biografie: Harmen Wind
[Leeuwarden,1945]
Harmen Wind, woonachtig in Doesburg, studeerde Neerlandistiek aan de Universiteit van Amsterdam. Hij was als docent verbonden aan de Educatieve Faculteit Iselinge te Doetinchem.
Hij schrijft poëzie en proza in de Nederlandse en de Friese taal. Als Nederlandstalige dichter debuteerde hij in 1989 bij zijn uitgever De Arbeiderspers met Het gesticht .
Voor zijn autobiografische roman Het verzet (2002) ontving hij de Debutantenprijs 2003.
In 2005 verscheen de roman Meesterschap toegekend85) ontving hij de Fedde Schurerprijs. weinig.j geloof vooral metsch Godsbeeld. ijver mee bezig bent. en in februari 2006 komt zijn dichtbundel Aardewerk uit.
Voor Harmen Wind is schrijven een levensvoorwaarde. Al doende wordt hij zich bij zijn ontdekkingsreis door de dagelijkse werkelijkheid bewuster van zijn innerlijke ervaringswereld. Via geschreven taal wil hij die wereld kenbaar, beleefbaar en bewaarbaar maken.
© i.boulonois
Inzendingen van deze schrijver
10 resultaten.Verloren voorwerpen
gedicht
3.0 met 14 stemmen 
6.647 Hazenschedel. Zonder oren. Tot het
bot teruggebrachte waakzaamheid.
Onvindbaar verstopt aan een slootkant.
Herinneringetje van zilver. Kristallen
druppel hemel. Logeerliefde. In het
zwembad van mijn pink gegleden.
Eeuwen ongezien onder het tuinpad:
munr.Zeelandia. 1872....
SLAAPSTER
gedicht
2.0 met 69 stemmen 17.635 Waar heeft ze dit geleerd, zo licht te
ademen, lippen gesloten, ogen dicht?
Elk vleugje lucht van buiten beurt
van binnen haast onmerkbaar buik
en borsten even op. Wat komt en
gaat verenigt zich in regelmaat.
Waar heeft ze dit geleerd, zo vredig
mee te deinen op een zuchtje wind?
Wie...
De drinker
gedicht
2.0 met 444 stemmen 70.440 Hij groet zijn hand: klein glas.
De trage kamer groet hij, het vertrek
van zitkuil, eethoek, suite,
tot hij ze niet meer ziet.
Hij sluit de ogen, wacht.
Hij groet de zachte nacht, die langzaam,
langzaam, hem de laatste tonen van
gedachten horen doet.
De leegte groet...
Vrouw
gedicht
3.0 met 41 stemmen 13.726 Ik zie haar nog zitten: een simpele bank
met een simpele vrouw met twee simpele handen
omhoog naar de lucht, voor het rood van de
tuin in de zon, als een meisje zo rank,
als een kind zo verwachtingsvol, ondanks haar jaren.
Ze neuriede zacht en ze lachte daarbij
in geboeide vervoering. Ze...
Opdracht
gedicht
4.0 met 1 stemmen 3.101 Schrijf je nog wel eens jongen?, vroeg mijn moeder mij.
Je maakte van die mooie verzen vroeger en verhalen.
Ik vraag mij af: in wat voor wereld leven wij.
Moet je nog thee? Ik bedoel: dat banale,
ze schrijven over dingen waar geen woorden
voor zijn. Ze keek omhoog. Begrijp jij hoe
men zich zo...
Wereld
gedicht
4.0 met 2 stemmen 3.389 Nooit een orka gezien in de dorpsvaart,
nooit een zebra in een weiland ontmoet,
geen kokospalm in de boomgaard,
maar wereld was er in overvloed.
Boer Bethlehem had een Duitse herder,
in de stal stond een Belgisch paard.
Het Guinese biggetje zonder staart
woonde op Elba, een steenworp...
Plaatselijke tijd
gedicht
3.0 met 1 stemmen 3.072 Hier is het morgen. We schrijven een datum,
kijken het raam uit, smeren een snee
brood en vrezen het ergste zonder dat het
ons bedreigt. Een ochtend aan de rand van
een gelaten stadje op de oever van stromend
water. Een kerkklok, een scheepshoorn: het is
tijd. Altijd. Dit roepen beweegt ons,...
Weerzien
gedicht
2.0 met 187 stemmen 39.726 Je bent er nog. In deze zachte vreemde
heb je op mij gewacht. De deur staat aan.
Mijn lippen raken je. Ik neem de
stille bewijzen waar van je bestaan.
En naar de dood getekend door de jaren
hervinden wij met onze ogen dicht
het leven in eenvoudige gebaren.
De eerste merel zingt het donker...
De bewaarder
gedicht
3.0 met 19 stemmen 10.695 Hij gaf geen krimp. Hij had de tijd
steeds aan de lijn. Hij ging zijn gang
onaangedaan en zonder onderscheid
werd toegewijd zijn leven lang
al wat hem overkwam bewaard.
Niets ging verloren. Hij vergat
zorgvuldig alles wat in kaart
gebracht een codenummer had.
Zo vond zijn leven plaats....
Remedie
gedicht
3.0 met 35 stemmen 10.097 Tegen de angst. Al wat ik schrijf
weerstaat mijn wanhoop, elke zin
waaraan ik ademloos begin
jaagt mij de stuipen van het lijf.
Want op papier ben ik niet bang.
Hier gelden vastgestelde wetten
die mij uit razernij ontzetten
en redden van de ondergang.
Kunst zet het leven naar zijn...
