1568 resultaten.
Hoogtij
hartenkreet
5.0 met 3 stemmen 347 De golven zeilen
op een eeuwig ritme langs
veilige kusten…
Zachte handen
hartenkreet
5.0 met 4 stemmen 618 Jouw ogen vullen
zich grijs
kleuren schaduwen
in zwart-witte lijnen,
doorwaadbaar in
het spiegellicht
je wist de warmte,
smelt de schaamte
in wangenrode armen
donker en duister
apart
omrand je mijn huid
met een oogopslag…
Achteraf
hartenkreet
5.0 met 3 stemmen 728 dat de maan haar
stralen beweegt
is omdat ik
in jouw hoofd
woorden leg
zonder zou
ik niet komen
je blaast ze
liever zoet
verzint namen
in overvloed
gaandeweg
zonder zou
jij niet komen
dat de wolken
heel laag hangen
haast doorzichtig
is omdat verlangen
zo leeg is door
je honger naar pijn
mijn pijn
ik vraag niet…
Tover
netgedicht
5.0 met 8 stemmen 634 ik leg
witte bloemen
op je schouders
kijk met ogen
die nooit hebben
liefgehad
zoveel
moet ik nog
leren over het
prille fluister van
sterrenbogen
het teder voelen
van een dromer
je geeft me
nachten
in feeënblauw
ademt
mijn adem
in wolkendauw
je spreekt me
over verloren
tover
en ruikers
vol rozen
over het nevellied…
Zwerfkei
hartenkreet
5.0 met 2 stemmen 1.033 Boven op een duin
wil ik mezelf achterlaten
in levende letters op steen
Mijn ogen gesloten
onder de wijde nacht,
gedachten waaierend naar zee
Nederig op het zand
toon ik de wereld mijn ziel,
in vogelvlucht, jij en ik één
Heel in de verte hoort
men het deinend gefluister
‘strooi mijn assen in de wind,
nooit ben ik nog meer’…
Monoloog
netgedicht
5.0 met 10 stemmen 418 vreemde droefheid
bouwt muren
rond woorden
en steeds vaker
ben ik de schaduw
van iedere dag
onder bomen
en wolken
dicht gewaaid
krom ik mijn handen
rond het eenzame lied
over druppeldiepe
stenen en
rauwe monden
schuurt het zand
de hese zinnen
van vogels die
ik niet herken maar
stroomafwaarts huilen
achter de schaduw…
Wordt niet vervolgd
netgedicht
5.0 met 9 stemmen 369 in stof en zand
wind en wolken
heb ik jouw naam gezocht
ik heb gevloekt getierd
gehuild gebeden
gezwegen
en ik ging verder, keek
in de eerste tweede derde
persoon, zocht
zelfs in meervoud
maar elk woord
bond me vast
aan mijn honger
ik kuste lippen
bomen bloemen
de stroom van een rivier
verleden en heden
en hoorde de toekomst…
Nog dieper dan voorheen
netgedicht
5.0 met 8 stemmen 537 schaduwen
worden dieper langs
de oevers van het meer
ik vraag me af
hoe je in open wonden
eenzaamheid kan herkennen
ik kan niet inademen
en ademhalen
vlaag na vlaag
ik zal weer aan
mijn eigen stem moeten wennen
het water lijkt bijna zwart
zo naakt…
Dans met me
netgedicht
5.0 met 8 stemmen 383 je bloesemt je ogen
heel even open
wanneer de lente
zich in je slaap beroert
met een wolkjeszucht
van onvoltooid verlangen
kom ik tot jou
en denk aan morgen
want waar, mijn lief
ga ik nog dromen vinden
die mij als symfonieën tillen
naar het zomerlicht
blijf nog even liggen
en stil mijn pijn
want waar
mijn lief
kan ik nog dwalen…
Zoals poëzie
netgedicht
5.0 met 8 stemmen 559 weet jij wat liefde is
vroeg ik
toen het zicht verbreedde
in de straten van de stille stad
jij knikte
wriemelde aan mijn oren
en vroeg of je mocht
ontwaken in het licht van mijn ogen
je nam me voorzichtig bij de hand
leidde me door de eeuwige woorden
van Jan Hanlo en Andreus
en zei :
zo meen ik dat ook liefde is
ik las en las…
collecte van de nacht
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 236 de dood brengt gedichten
naar een sterveling
ik ga met een schaal rond
en collecteer het afscheid
nog steeds
van woorden en een vader
steen en stilte
harde sporen in huid
en knieën
en het dode leven van alledag
uitgerend…
in de helderheid van wind
netgedicht
5.0 met 8 stemmen 381 waarom schrijf je dan nog,
vraag jij
het is mijn groet,
antwoord ik
aan gezichten in de ramen,
veranderlijk in het stilstaan tussen nieuwe en oude
bomen
zonder ochtend, avond of
eindbestemming
zo ben ik ook jou
en wat we weten, weerloos
achter het dunne vlies van woorden
en in vrije kamers van verte
waar dagen aan de grond…
Stille getuige
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 1.335 met voorbedachte rade
heeft de dood
het schaduwnaakt
van uitgebraakt bloed
op de grond geworpen
longen spuwen gal
en gif op haar lijf
haar minnaar breekt
haar tong, ze is
de schaamte voorbij
hij snijdt het spreken
uit haar mond
martelt de woorden
in haar schoot waar ze
zwijgt in de kelder
ontkleed en beroofd
ik schreeuw barsten…
Je hoorde lief te hebben
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 519 woorden wachten
in een doolhof van
donker zinkende
gerechtigheid
het roesten
van je gelaat
tekent het zwerven
langs smalle kieren
en verbannen hoeken
je aders
beitelen al zo lang
de stilte in de morgen
en in je zwart-witte ogen
sterft de dichter
een verborgen dood
nu je leven
later wordt en
je alle woorden vergeet
stroomt…
Kringen in het water
netgedicht
4.0 met 14 stemmen 671 ik voel vertrouwen
in je armen
in het bewegen van je vingers
sierlijk laat je
schoonheid vloeien
in de zomer,
nu voorbij
het kringt in hoge twijgen
en het diep gegroefde schors
ontvangen over het water
wacht het stromen,
los in mij
langs oevers
en langs bomen,
de brug van…
over de bloem in mijn hoofd
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 287 ik droom de paardenbloemen
tot zon
draai blad per blad
naar het licht
een beetje schuin
in de wind
het is geen dag
van steen vandaag, niets lijkt
vreemd of in zichzelf
al hoor ik het raadsel van de stilte
en de speelbal waardoor ik Van Gogh ben
in het diepst van mijn gedachten…
Water
hartenkreet
4.0 met 10 stemmen 1.726 Ik houd mijn armen breed uiteen,
laat het water stromen over me heen.
Bezoedelde handen zuigen me op,
vuile woorden hangen aan de deurknop.
Ik sla mijn pijn op in het donker,
mijn lichaam ontkleedt zich in de nacht.
Het water sneuvelt door het zwijgen,
gebroken nagels krabben aan de onmacht.
Ik reik mijn handen uit naar morgen,
houd mijn…
Verloren vaart
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 377 ver weg
uit het zicht
begraaf ik een droom
radeloos rood gestampt
tot net voor de dood
zich als rots waant
woorden huilen zich los
en scheuren mijn lichaam open
wanneer de misthoorn
kreunt op mijn gezicht
door het brandend geloei
in de nachtstorm
ik kijk nog
een keer om en zie
de bron van mijn ziel
boven wolken
regenrood…
Orpheuzen
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 388 jij schrijft me
door het raam
een stil leven
van vage vlekken
aan elkaar geketend
waar ik als dichter
sterf buiten het zicht
van lege bomen
en uitgestorven vuur
vreemd lachend
hoor ik spotvogels
schateren met
afgerukte bladeren en
mijn grijsomrande huid
want alles wat
ik onderweg schreef
was de adem
van warmlicht verlangen…
Stil geweend
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 621 ik heb de stilte ontmoet
niet achter in mijn tuin
waar de buurvrouw onbarmhartig
haar woorden laat veren
slordig uit de bodem geschraapt
zo denk ik, rechtop staand
zonder bewegen
onder de late lucht
het is nu zomer en met
vlinderfladderende armen
snijd ik vogels en
paarse wolkjes uit
het licht omlaag
vol gedragen bruidsvluchten
die…
Vretende angst
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen 1.123 Een vreemde huivering
verbergt mijn klauwende kreten
Verpulverde angsten
worden in duizendvoud ingevreten
Een korst van tijd
bedekt mijn geharde lijf
Mijn ernstig hart weet
met het allerlaatste licht geen blijf…
Rozenschrift
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 337 jij zag hoe mijn jurk versmalde
samen met het uitzicht van
een zwart omrande boord
ik keek naar rood gekraste ogen
kleedde me met schaduwen en
verborg zo mijn magere lijf
bloemen waren er in overvloed
die dag dat ik mijn mond bedekte
met een marmeren rozenblad
jij hebt me begraven gezien
toen alles zwijgend werd en
ik het liefhebben…
nooit vergaan
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 292 ik heb een zonnebloem onthoofd
gekromd in een doorzichtig uur
de wonde met mijn vinger verdoofd
geluidloos het leven weggeschuurd
gekromd in een doorzichtig uur
heb ik jou en mezelf gevonden
geluidloos het leven weggeschuurd
nog dieper met de dood verbonden
heb ik jou en mezelf gevonden
't is de lege plek die mij zo raakt
nog dieper met…
Puur
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 2.699 Ik zoek voorbij de duisternis
en vind achter regenachtige dagen
jouw aanwezigheid in mijn hart.
Over grenzen heen
zweef ik met de wolken mee
en vind een grenzenloos vertrouwen,
waaruit ik put mijn breekbare kracht.
Ze leiden me naar hemelsblauwe tranen,
die weerspiegelen op mijn gezicht,
telkens wanneer ik geloof
in jouw puur gedicht.…
Tijd
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 722 minuten kruipen moeizaam vooruit
urenlang lig ik te wachten
grijpend naar seconden
ze vertellen me een traag verhaal
de tijd tikt voort
zonder stoppen
zonder troost
langzaam vallen m'n ogen dicht
een schemering zonder licht
een geruisloos gaan
voorbij de rand van vandaag
een binnenglippen van een zacht huilen
een droom om in te schuilen…
Vuile ruiten
hartenkreet
4.0 met 14 stemmen 1.352 Wanneer ik van de toekomst
Naar het verleden drijf,
Gijzelt een doodse blik
Mijn schampere lach.
Het huis is oud geworden
In mijn verhalen,
Een geur van ontvluchten
Leeft in gekromde kamers.
Muren werden volgeschreven
Met gespreide herinneringen,
Onzichtbaar gevuld
Met angstige kreten.
Ik word opnieuw
Gebroken in de vuile ruiten…
De antwoorden
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 661 de lange uren van de nacht
kijken mij gepijnigd aan
ze krijgen het benauwd
en vragen of het mijn
hese stem is die
de nacht gekluisterd houdt
zijn het mijn tranen die
de hemel doen treuren,
ben ik het die de vloed
van de regen niet vertrouw
verwekt mijn woelige storm
de golven in de herfst,
ben ik het die de dag
doet vallen in…
Windstil
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 597 Ik kijk naar mijn gezicht
wroetend in de tijd,
verborgen hoekjes en kantjes,
ongrijpbaar voor mezelf
ik verdwaal af en toe,
verlies mezelf uit het oog,
mijn tranen heb ik nog steeds
in een zakdoek geknoopt
geen enkel geluid beweegt,
het zout kleeft aan mijn dromen,
ik gom de windstilte weg,
de tijd heeft mijn benen gebroken
ik stapel…
de zachte vleugels van een klaproos
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 562 nu en alles
ligt ginds
de ik- en de jij-vorm
wij als afscheid in het geluid
van klaprozen
ik weet niet meer
of wij waren
en de gebaren die ik losmaakte
uit jouw haren
keerden zich naar binnen
nog voor de nacht brak en wolken legde
in onze adem
ik voelde hoe jij wilde vliegen
verder dan wij hadden verwacht…
Lucifer
netgedicht
4.0 met 19 stemmen 338 met ogen
gericht op het kerkhof
schoof je de rode gloed
dichterbij
dunne wind legde
een geur van benzine
op polsen en muren
toen je, in en uit
van mond naar mond,
dreigde met beloftes
van ons afscheid
lege ramen braakten
nacht, handen vol
zwavel achtergelaten
in het geschreeuw
je sprak van doden
en morgen lachte je weer
om…