biografie: Ed Leeflang
[Amsterdam 1929 - ....]
Hij debuteerde op latere leeftijd met een sterk de aandacht trekkende bundel De hazen en andere gedichten (1979), waarvoor hij nog in datzelfde jaar bekroond werd met de Jan Campertprijs. In een stijl die verwant is aan Nijhoff probeert hij de spaarzame wonderen in de wereld vast te houden en de talrijke gruwelen de baas te worden, in het besef daartoe nauwelijks in staat te zijn.
Ook in zijn tweede bundel Bewoond als ik ben (1981) is de thematiek dezelfde en blijft de toon een bijzondere mengeling van pathos en scepsis, van ontroering en ironie. Leefland maakte er geen geheim van 'doordrenkt' te zijn van poëzie. De wijze waarop hij zijn poëtische voorbeelden verwerkt, getuigt van bescheidenheid en oorspronkelijkheid tegelijk.
Werk:
- De hazen en andere gedichten (1979)
- Bewoond als ik ben (1981)
- Op Pennewips plek (1982)
- De veren (1984)
- Bezoek aan het vrachtschip (1985)
- Late zwemmer (1992)
- Liereman (1996)
- Domein (1998)
- Sleutelbos (1999)
- Hoezo, gedichten lezen? (1999)
Inzendingen van deze schrijver
21 resultaten.Museum
gedicht
3.7 met 26 stemmen 
11.257 Het kinderjurkje dat al is geweven
voor er romaans gedacht werd of gebouwd
bestaat. Het slaapt niet ver in een vitrine.
Veel nachtblauw heeft de stof bewaard.
De mouwen liggen uitgespreid,
zodat het nog gedachten kan omhelzen,
die in dat leven niet zijn uitgesproken
en van dat sterven niet ...
Ze is zo groot
gedicht
3.0 met 3 stemmen 7.660 Ze is zo groot, zo warm, zo zonnig.
Ze haalt haar wijsheid uit een land
waar vuilnisbakken zijn beverfd met bloemen;
's zomers zeilt zij op haar houten ledikant.
Haar lach vliegt zeer omslachtig
als een fazant bijvoorbeeld door het lokaal,
zo kleurig ook; zij houdt van allemaal
en niemand ...
Blauw
gedicht
3.0 met 27 stemmen 12.634 Met kalmte van een nuttig mens
keek ik naar wolken en vertrapte haast
de stralend blauwe pol, de ereprijs
waar je die niet vermoedt, tegen
het stenen trapje aan de voet
van een nog kale winderige dijk.
Ik mocht je zo, de zin
die ik aan mijn verleden geef
hangt af van energie en van
toeval...
Hij is prins
gedicht
4.0 met 2 stemmen 5.949 Hij is prins, hij wil geen onderdanen,
want zij zullen allen in elk geval prinsen zijn:
prins verkoper, prins bloemist,
prins huisvrouw en prins dode.
Zijn wenkbrouw spreekt,
zijn ogen vragen en op
zijn tafel staan de staatsgeheimen
van de dagen.
Kwetsbare prinsen onder elkaar
-...
In de ton
gedicht
2.0 met 29 stemmen 12.520 Maakt het uit wie het dicht
de wind of een ander, zijn slepende regels
stemmen niet hondser en wie ze nog opschrijft
is mij om het even, de stad raakt vergeten.
Wie het je aanzegt, lood om oud ijzer.
Maakt het je enig verschil waar ze bleven
de zomer de schemer november de dagen.
Kan het je...
Werkcoupé
gedicht
3.0 met 19 stemmen 8.986 Besneeuwde velden zijn de wereld zelf.
De zware hekken sluiten niets meer af.
Tot suikerbeesten eten paarden zich
waarna de bakker ze komt halen.
O palmen van de boerenkool.
Magere haas, golfplaat van eterniet,
contour die slingert, sierend niets
voorbijschiet en ontroert.
De reigers vasten,...
Reclames in landschap
gedicht
3.0 met 76 stemmen 3.576 Zo kom je ertoe je af te vragen
wat kost de kraai boven het bietenveld
wat is de trage fietser waard
die nadert op de polderweg
tussen de laagstam appelbomen.
Zo kom je ertoe te denken over
de prijs van zijn bril, zijn schoenen,
het ruiten hemd, korting en koersen
waarvan hij wie...
Voor de sopraan
gedicht
2.0 met 14 stemmen 12.886 Een vrolijke familie de pioenen,
van de bollebozen die geen leed verkroppen,
volle harten en onnozel, gulzig in de lippen,
sierlijk in verliefd gespreide vingers,
doende doende in het rond te zoenen.
Zomer wordt het nooit zonder pioenen
te bezingen, jou, mij, jullie en ook u,
regen die ze s...
Asiel
gedicht
3.0 met 10 stemmen 6.099 Je zou niet denken dat ze spelen,
viool, harmonica en tambourijn,
voor vijf verwaaiden op dit groot terras
en stoelen bij elkaar op schoot gezeten.
Hoor dan ons kaal en puur applaus
of wij al lang begrepen hebben
dat wij de schuld zijn van hun kou
en wat er meer lijkt op verdriet.
Zij sp...
De klas is kaal
gedicht
2.0 met 352 stemmen 58.931 De klas is kaal, de paar tekeningen
aan de wand zijn stuurs gekleurd
met een bevroren hand.
Een kluizenaar die wacht op een
verschijning, zo staart hij op uit
het correctiewerk.
Zij zijn de vogels die niet in
zijn landstreek horen - dwaalgasten
met geesten om de geest te
storen.
...
Vroeg
gedicht
3.3 met 3 stemmen 2.659 Uit driftloos grijs bestaat
de morgen van het riet,
waaraan nog pluis van
schemer hecht, de resten
van verdriet in dunne
hersenschimmen.
Nevel van een ons
stijgt van het water op
om zich te voegen bij
geluid en bronst van
uitdijend ontwaken.
De eerste kraai forenst
van nacht naar licht
...
Najaar
gedicht
4.0 met 3 stemmen 2.539 Ze hadden het recht van overpad,
honden, geweren. Ze keken binnen,
lachten zowaar en schikten
hun lege tassen. Hun rode koppen
telden we voor ze verdwenen
in de nog dampende velden.
We aten ons brood, lazen bladen.
Tegen het donker kwamen ze terug
beladen met hangende poten.
We gingen naar ...
Magische bescherming
gedicht
4.0 met 1 stemmen 1.804 Spijker op je voordeur het bleke
houten masker tegen het kwaad.
De giftige blikken staren
dood en verderf tegemoet.
Al wat het op je voorzien heeft
draait zich om en druipt af
de holle ogen dwingen.
Slaap in en geloof dat ze
elk onheil buiten sluiten.
Dan is het zover en kom je
je eigen...
DE DRIETEENSTRANDLOPER
gedicht
3.0 met 2 stemmen 4.345 De zee kan het niet helpen,
in weeën komt haar drift;
voor haar opwelling wijkt hij,
haar bedenking beent hij na.
Van zijn bestaan verschijnt
het vluchtig spijkerschrift,
in scheve aanloopregels,
bijna kwatrijnen.
En door haar plompverloren dweilen
worden zij weggewist.
Ieder spoor ...
Kortenhoef
gedicht
4.0 met 1 stemmen 2.088 De avond komt over de kleine binnenplas.
Ik peddel niet meer, licht zuchtend loopt
de kano vast in de plompeblaren. Nog een
kleine opmerking van de wind
achter mij in het riet. De watermunt
geurt me met kracht achterna van het
licht aanvaren.
Een fuut komt haastig nog door de ban,
met wate...
Plastiek van een tekenaar
gedicht
4.0 met 1 stemmen 3.538 Snel kneedde je dat portret,
kop die wel hersens hebben moet.
Het zwevend tekenen van de libel
beweegt onder die bronzen baskenpet.
De wenkbrauwen de zonneschermen,
een snor markies over de mond
om tegen inkijk te beschermen
wat een door drank verlamde tong
van de al sidderende wereld vond...
botlopen
gedicht
3.9 met 7 stemmen 3.506 We zetten zwinnen in de zandplaat af
met warnetten en joegen stapvoets bot
en schol op, vingen emmers vol.
De kotter op de drooggevallen vlakte
hing scheef, de eerste stilte scheen
te dalen uit de zon, een oever was
er niet.
Uit water waren wij getild, samen
met gesloten schelpen, om ten...
Dronk op de tuin
gedicht
1.0 met 3 stemmen 4.635 Van god los maar om de kikkers
en alle kweepeer begaan, de merel
te hulp met de appels, het huis
met cement, de woelrat vol van genade
naar het leven staand, te verschrikter
gezegend als het peren regent of
pruimen, goed voor de wesp, wreed
voor de wespen, aan de kant van
de egel, de muizen,...
Duinen
gedicht
3.0 met 18 stemmen 9.546 Zoals altijd is er een dierenspoor.
Er staan gewone brem, slangenkruid,
ossetong en koekoeksbloemen. Sommige
konijnen begonnen een hol, maar
groeven niet door.
In de spaarbekkens hangt het water;
je zou er munten in kunnen gooien
als in het bassin van een fontein.
Bast is van jonge bomen...
Inscriptie
gedicht
2.0 met 20 stemmen 10.344 Een wereldbeeld ontsnapte ons
toen wij een halfrond vergden
om er alleen te zijn,
het andere bleven bewenen.
Wij legden achter ons leven
een tuin aan, ook een register
van allen met wie wij nog zouden
bijpraten, staren, verhelen.
Wij meden de liefde
en lieten de tastzin,
schreven hoogh...
Ballade van de jaren
gedicht
3.4 met 25 stemmen 13.075 De meest onmogelijke jaren
verstreken waar wij zelf niet waren.
Waar lang en hardop werd geschoten
woonden alleen de tijdgenoten.
Je hoofd in maanlicht - van opzij
een broos en teerbeschilderd ei -
is hoezo hier en heel gebleven,
in slaap en moe van overleven.
Lees in stations de ge...
