Laten wij vandaag gedenken
even…
4 Mei-Express
netgedicht
3.2 met 4 stemmen 210 Holle ogen in schamele karkassen
de winterjassen weggerukt
markeringen zijn aangebracht
uit de hemel gegriste sterren
pijnlijk zichtbaar in hun ziel ge-etst
Met ijle rompen en kale schedels
wachten ze op het bevel
voor de eerste stap naar later
Ze reizen zonder vervoersbewijs
de locomotief rookt weg
nu zij nog, doch ze weten niet…
dodenherdenking
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 351 dodenherdenking
is nodig
herinnering blijft bestaan
aan hen die sneuvelden
helden…
Al wat rest
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 205 Als kersverse vader op weg
naar huis opgepakt
tewerkgesteld in Duitsland
daar leiden de laatste sporen
naar de Gestapo die
jou verdacht van
afgevoerd naar Lahde
waar jij nog geen maand
later het leven liet
al wat rest is 'n 'Sterbeurkunde'
~ IM Opa Kees ~…
Gevuld met heroïek
netgedicht
3.5 met 4 stemmen 182 het is de stilte
die steeds leger wordt
de spanningsboog
is nu gevuld met
heroïek en het romantische
gebulder van kanonnen
het moordend vuur en
desillusie van verloren
slagen zijn vergeten
de echte pijnen
van hun sterven
willen wij niet weten
het is de stilte
die steeds leger wordt
omdat vrijheid
alle ruimte neemt
de doden zijn geteld…
de transporteur
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 151 o die onmogelijke logistiek:
honderden wagons organiseren
een dienstregeling heel europa door
tonnen en tonnen stro verzamelen
overal waterreservoirs inbouwen
drijvers en veterinairen aannemen
en vergeet de medicijnen niet
verbandmiddelen voedsel voer
en halsoverkop moesten we
in het oosten humane destructie-
middelen installeren
van oceaan…
Op het gebroken dressoir der wanhoop
netgedicht
3.5 met 4 stemmen 146 ( uit naam van de getroffenen in welke oorlog dan ook )
Waar zijn dorre adem tranen schuwt
en littekens op hun huid striemt
leven zij zwarte gestalten in versplinterde hoofden
De snijdende kou blijft wentelen om
starre gebaren die stenen wreedheid werpen
naar inslapende zielen
Zijn doodsbloem met de doornen prijkt en
snijdt diep in samen…
Lege wagons
netgedicht
2.6 met 7 stemmen 165 lege wagons kwamen terug
beladen met verstomde verhalen
die men horen kon wanneer men
z'n oor ten luister zou leggen
naast de rails dwarrelden afscheidsbriefjes
onwetend of ze hen ooit bereiken zouden
verscheurde gezinnen door gezaaide haat
welke niet de onze was, maar opgedrongen
de onze zou worden
reden steeds vaker lege wagons het…
Achterhuis
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 244 Westertorenklok
toe sla nu even niet
door de verscheurde stad
luister toch en fluister
dicht gespijkerd bonzend hart
in doodsangst strak gesloten daken
muren en plafonds
ademtochten wasemen
langs geblindeerde ramen
schaduwen passeren
kapot getrapte deuren
er schrijft een meisje
met gesloten ogen:
dat haar dagboek lief is…