Gedichten

gedicht (nr. 3.307):

Terreur

Opnieuw laten we de weg bepalen
door vreeskwezels en aartsverraders
Het zijn de zotte botte bijltjesdagen
waarvoor wij de straat opgaan
om ons uit te leven in hoe stadgenoten
onder onze neuzen doodgaan
Als wij er aar voor mogen betalen

Terreur door onze voorouders bedreven
die iets schoons iets smerigs maakten,
onderdanig zich an hol vertoon vergaapten,
bleek, verkeerd begrepen door hunnazaten
die de geur van het succes niet konden verdragen,
bij heel wat tijdgenoten op het lijf geschreven

De hemel die nu heerste had meer weg
van een groothandel in grofstoffelijkheden;
het afgetrapte slagveld, ooit vol leven, lag verlaten
ten faveure van de nieuwe vrede. Maar Europa's
grondslagen waren nog niet helemaal verdwenen

Voor het wrekertje in onze genen,
altijd doende om het leven naar onszelf toe af te ronden,
is vrede het weizoen om wraak te nemen
Nieuwe slachtoffers zijn al gevonden

-----------------------------
uit: 'Zwarte gaten', 2008.