inloggen

biografie: Eddy van Vliet

Eduard Léon Juliaan  [Antwerpen 1942 - Roeselare 2002] gebruikte als pseudoniem de naam Eddy van Vliet.

Hij studeerde rechten aan de Vrije Universiteit in Brussel en vestigde zich als advocaat in Antwerpen. Hij werkte mee als redacteur aan Yang, Kentering en Nieuw Vlaams Tijdschrift. Van Vliet hield zich afzijdig van elke groep of stroming in de literatuur. Hij debuteerde met de bundel Het lied van ik (1964), gedichten die abstraheren van de werkelijkheid en daarvoor in de plaats sprookjesachtige of mythische elementen plaatsen. Dat geldt ook voor de bundels Duel (1967), bekroond met de Reina Prinsen Geerligsprijs, en Columbus tevergeefs (1969), waarvoor hij de Arkprijs van het Vrije Woord kreeg.

De thematiek van zijn poëzie is  gericht op de tegenstellingen goed en kwaad, liefde en geweld, waarbij hij het eigen ik als uitgangspunt kiest voor wat men als belijdenispoëzie zou kunnen kenschetsen. Ook in Het grote verdriet (1974) spelen autobiografische gegevens een rol. Deze poëzie uit de jaren 1971-1974 werd bekroond met de Jan Campertprijs. Samen met Cees Buddingh' stelde hij de bekende bloemlezingen Poëzie is een daad van bevestiging (1978) en Is dit genoeg: een stuk of wat gedichten (1982) samen.

Werk:

Het lied van ik (1964)
Duel (1967)
Columbus tevergeefs (1969)
Van bittere tranen, kollebloemen e.a. blozende droefheden (1971)
De vierschaar (1973)
Het grote verdriet (1974)
Na de wetten van Afscheid & Herfst (1978)
Poëzie is een daad van bevestiging (1978)
Glazen (1979)
Is dit genoeg: een stuk of wat gedichten (1982)
Jaren na maart (1983)
De binnenplaats (1987)
De toekomstige dief (1991)
Poëzie (1991)
Een lekker hapje voor Winston (1996)
Zoals in een fresco de kleur (1996)
Vader (2001)

Inzendingen van deze schrijver

13 resultaten.

Dood

gedicht
3.0 met 512 stemmen aantal keer bekeken 99.869
Dood. Heb geen angst. Talm niet voor mijn deur. Kom binnen. Lees mijn boeken. In negen van de tien kom je voor. Je bent geen onbekende. Hou mij niet voor de gek met kwalen waarvan niemand de namen durft te noemen. Leg mij niet in een bed tussen kwijlende kinderen die van ouderdom niet...

Ochtend

gedicht
3.0 met 69 stemmen aantal keer bekeken 29.417
Liefst hoor ik het geritsel van kleren als zij opnieuw de vorm aannemen waaruit liefde hen gedurende uren verdreef. En buiten: de kou die de bakstenen roder maakt, de kinderen dichter bij elkaar doet kruipen. Liefst hoor ik het geritsel van kleren, als de slaap zich langzaam aan onze ogen...

Biografie (hij)

gedicht
3.0 met 12 stemmen aantal keer bekeken 11.191
De slaapwagen was de einder. Een gunst van de nacht. Tot en met de tekening in het fluweel had Gropius bedacht. Leder, geslepen spiegels en de luxe hierin een zinsnede te verbeelden. Hij hoort zich nog zeggen: Daarna reizen wij af naar Virginia of Californië. Tijd genoeg. Zolang straten en...

Verbaasd

gedicht
3.0 met 28 stemmen aantal keer bekeken 5.027
Wetende en toch steeds weer verbaasd dat het vertrek van de trein die naast je staat je stilstaand rijden doet. Dat uit het fototoestel dat de vader achterliet, hoe hard de grimas ook een lach betracht, geen vogeltje vliegt. Dat het verwijderen van een tegel, jaren geleden in de tuin...

Wij gingen uit stelen

gedicht
2.0 met 31 stemmen aantal keer bekeken 13.956
Wij gingen uit stelen en begonnen meteen met de dag. Van zonsopgang tot een handvol peperdure minuten na middernacht. Wij verzamelden geneeskrachtige kruiden zoals de zangerige lus van de bergweg, de speeltuinen en de boomgaard waarin het boerse linnen te bleken lag. Wij droogden wat we...

geboorte

gedicht
1.0 met 555 stemmen aantal keer bekeken 125.731
Zo er iets mis mocht lopen - maar dit zal wel niet - krijgt u het voorschot op de wieg terug de drukkosten van 'wij melden met vreugde' blijven echter verschuldigd- toen zij hijgde met een tong witter dan mijn gelegenheidsjas en haar ogen rolden waar een orgasme ze nooit gekregen...

Ochtend

gedicht
3.0 met 6 stemmen aantal keer bekeken 7.261
Liefst hoor ik het geritsel van kleren als zij opnieuw de vorm aannemen waaruit liefde hen gedurende uren verdreef. En buiten: de kou die de bakstenen roder maakt, de kinderen dichter bij elkaar doet kruipen. Liefst hoor ik het geritsel van kleren, als de slaap zich langzaam aan onze ogen...

Afscheid van mijn vader

gedicht
4.0 met 6 stemmen aantal keer bekeken 5.991
Ik wil alleen maar zeggen dat ik het niet weet. Dat ik het allemaal niet zo duidelijk zag, zoals gebleken achteraf. Het tuinhek diende plotseling gesmeerd. De lege plekken op de muur bedekt en vlug vlug de geur van scheerzeep weg. De kalende die Homerus declameerde. De maïsvretende. De...

Beeld in Salamanca

gedicht
2.0 met 27 stemmen aantal keer bekeken 9.224
Was het uit hout gesneden of uit steen gekapt, het beeldhouwwerk op het dak? Als riep het alleen vragen op: In welke eeuw hadden de bouwers van de stad de ooievaar een plaats als heilige waard geacht? Onverwacht, als door een omkering van de zwaartekracht, bevrijdde de vogel zich van het...

De Vlieger

gedicht
3.0 met 54 stemmen aantal keer bekeken 27.515
Zijn zilveren staart sleept over de grond: een gewonde vlinderrog. Boven het water- oppervlak trekt een visser hem moeizaam op. Het touw rukt aan de snede in mijn hand. Om de illusie te beamen, springt hij nu en dan in de lucht, leunt op een onzichtbaar kussen dat ik betoveren wil en keert...

Verliefd

gedicht
2.0 met 90 stemmen aantal keer bekeken 24.138
Zo gaat het, zo ging het en zo zal het altijd gaan. Afspreken in cafés op de sluitingsdag. Aan de verkeerde zijde van bruggen staan. Tussen duim en wijsvinger, als brandende as, het fout begrepen telefoonnummer. Parken te nat, hotels te vol, Parijs te ver. Liefde als een veelvoud van...

De kustlijn verandert niet voor de visser

gedicht
3.0 met 24 stemmen aantal keer bekeken 18.795
De kustlijn verandert niet voor de visser die dagelijks zijn netten uitgooit en onder het slijk het aardewerk niet vermoedt Het land was steeds land voor de boer die over haaienkerkhoven heen zijn wiede afstapt Graniet is hard en eeuwig en zo ook het marmer voor het kind dat...

De Wandelaar

gedicht
3.0 met 63 stemmen aantal keer bekeken 51.544
De wandelaar hijgt. Bij het achterlaten van niets heeft hij ervaren hoe alles blijft. Langs de jaren voordien ging zijn tocht. Wat tot bedaren werd gebracht, als met water besprenkeld stof, wordt herdacht. In over elkaar gelegde landschappen vindt hij één voor één iedereen...