biografie: Hans van de Waarsenburg
Johannes Paul Richard Theodorus van de Waasenburg, Nederlands dichter (Helmond, 1943 - Maastricht, 2015). Hans volgde zijn onderwijzersopleiding was op de Nutskweekschool te Eindhoven, een school die min of meer een verzamelplaats was voor vrijdenkers, waar hij o.a. les kreeg van Aldert Walrecht, ook actief op literair gebied. In 1966 werd hij onderwijzer in Maastricht, waar hij op politiek en cultureel gebied uiterst actief was.
In 1965 debuteerde hij met de bundel Gedichten. Hij was redacteur van het tijdschrift Kentering vanaf 1966 en van 1970 tot 1976 secretaris van het pen-centrum Nederland, een functie die hij sedert 1981 opnieuw vervulde. Hij was medewerker van het kunstprogramma Het Geheim van de Regionale Omroep Zuid en van het literaire programma Literama van de ncrv.
Aanvankelijk schreef Van de Waarsenburg vooral geëngageerde poëzie, waarin echter vanaf het begin ook de ontoereikendheid van de taal om verandering in de werkelijkheid te bewerkstelligen doorklinkt. Zijn Keuze uit de politieke gedichten van Hans van de Waarsenburg (1978) zou men als een afsluiting van deze poëzie kunnen zien. Daarna kwam het accent te liggen op thema's als de zee, waarin vooral de eeuwigheid wordt gesymboliseerd tegenover het verval, de vergrijzing en de dood. Deze thematiek komt ook tot uiting in de titels van zijn bundels poëzie: De vergrijzing (1972), De dag van de witte chrysanten (1979) en Zeeschappen (1981).
Met Willem M. Roggeman stelde hij de bloemlezing Vijftig na '50 (1973) samen, een keuze uit de nieuwe poëzie sinds de Vijftigers. Voorts gaf hij enkele omvangrijke interviews met bekende auteurs uit: A. den Doolaard (1982) en Voetsporen door de tijd. Theun de Vries (1984).
Inzendingen van deze schrijver
10 resultaten.Dan, langzamerhand dronken wordend
gedicht
3.5 met 18 stemmen 
26.501 Dan, langzamerhand dronken wordend
van pop, powezie en pils
staat hij uit zijn stoel op
zijn tikmasjiene duvelt op
de grond;
hij weet de rand van de taal bereikt
voorzichtig naar een oude
boekenkast schuifelend
(soms wordt hij eeuwen stof)
negeert hij het dode grijze oog
bij een aant...
De dameskapper II
gedicht
3.0 met 27 stemmen 23.375 De watergolfslag van ambities
liet hem niet onberoerd
In de weekenden reisde hij
met modellen door het land
Nog geen veertig kilo woog hij,
altijd met vrouwen bezig
Verzilverd, gediplomeerd, gefotografeerd
keerde hij terug en liet dit andere
gewicht inlijsten
Uit al deze lijsten,...
Winter 1.
gedicht
3.3 met 3 stemmen 3.795 Het bleke gezicht van deze maanden
waar vorst ooit heerser en blauw
van kilte het licht onderhuids deed stralen
Ach, hoe zeer hangt nu het natte grijs
over de dagen en hoe bitter smaken deze
uren in hun wetmatige grauwheid
Hoe somber spreekt de stem, geteisterd
door de maanden, neergeslag...
Afscheid
gedicht
2.8 met 4 stemmen 10.775 De ochtend in doorzichtig glazuur, nog bauw van dauw en
Hoofd dat naar adem hapt. Een steenworp van de boeg
Verwijderd: Ik was je nog niet vergeten. Zo innig blijft
Geur in het hoofd hangen. Zo teder de gebaren van het
Afscheid, de strelingen ervoor. Toen wind het boord
Scheerde, de golven voor...
Schaduwgrens
gedicht
4.0 met 1 stemmen 25.517 Heuvels die glooiden zie ik en soms zwemmen er
Vissen doorheen. Mooie vissen die naar me zwaaien.
Sluiers van gordijnen als het raam openstaat en de
Wind naar binnen waait. En hemels de geur van verre
Egyptische tabak, verpakt in platte sigaretten. Mijn lief,
Ik wil niets meer dan dit uitzi...
Toulon
gedicht
2.0 met 10 stemmen 3.398 Geluid dat uit de foto's stijgt
Kale plekken binnen het hoofdgordijn
Wie er allemaal verdwenen zijn
Tegen de lijmstokken van de dood gevaren
Roekeloos, as, verstrooid verleden
Stomme film zonder gebaren
Naar de dood richt ik elk grijs kanon
In de haven van Toulon.
--------------------...
Bahía Blanca (Argentinië)
gedicht
2.0 met 27 stemmen 9.829 Je danst om de dorst te behoeden
Het golvend haar en geur die vergaat
Een horizon voor het grijpen
Een hut die kantelt in het hoofd
Ademloos herhaal ik de namen
Van de havensteden als gebeden
Kijk ik over je schouder mee
Het orkest dat speelt, je ogen:
Mijn vader danst een tango
...
VADER
gedicht
2.0 met 59 stemmen 16.918 We zijn vele jaren en enkele maanden verder.
Ik ben nu die man, die jij geweest had
Kunnen zijn, levend. Hetzelfde buikje,
Golfslag op het nauwelijks kalende hoofd,
Dat voortdurende zwijgen, de voeten op tafel
En altijd tranende ogen. Je glas. Ouder.
Waar we ook waren, was er afstand, was ...
Rimpel
gedicht
2.0 met 19 stemmen 9.235 Hij pakt zijn oude handen vast. Een rimpel naar de dood.
Nooit meer wordt hij groot. Nooit meer wacht zij om de hoek.
Ieder woord raakt zoek. Alles was, is waar gebleven? Wend
De steven nu voorgoed en paai de gondelier. Drink wijnen.
Slurp het gistend bier. Stil de honger in de maag. Want
Op d...
ik zie haar nog wel eens
gedicht
2.8 met 76 stemmen 26.243 ik zie haar nog wel eens
blond en aangepaste lippenstift
verkreukeld perkament van dichtbij
een vrouw met bontjas in een bus
tas dichtbij haar
lippen dicht op elkaar want je weet
nooit wat er kan gebeuren
de ogen vosachtig wantrouwend
achter de kooi van een modieuze bril
dan zit ze op...
