biografie: Huub Beurskens
Het eigenlijke debuut van Huub Beurskens als dichter was in 1975 met Blindkap, gepubliceerd in België en ontsnapt aan de kritiek. De eerste bundel bij zijn vaste uitgever Meulenhoff verscheen twee jaar later, in 1977: Cirkelgang. Sindsdien volgden vele bundels die in 1997 in één band verzameld werden onder de titel: Bange natuur: en alle andere gedichten tot 1998.
In die tijd maakte zijn werk een duidelijke ontwikkeling door van hermetische naar open poëzie en van 'talig' naar persoonlijk. Hij schreef ook geëngageerde gedichten over milieuvervuiling. Uit veel gedichten blijkt zijn grote belangstelling voor beeldende kunst, vooral de schilderkunst. Hij is zelf ook werkzaam als schilder en volgde een opleiding aan de kunstacademie. Behalve dichter is hij ook werkzaam als essayist en romanschrijver.
Zijn werk is breed geschakeerd: vol geuren en klanken, zowel ernstig als speels en voor zijn gedichten gebruikt hij neologismen als 'zoemgeruchten', 'bloesembloeien', 'vollekleurenstraatje', 'hoorspelstudioblik' en 'nimfenverschijnen'.
Inzendingen van deze schrijver
5 resultaten.Tederheid van wolven
gedicht
4.0 met 2 stemmen 
6.687 Wij liggen in het gras
Op het Wolvenveld boven Vršac
Men zegt
Dat hier alle wolven
Zijn doodgeslagen
Tot op de laatste
Levend bleef
Alleen hun naam
Een soort dierlijke tederheid dringt
Vanonder opgeschrikt gras
En beroert onze ledematen
Lippen en bloed
Wij beminnen elkaar zonder...
In het paradijs
gedicht
2.5 met 2 stemmen 5.315 Mijn ziel – stel, ik had je, en stel, je
moest niet naar de hel -, ik stel me
je na mijn dood voor als een rare sijs,
natuurminnaar, verloren in het paradijs,
waar, op een open plek, een wilde engel
sluimert, half pauw, half meisjesbengel.
Bekijk dat opgewonden, raak het onder-
zoekend aa...
Alleenspraak in de herfst
gedicht
4.0 met 1 stemmen 2.978 In de warme oktoberzon in een stadspark gezeten
met schrik beseffen hoeveel najaren voordien je al
wist dat, in tegenstelling tot jij nu, geen wesp die
zwermt het zwermen der wespen van de herfst
tevoren mist, geen kruisspin zich kruisspinnen
herinnert, daar zij er niet waren in hun eertijds...
Als er geen licht meer door linnen dringt
gedicht
4.5 met 2 stemmen 5.056 ‘Weet je hoe je kunt zien wanneer iets goed geschilderd is?’
vroeg mijn oom in zijn hobbykamer, waar hij zijn Meer bij
zonsondergang met de voorkant tegen de middagzon hield.
‘Als er geen licht meer door het linnen dringt.’ Ik draaide
de ansicht om die als voorbeeld had gediend: Campin...
Eerste vraag
gedicht
3.6 met 7 stemmen 4.602 'Waartoe ben ik eigenlijk hier?' vroeg ze
telkens weer, in haar negentigste, rood
omrande oogjes vanwege het gebrek aan
traanvocht. 'Waartoe ben ik eigenlijk hier?'
Amper nog in staat overeind te komen,
weinig eetlust meer: 'Waartoe ben ik eigenlijk
hier?' Hoe ik ook geduldig probeer...
