biografie: Joke Verweerd
Joke Verweerd-Speksnijder werd geboren in 1954, in een orthodox gereformeerd gezin te Krimpen aan den IJssel. Ze was de middelste van vijf en een kind van uitersten. Zij deed altijd al mee met andermans emoties. En elke emotie werd vanzelf een verhaal in haar hoofd. Toen zij op de lagere school ontdekte dat letters samen een woord, woorden samen een zin, zinnen het hele verhaal vormen, was zij verrukt van de mogelijkheden die deze ontdekking bood.
Zij ging schrijven, eerst alles opschrijven wat ze beleefde maar aangezien dat niet zo wereldschokkend was, bedacht ze, dat ze ook kon opschrijven wat ze zou kúnnen beleven...
Op de middelbare school kwam Joke Speksnijder in aanraking met literatuur. Vooral door poëzie wist zij dat het schrijven van gedichten voor haar altijd belangrijk zou zijn, ook al had niemand anders er belangstelling voor. Na de middelbare schoolopleiding werkte zij een aantal jaren in een kantoorboekhandel in Rotterdam. Zij werd zich bewust van het innerlijke verlangen om op een andere manier met mensen te kunnen werken en solliciteerde naar een baan bij de gemeentelijke sociale dienst te Krimpen aan den IJssel. Zij werd aangenomen en begon de studie Middelbare Sociale Arbeid. Door deze studie kreeg zij een bredere kijk op de samenleving en op haar eigen omgeving.
Joke Speksnijder is getrouwd en heeft twee kinderen. Zij woont in Deventer. Haar eerste gedichtenbundel werd gepubliceerd in 1983, waarna meerdere bundels en boeken volgden. Joke Verweerd is sinds 1997 voorzitter van de protestants-christelijke auteursvereniging 'Schrijvenderwijs'. Haar boek 'Wintertuin' werd verfilmd, waarbij zij zelf het scenario schreef.
Inzendingen van deze schrijver
2 resultaten.Mijn lichaam rust, je bent zoals zo vaak in mijn gedachten
gedicht
2.2 met 1293 stemmen 
173.458 Mijn lichaam rust, je bent zoals zo vaak in mijn gedachten
Twee-derde van mijn tijd moet ik nog wachten
en wachten doe ik van uur tot uur
Mijn lichaam ligt ontspannen achterover
Mijn handen als een koestering om mijn schoot
Een verre toren laat twee slagen los
de wind brengt het geluid de kame...
Bestaansgrond
gedicht
3.4 met 52 stemmen 14.712 De straat is nat, de lucht is vol van regen
het licht weerkaatst zich op mijn glimmend pad
in elke winkelruit kom ik mij tegen
alsof men mij daar zomaar over had...
het geeft me zo'n gevoel van niets te wezen
van hier verloren lopen, ik blijf staan
om in het glas mijn eigen ik te lezen
maa...
