biografie: Guillaume van der Graft
Van Guillaume van der Graft (pseudoniem van Willem Barnard, Delfshaven, 1920 - 2010), die in 1946 debuteerde met de bundel In Exilio, verscheen in 1982 Verzamelde Gedichten (2e gew. dr. in 1984). Bij de Prom publiceerde hij in 1997 Mythologisch, een zeer uitgebreide selectie uit het oeuvre, in de ondertitel aangeduid als "oud, nieuw en herzien".
Inzendingen van deze schrijver
7 resultaten.Van Lieverleed
gedicht
2.0 met 96 stemmen 
41.645 Al wat voorbij is
en nooit voorbij
niet meer van mij is
voorgoed voor mij
van lieverlede
zal het weer komen
een schijn van vrede
over de bomen
van lieverlei
als het weer mei is
maar niet voor mij.
------------------------------------------
uit: 'De weg van de wind', 2001
Schrijvenderwijs
gedicht
1.0 met 351 stemmen 11.439 Schrijvenderwijs was ik ingeslapen,
schrijvenderwijs werd ik wakker bij nacht
omdat er woorden stonden te blaten
onder het open raam waar ik lag.
Wie had hen daar bijeengedreven,
was het de honger of was het de wind?
Ze stonden in een beginnende regen
doodstil te kleumen op het grind...
Wij speelden op het strand
gedicht
2.0 met 104 stemmen 24.530 Wij speelden op het strand, wij waren
van voor de oorlog en de zee
was toen nog een uitgestrekte vrede.
Hij had iets behouden van dat voormalige
of het niet ophield, of het niet afliep
of het nooit uitlopen zou
op een landinwaarts dat zich uitrekt
achter ons om
tot het de zee weer tegenk...
Een mummie van woorden
gedicht
4.0 met 1 stemmen 2.556 Geen god vertoonde
ooit zijn gezicht
en geen gedicht
spreekt onomwonden,
verzegeld verzegeld,
egyptisch graf,
zo wacht ik af
in al deze regels
of ik zal worden
gevonden, verstaan,
een mummie van woorden
onder het puin vandaan.
-------------------------------------------...
De tijd weet van niets
gedicht
4.0 met 25 stemmen 13.823 Oud worden is niet moeiijk,
het is onmogelijk, men blijft
het nadenkende kind, de popelende
minnaar, de man, de beschaamde vader,
maar steeds meer afgedane tijd begraaft zich
in huid en lijf en leden tot
alles is eengeworden met de dagen
die zijn voorbijgegaan. Men sterft vanzelf.
--...
Darlington
gedicht
3.0 met 38 stemmen 19.833 Vijf jaar is Renee. Ze gelooft in kabouters.
Ze stuurt mij een briefkaart omdat ik op reis ben.
Ze ruimde de bladeren in de tuin.
Wanneer de winter voorbij is, de zomer
gekomen als tweemaal twee is vier
wie zal haar verzekeren dat wij leven?
Wij worden niet ouder dan kabouters.
Wij sterve...
herfstmiddag
netgedicht
3.0 met 17 stemmen 7.915 Nu het stortregent
en ieder ding verdwijnt,
in ‘t overwegend en onbelijnd
geweld van overvloed,
wordt mij bewuster
wat ik geloven moet:
men kan geruster
zijn als de ramp losbreekt
over het leven,
dan waar de lamp verbleekt
in angst en beven,
want in de overmacht
van ’t reppend oer...
