biografie: Hans Verhagen
Nederlands dichter en journalist (Vlissingen 1939 - Amsterdam 2020).
Hij volgde een opleiding in de muziek en in de journalistiek. Werkte voor het Algemeen Dagblad en de Haagse Post. Was medewerker aan televisieprogramma's van de VPRO, o.m. Hoepla en Het gat van Nederland.
Als dichter was Verhagen mederedacteur van de neorealistische tijdschriften Gard Sivik en De Nieuwe Stijl. In zijn eerste cyclische bundel, Rozen & motoren (1963), neemt hij afstand van de experimentele poëzie van de Vijftigers. De nadruk ligt bij hem op de combinatie van het onpoëtische en het romantische, zoals dat uit de titel spreekt. In zijn geserreerde, compacte verzen maakt hij gebruik van een weinig poëtische terminologie, vaak ontleend aan de techniek, waardoor deze het karakter krijgen van de `ready made'. Dat geldt ook voor zijn bundel Sterren cirkels bellen (1968), waarin bovendien vervreemding en de korte, soms verbroken zinsbouw opvallende elementen zijn.
In zijn derde bundel poëzie, Duizenden zonsondergangen (1971), blijkt Verhagen zich ontwikkeld te hebben tot een veel romantischer dichter. De thematiek sluit aan bij de traditie (liefde, moederschap, verlies) en ook de zinsbouw is traditioneler (de grammaticale volzin). Bovendien zijn er tal van allusies op Roland Holst, Achterberg, Lucebert e.a. Ook uit de archaïsmen blijkt dat deze latere poëzie meer aansluiting krijgt bij de traditie.
In 2008 ontving Verhagen de PC Hooftprijs voor poezie.
In 2017 verscheen een bundel met zijn verzamelde gedichten.
10 april 2020 overleed Hans Verhagen na een lang ziekbed.
Inzendingen van deze schrijver
18 resultaten.Domoren en dromers
gedicht
3.0 met 74 stemmen 
14.597 De grote roergangers van deze tijd,
alle rimpels met zich dragend van de levenszee,
vrezen geen verzet van de domoren van het verstand:
´wie denkt, denkt vroeg of laat wel met ons mee´.
Maar wie met onvervalste wijsheid van een ongeschoolde
en van droom en drift doortrilde hand
de hemel...
Het was een grauwe
gedicht
2.0 met 37 stemmen 11.111 Het was een grauwe en een gure,
een dag waarop ik sterfelijk
moet zijn geweest als nooit tevoren,
maar ik had geen last van de gedachte
aan de dood - en een gedachte,
dat was alles wat het was, de dood.
Ik herinner me nog goed hoeveel beter
ik me voelde opgewassen
tegen de...
Dat niemand weet
gedicht
3.0 met 60 stemmen 13.506 Dat niemand weet waar of we ons bevinden
en waarom we hier gekomen zijn
wordt angstvallig stilgezwegen voor de kinderen
Die verklappen niets van ons geheim
Er is een plek waar iemand zich ter aarde moet werpen
voor één glas oorspronkelijk water
en een kop vol stof is alles wat hem...
Gedicht nr. 8 van Citadel
gedicht
3.0 met 26 stemmen 9.262 In de cel zucht... wat u nu hoort is het janken van een rat
of acht, hebben we allang gehad,
vier vierjarige personen op trompet,
onder wie de nieuwe Mozart.
Gewaarwordt hij - die grotendeels uit reukorgaan bestaat,
gestoken in een dwingender materie dan de wetenschap
dat de mystiek...
Terreur
gedicht
3.0 met 13 stemmen 2.164 Opnieuw laten we de weg bepalen
door vreeskwezels en aartsverraders
Het zijn de zotte botte bijltjesdagen
waarvoor wij de straat opgaan
om ons uit te leven in hoe stadgenoten
onder onze neuzen doodgaan
Als wij er aar voor mogen betalen
Terreur door onze voorouders bedreven
die iets...
Wraak der lelies
gedicht
3.0 met 10 stemmen 3.715 & laat je van je hoge tonen niet ontluisteren
die als druiven langs het metselwerk afduikelen
tot ze aan de snaren van de basgitaren blijven hangen
Zoals zal blijken
zitten we gevangen
, zolang we in dezelfde richting blijven kijken
De permutator*) stookt zijn snelheid op
(Waar de...
Zo simpel is het
gedicht
3.0 met 24 stemmen 7.096 Zo simpel is het.
Jij bent de waarheid
waar ik ben
de tijd staat stil
de klok verstrijkt
en wij zijn altijd samen.
------------------------------------
uit: 'Verzamelde gedichten', 2003.
Zinnen
gedicht
2.0 met 18 stemmen 3.579 Het onbereikbare geeft je reden van bestaan.
Jij hebt je zinnen op het onbestaanbare gezet,
jou spreekt het onuitsprekelijke aan.
Pijnig je geest tot gekwordens toe
tot je de ervaring van de dichter evenaart,
zich boven zich verheffend in de dreiging der ravijnen,
tot hij van extase vrijwel...
In alle onschuld
gedicht
2.0 met 1 stemmen 2.169 In alle onschuld verloopt alles volgens even eeuwenoud
als misdadig plan.
Waar het geld vandaan komt laat zich raden.
Zijn we neergestreken in de nepschaduw van nep,
waar het samen zalig roken is geblazen,
kunnen we niet anders dan mekaar onthalen op de pret
die niet op kan.
De...
Die ochtend
gedicht
3.0 met 9 stemmen 3.236 Die ochtend was zij doodgewoon van huis gegaan
in een metallieke limousine met een rozenkrans van schedels
en trompetten stekend uit edele delen, om ze te bedekken tevens;
en ’s avonds was zij nog niet thuis
Ik heb die nacht in onze gemeenschappelijke stilte rondgewaard
maar ditmaal bleef...
Bleek dat hij haar helemaal niet kende
gedicht
3.0 met 12 stemmen 3.758 Bleek dat hij haar helemaal niet
kende. Wist ineens niet meer
of hij in dit grand hotel van de vermoorde onschuld
ooit eerder logeerde.
Was zij als afwezige wel bij te benen,
met prioriteiten uit het ongerijmde
waande hij zich in Atlantis, doof en blind -
waar stilte leegte dekt en zwart...
Momentum
gedicht
3.0 met 2 stemmen 7.132 Geen honderdste seconde krediet hebben ze ons gegeven
nadat we toch de waarheid
in transparante regels hadden weergegeven
als een plastic kinderspeeltje van plusminus 12 cent
dat door de veelkantigheid en equilibrium permanent
tot in de eeuwigheid wordt aangedreven,
maar toch aan elke...
Zo menig zinnebeeld
gedicht
4.0 met 3 stemmen 3.287 Zo menig zinnebeeld heb ik bespeeld,
zo hevig en zo & zo vaak,
dat het leven zich niet langer liet bedwingen -
tot op het bot gekerfd door krenkingen
lag ik lange tijd gedoodverfd,
mijn emotionele gronden braak,
waar eerder ik als groot sujet...
Ze begrepen er de ballen van
gedicht
3.0 met 7 stemmen 5.908 Ze begrepen er de ballen van,
dat wij geen zin hadden
om tegen hen te vechten.
Nadat ze alles - dachten ze -
van ons hadden afgepakt
waren ze verbijsterd dat we lachten
toen er door zo'n omgevallen boekenkast
werd opgemerkt, dat het erop leek,
dat we ons hele leven
voor niets hadden...
Interbellum
gedicht
2.0 met 10 stemmen 4.467 Moeder, languit in een poel van grenadine liggende
te dromen van iets heel erg liefs uit het interbellum
moest wel uit haar loopholes komen
Prompt zag je ze buiten lopen, grienende verdiendieren
die nog moesten afleren te overleven
Met de militaire tak van meditatie leerde moeder ons
ze...
Wie het hevigst verlangt
gedicht
3.0 met 21 stemmen 7.743 Wie het hevigst verlangt naar de ochtend
raakt als eerste verstrikt in de nacht.
Tot in het holst van de kast loert nageslacht.
Zeker eerst vertederd toezien hoe de kindren
elkaar op een lentebriesje blazend zich
vermakend tussen omgekeerde hoge houten stoelen
voortplanten, dan je...
Wakkerschrikking
gedicht
3.0 met 29 stemmen 11.769 De eenzame trams van Amsterdam
(het kreunen en het knarsen van)
waarin iedereen zich groter voordoet dan hij is,
tevens zich zo klein maakt als maar kan.
Het ijzer van de lege wielen, fluitend bijna
door stokoude bochten, verspreide vrees;
wie wakker schrikt herinnert zich allicht
de...
Zelfportret
gedicht
3.0 met 35 stemmen 19.022 Stralend-witte vader,
in een snorrende wolk hommels
op de aarde neergedaald.
Lieve moeder in het groen gelegen,
brandende van boterbloemen;
bunkers.
Zing ik als de kindren zongen,
bommen, bommen, goede bommen,
op de aarde...
