biografie: Abe D. Esher

Archaïsche woorden zinderden door de klas wanneer u ons het dictee voorlas, met felle tong, het tandgeknars. Voor kinderen van een nieuw gelag, van Leeuweriken en reçuutjes Een keur aan cedilles, een verlate gast reeds verjaard was de taal uit uw boekenkast.

Aan de zelfkant sta ik graag. Op de rand van geluk en juk van verleden. Ik balanceer het heden met een manke tred voort. Mijn klein kwijnend zijn, een hanzenpad gestippeld. Een bouwwerk van kruimelend zelfmedelij. Aan de zelfkant sta ik graag, Het houdt me op de been, Maar waar moet...

Waar ik herleef, in sleur verzink, met graagte samen elk moment een teug genoegen drink.

Een plek alleen voor mij. Verdrietig mag ik zijn en niet een juk maar nietig, verdraag ik je weg in tijd.

Rustig huis, gordijn van tijd. Gehuld in rustig golvend tij. Met mij geduld verguldt 't mijn gevoel van innerlijkheid.